เรื่อง (ชีวิต) สั้น

เนื้อเรื่อง

ภายในห้องสี่เหลี่ยมที่ถูกฉาบด้วยแสงจ้าจากหลอดฟลูออเรสเซ้นต์

บุหรี่มวนหนึ่งกำลังเผาไหม้ตัวเองอยู่อย่างเฉื่อยชา

วงแหวนสีแดงเพลิงลามไปตามใบยาสูบ

ขี้เถ้าสีเทาดำปรากฏขึ้นแทนตัวบุหรี่สีขาวจาง

ควันขาวนวลลอยขึ้นคละคลุ้งภายในมวลอากาศ

กลิ่นหืนฉุนของมันตลบอบอวลไปทั่วทั้งห้องเล็ก

ผมมองดูฆาตกรเงียบในมือ

สูบแล้วจะมีกลิ่นปาก

เป็นอันตรายต่อลูกในครรภ์

ทำให้เป็นมะเร็งปอด

ทำให้เสื่อมสมรรถภาพทางเพศ

เป็นอันตรายต่อคนรอบข้าง

ฯลฯ

ผมรู้จักกับมันมาเป็นเวลานานกว่าเจ็ดปีแล้ว

สนิทบ้าง ไม่สนิทบ้าง แล้วแต่สภาพอารมณ์ สถานะทางการเงิน ความปลอดภัยในชีวิต และสุขภาพร่างกาย

ผมรู้จักมันมาก่อนเหล้า เพื่อนที่ดีที่สุดของผม

มันไม่เคยบ่น ด่า ว่า

แต่มันทำร้ายผมอย่างเงียบๆ

เงียบจนไม่อาจได้ยินแม้แต่เสียงประทุของเชื้อเพลิงในตัวของมันเอง

อากาศถูกเร่งเร้าผ่านใบยาสูบลงสู่ปอด

แสงสีแดงเพลิงโดนกระตุ้นให้โหมลุกเข้มขึ้นอีกนับเท่าทวี

ก่อนระบายเป็นควันขาวออกมาจากช่องทางของระบบทางเดินหายใจ

สมองปลอดโปร่ง

ก๊าซออกซิเจนส่วนหนึ่งถูกขัดขวางไว้ด้วยสารพิษบางชนิด

ส่งผลให้รับประสาทสั่งการช้าลง

เครียดน้อยลง

เป็นเวลาสองถึงสามนาที

จนกระทั่งชีวิตของมันจบลงในที่เขี่ยบุหรี่

สถานที่ที่มีเพื่อนของมันนอนขดตัวเบียดกันอยู่อย่างหนาแน่น

ซากเถ้าของใบยาสูบปะปนกันอยู่ภายในนั้น

ดูแล้วคล้ายขุมนรกขนาดย่อม

หรือเชิงตะกอนที่เผาชีวิตของตัวผมเอง

ผมสูบบุรี่ทำไม?

คำถามนี้ผุดขึ้นมาในหัวทุกครั้งที่บุหรี่แต่ล่ะตัวถูกดับลง

แต่มันไม่เคยเกิดขึ้นเลยเมื่อครั้งเปลวไฟถูกจุดขึ้นกระทบเครื่องกำเนิดควันขาว

มันคล้ายเป็นนิสัย

หรือาจฝังลึกลงไปในสันดาน

เมื่อมีบุหรี่ ก็ต้องจุดขึ้นสูบ

มันก็เป็นเช่นนั้น

ผมคิดว่าตัวเองนั้น ไม่ ติด บุหรี่

อย่างน้อยมันก็ในความคิดของผม

แสงสีทองจากไฟแช๊คด้ามเหมาะมือถูกจุดขึ้นอีกครั้ง

วัฏจักรการทำลายปอดกำลังดำเนินไปอย่างเดิม

ผมจ้องดูมันอีกครั้ง

ไฟที่ลุกไหม้ไปเรื่อยๆ

ชีวิตของผมที่กำลังลดลงไปเรื่อยๆ

ขี้เถ้าไร้ค่าที่ถูกขับออกมาหลังจากสร้างควันขาวสวยงามที่ฉาบไปด้วยสารพิษ

ชีวิตผมช่างเหมือนบุหรี่จริงๆ

หมอกพิษถูกพ่นออกมาอย่างแผ่วเบา

มันกำลังเต้นระรัวเมื่อกระทบถูกกระแสลม

ลอยขึ้น ลอยขึ้น

จนจางหายไป ภายใต้แสงไฟบนเพดานเตี้ย

ชีวิตผมช่างคล้ายควันบุหรี่จริงๆ

การคบหาของมันกับผมในวันนี้ ดูท่าจะต้องสิ้นสุดลง

ซองสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดเท่าฝ่ามือ

อันเป็นที่อยู่อาศัยของมัจจุราชเงียบได้โล่งกลวงไปแล้ว

มัน หมด แล้ว

สำหรับวันต่อๆไป

ผมยังยืนยันไม่ได้ว่า การคบหาของเราจะเป็นไปในลักษณะใด

อย่างที่ผมบอกพวกคุณไปนั่นแหละ

ปัจจัยในการคบหาระหว่างผมกับมันนั้นมีอยู่เยอะ

อย่าลืมว่า อนาคตนั้นเป็นสิ่งไม่แน่นอน

ผมจะคิดถึงมัน

เพราะมันต้องเผาตัวเองเพื่อผม

เพราะมันทำให้ผมมีความสุข

เพราะมันคบกับผมมายาวนานนัก

ผมกับมัน

ต่างกันแค่เพียงนิดเดียวจริงๆ

มันไม่มีชีวิต

...แต่

ผมยังมีชีวิต

ก็แค่นั้นเอง...

บทความนี้เขียนขึ้นจากความรู้สึกส่วนบุคคล มิได้ยุยง ส่งเสริมให้ผู้อ่านกระทำตามข้อความในบทความนี้แต่ประการใด โปรดใช้วิจารณญาณที่ดีในการอ่าน

และอย่าลืมว่า บุหรี่เป็นอันตรายต่อสุขภาพคุณและคนใกล้ชิดคุณ

ขอแสดงความขอบคุณ / ดาบไร้ฝัก รักไร้สื่อ ชื่อไร้เกียรติ