คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : :: = choice = :: ก. คยองซู
“แน่นอนว่าต้องเป็น...คยองซู” จุนมยอนพูดขึ้น
“ห๊ะ? ทำไมต้องเป็นฉันอ่ะ?” คยองซูชี้ตัวเองงงๆ
“อืม...ฉันเห็นด้วยๆ” ซิ่วหมินพยักหน้า
“เพราะนายใจเย็นที่สุด น่าจะมีทักษะการพูดที่ดี น่าจะโน้มน้าวขอเรียนหลายคนได้ คึคึคึ”ลู่หานหัวเราะแล้วลากแขนคยองซูไปที่ประตูแล้วเปิดประตูผายมือให้อย่างสวยงาม
“อ้าว แล้วพวกนายจะไม่ไปด้วยหรอ?”
ทุกคนส่ายหน้าแล้วยิ้มให้
“โถ่...แค่ไปขอเรียนสี่คนในคลาสเดียว พวกนายจะกลัวอะไรกันเนี่ยยยย” คยองซูมองทุกคนตาละห้อย
“ก็นั่นน่ะสิ แค่ไปขอเรียนสี่คนในคลาสเดียว นายไปคนเดียวได้นี่นา”
“ก็ได้ ชิ!” คยองซูเบ้ปากปิดประตูแล้วลงลิฟต์ไปยังร้านขนมหวาน
07.56 PM
@ ร้าน XOXO Magic SWEETies
กรุ๊งกริ๊ง~
“ร้านปิดแล้วครับบบบบ” เจ็ดหนุ่มตะโกนขึ้นมาพร้อมกันโดยที่ไม่ได้มองหน้าผู้มาใหม่
“เอ่อ...จะมาสมัคร...” คยองซูพูดขึ้น แล้วค่อยๆเดินเข้าไปในร้าน
“หื้ม?” เจ็ดหนุ่มเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกันอีกครั้ง
“เห้ย! ระวัง!!” จงอินชี้ไปยังไม่ถูพื้นกำลังถูน้ำสีฟ้าใสมีแสงเรืองๆที่สำคัญ มันถูพื้นเองโดยไม่มีคนบังคับ...แต่ไม่ทันละแหละ คยองซูลื่นและเอาหัวชนกับไม้ถูพื้นไปเต็มๆ
ปิ๊ง~
จงอินรีบร่ายคาถาหยุดเวลา แบคฮยอนวิ่งมารับร่างเล็กของคยองซูไว้ ชานยอลวิ่งมาเสกน้ำยาถูพื้นและไม้ถูพื้นอัตโนมัติให้กลายเป็นน้ำถูพื้นธรรมดาแล้ววิ่งกลับไปที่เดิม จงอินร่ายคาถาให้เวลาเดินตามปกติ
ปิ๊ง~
ดวงตากลมโตของคยองซูสบกับดวงตาเรียวเล็กที่ถูกกรีดไอไลเนอร์ของแบคฮยอนนิ่งๆ สบตากันอยู่อย่างนั้นนานเท่าไหร่ไม่รู้ รู้เพียงแต่ว่าแบคฮยอนอยากฟัดแก้มแดงๆด้วยความเขินอายของคนในอ้อมกอดมากๆ และคยองซูคงรับรู้ถึงความรู้สึกนั้นเลยกระโดดเด้งตัวออกจากอีกคน และย้อนลำดับเหตุการณ์เมื่อกี้ในสมองตัวเอง แล้วก็ต้องตกใจ
“มะ...มะ...เมื่อกี้ เมื่อกี้ๆๆๆ” คยองซูชี้ไปยังไม้ถูพื้นวางอยู่ กับน้ำถูพื้นที่หก “อะ...อ้าว?”
“หื้ม? เมื่อกี้อะไรหรอครับ?” จงอินเดินไปหาคยองซูแล้วจ้องดวงตากลมโตนั้นใกล้ๆ ใกล้...จนจมูกชนกัน...คยองซูหลับตาปี๋แล้วเอนหลังหนี
“ปละ...เปล่าฮะ >/////<” คยองซูหลับตาพูดพลางเอนหลังหนีจนจะล้ม แต่มือของจงอินรั้งเอวคยองซูไว้จนหน้ากลับมาใกล้กันอีกครั้งทำให้ต้องสบตากันโดยปริยาย
“เห้ย! ทำไรเพื่อนฉันน่ะ!!!”
ทุกคนหันไปทางต้นเสียงก็พบกับจุนมยอนและเพื่อนๆทั้งสามของคยองซู จุนมยอนวิ่งเข้ามา คยองซูรีบผลักออกจากจงอินแล้ววิ่งไปดึงแขนจุนมยอนที่พร้อมจะตั๊นหน้าทุกคนที่อยู่แถวนี้
“อ้อ คุณตัวปัญหานี่เอง” คริสและเทาพูดขึ้นมาพร้อมกัน จุนมยอนถลึงตาใส่อย่างโกรธเคือง
“ใครตัวปัญหากันฮะ? พวกผมเป็นลูกค้าพวกนายนะ ทำไมพูดแบบนี้”
“แน่ใจนะครับว่าลูกค้า? ผมไม่เห็นว่าตอนนี้พวกคุณจะสั่งซื้ออะไรร้านเราเลย แล้วนี่มันก็เลยเวลาเปิดร้านแล้วด้วย ผมอาจจะแจ้งความคุณข้อหาบุกรุกได้นะ”
“เอ่อ...ใจเย็นก่อนนะครับผมว่าเราพูดกันดีๆดีกว่าเนอะ” คยองซูพูดขึ้น “พวกผมแค่จะมาสมัครเรียนทำขนมหวานน่ะ”
“ห๊ะ? หน้าอย่างนายเนี่ยนะทำขนมหวาน” ชานยอลพูดแล้วชี้หน้าจุนมยอน
“หน้าอย่างฉันแล้วมันทำมายยยยย ห๊ะ!! หน้าอย่างฉันแล้วมันทำไม!!! พวกฉันทำได้ละกันน่า ขอแค่ให้พวกฉันเรียนสี่คน ในราคาคลาสเดียว พวกนายให้ได้ป้ะล่ะ?”
“ผมให้เรียนฟรีเลย...สี่คน” เซฮุนที่ไม่ค่อยจะพูดอยู่ๆก็พูดขึ้น เหล่าพี่น้องหันไปมองอย่างตกใจที่คนอย่างเซฮุนพูดขึ้น “เพราะผมเชื่อว่าตัวปัญหาอย่างนายเนี่ย...ทำอะไรไม่เป็นหรอก” แล้วหน้านิ่งๆก็ยิ้ม...แล้วยักคิ้ว
“ย่าห์!!! ฉันแก่กว่านายนะ!! เออ...ได้~ คอยดูละกัน...เดี๋ยว-รู้-เลย” จุนมยอนจ้องหน้าเซฮุนอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ...คิดหรอว่าเขาจะสะทกสะท้าน...หน้าก็กลับมานิ่งอย่างเดิมน่ะแหละ
ไปอ่านแชพสองกันเล้ยยยยยย http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1037610&chapter=7
ความคิดเห็น