NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด
ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    จักรวาลหมุนรอบความสุข (Spin off เล่มพี+เขตต์)

    ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 ✿ ความสุขแปลว่าเรา

    • อัปเดตล่าสุด 7 พ.ย. 67


     

    2

    ความสุขแปลว่าเรา 

     

    ปัจจุบัน, ต้นเดือนตุลาคม

    กรุงเทพมหานคร ประเทศไทย

    ก้อนผ้านวมหนานุ่มปกคลุมให้ความอบอุ่นร่างกายเปลือยเปล่าของมนุษย์สองคนบนเตียงนอน สิบเอ็ดโมงเช้าสุดสัปดาห์ยังคงถือเป็นเวลาพักผ่อน ผ้าม่านสีทึบทำให้ภายในห้องไม่มีแสงส่องเข้ามารบกวนการนอนหลับพริ้มของหญิงสาวและชายหนุ่ม 

    เขตต์และจูเนียร์แต่งงานกันมาร่วมสองปีแล้ว ทว่าไร้วี่แววจะมีเจ้าตัวเล็กมาวิ่งวุ่น ดูเหมือนพ่อคุณแม่คุณจะพอใจกับชีวิตที่ทำงานและสนุกด้วยกันโดยยังไม่คิดจะมีโซ่ทองคล้องใจ แต่หากวันดีคืนดีมีขึ้นมาก็ไม่ได้ติดปัญหาใด พวกเขาพร้อม

    เสียงจุ๊บเบา ๆ ดังขึ้นภายในห้องเงียบเมื่อฝ่ายสามีรู้สึกตัวตื่นในช่วงสายโด่ เขตต์โน้มใบหน้าจูบเบา ๆ ลงบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าของคนรัก เครื่องปรับอากาศในห้องทำให้อุณหภูมิค่อนข้างเย็นจัด แขนแกร่งโกยผ้าห่มที่ร่นลงไปด้านล่างขึ้นมาคลุมให้กายเล็กแล้วกระชับกอดเอวบางราวกับกลัวเธอหายไปไหน 

    เขตต์หลับตาพริ้มนอนต่อได้ไม่นานนักมือหนาก็อยู่สุขไม่ไหว เริ่มปัดป่ายไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกายอีกฝ่ายผ่านผ้านวมหนา ขยับร่างกายตัวแนบชิดแผ่นหลังสวยกระทั่งเนื้อบั้นท้ายนิ่มนวลแตะกระทบกับหน้าขา

    เสียงหัวเราะในลำคอเบา ๆ เป็นสัญญาณบอกได้ดีว่าหญิงสาวร่างแบบบางรู้สึกตัวแล้ว จูเนียร์ปล่อยให้เขตต์ซุกซนกับร่างกายนิ่มนวลของเธอตามอารมณ์ชอบใจโดยไม่คิดต่อว่าใด ๆ

    “เมื่อคืนหลับสบายไหม” เขตต์ถามเธอเสียงเบา

    “อือ”

    มือหนาเริ่มสอดเข้ามาซุกซนใต้ผ้านวม ลูบไล้เคล้นคลึงไปตามส่วนเว้าส่วนโค้งอ่อนไหว ก่อนจะลากไล้ปลายนิ้วมาแตะลงที่กลีบบอบบางจนเจ้าของร่างสะดุ้งเบา ๆ อย่างตกใจ เขตต์ขยับนิ้วที่ตัดเล็บสั้นทุกนิ้วแล้วรุกคืบเข้าไปอย่างเนิบนาบ สักพักก็เริ่มเร่งเร้าจนเจ้าของร่างแบบบางเผยอปากปรือตา หลุดเสียงครางออกมาจากความเสียวซ่านในเวลาชั่ววูบวินาที

    แกนกลางลำตัวของชายหนุ่มขยายตัวอัดแน่นเต็มที่จนมีเส้นเลือดปูดขึ้นมา เขาสอดมันลึกเข้ากลางกลีบสีหวานตรงหว่างขาของศรีภรรยาคนสวยในจังหวะที่น้ำหล่อลื่นของหล่อนชื้นแฉะจากการปรนเปรอด้วยข้อนิ้วมือ

    สะโพกสอบเริ่มจากขยับเนิบนาบในคราแรก ก่อนจะเร่งส่งแรงกระแทกเข้าไปในกายคนตัวเล็กกว่าเมื่อบั้นท้ายงอนงามแนบชิดกับหน้าขา กินเวลาครู่ใหญ่ ๆ ก็ได้ยินเสียงร้องครางไม่ได้ศัพท์ของคนนอนอยู่ด้านหน้า พร้อมเสียงหอบหายใจระทวยเล็ดลอดออกมาจากโพรงปากเล็กที่พยายามหันหน้ามากัดหมอนเพื่อกลั้นเสียงเอาไว้อย่างเหนียมอาย 

    ใบหน้าคนสวยขึ้นสีเลือดฝาดที่แก้ม ปอยผมด้านหน้าที่สั้นกว่าด้านหลังตกลงมาปรกหน้าปรกตา จูเนียร์นอนหลับตาพริ้มร่างกายเคลื่อนคลอนไปมาอยู่บนเตียงตามแรงกระแทกของอีกคน 

    ผ้านวมถูกเขตต์ตวัดออก ภาพร่างแบบบางมีทรวดทรงองค์เอวพร้อมกับรอยสักปรากฏอล่างฉ่างชัดอยู่ในห้องโดยไร้ปราการสายตา มองแล้วช่างน่ารัญจวนอารมณ์

    ริง ริง ริง

    เสียงโทรศัพท์มือถือบนเตียงแผดร้องขัดจังหวะ ทว่าเจ้าของเครื่องกลับไม่แม้แต่เหลียวมอง เขตต์ไม่สนใจเครื่องมือสื่อสารที่แผดเสียงลั่นห้องจนมันแผดเสียงร้องแล้วดับลงไปเอง

    เจ้าของร่างแบบบางหอบหายใจถี่อีกครั้งเมื่ออารมณ์รักพุ่งทะยาน มือปัดป่ายไปวางไว้บนมือหนาที่จับจองบั้นเอวของหล่อนแล้วสวนสะโพกตอบย้ำ ๆ สวนเข้าหา เสียงเนื้อกระทบกันถี่หนักดังอยู่ท่ามกลางห้องเงียบเชียบเป็นเวลาครู่หนึ่ง

    ริง ริง ริง

    รอบนี้เจ้าของแขนเรียวคว้าเครื่องมือสื่อสารมาปิดเสียงให้ จากนั้นคว่ำหน้าจอเอาไว้บนเตียงผืนกว้าง มือเล็กข้างหนึ่งขยับควานหาที่จับดึง จูเนียร์ทึ้งผ้าปูที่นอนจนยับย่นไม่มีชิ้นดี

    เขตต์โน้มใบหน้าจูบลงแถวสีข้างของหล่อน ในจังหวะที่เธอแอ่นอกขึ้นบิดเร่าอย่างร้อนราคะ

    ครืด ครืด ครืด

    “เธอจะรับโทรศัพท์ก่อน—” หญิงสาวเสนอทางออกหลังจากหลุดหัวเราะเบา ๆ ตอนโดนขัดจังหวะการร่วมรักเป็นรอบที่สาม

    “ไม่ต้องรับครับ” ชายหนุ่มตอบกลับ เสยผมขึ้นไปด้านหลังขณะที่ยังไม่ยอมหยุดขยับสะโพกกระทั้นเธอ เอ็นเนื้อกลางลำตัวเขตต์ร้อนอย่างทรมาน ร่างกายคนตัวเล็กขมิบตอดรัดเขาจนอึดอัดราวกับอยากจะส่งให้ถึงฝั่งฝันเสียตอนนี้เลย สายตาแพรวพราวของผู้ชายลุคคุณชายจดจ้องมองแผ่นหลังคนรักที่กำลังนอนตะแคงและทำท่าจะหันมาหาอย่างนึกเอ็นดู 

    เขตต์จูบลงบนแก้มนิ่มของจูเนียร์เบา ๆ แล้วหอมหนึ่งฟอด จูบหัวไหล่และต้นแขนที่สักลายเอาไว้ของเธอ ควานหามือเล็กมาจับจูบตามแนวข้อนิ้วมือจนพอใจแล้วรั้งเอวเล็กมากอดให้ไออุ่นแนบกัน ท่อนขาเรียวถูกจับพาดลงบนท่อนขาแข็งแกร่ง ชายหนุ่มขยับถี่ส่งแรงส่วนเชื่อมต่อกันจนได้ยินเสียงหวานครางครวญ มือซุกซนบนตุ่มไตช่วงบนเรือนร่างอย่างรู้งานพลางฟังเสียงครางกระเส่าหวีดทะยานอย่างรื่นหู 

    เกือบยี่สิบนาทีผ่านไปของเหลวสีขาวข้นก็ฉีดลงมาบนหน้าท้องแบนราบ นิ่งกันอยู่ไม่นานชายหนุ่มก็หยัดตัวขึ้นมาจูบตามเนื้อตัวและรอยสักจุดต่าง ๆ ของหญิงสาว

    ได้ยินเสียงหัวเราะของจูเนียร์ดังขึ้นในตอนที่เขตต์ขบเม้มแถวซอกคอเธอเบา ๆ

    เล่นซนอะไรของเขา จั๊กจี้ชะมัดเลย

    “ทีนี้ก็ไปโทร. กลับสายที่โทร. มาเถอะ” หญิงสาวกล่าวเมื่อคนรักยอมผละออกจากตัวเธอ

    “อืม...เช้านี้อยากทานอะไรครับ” 

    เป็นเขตต์ที่ถามกลับ ราวกับสามสายที่โทร. เข้ามาคล้ายเร่งรัดนั้นไม่ได้สลักสำคัญแม้แต่น้อยเลย

    “นึกไม่ออกแฮะ เขตต์อยากกินอะไร”

    “เธอได้ไหม”

    “ยังไม่อิ่มเหรอ” คนฟังถามหลังจากหลุดหัวเราะ

    “แค่นี้อิ่มก็เกินไป จะทานน้อยไปแล้วครับ” เขตต์พูดจบก็จูบลงบนเนินหน้าอกของคนรักตรงตำแหน่งหัวใจ

    .

    สายที่ไม่ได้รับ (3) 

    เบอร์ที่ไม่รู้จัก (1) 

    มิจฉาชีพ (1) 

    ขอพร (1) 

     

     

     

     

     

    สองสัปดาห์ถัดมา

    เนเปอร์วิลล์ รัฐอิลลินอยส์ ประเทศสหรัฐอเมริกา

    ตัวเลขบอกเวลาในกรอบหน้าจอกล้องดิจิทัลคอมเพล็กซ์ที่ตั้งหันเข้าหาคนถ่ายวิ่งไปข้างหน้าเมื่อขอพรเริ่มกดบันทึกภาพวิดีโอของตนเองเอาไว้ ด้านหลังเป็นฉากในห้องหนึ่งของบ้านสีครีมขาวหลังใหญ่โต

     [ไง สวัสดีทุกคน...ตื่นเต้นมากกกก นี่ขนาดแค่อัดคลิปนะยังไม่ได้ลงมือทำจริง] เขาพูดกับตนเองในกล้องแล้วมองซ้ายมองขวาก่อนเป่าปากอย่างประหม่า 

     [ผมยังไม่แน่ใจเหมือนกันว่าผมอัดคลิปนี้ไว้ทำไม แต่พี่เขตต์บอกให้อัดเผื่อไว้เป็นฟุตเทจ โอเค...ผมก็เลยอัดไว้ละกัน เผื่อคลิปนี้จะได้เปิดให้ชาวโลกดูสักวัน ไม่แน่มันอาจจะไปอยู่ในช่องดนตรีส่วนตัวของผมให้เพื่อน ๆ ที่ติดตามช่องได้ดูเป็นเหมือนอัปเดตชีวิต หรืออาจจะไปอยู่ในงานสำคัญก็ได้มั้ง... แต่ผมคิดว่าทีมตัดต่ออาจจะต้องตัดช่วงที่ผมพูดจาไร้สาระออกไปเยอะอยู่] 

    ชายหนุ่มหัวเราะอย่างอารมณ์ดี ขอพรในวัยย่างเข้ายี่สิบแปดปีหล่อเหลาคมคาย แต่ยังแฝงบรรยากาศขี้เล่นซุกซนเล็ก ๆ เอาไว้กับตัว เขายังคงไว้ผมทรงที่รับเข้ากับใบหน้า ยาวลงมาประมาณช่วงท้ายทอย ขี้แมลงวันสองจุดบนใบหน้าขาวของผู้ชายตาหวานใจดียังคงเป็นเสน่ห์ที่คนพบเห็นมองว่าน่าค้นหา 

     [ผมพูดมาขนาดนี้ ทุกคนคงอยากรู้ใช่ไหมว่าผมโดนอะไรเข้าสิง ร้อยวันพันปีผมจะจับกล้องถ่ายตัวเอง...] 

     [...ก่อนอื่นเลยนะครับ ผมไม่ได้โดนอะไรสิง แล้วก็ต้องขอบคุณพี่เขตต์...ขอโทษด้วยที่โทร. ไปรบกวนในวันหยุดเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ขอบคุณพี่จูคนสวย กับทีมงานช่างภาพอีกสองคนที่ยอมลางานแพ็กกระเป๋าบินตามกันมาถึงที่นี่...อ่า ใช่ ๆ ลืมบอกทุกคนว่าตอนนี้ผมอยู่ที่เนเปอร์วิลล์นะ บ้านคุณปู่คุณย่าของจ้าว บ้านใหญ่มากครับ จริง ๆ มาถึงตั้งแต่เมื่อคืนวาน แวะมางานแต่งคุณอาของจ้าวกับเจ้าตัวเขาน่ะแหละ ส่วนตอนนี้จ้าวน่าจะแต่งหน้าอยู่กับพวกแม่ ๆ ตามประสาสาว ๆ วันนี้ว่างไม่ได้ต้องช่วยงานอะไรเลยว่าจะพาจ้าวไปช็อปปิงที่ชิคาโกสักหน่อย] 

    ชายหนุ่มอมยิ้มขี้อาย ดูขี้เล่นและน่ารักในที คุณแม่ที่ว่านี่หมายถึงคุณแม่ของขอพร และรวมถึงคุณแม่ของจันทร์จ้าว เขาใช้คำว่าสาว ๆ เรียกรวมทั้งสามคน

     [มาต่อ...คือว่า...จะพูดยังไงดี ทุกคนน่าจะงงว่าทำไมผมมีทีมงานด้วย...จริง ๆ ทีมงานเนี่ยก็เป็นเพื่อนของเพื่อนกันนี่แหละ เป็นทีมงานที่จะมาช่วยเก็บภาพฟุตเทจภาพนิ่งกับวิดีโองานแต่งงานของคุณอา ผมให้พี่เขตต์ติดต่อให้อีกที แล้วก็อยู่ในแผนที่ผมวางไว้ด้วย แผนนี้ผมคิดหัวแทบแตกมากนะทุกคน] 

     [คืองี้ครับ ไหน ๆ ก็แวะมางานแต่งคุณอาแล้วผมกับคุณพ่อคุณแม่ก็เลยถือโอกาสมาเจอคุณปู่คุณย่าของไอ้ตัวแสบด้วย... มาในฐานะว่าที่หลานเขย] เขายิ้มขี้อายเล็ก ๆ

     [ทุกคนคงรู้กันแหละว่าผมกับจ้าวคบกันมา...] ชายหนุ่มหลุบตานับนิ้วมือตนเอง [...จะเข้าแปดปีแล้ว โห นานเวอร์] ท้ายประโยคเงยหน้าขึ้นมองกล้องเช่นเดิม 

     [นานมากทุกคน—!!!] 

    “พี! ทำอะไรอยู่ แต่งตัวเสร็จยังคะ” 

    ชายหนุ่มสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงคนรักเรียกก่อนเจ้าตัวจะปรากฏให้เห็นหลังจากส่งเสียงมาก่อน ขอพรหันไปมองเห็นจันทร์จ้าวโผล่หน้าเข้ามาตรงประตู เขาส่งยิ้มให้หล่อน มีแววตื่นตระหนกเล็กน้อย

    “ตกใจหมดเลย...เสร็จแล้ว รอเบบี๋กับคุณแม่น่ะ” 

    หญิงสาวเดินเข้ามาประชิด เธอยังใส่ชุดคลุมอาบน้ำอยู่ ทว่าแต่งหน้าเรียบร้อยแล้ว ลิปสติกสีชมพูกุหลาบหวาน ๆ ทาอยู่บนริมฝีปากเล็ก ๆ นั่นอย่างเข้ากัน ขอพรหลุบสายตามองต่ำแล้วโน้มใบหน้าจุ๊บปากคนรักที่เขย่งปลายเท้าขึ้นมาหาเขาเบา ๆ สอดแขนข้างหนึ่งกอดรั้งเอวของเธอเอาไว้ เธอยิ้มหวานเมื่อผละกลับไปยืนเต็มเท้า ส่วนเขาก็ยอมลดแขนกลับมาแนบลำตัว มือข้างที่ถือกล้องไพล่หลบอยู่ข้างหลัง

    “งั้นรอจ้าวอีกยี่สิบนาทีนะ ได้เปล่า”

    “อื้อ” 

    ขอพรพยักหน้านิ่ง ๆ มึน ๆ ให้ตามประสา เธอจึงยอมผละเดินแยกตัวออกไปจากห้อง เขามองไล่หลังหล่อนสองสามรอบจนแน่ใจว่าแม่ตัวดีจะไม่โผล่เข้ามาอีกจึงค่อยยกมือที่ถือกล้องขึ้นมาถ่ายต่อ 

     [เกือบไปแล้วไง เมื่อกี้จันทร์จ้าวมาเรียก...อ่าใช่ครับ เมื่อกี้พูดถึงไหนแล้วเหรอ—อ๋อ คบกันมาจะแปดปี ปีนี้ปีที่แปดแล้ว นั่นแหละ ผมก็เลยถือโอกาสว่ามาอเมริกาครั้งนี้...] ขอพรเม้มปากอย่างประหม่า เขาดูเขินและตื่นเต้นในคราเดียวกัน 

    ตื่นเต้นมากจริง ๆ

    ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานขนาดไหน ขอพรก็ยังรู้สึกเอ็นดูจันทร์จ้าวเหมือนเคย ทว่าไม่บ่อยนักที่เขาจะลุกขึ้นมาทำอะไรซึ้ง ๆ หรือจัดเซอร์ไพรส์ยิ่งใหญ่น่ารักให้เธอคนนี้

    แต่ในครั้งนี้มันต่างออกไป…

    ต้องเล่นใหญ่ น่าประทับใจ และไร้ที่ติ

     [ผมว่าจะขอจันทร์จ้าวแต่งงานแล้วครับ ขอให้แผนทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีด้วยเถอะ!] 

     

     

     

     

    #จักรวาลหมุนรอบความสุข

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น
    ×