ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : รับขวัญลูกสะใภ้
"พ่อกับแม่มีของขวัญเซอร์ไพรส์ลูกทั้งสองคนมานี่สิ" คุณพอฤดีเดินนำหน้าทั้งคู่เข้ามาด้านในบ้าน
"อยู่ต่อหน้าพ่อกับแม่ฉันช่วยทำหน้าตาให้มันดี ๆ หน่อยนะ ฉันไม่อยากให้พ่อกับแม่ไม่สบายใจเล่นบทภรรยาที่แสนอ่อนหวานให้แนบเนียนด้วยล่ะ"
ภควัตรสั่งเสียงเรียบและเดินตามมารดาไปยังห้องนั่งเล่นก่อนจะนั่งลงตรงเก้าอี้รับแขกฝั่งตรงข้ามกับทั้งสองท่านพร้อมขยับเข้ามานั่งติดกับเปรมมิกา หญิงสาวเตรียมขยับหนีแต่มือหนาคว้าเข้าที่เอวของเธอเตรียมเล่นบทคู่แต่งงานที่สวีทที่สุด
"พ่อกับแม่เห็นว่าไหน ๆ ลูกก็ลาพักร้อนแล้วงานทางนี้พ่อกับแม่จะเป็นคนดูแลให้ก่อนระหว่างที่ลูกไปฮันนีมูน" พูดพร้อมอมยิ้มแล้วหันมามองหน้าคุณภัทร ผู้เป็นสามี
"อะไรนะครับคุณแม่ นี่คุณแม่จะให้ผมไปฮันนีมูยเลยเหรอครับ แล้วงานที่ค้างอยู่ล่ะครับผมต้องติดต่อเองทั้งหมดนะครับ" ชายหนุ่มร้องเสียงหลงก่อนจะขัดขึ้นมาโดยเอาเรื่องงานมาอ้าง
"ก็บอกแล้วไงว่าพ่อกับแม่จะเป็นคนดูแลแทนแกไปก่อนในช่วงที่ไปฮันนีมูนไม่ต้องกังวลไปหรอกตาวัตร เกิดจะมาห่วงงานอะไรกันตอนนี้ล่ะ อย่าลืมสิว่าเราน่ะเพิ่งแต่งงาน ในเมื่อแต่งงานแล้วก็ต้องไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กันสิถึงจะถูก"
คนเป็นแม่บอกเสียงเรียบและเป็นการออกคำสั่งไปในตัวพร้อมกับยื่นตั๋วเครื่องบินและเอกสารการเดินทางให้ทั้งคู่
"แม่เลือกให้แล้วว่าจะไปที่ไหนทั้งสองคนไม่ต้องเสียเวลานึกแล้วแม่จัดการทุกอย่างเรียบร้อยทั้งที่พัก รถที่จะไปรับ-ส่ง รวมถึงตั๋งเครื่องบินไป-กลับ เฟิร์สคลาสจ๊ะ" คุณพอฤดีมารดาเอ่ยเป็นชุด ๆ และบอกรายละเอียดของการเดินทางให้เสร็จสรรพ และหันไปถามลูกสะใภ้หมาด ๆ ของเธอ
"เอ่อหนูแป้ง แม่ว่าบ่ายนี้ให้พี่วัตรเขาพาไปช้อปปิ้งซื้อเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ใหม่ดีกว่านะจ๊ะ" คุณพอฤดีพูดเสริม
"แป้งว่า ของเดิมก็ยังใช้ได้อยู่ไม่ต้องซื้อใหม่หรอกค่ะ เปลืองเงินเปล่า ๆ แป้งเกรงใจน่ะค่ะ ขอบคุณคุณอาทั้งสองมากนะคะ"
"ไม่ได้หรอกนะหนูแป้งพ่อว่าแม่เขาพูดถูกนะไปซื้อของใหม่ชุดใหม่เสื้อผ้าใหม่ ๆ เป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเราสองคนไงล่ะลูก" ภัทร เห็นด้วยตามที่ภรรยาพูดจะสั่งให้ภควัตรพาภรรยาไปซื้อของที่ห้างดัง
"เอ่อ อีกอย่างนะเรียกว่าพ่อกับแม่ได้แล้วรู้มั้ยลูก หนูก็เป็นลูกสาวของพ่อกับแม่อีกคนแล้วนะ" คุณภัทรเอ่ย
"ขอบคุณ เอ่อ คุณพ่อคุณแม่มากนะคะที่กรุณาแป้ง" เสียงเธอขาดช่วงไปก่อนจะเอ่ยต่อเพราะท่านทั้งสองก็ช่างดีกับเธอเหลือเกิน
"ไปเถอะลูกป่ะ เดี๋ยวจะมืดค่ำซะก่อนแล้วรีบกลับมาทานข้าวเย็นด้วยกันนะแม่จะสั่งให้แม่ครัวเตรียมกับข้าวไว้รอ" เสียงของมารดาเอ่ยตามหลังเมื่อทั้งสองขึ้นรถแล้วขับออกไป
ห้างสรรพสินค้าชื่อดังย่านสีลม
"อยากได้อะไรก็ซื้อซะ ฉันจะรออยู่แถว ๆ นี้เสร็จแล้วก็ตามไปละกัน" ชายหนุ่มบอกก่อนจะยื่นบัตรเครดิตส่งให้หญิงสาว
"ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น คุณไม่ต้องมาแสร้งเล่นละครต่อหรอก คุณพ่อคุณแม่ไม่ได้อยู่ที่นี่" เปรมมิกาบอกเสียงเรียบแล้วก็เดินไปอีกทางหนึ่งทันที
"นี่เธอจะไปไหนน่ะเปรมมิกา อย่าเล่นตัวให้มากนักเลยรับ ๆ ไปซะ" ภควัตรยัดบัตรเครดิตใส่มือหญิงสาว
"หรือว่าจะต้องให้ฉันเป็นคนเลือกให้" สายตากรุ่มกริ่มไล่มองตามใบหน้าเรื่อยลงมาถึงหน้าอกของเธออย่างหื่นกระหาย หญิงสาวหน้าแดงขึ้นทันทีรีบยกแขนทั้งสองข้างขึ้นปิดบังส่วนนั้นก่อนที่เขาจะมองจนมันทะลุไปถึงข้างใน
"ไม่ต้อง ฉันเลือกเองได้ เก็บเศษเงินของคุณเอาไว้ให้พวกสาว ๆ ของคุณเถอะฉันไม่ต้องการ" ท่าทางหยิ่งจองหองของเธอทำให้เขาหมั่นไส้ยิ่งนัก จึงลากแขนเธอเข้าร้านที่เป็นแบรนด์ดังของต่างประเทศเพื่อเลือกซื้อข้าวของเครื่องใช้ตามคำสั่งของผู้เป็นมารดา
"น้องช่วยเลือกเสื้อผ้าที่เหมาะกับคุณผู้หญิงคนนี้ให้หน่อยนะทั้งชุดลำลอง ชุดนอน ชุดออกงาน ชุดทำงาน พร้อมกระเป๋าเข้าชุดด้วย" เขาสั่งพนักงานเป็นชุดก่อนจะนั่งที่โซฟารอให้พนักงานเอาชุดมาให้หญิงสาวลอง เขาหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมานั่งอ่านฆ่าเวลาเพราะคนอย่างเขาไม่เคยปล่อยเวลาให้ผ่านพ้นไปโดยไม่เกิดประโยชน์
"อุ๊ย คุณวัตรมาทำอะไรที่นี่คะ" สิรินาถสาวนักธุรกิจม่ายที่แอบชอบภควัตรเอ่ยขึ้นด้วยความแปลกใจแล้วหันมองซ้ายขวาเพื่อมองหาว่าเขามากับสาว ๆ คนไหนหรือเปล่า
"คุณวัตรรอใครอยู่หรือเปล่าคะให้ สิ นั่งเป็นเพื่อนมั้ยคะ" เสียงของสิรินาถพูดคุยกับชายหนุ่มก่อนเขาจะยิ้มตอบรับไปตามมารยาท
ก่อนจะถามหญิงสาวตรงหน้าไปบ้างเพื่อไม่ให้เสียมารยาท
"พอดีผมรอภรรยาอยู่น่ะครับเธอเลือกชุดอยู่ด้านในร้าน แล้วนี่คุณสิมากับใครเหรอครับหรือว่ามาคนเดียว"
"สิมาคนเดียวค่ะ ไม่ยักรู้ว่าคุณวัตรแต่งงานแล้ว พอดีสิเพิ่งบินกลับมาจากเมืองนอกเมื่อคืนนี้เองน่ะค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้ไปร่วมงาน แล้วก็แสดงความยินดีด้วยนะคะ" ปากบอกว่ายินดีแต่ลึก ๆ ในใจแล้วกลับคับแค้นใจเป็นอย่างมาก ไม่รู้ใครหน้าไหนแย่ง ภควัตรไปจากเธอทั้ง ๆ ที่เธอหมายตาเอาไว้แล้วเสียดิบดี
ด้านเปรมมิกาซึ่งกำลังลองชุดอยู่ได้ยินเสียงพูดคุยกันผ่านประตูเข้ามายังด้านในห้องลอง ก่อนจะชะโงกหน้าออกมาดูก็พบว่าชายหนุ่มเจ้าของเสียงไม่ใช่ใครที่ไหนเจ้าบ่าวหมาด ๆ ของเธอนั่นเองนี่คงจะเป็นอีกหนึ่งสาวในคอเลคชั่นของเขาล่ะสิ เสน่ห์แรงจริง ๆ เปรมมิกาคิดอย่างหมั่นไส้ จนลงชุดเสร็จชายหนุ่มก็จัดการจ่ายเงินทั้งหมดแล้วก็กลับบ้านเพื่อไปทานข้าวกับบิดามารดาตามที่รับปากไว้
"อยู่ต่อหน้าพ่อกับแม่ฉันช่วยทำหน้าตาให้มันดี ๆ หน่อยนะ ฉันไม่อยากให้พ่อกับแม่ไม่สบายใจเล่นบทภรรยาที่แสนอ่อนหวานให้แนบเนียนด้วยล่ะ"
ภควัตรสั่งเสียงเรียบและเดินตามมารดาไปยังห้องนั่งเล่นก่อนจะนั่งลงตรงเก้าอี้รับแขกฝั่งตรงข้ามกับทั้งสองท่านพร้อมขยับเข้ามานั่งติดกับเปรมมิกา หญิงสาวเตรียมขยับหนีแต่มือหนาคว้าเข้าที่เอวของเธอเตรียมเล่นบทคู่แต่งงานที่สวีทที่สุด
"พ่อกับแม่เห็นว่าไหน ๆ ลูกก็ลาพักร้อนแล้วงานทางนี้พ่อกับแม่จะเป็นคนดูแลให้ก่อนระหว่างที่ลูกไปฮันนีมูน" พูดพร้อมอมยิ้มแล้วหันมามองหน้าคุณภัทร ผู้เป็นสามี
"อะไรนะครับคุณแม่ นี่คุณแม่จะให้ผมไปฮันนีมูยเลยเหรอครับ แล้วงานที่ค้างอยู่ล่ะครับผมต้องติดต่อเองทั้งหมดนะครับ" ชายหนุ่มร้องเสียงหลงก่อนจะขัดขึ้นมาโดยเอาเรื่องงานมาอ้าง
"ก็บอกแล้วไงว่าพ่อกับแม่จะเป็นคนดูแลแทนแกไปก่อนในช่วงที่ไปฮันนีมูนไม่ต้องกังวลไปหรอกตาวัตร เกิดจะมาห่วงงานอะไรกันตอนนี้ล่ะ อย่าลืมสิว่าเราน่ะเพิ่งแต่งงาน ในเมื่อแต่งงานแล้วก็ต้องไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กันสิถึงจะถูก"
คนเป็นแม่บอกเสียงเรียบและเป็นการออกคำสั่งไปในตัวพร้อมกับยื่นตั๋วเครื่องบินและเอกสารการเดินทางให้ทั้งคู่
"แม่เลือกให้แล้วว่าจะไปที่ไหนทั้งสองคนไม่ต้องเสียเวลานึกแล้วแม่จัดการทุกอย่างเรียบร้อยทั้งที่พัก รถที่จะไปรับ-ส่ง รวมถึงตั๋งเครื่องบินไป-กลับ เฟิร์สคลาสจ๊ะ" คุณพอฤดีมารดาเอ่ยเป็นชุด ๆ และบอกรายละเอียดของการเดินทางให้เสร็จสรรพ และหันไปถามลูกสะใภ้หมาด ๆ ของเธอ
"เอ่อหนูแป้ง แม่ว่าบ่ายนี้ให้พี่วัตรเขาพาไปช้อปปิ้งซื้อเสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ใหม่ดีกว่านะจ๊ะ" คุณพอฤดีพูดเสริม
"แป้งว่า ของเดิมก็ยังใช้ได้อยู่ไม่ต้องซื้อใหม่หรอกค่ะ เปลืองเงินเปล่า ๆ แป้งเกรงใจน่ะค่ะ ขอบคุณคุณอาทั้งสองมากนะคะ"
"ไม่ได้หรอกนะหนูแป้งพ่อว่าแม่เขาพูดถูกนะไปซื้อของใหม่ชุดใหม่เสื้อผ้าใหม่ ๆ เป็นการเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเราสองคนไงล่ะลูก" ภัทร เห็นด้วยตามที่ภรรยาพูดจะสั่งให้ภควัตรพาภรรยาไปซื้อของที่ห้างดัง
"เอ่อ อีกอย่างนะเรียกว่าพ่อกับแม่ได้แล้วรู้มั้ยลูก หนูก็เป็นลูกสาวของพ่อกับแม่อีกคนแล้วนะ" คุณภัทรเอ่ย
"ขอบคุณ เอ่อ คุณพ่อคุณแม่มากนะคะที่กรุณาแป้ง" เสียงเธอขาดช่วงไปก่อนจะเอ่ยต่อเพราะท่านทั้งสองก็ช่างดีกับเธอเหลือเกิน
"ไปเถอะลูกป่ะ เดี๋ยวจะมืดค่ำซะก่อนแล้วรีบกลับมาทานข้าวเย็นด้วยกันนะแม่จะสั่งให้แม่ครัวเตรียมกับข้าวไว้รอ" เสียงของมารดาเอ่ยตามหลังเมื่อทั้งสองขึ้นรถแล้วขับออกไป
ห้างสรรพสินค้าชื่อดังย่านสีลม
"อยากได้อะไรก็ซื้อซะ ฉันจะรออยู่แถว ๆ นี้เสร็จแล้วก็ตามไปละกัน" ชายหนุ่มบอกก่อนจะยื่นบัตรเครดิตส่งให้หญิงสาว
"ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น คุณไม่ต้องมาแสร้งเล่นละครต่อหรอก คุณพ่อคุณแม่ไม่ได้อยู่ที่นี่" เปรมมิกาบอกเสียงเรียบแล้วก็เดินไปอีกทางหนึ่งทันที
"นี่เธอจะไปไหนน่ะเปรมมิกา อย่าเล่นตัวให้มากนักเลยรับ ๆ ไปซะ" ภควัตรยัดบัตรเครดิตใส่มือหญิงสาว
"หรือว่าจะต้องให้ฉันเป็นคนเลือกให้" สายตากรุ่มกริ่มไล่มองตามใบหน้าเรื่อยลงมาถึงหน้าอกของเธออย่างหื่นกระหาย หญิงสาวหน้าแดงขึ้นทันทีรีบยกแขนทั้งสองข้างขึ้นปิดบังส่วนนั้นก่อนที่เขาจะมองจนมันทะลุไปถึงข้างใน
"ไม่ต้อง ฉันเลือกเองได้ เก็บเศษเงินของคุณเอาไว้ให้พวกสาว ๆ ของคุณเถอะฉันไม่ต้องการ" ท่าทางหยิ่งจองหองของเธอทำให้เขาหมั่นไส้ยิ่งนัก จึงลากแขนเธอเข้าร้านที่เป็นแบรนด์ดังของต่างประเทศเพื่อเลือกซื้อข้าวของเครื่องใช้ตามคำสั่งของผู้เป็นมารดา
"น้องช่วยเลือกเสื้อผ้าที่เหมาะกับคุณผู้หญิงคนนี้ให้หน่อยนะทั้งชุดลำลอง ชุดนอน ชุดออกงาน ชุดทำงาน พร้อมกระเป๋าเข้าชุดด้วย" เขาสั่งพนักงานเป็นชุดก่อนจะนั่งที่โซฟารอให้พนักงานเอาชุดมาให้หญิงสาวลอง เขาหยิบหนังสือพิมพ์ขึ้นมานั่งอ่านฆ่าเวลาเพราะคนอย่างเขาไม่เคยปล่อยเวลาให้ผ่านพ้นไปโดยไม่เกิดประโยชน์
"อุ๊ย คุณวัตรมาทำอะไรที่นี่คะ" สิรินาถสาวนักธุรกิจม่ายที่แอบชอบภควัตรเอ่ยขึ้นด้วยความแปลกใจแล้วหันมองซ้ายขวาเพื่อมองหาว่าเขามากับสาว ๆ คนไหนหรือเปล่า
"คุณวัตรรอใครอยู่หรือเปล่าคะให้ สิ นั่งเป็นเพื่อนมั้ยคะ" เสียงของสิรินาถพูดคุยกับชายหนุ่มก่อนเขาจะยิ้มตอบรับไปตามมารยาท
ก่อนจะถามหญิงสาวตรงหน้าไปบ้างเพื่อไม่ให้เสียมารยาท
"พอดีผมรอภรรยาอยู่น่ะครับเธอเลือกชุดอยู่ด้านในร้าน แล้วนี่คุณสิมากับใครเหรอครับหรือว่ามาคนเดียว"
"สิมาคนเดียวค่ะ ไม่ยักรู้ว่าคุณวัตรแต่งงานแล้ว พอดีสิเพิ่งบินกลับมาจากเมืองนอกเมื่อคืนนี้เองน่ะค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่ไม่ได้ไปร่วมงาน แล้วก็แสดงความยินดีด้วยนะคะ" ปากบอกว่ายินดีแต่ลึก ๆ ในใจแล้วกลับคับแค้นใจเป็นอย่างมาก ไม่รู้ใครหน้าไหนแย่ง ภควัตรไปจากเธอทั้ง ๆ ที่เธอหมายตาเอาไว้แล้วเสียดิบดี
ด้านเปรมมิกาซึ่งกำลังลองชุดอยู่ได้ยินเสียงพูดคุยกันผ่านประตูเข้ามายังด้านในห้องลอง ก่อนจะชะโงกหน้าออกมาดูก็พบว่าชายหนุ่มเจ้าของเสียงไม่ใช่ใครที่ไหนเจ้าบ่าวหมาด ๆ ของเธอนั่นเองนี่คงจะเป็นอีกหนึ่งสาวในคอเลคชั่นของเขาล่ะสิ เสน่ห์แรงจริง ๆ เปรมมิกาคิดอย่างหมั่นไส้ จนลงชุดเสร็จชายหนุ่มก็จัดการจ่ายเงินทั้งหมดแล้วก็กลับบ้านเพื่อไปทานข้าวกับบิดามารดาตามที่รับปากไว้
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น