ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เทปที่ถูกกอซ้ำไปซ้ำมา
หลัาบาบเรียนแห่วามทุ์ทรมานในวิาิศาสร์ ผม็ออาห้อเพื่อมาพัื่นน้ำ ผมออมานเียวรับ ส่วนไอแับไอยูมันนั่ฟัเพลอยู่ในห้อ อนออมาผมเหลือบหันไปมอโ๊ะเรียนอมาร์ ึ่เ้าอนั้นไม่อยู่ผม็ไม่ไ้สนใอะไรหรอรับ
ระหว่าทาผมเห็นลุ่มผู้ายสอสามนหันมามอผม้วยท่าทาแปล ผมไม่รู้ะทำอย่าไร็เลยไ้แ่รีบๆเินและภาวนาให้ถึู้น้ำเร็วๆ แ่เหมือนฟ้าะไม่เป็นใ ผมถูใร็ไม่รู้ึเ้าไปลาวึ่าที่ผมมอมันมีแ่ผู้ายหน้าาน่าลัว ผมไม่รู้ว่าผมวรทำอย่าไรี ในอนนั้นิอออย่าเียวือถามพวนั้นไปรๆว่า้อารอะไร
"พวนาย...้อารอะไรหรอ?" วินาทีนี่ผมเร็สุๆ>~<
"้อารอะไรหนะหรอ?......"
ายผู้หนึ่ทีู่าลัษะแล้วน่าะเป็น่าฝูนำทีม
พูอบผมพร้อมับใ้สายาแปลๆสำรวรอบๆัวอผม
"็้อารัวนา........เฮ้ยไรว้ะ?"
ายนนั้นพูยัไม่ทันบ็มีร่าอใรบานมาุมือผมให้ามเาไป ฝ่าวล้อมไทยมุั่แหวมหาสมุทร เวอร์ริๆ=•=
"มาร์"
ผมพูพร้อมับน้ำาอาบแ้ม ผมนึว่าผมะไม่รอาพวอันธพาล แ่มาร์มา่วยไว้ทัน ผมรู้สึอยาอบุเาริๆ วามรู้สึอนนี้มันปนสับสนใหม แ่สิ่เหล่านั้น็หายไปเพราะฝ่ามืออุ่นๆที่อยบีบเบาๆทำให้ผมรู้ผ่อนลาย
"ไม่เป็นไรแล้วใ่มั้ย?"
มาร์ถามผมพร้อม้อมอนัยน์าผมอย่าอ่อนโยนที่แฝวามริัเอาไว้
"อือ....โอเแล้ว"
ผมอบลับไปอย่าแผ่วเบาเพราะบาทีสายานั้น็แอบทำให้ผมลัวมาร์อยู่บ้า
หลัาที่มาร์ไ้ยินำอบาผมแล้วมาร์็ปล่อยมือผมและเินนำไป ผม็เินามเาไปรับ
"ทีหลัอย่าไปไหนมาไหนนเียว ถ้ายอแหรือไอยูไม่ไป..."
เาเว้นวรรไว้หนึ่่อนะหลัลับมาพร้อมับเอามือทั้สอ้ามาวาไว้ที่บริเวไหล่ทั้สอ้าอผมอย่าเบามือ
"...เี๋ยวมาร์ไปเป็นเพื่อนเอ"
มาร์ทิ้ประโยเอาไว้แ่นั้น่อนะเินไปหาแ็สันและเบีที่นั่อยู่ในห้อเรียน
เี๋ยวมาร์ไปเป็นเพื่อนเอ
เี๋ยวมาร์ไปเป็นเพื่อนเอ
เี๋ยวมาร์ไปเป็นเพื่อนเอ
ประโยนี้ยัเเล่นอยู่ภายในศีรษะอผมเหมือนับเทปที่ถูอ้ำไป้ำมาอยู่ับที่
มาร์ ้วน ะรู้หรือปล่าวนะว่าประโยแ่ละประโยที่เาพูมันทำให้หัวใอแบมแบมเ้นไม่เป็นัหวะและทำให้แบมแบมไม่สามารถที่ะเลิอบเาไ้มีแ่ะอบมาึ้นเรื่อยๆ
หลายๆนเยบอับผมว่าถ้าเวลาที่เรามีวามสุวามรู้สึใน่วเวลาเหล่านั้นะผ่านไปเร็วมา แ่ถ้าเวลาไหนที่เรามีวามทุ์วามรู้สึใน่วเวลาเหล่านั้น็ะ่อยๆผ่านไปเหมือนับว่าเวลานั้นหยุเิน
็เหมือนับวันนี้แหละรับ หลัาเิเรื่ออนพัระหว่าาบ ผม็เอาแ่หมัวอยู่แ่ในห้อเรียนไม่ไปไหนทั้สิ้น ึ่มันน่าเบื่อสุๆเลยแหละรับ
"นี่!ไอเเบม มึะไม่ลุบ้าหรือไห้ะ!"
ผมรู้ว่าเพื่อนๆเป็นห่วผมแ่ผมไม่อยาทำไรเลยริๆรับ
"อือ.." ผมอบลับไปพร้อมหันไปูนาฬิาว่าี่โมแล้ว
"เลิเรียนแล้วหรอ" ผมถามไอยอแ
"็เออิว้ะ แล้วมึเป็นไรเนี่ย หอยเป็นหมาาย" ยอแ
"ไอห่า ูไม่ใ่หมาและที่สำัูยัไม่าย"
ผมอบยอแเพื่อนรัลับไป เพื่อนนนี้สามารถทำให้ผมลับมาึรื้นไ้เหมือนปิ ไม่ว่าผมะเ็บ เหา เศร้า ึม ยัไเพื่อนนนี้็แ้ไไ้เสมอ
ระหว่าทาเินลับบ้าน พวเราสอน็ไุ้ยอะไรันมาึ้นและทำให้อาารหมาหอยผมีึ้นมา บ้านผมับบ้านอยอแอยู่ใล้ๆันรับบาวัน็เินมาพร้อมัน แ่บาวัน็แยันมาแล้วแ่อารม์
"ม๊า หวัีรับ ป๊า หวัีรับ"
ผมไหว่ทัทายพาอับแม่่อนะอัวึ้นไปนอนาแอร์้าบนห้อ ทุน็รู้ันอยู่อาาศเมือไทยเย็น(?)นาไหน ยิ้มรุ้มริ่มหนึ่ที5555
ผมเผลอหลับไปั้แ่เมื่อไหร่ไม่รู้ แ่ทำไมพอลืมาึ้นอีที'ทำไมเียนอนอผมมันถึลายเป็นอมยิ้มหละรับ?'
อโทษที่ไรท์ไม่ไ้มา่อนะ่ะ หวัว่าอนนี้ทุๆนะอบ ออเเนวราม่านิๆ55555รัทุนนะะ
อมเมน์ให้ไรท์ันิ็ะสุยอมาๆเลยยย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น