เกาทัณฑ์อหังการ

ลำดับตอนที่ #7 : (พื้นที่ว่าง)

พื้นวารีกระด้าง
มวลบุบผาเย็นเยียบ

ปุยหิมะบินร่วง

ไร้สำเนียงชีวิต

เทียนไขกลางหอน้อย
เปลวเพลิงเต้นระรัว
สตรีรอบุรุษรัก
หวังมอบให้กลางราตรี

หนึ่งคนยืนร้อนรุ่ม

กระบี่หนึ่งสั่นไหว

โลหิตแดงฉานกลุ่มหนึ่ง

หนึ่งซากศพเริ่มขาวซีด

ผู้คนไม่หวนกลับ

เทียนไขดับไปแล้ว

จิตใจยังเฝ้ารอ

กลับมาเพียงวิญญาณ

ทุ่งหิมะขาวโพลน

แค้นชำระสิ้น

รักชำระสิ้น

ไม่คิดหวนกลับไป

ตะวันรุ่งโลมเล้า

แสงขาวอาบผิวระยิบ

ที่เฝ้ารอยังคงรอ

ที่สิ้นใจอยู่ใต้พื้นเย็น