ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เชียร์จ๋าอย่าทำการินเลย
"การิน ที่ฉันเองนะ !" การินเดินออกไปนอกระเบียงแล้วก็ต้องถลึงตากว้าง เมื่อภาพที่พบเห็น
ภาพที่ต้องถลึงตากว้าง เชียรในเสื้อเชิ้ตสีม่วง กับ กางเกงยีนส์ฟอกซีด
"= = แกมาทำไม"
"โย่ ฮิ้ว! สบายดีไหมพวก อิอิ"
"หึ หึ หึ นายจะไปบาร์เกย์หรือไงถึงแต่งตัวแบบนี้อะห๊ะ"
"-3- อันที่จริงฮั้น เอ๊ย ฉันจะชวนนายไปคุยหนุงหนิงที่บ้านฉันนะ"
"- - ไม่โว้ย"
"เหอะ น่าพ่อนายก็อนุญาตแล้ว"
"หมายความว่ายังไงพ่อ"
" ^^ เชิญเลยจ้า ไปเลยจร้า พ่อจะซ้อมเต้น cover"
" = = ) << การิน =[]= ) << เชียร"
"ฉันว่า ปล่อยผอ.แกไปเหอะ"
"ไม่โว้ย ฉันไม่ไป หึ หึ"
"ไปเถอะ ลีมูซีน มาหาพวกเราแล้ว"
"อย่าน้า~" เชียรลากเด็กหนุ่มขึ้นลีมูซีนคันวาม เลื่อนมารับทั้งคู่ เชียรเปิดประตู ก่อนจะยัดร่างเด็กหนุ่มลงไปแล้วนั่งตรงข้าม กับการิน ที่นั่งเงียบตลอด
"ฉันไม่เคยคิดว่านายรวย"
"อัตตานิรันดร์อย่างฉันนะเหรอ...คิก คิก ฉันเกิดมาจากกองเงินกองทอง มันก็จริง แต่ความรักของผู้บังเกิดเกล้า ไม่มีเจียดมาถึงลูกชายคนนี้เลยสักครั้งรู้ไหม ฉันถูกเลี้ยงมาโดยโดดเดียวตลอด เฮ้อ..จนวันหนึ่ง ทางสว่างของอัตตานิรันดร์ก็ถูกเชื้อเชิญให้ฉันเข้าไป..."
"แล้วยังไง"
"ก็ เฮ้อ ฉันไม่อยากเล่าอะนะ มันเป็นความหลังอันยอดเยี่ยม ยิ่งกว่ารางวัลซีไรท์"
"ขอบใจ ที่แกตอบ - -"
"^^ ครับผม!"
"หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ"
"อะ ถึงบ้านฉันแล้ว~"
"อย่าบอกนะว่า....."
"สวย ถูกใจ ใช่ ไหม ล่ะ"
ภาพที่ต้องถลึงตากว้าง เชียรในเสื้อเชิ้ตสีม่วง กับ กางเกงยีนส์ฟอกซีด
"= = แกมาทำไม"
"โย่ ฮิ้ว! สบายดีไหมพวก อิอิ"
"หึ หึ หึ นายจะไปบาร์เกย์หรือไงถึงแต่งตัวแบบนี้อะห๊ะ"
"-3- อันที่จริงฮั้น เอ๊ย ฉันจะชวนนายไปคุยหนุงหนิงที่บ้านฉันนะ"
"- - ไม่โว้ย"
"เหอะ น่าพ่อนายก็อนุญาตแล้ว"
"หมายความว่ายังไงพ่อ"
" ^^ เชิญเลยจ้า ไปเลยจร้า พ่อจะซ้อมเต้น cover"
" = = ) << การิน =[]= ) << เชียร"
"ฉันว่า ปล่อยผอ.แกไปเหอะ"
"ไม่โว้ย ฉันไม่ไป หึ หึ"
"ไปเถอะ ลีมูซีน มาหาพวกเราแล้ว"
"อย่าน้า~" เชียรลากเด็กหนุ่มขึ้นลีมูซีนคันวาม เลื่อนมารับทั้งคู่ เชียรเปิดประตู ก่อนจะยัดร่างเด็กหนุ่มลงไปแล้วนั่งตรงข้าม กับการิน ที่นั่งเงียบตลอด
"ฉันไม่เคยคิดว่านายรวย"
"อัตตานิรันดร์อย่างฉันนะเหรอ...คิก คิก ฉันเกิดมาจากกองเงินกองทอง มันก็จริง แต่ความรักของผู้บังเกิดเกล้า ไม่มีเจียดมาถึงลูกชายคนนี้เลยสักครั้งรู้ไหม ฉันถูกเลี้ยงมาโดยโดดเดียวตลอด เฮ้อ..จนวันหนึ่ง ทางสว่างของอัตตานิรันดร์ก็ถูกเชื้อเชิญให้ฉันเข้าไป..."
"แล้วยังไง"
"ก็ เฮ้อ ฉันไม่อยากเล่าอะนะ มันเป็นความหลังอันยอดเยี่ยม ยิ่งกว่ารางวัลซีไรท์"
"ขอบใจ ที่แกตอบ - -"
"^^ ครับผม!"
"หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ"
"อะ ถึงบ้านฉันแล้ว~"
"อย่าบอกนะว่า....."
"สวย ถูกใจ ใช่ ไหม ล่ะ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น