คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : The First Snow {Status : ลงแล้ว Progress : รอลงต่อ}
The First Snow
ถ้าคุณต้องฆ่าคนที่คุณรัก...คุณจะทำยังไง
1 ปีที่แล้ว
‘ตอนนี้...เขาอยู่ได้ด้วยเครื่องช่วยหายใจ คุณเข้าใจประโยคนี้ใช่ไหม?’ โดคยองซู ศัลยแพทย์กล่าวกับ คิมจงแด
‘โอกาสรอดมีกี่เปอร์เซ็นต์ครับหมอ?’ จงแดถามโดยไม่ละสายตาไปจากร่างบนเตียงผู้ป่วย
‘ 0.01% ’ คยองซูตอบเสียงค่อย ‘อยู่ที่การตัดสินใจของคุณนะครับ’ คยองซูแตะไหล่จงแดเบาๆ และยื่นใบรับรอง การถอดเครื่องช่วยหายใจ
...ผมต้องเป็นคนดึงเครื่องช่วยหายใจออกหรอ...ผมต้องฆ่าเขาหรอ?...สิ่งที่ผมควรจะทำมันถูกต้องหรือเปล่า?...หรือผมควรจะยื้อเขาไว้...หรือปล่อยเขาไปจากความทรมาน...ผมต้องตัดลมหายใจของเขา ทั้งๆที่ผมยังไม่เคยได้บอกรักเขาเลยน่ะหรอ?...ผมต้องฆ่าคนที่ผมรักจริงๆน่ะหรอ?...คุณทำได้ไหม?...ใครก็ได้บอกผมหน่อย...ผมควรจะทำยังไง...คิมมินซอก...นายตอบผมที...ผมควรจะทำยังไงกับนาย...
จงแดจับมือมินซอกไว้แน่น การร้องไห้ครั้งแล้วครั้งเล่าของเขาไม่ได้ช่วยอะไรเลย เขามองใบหน้าซีดเซียวของมินซอก เขาจูบมือเล็กนั้นซ้ำๆ ราวกับจะถ่ายทอดความเจ็บปวด
จงแดค่อยๆปล่อยมือออกจากมินซอก มือที่สั่นเทาของเขาจับปากกามาช้าๆ เขามองใบรับรองการถอดเครื่องช่วยหายใจเนิ่นนาน...เขากำลังจะจากผมไปแล้ว... เขากลั้นใจเช็กถูกตรง อนุญาตให้ถอดเครื่องช่วยหายใจ ตามด้วยลายเซ็นลวกๆของเขาแล้วเขาก็ปาใบรับรองกับปากกาทิ้งพลางทึ้งศีรษะตัวเอง เขาทิ้งตัวนั่งลงกับพื้นพิงเตียงผู้ป่วย ริมฝีปากแตกจากการกัดอย่างแรง เลือดที่ไหลออกมานั้นไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดแต่อย่างใด หัวใจของเขาเจ็บปวดกว่านั้น...
จงแดยันตัวขึ้นยืนช้าๆ เขาจับมือมินซอกแน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ เขาหลับตาทำใจอยู่นาน ริมฝีปากที่เป็นแผลจากการกัดระบมไปอีก มือที่สั่นเทาของเขาจับเครื่องช่วยหายใจแน่น
...เขาค่อยๆดึงเครื่องช่วยหายใจออกช้าๆ...
ตี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เสียงเครื่องวัดอัตราการเต้นของหัวใจดังขึ้นพร้อมๆกับ ริมฝีปากของจงแดสัมผัสลงบนริมฝีปากของมินซอกแผ่วเบาและเนิ่นนาน คยองซูและพยาบาลวิ่งเข้ามาในห้องอย่างรวดเร็ว จงแดค่อยๆถอยตัวจากเตียงผู้ป่วยหลับตาพิงผนังอย่างอ่อนแรง พยาบาลเดินวนไปวนมากันอย่างโกลาหล คยองซูชาร์จหัวใจมินซอกอยู่หลายครั้ง...ในที่สุด ภาพสุดท้ายที่จงแดเห็นคือ จงอินดึงผ้าห่มสีขาวปิดใบหน้าขาวซีดของคิมมินซอก ก่อนที่สติเขาจะเลือนหายไป...เขาเสียชีวิตแล้ว...เขาจากผมไปอย่างถาวรแล้ว...เขา..ไม่..มี..วัน..กลับ..มา..อีก..แล้ว...
จงแดกำลังเดินไปบนสะพานข้ามแม่น้ำในสวนสาธารณะ เขามองไปยังหิมะที่ร่วงโปรยปรายลงมา...มันช่างเหน็บหนาวหัวใจเหลือเกิน เมื่อคริสต์มาสปี่ก่อน เขาเดินมากับมินซอกและลู่หาน ถึงแม้เขาจะรู้อยู่แก่ใจว่ามินซอกกับลู่หานรักกัน แต่เขาก็ยังรัก...ก็ในเมื่อรักไม่ใช่การครอบครองนี่ แค่เขาเห็นมินซอกอยู่กับลู่หานแล้วมีความสุข เขาก็มีความสุขมากมายแล้ว แต่คริสต์มาสปีที่แล้วช่างโหดร้ายกับเขาเหลือเกิน...
เขามองไปยังเด็กหญิงที่ถือลูกโป่งวิ่งมาหาคุณแม่แล้วก็เผลอยิ้มออกมา...มินซอกชอบลูกโป่งสีส้ม
เขามองดูผู้หญิงคนหนึ่งเล่นกับลูกหมาแล้วเขายิ้มออกมา...มินซอกชอบเล่นกับลูกหมา
เขามองดูเด็กประถมกำลังปั้นตุ๊กตาหิมะแล้วเขาก็ยิ้มออกมา...มินซอกชอบตุ๊กตาหิมะที่มีแครอทเป็นจมูก
เขามองสร้อยข้อมือรูปตัว M และ ตัว J ห้อยข้างกัน ของเขา...มินซอกซื้อให้เขา
ทุกอย่างรอบตัวของเขามีแต่คิมมินซอก เขายิ้มออกมาทั้งน้ำตา เขาไม่รู้เลยว่าเขามีชีวิตมาจนถึงทุกวันนี้ได้อย่างไร...คงเพราะเขาเชื่อในปาฏิหารย์ล่ะมั้ง
“ผมคิดถึงนายจัง...คิมมินซอก” เขายืนพิงสะพานมองแม่น้ำที่กลายเป็นน้ำแข็งแล้วพูดแผ่วเบา “ผมรักนาย...นายได้ยินไหมมินซอก...ผมรักนาย” เขามองขึ้นไปบนท้องฟ้า ผ่านไปหนึ่งปี...เขาก็ยังร้องไห้อยู่ คิดถึงอยู่ รักอยู่...และคงรักตลอดไป
เขาเดินไปบนสะพานเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดหมาย ทุกวันนี้เขาอยู่ไปเพื่ออะไร เขายังถามตัวเองอยู่
ตุ๊บ!
“ขอโทษครับ!” จงแดเอ่ยขึ้นและมองคนที่เขาเดินชน จงแดนั่งลงช่วยเก็บของที่ตก
เมื่อคนที่เขาเดินชนเงยหน้าขึ้น...เหมือนเวลาทั้งโลกหยุดหมุน เขาคนนี้ ทั้งดวงตา จมูก ริมฝีปาก รูปหน้า รูปร่าง... คิมมินซอก ชัดๆ จงแดไม่รอช้า พุ่งเข้าไปกอดคนคนนั้นแน่นจนเขาหายใจไม่ออก
“โอ๊ย! นี่! คุณ!! ปล่อยนะ! ผม...หายใจไม่ออก ปล่อยยยยย” จงแดไม่ฟังอะไรทั้งนั้น แต่เขากลับกอดคนคนนั้นแน่นกว่าเดิม
“มินซอก...ผมคิดถึงนาย...” จงแดพร่ำเพ้อชื่อของมินซอก จนคนฟังนิ่งไป...
“นายว่าอะไรนะ? มินซอก? นายรู้จักชื่อผมได้ยังไง???” มินซอกพยายามดันจงแดออก “ตั้งแต่เกิดมา...ผมว่าผมก็ไม่รู้จักนายนะ”
“นายเชื่อในปาฏิหาริย์ไหม?...” จงแดพูดพลางจ้องตามินซอก
กำหนดการการลงต่อ 06 / 01 / 2014 เวลา 21.00 น.
TALK :3 วันนี้รีบมาลงก่อนเพราะว่า พรุ่งนี้จะเปิดเทอมแล้ว รีบมาลง เดี๋ยวต่อไปกำหนดการลงอาจจะเปลี่ยนเป็นสามทุ่มของทุกวันนะคะ ชอบไม่ชอบอย่าลืมเม้นท์ + สกรีมในแท็ก #ฟิคมรคอดซบ กันด้วยน้าาาา
© Baanbaan
ความคิดเห็น