DRAMAtical Murder_SidE (oc version)

บทนำ

...โลกในยุคปัจจุบัน มาพร้อมกับวิทยาการสมัยใหม่ ที่นับวันยิ่งเจริญก้าวหน้าขึ้นไปหลายๆก้าว  ทำให้คนยุคนี้มีสิ่งอำนวยความสะดวกสบายให้กับพวกเขา ไม่ต้องเสียเวลาออกแรงให้เหนื่อยเปล่า

แต่ทว่า....

สิ่งที่อำนวยความสะดวกให้คอยอำนวยให้ มันกลับแฝง “บางอย่าง”

ที่ซ่อนอยู่ในนั้น โดยที่พวกเรานั้น “กลับไม่รู้สึกตัว”

แม้แต่น้อย....

   ...ณ เกาะแห่งหนึ่งในจุดพิกัดที่ประเทศญี่ปุ่น มันมีชื่อว่า "มิโดริจิมะ" มันเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของชาวเมืองซึ่งห่างไกลจากเมืองหลวงไปแสนไกล แต่วิทยาการของเกาะที่นี่อยู่ขั้นที่เรียกว่าพัฒนาอย่างมาก  ซึ่งแบ่งออกคร่าวๆได้สองแห่ง เท่าที่ผมจำได้อ่ะนะ

“แพลทตินั่มเจล” คือสถานที่ที่รวบรวมสิ่งอำนวยความสะดวกไว้ได้มากที่สุด รวมถึงร้านค้า ร้านอาหาร แหล่งบันเทิงต่างๆ ซึ่งตอนนั้น คนที่จะเข้าไปในนั้นได้ ต้องมีใบอนุญาตเข้าไปเท่านั้นถึงจะเข้าไปในแพลทตินั่มเจลได้ซึ่งเป็นไปได้ยากเลยที่คนธรรมดาสามัญอย่างเราๆจะเข้าไปได้ เพราะกำแพงของแพลทตินั่มเจลนั้นช่างยิ่งใหญ่และหนาเหลือเกิน แต่ตอนนี้ มันได้กลายเป็นชื่อของอาณาเขตใหม่ไปแล้ว แถมยังปรับปรุงแก้ไขได้ดีกว่าเดิมด้วย

อีกหนึ่งคือ “เมืองเก่า” ซึ่งเปรียบเป็นเมืองที่มีประชากรอยู่แน่นพอสมควร มีวิทยาการที่ดีพอๆกับคนที่อยู่ในแพลทตินั่มเจล แต่ที่นี่มีการรวมกลุ่มแก๊งต่างๆ และมีอาณาเขตของตนเป็นหลัก ซึ่งสามารถเห็นได้ทั่วๆไปจนกลายเป็นเรื่องปกติ ผู้คนที่อยู่ที่นี่ก็มีความสุขไม่ต่างอะไรจากคนที่อยู่ในแพลทตินั่มเจล....

   ....กาลเวลาได้ล่วงเลยมาแล้วสามปีกว่าๆแล้ว  หลังจากที่กลุ่มองค์กรที่เรียกว่า “มอร์ฟีน”ถูกกำจัดลง และผู้อำนวยการของแพลทตินั่มเจลก็ได้ฆ่าตัวตาย จึงทำให้แพลทตินั่มเจลซึ่งเป็นอาณาเขตในตอนนี้ แม้ไม่มีบัตรอนุญาตเข้าก็สามารถเข้าไปได้อย่างอิสระเสรี เพราะว่าหลังจากการฆ่าตัวตายของผู้อำนวยการคนก่อน ก็ได้มีการแต่งตั้งผู้อำนวยการคนใหม่ขึ้น  เอ๋.....ชื่ออะไรนะ

   "สึราบะ มิโคโตะ" คือผู้อำนวยการในอาณาเขตแพลทตินั่มเจลคนใหม่ที่ได้รับการแต่งตั้งขึ้น เขาเป็นผู้อำนวยการที่ไม่ถือตัวกับประชาชน เขาดูแลและเอาใจใส่ทุกรายละเอียด เขาคอยดูแลประชากรของเขาเปรียบดั่งลูกของตนเอง แม้อายุของเขาจะยังไม่ถึงเวลาแต่งงานงั้นเถอะ เขาได้สั่งยกเลิกบัตรเข้าแพลทตินั่มเจลและให้ประชาชนที่ไม่มีบัตรผ่านสามารถเข้าไปที่นี่ได้ เพื่อต้องการให้ผู้คนที่ยากไร้และไม่มีโอกาสเข้าไปในนั้นได้สัมผัสถึงความสุขโดยไร้กำแพงขวางกั้น อีกทั้งเขายังสนับสนุนกลุ่มแก๊งที่เกิดขึ้นตามอาณาเขตต่างๆ ได้จัดการแข่งขันที่เรียกว่า “ไลม์”ขึ้นมาอีกครั้งอย่างถูกระเบียบและถูกกฎหมาย ซึ่งการแข่งขันไลม์นั้น ต้องใช้คู่หูซึ่งเป็นอุปกรณ์รองรับข้อมูลที่เรียกว่า “ออลเมท” ในรูปแบบของสัตว์หรือมนุษย์ ซึ่งมีผู้ตัดสินที่เรียกว่า “อุซุอิ”จะเป็นกรรมการตัดสินการแข่งขันนั้นๆ แต่ต้องมีผู้คุมอยู่ในสนามแข่งสองถึงสามคนเท่านั้นถึงจะแข่งได้

ทุกๆคนที่อาศัยอยู่ที่นี่ทั้งแพลทตินั่มเจลและเมืองเก่า ต่างก็มีความสุขอย่างหน้าชื่นตาบาน

แต่ทว่า......

ในเบื้องลึกๆนั้น กลับมี “อะไรบางอย่าง” กำลังคืบคลานเข้ามาหาเราอย่างไม่รู้ตัว

ซึ่งทั้งหมดกำลังจะเกิดขึ้น นับจากนี้.......

ณ สถานีรถไฟเมืองเก่า เวลา 16:37 นาที

...เสียงขบวนรถไฟเริ่มส่งสัญญาณให้กับผู้โดยสารได้รับทราบว่า ถึงสถานีที่ต้องการจะลงแล้ว เด็กหนุ่มผมสีฟ้าอ่อนๆผมยาวเกือบประบ่า สวมเสื้อคอกลมสีดำ เดินสะพายเป้และสัมภาระลงจากขบวนรถไฟทันที เขาถอนหายใจด้วยความเหนื่อยแล้วจึงเดินเช็คสัมภาระว่าเอาลงครบหรือไม่ แล้วจะไปนั่งที่ม้านั่งข้างๆเสาอยู่สักพักเพื่อคลายความเหนื่อยล้าจากการนั่งรถไฟเป็นชั่วโมง

“เฮ้อ ถึงซักที นั่งจนเอวจะเคล็ดแล้วเนี่ย.....”

เด็กหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยอ่อน ก่อนที่จะหยิบน้ำขวดมาดื่มเพื่อให้ชุ่มๆคอ

“ลอสท์ นายคิดว่าฉันจะไปหา ‘เขาคนนั้น’ ไปถึงกี่โมงกัน”

เขาเอ่ยถามพร้อมกับรูดซิปกระเป๋า ซึ่งข้างในนั้นมีออลเมทมีลักษณะเป็นสุนัขสีเทาตัวเล็กๆ กำลังนอนหลับปุ๋ยอยู่อย่างสงบ

“ลอสท์ เรามาถึงกันแล้วนะ นายจะนอนอยู่ในนั้นอีกนานแค่ไหนกัน”

ออลเมทที่ชื่อว่าลอสท์ ได้ตื่นลืมตาขึ้นเมื่อได้ยินเสียงเจ้านายของตนเอ่ยขึ้น

“เฮ้อ.....ถึงแล้วเหรอ นายจะรีบไปไหนกันละห๊ะ”

ลอสท์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงงัวเงียคล้ายเพิ่งตื่นนอน

“ถ้าเราไปไม่ทัน‘เขา’กลับมาจากที่ทำงาน ก็ไม่เซอร์ไพรส์นะสิ ไปกันเถอะ เดี๋ยวคุณยายก็ได้บ่นพวกเราหรอก”

เด็กหนุ่มสะพายกระเป๋าและยกสัมภาระพร้อมที่จะเดินทางไปยังจุดหมายที่พวกเขาตั้งไว้อย่างมุ่งมั่น

“นายนี่มันขี้ตื้อไม่ต่างจากพี่นายเลยนะ......‘ทาคุ ’ อืม ไปก็ไป”

พูดจบ พวกเขาก็เริ่มออกเดินทางเพื่อไปยังจุดหมายที่เขาตั้งไว้ว่า “คนๆนั้น” จะต้องประหลาดใจในตัวเขาอย่างแน่นอน เรื่องราวกำลังเปิดฉากขึ้น......ต่อจากนี้

///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

  นี่คือนิยายของเราที่จะเอาเรื่อง DRAMAtical Murder มายำ(รึเปล่า)กับเรื่องราวที่เราได้เพิ่มเติมนิดๆ(ไม่นิดแล้วมั้ง) อาจทำให้ผู้อ่านดูตะหงิดๆไปบ้างต้องขออภัยด้วย ณ ที่นี้นะคะ

-ตัวละครในเรื่องมีการนำตัวละครของเรา มารวมกับตัวละครในเรื่อง DRAMAtical Murder อาจทำให้ผู้อ่านสับสนไปหน่อยนะคะ