คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : EP.1
จะขอยืนอยู่ตรงนี้ ตราบที่ฉันหายใจ~
อ่า อย่าโทรสิว่ะ กูรีบหูตูบแล้วน่า >.< เหยียบมาจน ถนนแถบพัง มึงยังจะรีบอะไรกันหนักแว้
(โหล!! ชินมึงอยุ่ไหน กูรอมึงนานแล้วน่ะ!) เสียงไอ้แทน รอดผ่านมา
“อย่าเร่งดิ มึงรุ้ไหมว่ารถมันติด นี่กูเลี้ยวเข้ามอแล้ว ” ผมตอบปลายสาย
(งั้นมึง ขับผ่านสองแยกมาแล้ว เลี้ยวขวาเดียวกูพามึงไปจอดรถ) ทำไม ต้องให้มึงพาไปว่ะ -0-
“ไม่เป้นไร กูไปจอดเองได้ มึงไปก่อนเถอะ”
(ถ้ามึงไม่มารับกู แล้วจะเสียใจว่ะ) ==’ หอกมาก
“เออๆ see uๆ” ผมตัดสายมันแล้ว เลี้ยวรถตามมันว่า
เห็นไอ้แทน ยืนโบกไม้โบกมือเรียก ตรงริมถนน ผมปลดล้อครถ ให้มันขึ้นมา
“ตรงไปเลี้ยวซ้าย ถึงที่จอด” มันบอกแล้วเอาหน้าไถ กะเบาะรถผม มึงถ้ารถกูราขึ้นน่ะ -___-‘
“จอดหน้าคณะ ก็ได้ ” ผมตอบมัน ก่อนจะเลี้ยวรถ
“มึงรู้ไหม ตอนนี้ ชื่อกูแอนมึงดังไปทั้งมอแล้ว มีคนมากกว่าครึ่งเขม่นกูกะมึง” เชี่ย นี่กูเคยไปข่มขืนใครเค้ามาหรือเปล่าว่ะทำไมทุกคนต้องเขม่นอ่ะ T T
“กูกะมึง เคยไปฆ่าใครเปล่าว่ะ ==” ผมถามมัน
“ไม่หรอก แต่มึงกะกูสอบติดโคว้ตานักเรียนทุนอันดับ1 แต่กุกะมึงเสือกรวยมาก ทุกคนเลยคิดว่าเรา ไม่น่าเรียนทุน น่าจะบ่อยทุนให้คน ไม่มีเงินเรียน และ เพราะกูกะมึงยังไม่ 18ด้วยแหละ ทุกคนเลยคิดอีกว่า กูกะมึงเด้กเส้น” ไอ้แทน พล่ามยาวๆให้ผมฟัง ทำไม กูฟังดูแย่จังเนอะ
“จอดตรงนั้นๆ นั้นแหละ ข้างๆ Porceกูอ่ะ” ผมเลี้ยวรถ จอดข้างๆ พอร์เช่ บอกสเตอร์สีขาว คันงามของไอ้แทน ที่จริงผมไม่ได้กระจอกกว่ามันหรอก ไอ้ผมมน่ะขับ Audi r8 สีส้ม สุดสวย และเท่อย่างเวอรืเลยแหละ ==’
“แล้วทำไม กูกะมึงต้องมาจอดตรงนี้ด้วยว่ะ == ไกลจากคณะมาก ” ผม พูดพลางลงจากรถ
“มึงครับ เห็นป้ายที่มันเขียนว่า ที่จอด คณะบดีไหม? ที่กูกะมึงต้องมาจอดตรงนี้เพราะมันมียามเฝ้า และมันอาจจะมีพวกที่เขม่นกูแอนมึง ขนาดมากรีด ขูดลูกรักกูกะมึงไง ” มันตอบก่อนจะเดินนำผม ไป ผมเลยรีบเดินตามมันไป
“แล้วนี่พี่เค้านัดรวมกี่โมงว่ะ” ผมหันไปถาม ไอ้แทนที่เดินอยู่ข้างๆ
“พี่เค้านัด 9โมง” ผมกะมันหันมามองหน้ากัน
.
.
. สตั้นสามวิ ก่อนจะถึงเวลา วิ่งสิครับพี่น้อง !!!!!
ผมกะมันมายืนหอบหน้าลานที่พวกพี่ปีสองกะปีสามกำลัง พาปีหนึ่งคนอื่นทำกิจกรรมอยู่ เอ่อออม ทุกคนในลาน นิ่งประดุจหินผา ทุกอย่างเหมือนโดนกดปุ่ม หยุดโดยอัตโนมัติ อะไรอ่า ผมสายนิดเดียว ไม่เห็นต้องมองกันแบบนี้เลย ตอนนี้บรรยากาศเหมือนเมื้อกี้กำลังจัดงานปาร์ตี้ และอยู่ๆก็ถูกหยุดเข้าสู่โหมดงานศพ =.=
“น้องตรงนั้น เชิญตรงนี้ด้วยครับ!” พี่ที่ถือ โทร่ดข่ง แหกปากเรียกผมกะแทน
ผมกะแทนมองหน้ากันเป้นนัยๆว่า ‘กู กะมึง โดนแน่’
ผมเดินไปหยุดข้างๆ พี่ ที่ถือโทร่โข่ง มองไปยัง เพื่อนปีหนึ่งที่นั่งกะพื้น หน้าโดนละเลง ไม่มีชิ้นดี เอ่อมมม อาจจะดีก็ได้น่ะที่กูมาสาย-0-
“ชื่อจริง และชื่อเล่น!’ พี่มันตะโกนใส่โทร่โข่ง ใส่ผมสองคนเสียงดัง ==’ จะแหกปากทำไมว่ะพี่ อยู่ใกล้แค่เนี๊ยเอง –‘ ....คือผมเกลียด คนเสียงดัง
“แทน ชื่อจริง แทนคุณ นินสุทัสครับ” (ใช้เพื่อความสุขของคนเขียนน่ะจ๊ะ : Pie)
ซุบซิบๆซุบซิบๆๆๆ เสียงซุบซิบกระช่อนครับ == ก็น่ะ
“นี่ไงโควตา เรียนทุนอันดับหนึ่งอ่ะแก”
“หล่อว่ะๆๆๆ >.< ”
“ที่ขับรถมาเรียนอ่ะน่ะ แก ว๊ายย >.
“แม่ง รวยเสือกเรียนทุนทำไม”
“เออ นั้นเด่ หน้าโคตรหวานเลย ”
.
.
.
“เงียบ !!” ไอ้รุ่นพี่แดกโทร่โข่ง(ดูมึงตั้งชื่อ : Pie) ตะคอกใส่ ทุกคนที่กำลังเมาท์มอยอย่างสนุก ==’
“อีกคนเงียบ ทำสากอะไร! ชื่ออะไรล่ะว่ะมึงอ่ะ !!” มึงมันเถื่อนว่ะ ไอ้พี่แดกโทร่โข่ง ==
“ผมชื่อ ชิน ชนะชัย วิริยะไพบูล ครับ” (ใช้เพื่อความสุขของคนเขียนน่ะจ๊ะ : Pie)
….
….
…
…. เงียบกริบ ไร้คำซุบซิบ ไม่มีการนินทา ทุกคน เข้าสู่โหมด จินตนาการ
“ลูกชายเจ้าของบริษัทรถนำเข้าที่ใหญ่ที่สุดในเอเชียกับลูกชายนักการเมืองที่รวยที่สุดในประเทศ” เสียงใครบ้างคนลอยมา อย่างเพ้อๆ
.....................................................................................
คอมเมนบ้าง อะไรบ้าง เพื่อความกระชุ่มกระชวยหัวใจ ของคนเขียน >.<
และทิ้งใว้พร้อมกับ Audi R8 สุดรักของ พี่ชิน >.<
และ Porche BoxsTer ของพี่แทน 
ความคิดเห็น