ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รักแรกพบ
Nakroth talk
"มออะไรยะ!?"
เสียหวานใสัลั่นึ้นมาทำให้ผมหลุาผวัทันที ผมเลือที่ะลสายาาเธอลมาเพราะผมเิลมา ผมไม่ิว่าะเอเธอนนี้อีหลัาที่เ้ามหาลัย
อา...เผลอหลุมรัเธอแล้วสิ
ผมหยุนิ่เหมือนเวลาำลัหยุผมไม่ล้าแม้แ่ะ้าวาเินออไป อนนี้ัวอผมแ็มาเหมือนหินเลย
"นี้! ที่ถามไปอ่ะไม่ไ้ยินหรอ"
เธอพูอีรั้ทำให้ผมเริ่มั้สิึ้นมาไ้ ่อนที่ผมะเยหน้าและพูับเธอไปว่า
"เอ่อ...เปล่า" ผมอายมานผม้อเินออมาาเธอผมไม่รู้ว่าะเิเหุาร์อะไร่อานี้รู้เพียแ่ผมันไปทัเธอ่อนแล้วเธอ็ทัผมแล้วผม็มอเธอนานมา แ่อนนี้ผม้อรีบออห่าาเธอ เพราะผมเิลมาเลยนะสิ
'เรา้อรีบไปสบสิอารม์่อน'
เสียในใอผมล่าวผมรีบไปหาที่นั่ที่ผมมัะนั่อ่านหนัสือเป็นประำทันที ที่นั้นือ ligth in dark ื่อแปลใ่มั้ยละรับ ผมเอ็ยัอยู่แ่ว่าถึื่อะเเปลๆ แ่ที่นี้สวยมาเลยหละรับ
สวยเหมือนเธอนนั้น
"อ่าา ทำไม้อิถึเธอ้วยเนี่ย!!"
ผมะโนัลั่นบริเวแห่นั้น โีเท่าไหรที่ไม่มีใรอยู่ บริเวแห่นี้เ็บเสียไ้ีเลยหละ ผมึอบมาระบายอารม์ที่นี้ เหมือนอนนี้ไ ่อนที่ผมะหยิบหนัสือเล่มหนาึ้นมาอ่านหน้าที่ยัอ่าน้าาไว้อยู่
ไม่มีสมาธิเลยแหะ
ผมิึ้นในหัว ถามว่าทำไมนะหรอ ็ผมนึเเ่เธอนนั้นไ!! ทำไมเธอถึน่ารัไ้นานั้นนะ ใบหน้านั้น ทำให้ผมไม่มีสมาธิอ่านหนัสือเลย ผมะทำไีเนี่ย
"อยู่นี้เอ"
เสียใรบานเอ่ยึ่ผมเอ็ำเสียนี้ไ้ี เสียหวานๆอเธอนนี้ผมำไ้แม่นยำเลย เธอนนั้น!!!
ทำไม้อมาโผล่อนนี้้วยนะ ผมหละทำอะไรไม่ถูเลย เหมือนเวลาหยุหมุนอีรา ผมเลือที่ะมอเพียหนัสือเล่มหนา แ่ทำไมหาาผมถึมอแ่เธอ วบุมัวเอไม่ไ้เลยแหะ
"ไม่เ้าเรียนหรอ ใล้เวลาเรียนแล้วนะ"
ผมละสายาาหนัสือมามอนที่ำลัพูอยู่้าหน้าน้ำพลุ ผมเห็นเธอพูับผมแล้ว็ยิ้มหวานมาให้ ทำให้ผมหน้าแทันทีผมไม่รู้ว่าะทำยัไ่อแล้ว
"มาหามี อะ...อะไร" ผมพูิๆัๆเพราะผมเิลและลนลานมานไม่มีสิเลยอบส่เไปะเลย เธอะโรธผมมั้ยนะ ผมยััวลอยู่ในใ
"ะี้นายทำบัรไว้นะ" เธอพู่อนที่ะยื่นบัรประานอผม ผมทำหน้านิหน่อย่อนที่ะล้วมือเ้าไปในระเป๋าาเ็พบว่าบัรประานหายไป ่อนที่ผมะรับบัรประานอผมไว้และเ็บไว้ในระเป๋า้าาเ
โีนะที่เธอเ็บไ้
ผมพูในใ่อนที่ผมะ้มลอ่านหนัสือ่อ ไม่รู้ะทำอะไร่อเลยแหะ
"เฮ้! บัเอร์ฟลาย ไม่เ้าเรียนหรอ"
ผมไ้ยินเสียะโนัมาา้าหลัผม ผมเห็นผู้ายนหนึ่ยืนโบไม้โบมืออยู่ ่อนที่ะะโนื่อผู้หิรหน้าผม ผมัฟันแน่นแน่นอนผมอบเธอหนิ
"อ่า เ้าสิ มูรา"
End Nakrot talk
"นะี้ใรหนะ"
ผู้ายผมาวพูึ้น่อนที่ะสิร่าบา้าัวที่ระยะห่าาันไม่มา
"ไม่รู้ื่ออ่ะ" หิสาวผมสีบลอนอบแบบหน้านิ่แล้วรีบ้ำเท้าเินไปแายหนุ่มผมาวไปทำเอาายหนุ่มผมาวไ้แ่ทำหน้า ทุรั้ที่เธอเินผ่านผู้าย ผู้ายเหล่านั้นมัมอมาที่เธอ ่อนะุบิบึ้น ว่า เธอสวยบ้า น่ารั นเธอินไปแล้วหละ
ปั๊!!
"อ๊ะ!!"
เสียอหิสาวร้อันลั่นเมื่อมีบาอย่ามาระทบับเธออย่าเ็มแร นทำให้ัวเธอเไม่เป็นที่และล้มลอย่าแร
"ใรปามาันนะ"
หิสาวผมสีบลอนบ่นอุบอิบ เพราะเ้าลูบอลนี้มาระทบับัวเธออย่าัในอนที่เธอยัไม่ไ้ั้ัว ่อนที่หิสาวผมบลอนะพยุัวเอึ้น และเ็บหนัสือเรียนที่ระัระายไปามพื้น และเ็บไอารี่สีฟ้าพลาสเทลเล่มโปรไว้
น่าหุหิริๆ
ิไ้ันั้นเธอึัสินใว่าะยืนอยู่รที่เธอโนลูบอลปามา เพื่อูว่าใรเป็นเ้าอ แู่เหมือนลับไม่มีใรมาเอาลูบอลลูนี้เลย แล้ันหรอ? เธอเห็นพวลุ่มเะบอลเลิเะบอล และมอมาที่เธอับเ้าลูบอล
'ไม่ิะมาเอาเลยหรอ'
เธอิในใ่อนะัสินใถ้าพวนั้นไม่มาเอาเธอ็ะเป็นนเอาไปให้เอ ่อนที่เ็สาวผมบอลนทอที่มัทรผมทวิลเทละถือลูบอลไว้ในมือ ่อนะ้ำเท้าไปที่ลุ่มเะบอลที่อยู่ลาสนามทันที
"อะ!"
"ทำไมไม่มาเอา"
"..."
เธอสนถนาสั้นๆับลุ่มพวเะบอล่อนที่ะยื้นมือที่มีลูบอลและส่ให้พวนั้น เธอเอ่ยถามและมัน็เป็นอย่าที่เธอาพวนั้นไม่อบอะไรเลย ่อนที่เธอะเลือที่ะเินออไปารนี้ เพราะมัน่าอึอัเสียเหลือเิน ถามว่าทำไมหนะหรอ
...ทูเลน...
ทูเลนือแฟนเ่าอเธอ เาือนที่หล่อและมีเสน่ห์ในแบบอเาเอ
เลิิ!! เธอพูในใ่อนที่อาารปวหัวและอาารโศเศร้าะรอบำเธอเหมือนหลายๆรั้ที่เธอเป็น อาารเหล่านี้มันะมา็่อเมื่อเธอนึถึทูเลนแฟนเ่าอเธอ เธอเยเือบะ่าัวายเพราะแฟนี้เ่านี้แหละแ่โีที่เพื่อนสนิทยัยิ้อเ้าหาบอเธอไว้ทำเอาเธอ้อปรับเปลี่ยนวามิใหม่ ลบเอาวามิโศเศร้าออไปนอนนี้ ีวิอเธอลับมามีสีสันอีรั้
"นี้! บั"
เสียเรียอใรสันเรียื่ออนผมบลอนที่ผูผมทรทวิลเทลหันมามอามเสียเรียอใรสัน
ึ!
เสียเหมือนมีอะไรทิ้มแทลไปใน้นบึ้หัวใอสาวผมบลอน เธอทำาเบิโทันทีที่เห็น้นออเสียว่ามาาใร ารระทำอเธอหยุนิ่ลระทันหัน ใบหน้าเริ่มีเผือ ร่าายเริ่มสั่นเรือล้ายนเสียสิ 'ให้ายสิ ทำไมเหมือนเวลาหยุนิ่วะ!?' หิสาวผมบลอนพูในใอย่าหัวเสียพลาำมือหนัแน่น แน่นอนนที่เธอเอไม่ใ่ใรอื่นใที่ทำให้เธอมีอาารเยี่ยนเสียสิ
...ทูเลน...
------------------------------------------------------------
เป็นยัไบ้าเอ่ยยย สนุันมั้ยะ?(ไม่น่าสนุนะ55) ยั็ฝาิาม้วยนะะ ะพยายามมาอัพามเวลาน้าาา(ถ้าว่านะะTwT)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น