การินและเชียร์ yaoiภาค2

ลำดับตอนที่ #5 : จบ

เสียงหายใจของทั้งคู่ดังระงมไปทั่วห้องโถงใหญ่ ความหนาวของผิวกายไม่ได้เหมือน

กันกับหัวใจ ของการินที่เต้นไม่เป็นจังหวะ เหมือนโลกนี้หยุดหมุนไปชั่วคราว.....

"....."

"....."

"....คือ..."

"ไม่ต้องพูดหรอกการิน ถ้านายไม่ได้คิดแบบฉัน"

"......."

"ฉันนั่งคิดมาตลอดว่าจะบอกนายดีไหม...แต่ว่านะ....ฉันก็นั่งคิด นั่งพิจาราณามาตลอด

เวลา เอ่อ...ประมาณว่าถ้าฉันพูดนายอาจจะต่อยฉัน...แล้วก็อาจจะเกลียดฉันไปเลย"

"นายก็เลย...."

"-3- ตัดสินใจไม่พูด...แต่ว่านายดัน...จิ้นก่อนเองนี่หว่า"

"........."

"แหะๆๆๆ...." เชียรหัวเราะแหะๆ ก่อนจะทึ้งหัวตัวเอง แล้วหันกลับมามองการินที่นั่งนิ่งไม่

ไหวติ่งเชียรหรี่ตา ก่อนจะหันหน้ากลับไป....ก่อนจะรู้สึกถึง...โซฟาที่ยวบลงไปคืนตัว

การินเดินมาใกล้ๆ ก่อนจะโน้มตัวลงไปช้า...ช้า...ช้าจนรับรู้ถึงลมหายใจของกันและกัน

เชียรพริ้มตาลงก่อนจะ...

"O_O ทำไรกันน่ะ"

"......."

"....นัยน์เนตร มาได้ยังไง" การินพูดอย่างตกใจ

">/////< เอ่อ ฉันไม่เห็นอะไรนะ การิน สาบานศาลเจ้าที่เลย"

"......นัยน์เนตรฉันถามแกว่า...แก - มา - ได้ - ยัง - ไง"

"ก็ ก็ ก็ ฉันเผลอโยนปอมๆ ซ้อมเชียร์ลีดเดอร์ลอยมาสวนบ้านนี้น่ะ"

".....เชียร์ลีดเดอร์"

"เอ่อ...ลัลทริมาเพิ่งส่งฉันไปเป็นตัวแทนทีมสีม่วงน่ะ"

"เหรอ..."

"พวกนาย คงจะไม่...จึด จึด จึด กันใช่ไหม"

"นายกำลังเข้าใจผิดนะนัยน์เนตร!" การินเถียงคอเป็นเอ็น เสียงหอบใจถี่เบาๆ การทีการิน

สนใจ นัยน์เนตรจนไม่ได้สังเกต เชียร หัวใจแป้วลง..แล้วเดินขึ้นห้องนอนไปแบบไม่สนใจ

ใคร หลังจกาที่การินเคลียร์กับนัยน์เนตรเสร็จ การินก็หันรีหันขวางหาเชียร จนวศิน...ต้อง

บอกว่าเชียรไปไหน.....

ตุบ ตุบ ตุบ!!!!!

"เชียรนี่ฉันเองนะ!!!!!!!!"

"....."

"เชียรตอบฉันหน่อยสิ..."

"....."

แอด!!!!!!!! จ๊วบ!!!!!!!!!!!!

"ฉันว่า.....ฉันชอบแกว่ะ"