ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ~ :: Sweeties WIZARDS || พ่อมดขนมหวาน ::;:: {Yaoi}[EXO] :: ~

    ลำดับตอนที่ #2 : ~ :: CHAPTER I :: ~

    • อัปเดตล่าสุด 16 ต.ค. 56


    © Baanbaan



    CHAPTER I



                 “แก~ แกดูนี่~” ผู้ชายร่างเล็ก ผมสีน้ำตาลเข้ม ใบหน้ากลม ผู้มีชื่อว่า มินซอก วิ่งกระหืดกระหอบมายังโต๊ะ ณ ร้านอาหารชื่อดัง ด้วยความที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูง เลยไม่ได้มองพื้นต่างระดับ...และบริกรของร้านก็กำลังเดินมาทางนั้นพอดี...ถูกต้อง อย่างที่คุณคิดนั่นแหละ...

     

    ตุบ!

     

    “โอ๊ยยยยยย~ TT[]TT

     

    “เห้ย!!!” ทุกสายตาในร้านหันไปจับจ้องผู้มาใหม่ ที่กำลังนอนทับบริกรของร้าน โดยที่ทุกคนไม่ต้องเห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็พอจะรู้ว่า มินซอก...สะดุดพื้นต่างระดับแล้วชนกับบริกร มินซอกค่อยๆเงยหน้าขึ้น...เพียงเงยหน้าขึ้นเท่านั้นแหละ โต๊ะเพื่อนๆของเขาก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกันอย่างบ้าคลั่ง ก็ดูสิเส้นคาโบนาร่าพาดอยู่บนคิ้วเขาอยู่น่ะ ซอสสีขาวค่อยๆไหลลงบนตัว อี้ชิง บริกรหนุ่มตามแรงโน้มถ่วง อี้ชิงที่ถูกนอนทับยังอดขำไมได้ เขาค่อยๆลูบหลังร่างเล็กบนตัวของเขาที่กำลังสำลักแฮมออกจากปาก

    “แค่กๆๆๆๆ” มินซอกยังคงสำลัก อี้ชิงประคองร่างเล็กให้ลงจากตัวเขาแล้วลุกขึ้นหยิบผ้าเช็ดปากบนโต๊ะมาเช็ดหน้าให้ลูกค้า

    “เอ่อ...ขอโทษด้วยนะครับ ผมเดินไม่ดีเอง” อี้ชิงพูดอย่างนิ่มนวล ให้ตายสิ...ทำไมหล่อแบบนี้~ แต่เดี๋ยวนะ นี่เพื่อนเขาไม่คิดจะลงมาช่วยเลยเรอะ นี่ยังขำกันไม่หยุดอีก “ไปล้างหน้าที่ห้องน้ำเถอะครับ” อี้ชิงพูดไปกลั้นขำไป ก็หน้าของมินซอกมันตลกจริงๆนี่ มินซอกยู่ปากแล้วลุกขึ้นเดินตามอี้ชิงไปห้องน้ำอย่างว่าง่าย

     

    “ผมต้องขอโทษจริงๆนะครับ” อี้ชิงพูดขณะกำลังใช้ทิชชู่ซับน้ำให้ลูกค้าหลังล้างหน้าเสร็จ ใบหน้าที่ไกล้กันทำให้ต้องสบตากันอย่างเลี่ยงไม่ได้...ในสมองของมินซอกตอนนี้มีแต่คำว่า ให้ตายสิ...เขาหล่อจัง~’ ...เอ่อ...แรดไปนะลูกแรดไปๆ

    “มะ...มัน...มันไม่ใช่ความผิดนายหรอก...แต่ยังไงก็ขอบใจนะ ^///^ ” มินซอกรีบตัดบท แล้วเดินออกจากห้องน้ำ ปล่อยให้อี้ชิงงงอยู่ตรงนั้น

     

    มินซอกเดินหน้าแดงด้วยความเขินอายกลับมาที่โต๊ะ แต่ก็ต้องหน้าแดงเพราะความโกรธแทน ก็ดูเพื่อนๆเขาสิ ยังนั่งขำกันไม่หยุดเลย

    “ซาลาเปาใส้คาโบน่าร่า กร๊ากกกกกกกกกก” ลู่หานมองหน้ามินซอกแล้วขำจนตีนกาขึ้น

    “ไอ้ลู่...ไอ้หน้าแก่” มินซอกนั่งลงข้างๆลู่หาน ดวงตาคมตวัดมองลู่หานอย่างหาเรื่อง ลู่หานก็จ้องกลับอย่างเอาเรื่องเช่นกัน ทั้งคู่จ้องกันอย่างไม่มีใครยอมใคร นี่ถ้าเป็นปลากัดคงท้องกันไปนานละ จุนมยอนมองทั้งคู่ด้วยสายตาเอือมระอา ส่วนคยองซูที่นั่งข้างๆจุนมยอนได้แต่ขำราวกับเห็นสองคนนี้ทะเลาะกันเป็นเด็กๆจนเป็นเรื่องชินตา จุนมยอนเบ้ปากอย่างเบื่อหน่าย แล้วลุกขึ้นเขกหน้าผากทั้งคู่ชนกันแล้วดึงหน้าสองคนออกจากกัน

     

    “โอ๊ย! / โอ๊ย!

     

    “นี่! จะอมหัวกันหรือไง? นี่ถ้าไกล้อีกนิดนี่คงแดกกันไปแล้วมั้งเนี่ย” จุนมยอนนั่งลงอย่างสุดจะทน “แล้วนี่โหวกเหวกโวยวายอะไรจนสะดุดเนี่ย?” จุนมยอนพูดไปพลางดูดชานมในมือไป

     

    “ก็ฉันเห็นไอ้นี่ในกระเป๋าลู่หานน่ะ” มินซอกพูดไปเขี่ยน้ำแข็งไป แล้วยื่นกระดาษโบรชัวร์แผ่นนึงให้คยองซูดู

    “พูดเป็นเล่นไป อย่างไอ้ลู่เนี่ยนะจะสนใจเรียนทำขนมหวาน?” คยองซูพูดหลังจากกลืนชานมอึกใหญ่แล้วดูดเคี้ยวไข่มุกต่อ ลู่หานทำตาโตแล้วลุกขึ้นหยิบโบรชัวร์คืน จุนมยอนเคี้ยวไข่มุกพลางหยิบกระดาษแผ่นนั้นตัดหน้าลู่หานแล้วเอามาดู

     

    จุนมยอนหยิบมันมาดูอย่างไม่ค่อยอยากจะเชื่อ...แล้วก็นั่นแหละ...

     

    พรวด~

     

    ชานมพร้อมไข่มุกเป็นเม็ดๆเดินทางอย่างอิสระจากปากของจุนมยอนสู่อากาศแล้วลงจอดบนใบหน้าของมินซอกอย่างสวยงาม...

     

    ทุกๆคนมองไข่มุกที่นอนแน่นิ่งอยู่บนหน้ามินซอกที่หลับตาปี๋อย่างตื่นตะลึง แล้วทุกๆคนก็ค่อยๆลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างเงียบเชียบ ลุกขึ้นช้าๆ...เบาๆ...มินซอกค่อยๆลืมตามาอย่างช้าๆ...เบาๆ...ทุกๆคนค่อยๆยืนขึ้นช้าๆ...เบาๆ...มินซอกก็ลืมตามองทุกคนช้าๆ...เบาๆ...

     

    “กร๊าซซซซซซซซซซซ จุนมยอนนนนนนนนนน”

     

    ...แล้วทุกคนก็วิ่งป่าราบ...แบบไม่ช้า...และไม่เบา...แล้วตะโกนพร้อมกันว่า...

     

    “ซาลาเปาใส้คาโบนาร่าตกมันนนนนนนน!!!!!

     

    มินซอกวางแบงค์พันใบไว้บนโต๊ะ แล้วลุกขึ้นพลางเช็ดหน้าตัวเอง ก่อนจะเดินออกจากร้าน แต่ก็ต้องหยุดไว้เพราะถูกอี้ชิงเรียก

     

    “เอ่อ...คุณครับ!

     

    “ไม่ต้องทอน!!

     

    “เอ่อ...ไม่ใช่ครับ ค่าอาหารพันห้าครับผม”

     

    เพล้ง! ...ใครได้ยินเสียงหน้าแตกมั่ง?

     

     

     

    ::#::#::#::#::#::#::#::#::#::#::#::#::#::#::#::#::#::#::

     

     

    “ห๊ะ? อะไรนะ? จะให้พวกฉันไปเรียนทำขนมด้วย?” จุนมยอนที่นั่งดูทีวีอยู่ หันหน้าไปหาลู่หานที่ยืนอยู่ริมหน้าต่าง

    “อื้ม” ลู่หานพยักหน้า แล้วเดินไปนั่งข้างจุนมยอน

    “จะบ้าหรอ? นายก็รู้ว่าฉันไม่ถูกกะไอ้เจ้าของร้าน” จุนมยอนทำหน้าขยะแขยงเต็มที่

    ...หนึ่งเดือนที่แล้ว...

     

    แหมะ

     

    นกพิราบสีขาวที่ออกจากหมวกของจงอินขณะกำลังเล่นมายากลอยู่ ก็ทำการขับถ่ายสิ่งปฏิกูลที่กินแล้วผ่านกระบวนการย่อยมาทั้งวันลงบนศรีษะของจุนมยอน

    'แว๊กกกกกก ขี้นกกกกกกกกก'

     

    ...สัปดาห์ที่แล้ว...

    จุนมยอนที่กำลังเลือกซื้อขนมอยู่หน้าเคาเตอร์จ่ายเงินของร้าน XOXO Magic SWEETies ชานยอลกำลังยื่นเอสเปรสโซ่ร้อนให้แบคฮยอนไปเสิร์ฟ แต่แก้วเอสเปรสโซ่ยังไม่ทันถึงถาดของแบคฮยอน ของเหลวในแก้วนั้นก็ย้ายไปอยู่บนเสื้อสีขาวของจุนมยอนเรียบร้อย...

    'ย๊าห์! ร้านนี้อีกแล้ววววววววว'

     

    ...เมื่อวานนี้...

    เห้ย!’ จุนมยอนที่เดินออกจากห้องน้ำร้าน XOXO Magic SWEETies ตะโกนอย่างตกใจเมื่อเห็นเจ้าของร้านฝาแฝดคริสและเทากำลังใช้ไม้คทาจิ้มต้นไม้เล็กๆต้นหนึ่งพร้อมท่องคาถาอะไรสักอย่างพิลึกพิลั่น แล้วต้นไม้เล็กๆนั่นก็กลายเป็นต้นไม้ต้นใหญ่ คริสและเทาหันมามองจุนมยอนแล้วรีบวิ่งไปหาจุนมยอน

    เมื่อกี้คุณเห็นอะไรบ้าง?คริสและเทาพูดพร้อมกัน ซึ่งนั่นไม่น่าแปลกใจ เพราะแฝดสองคนนี้ชอบทำอะไรเหมือนกันพร้อมกันเป็นกิจวัตรอยู่แล้ว แต่ไอ้การเสกต้นไม้นั่นน่ะแหละที่พิลึกกึกกือ

    อย่ามาไกล้ฉันนะ! พวกนายเป็นอะไรกันแน่? พ่อมดหรอ!?!?!?’ จุนมยอนถอยหลังหนีอย่างกลัวๆจนสะดุดก้อนหิน...แล้วก็หงายหลังลงไป...

     

    ซูม!!!

     

    ...ตกบ่อน้ำไปเรียบร้อย

    ย๊ากกกก ร้านขนมหวานนรก!!!!’ จุนมยอนชี้หน้าฝาแฝดคริสเทาอย่างบ้าคลั่ง

     

     

    ...ปัจจุบัน...

     

    “เอาน่า เขาก็ขอโทษนายแล้วไม่ใช่หรอ?” ลู่หานยังคงไม่ยอมแพ้

    “แต่ฉันเห็นพวกเขาเป็นพ่อมดนะ!!!

    “นายอาจจะตาฝาดก็ได้...”

    “นายหาว่าฉันโกหกหรอลู่?”

    “เปล่าาาาาา ก็...นายอาจจะตาฝาดไปเองก็ได้ไง มันไม่มีจริงหรอก พ่อมดอ่ะ นะๆๆๆๆ ไปเรียนเป็นเพื่อนฉันหน่อยน้าาาาาา”

    “ฉันอยากไปนะ” มินซอกที่ยืนฟังอยู่นานพูดขึ้นบ้าง คยองซูที่ยืนอยู่ข้างๆกันก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย

    “เย่ๆๆๆๆ เห็นไหมจุนมยอนนนน เขาอยากไปกันหมดเลยนะ นายอยู่บ้านคนเดียว เบื่อแย่เลยนาาาาา” จุนมยอนมองทุกคนแล้วทำท่าจะร้องไห้

    “ก็ได้ๆ ฉันไปก็ได้...แล้วใครจะเป็นคนไปถามไอ้สี่พี่น้องบวกกับอีกสองสมุนนั่น เขาเปิดสอนแค่คลาสละคนนี่ แล้วเงินเราไม่พอจะจ่ายสี่คนนะ”

    “แน่นอนว่าต้องเป็น...”

     

     

    ~อยากให้ใครเป็นคนไปถาม เลือกได้เลยจ้า~

     ก.   คยองซู  http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1037610&chapter=3  <<< คลิกเลยแง้บ

    ข.      มินซอก   http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1037610&chapter=4 <<< คลิกเลยแง้บ

    ค.      ลู่หาน http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1037610&chapter=5 <<< คลิกเลยแง้บ

    ง.    จุนมยอน http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1037610&chapter=6 <<< คลิกเลยแง้บ


     

    [TALK]
    มาแล้วๆๆๆๆ แชพเตอร์แรก ขอบคุณคอมเม้นท์นะฮะ ถึงแม้จะมีแค่สองเม้นท์แต่ก็อิ่มใจนะฮะ เอาเป็นว่าลงแชพแรกแล้วก็อย่าลืมติดตามกันนะฮะ เลือกคนไหนก็อย่าลืมเม้นท์บอกกันด้วยนะฮะ ไปแชร์ประสบการณ์ในทวิตด้วยแท็ก #ฟิคพ่อมดขนมหวานกันด้วยนะฮะ รักรีดเดอร์นะครัฟ จุ๊บๆ <3

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×