วัตถุที่เรียกว่าป่า

เนื้อเรื่อง

โลกสี่เหลี่ยม

ฝาผนังระบายไว้ด้วยภาพป่ารกชัฏกว้างใหญ่

กลิ่นซีเมนต์และควันไอเสียลอยมาอย่างเจือจางในอากาศ

ภาพเขียนของธรรมชาติไม่อาจสร้างความสดชื่นขึ้นได้ภายในห้องนี้

โลกกว้างใหญ่

ภายใต้กระโจมเต้นผ้าใบกลางมวลหมู่พฤกษา

อุปกรณ์ไฮเทคโนโลยีถูกบีบอัดไว้ด้านใน เพื่อใช้สำหรับเชื่อมต่อกับโลกภายนอก

เสียงจักจั่นเรไรถูกกลบไปพร้อมเสียงโทรศัพท์มือถือที่ดังขึ้น แล้วตามด้วยบทสนทนาอันยาวเหยียด

โลกสี่เหลี่ยม

กระถางต้นไม้ใบเล็กถูกยกเข้ามาประดับเบื้องหน้าภาพป่าไม้ที่แบนราบ

ยามใบไม้พลิ้วไหวคล้ายดึงเอาจิตวิญญาณที่แข็งทื่อของภาพและคนที่จ้องมองมันอยู่ออกมา

ไอร้อนจากหมอกควันและสารพิษกำลังทำร้ายต้นไม้และคนที่จ้องมองกันอยู่อย่างช้าๆ เช่นเดียวกัน

โลกกว้างใหญ่

สายลมเย็นพัดโบกเอาต้นไม้โดยรอบสั่นไหวไปตามกระแส

ชีวิตชีวาของป่าใหญ่ถูกปลุกกระตุ้นให้ตื่นขึ้นยามสายลมพัดมาในแต่ละครั้ง

ทั้งต้นไม้และใบไม้ต่างไหวเอน เต้นระรัว ราวกับอยู่ในงานเฉลิมฉลองอันเขียวชอุ่มที่แสนสดชื่น

สายลมพัดเอาเต้นผ้าใบเสียรูปทรง การเก็บรักษาอุปกรณ์อิเล็กโทรนิกส์ราคาแพงไม่ให้เสียหาย จึงเป็นสิ่งสำคัญที่สุด

โลกสี่เหลี่ยม

 ความเลวร้ายของสภาพอากาศทำร้ายต้นไม้เขียวสดกลายเป็นเหลืองคล้ำ

กิ่งใบที่เคยพลิ้วไหวกลับกลายเป็นแข็งแห้ง ไม่สั่นไหว ก่อนจะหักร่วงลงไปในที่สุด

ภาพพื้นป่ารกชัฏบนฝาผนังยังคงเขียวชอุ่ม ดั่งเช่นเคยเป็นมาตั้งแต่แรก

ต้นไม้ทั้งหลายภายในภาพจะไม่มีวันเหี่ยวเฉาตาย แต่มันจะมีประโยชน์อะไร ถ้าต้นไม้เหล่านั้นไม่มีชีวิต...

โลกกว้างใหญ่

วันเวลายิ่งผ่านไปยาวนานเท่าใด ประจุไฟที่อัดเก็บไว้ในอุปกรณ์สื่อสารยิ่งลดน้อยลง

กลิ่นไอความชื้นและฝุ่นผงมีแต่จะทำให้เครื่องมือไฮเทคโนโลยีอันล้ำค่าทั้งหลายเสื่อมเสียคุณภาพไป

ป่าใหญ่รกชัฏแบบนี้ เป็นสิ่งขัดขวางธุรกิจหลายพันล้านของประเทศที่กำลังพัฒนาไม่ให้เจริญก้าวหน้าต่อไปได้

อุปกรณ์สื่อสารไฮเทคโนโลยีจึงทำหน้าที่ของมันอย่างดีอีกครั้ง "ผมเลือกจะถางป่าแถวนี้เพื่อทำรีสอร์ทครับเฮีย"

คนปลายสายตอบรับคำแล้วจรดปากกาลงเซ็นอนุมัติในทันที

ก่อนที่เค้าจะเดินไปยกกระถางต้นไม้ในห้องที่แห้งเฉาตาย...ออกไปทิ้ง...