คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 7 [100%]
[code]
[/code]
Au Fan Fiction Reborn ~Taboo Love~
: 8059 10069 D18
บทที่ 7
:ReseT.
ดวงเนตรสีดำขลับตวัดมองไปรอบๆราวกับหาอะไรบางอย่าง เรียวขาบางของหัวหน้ากรมองครักษ์ก้าวออกไปข้างหน้าอย่างไม่ไหวติง ก่อนจะสังเกตเห็นแสงโคมไฟส่องสว่างในความมืดของป่ารกร้าง แต่เพียงไม่กี่วินาทีต่อมาโคมไฟนั้นก็ร่วงลงพื้นหลังเสียงของหนักที่ล้มกระแทกพื้นดังสนั่น
“ฮิบาริ ฮิบาริ” เสียงแจ๋วของนกสีเหลืองคู่ใจหัวหน้ากรมองค์รักษ์ดังขึ้นในความมืดมันบินเข้ามาเกาะไหล่ของเด็กหนุ่ม เคียวยะลูบหัวนกนาม’ฮิเบิร์ด’ก่อนมองไปยังโคมไฟแล้วหยิบขึ้นมาส่องร่างที่ล้มอยู่กับพื้น
“ข้าคิดไว้แล้วว่ามันต้องอยู่กับคุณ...ดีโน่ คาบัคโลเน่”
“เอ่อ.... เคียวยะช่วยฉุดหน่อยสิ” สภาพเยินๆของอธิบดีการคลังนครเหนือในตอนนี้ดูไม่จืดเลยที่เดียว หัวหน้ากรมองค์รักษ์ถอนหายใจหลายครั้งที่เขานึกสงสัยอยู่ว่าคนๆนี้ใช่คนๆเดียวกับผู้ที่เลี้ยงดูเขาจนเติบใหญ่ ชายผู้มีฉายาว่า ‘ม้าพยศ’ จริงหรือ
“คุณก็หาทางลุกขึ้นมาเองแล้วกัน” เดินผ่านไปอย่างไร้เยื่อใยวันนี้เขาได้กลับมาบ้านที่เติบโตมา ขอไปนอนอย่างสบายหน่อยเถอะ
“เดี๋ยวสิเคียวยะ!”
“.........”
“เคียวยะ เดี๋ยวก่อน!!”
“.........”
“อย่าทิ้งข้าไว้ที่มืดคนเดียวเลยได้โปรด!! เคียวย้า!!!!~~~~~ TTTTT[]TTTTT!!~”
ฆ่าหมกป่าซะเลยดีไหมเนี่ย!!
----30%----
ร่างขององค์ชายสีขาวแห่งนครเหนือยืนอยู่ท่ามกลางสวนดอกไม้ยามราตรีกาล แม้แต่กล้วยไม้ขาวในยามกลางวันกลับกลายเป็นสีเข้มเพราะเงาทึบยามรัตติกาล เสียงสายลมดังไปทั่วบริเวณราวกับบงบอกการมาของใครบางคนแต่กลับไม่ทำให้ร่างสีขาวกังวลเลยแม้แต่น้อย ดวงเนตรสีอเมทริสต์แวววาวจนน่าหวาดกลัวยกยิ้มอย่างเยียบเย็น
“กลับมาแล้วงั้นรึ....”
“ข้ากลับมาแล้วขอรับ องค์ชายเบียคุรัน” ร่างของมือสังหารสีดำกระโดดลงจากหลังคาเรือนกล้วยไม้ขาว ดวงเนตรสีเปลือกไม้ช้อนมองดอกลาเวนเดอร์งามที่นอนกองอยู่กับพื้นก่อนสังเกตเห็นดอกกุหลาบหนามแหลมคมสีน้ำเงินอยู่ในกระถางแทนที่ทาเคชิกระตุกยิ้มเล็กน้อยแต่เพราะสวมหน้ากากบังใบหน้าครึ่งร่างเอาไว้ทำให้เบียคุรันไม่สังเกตเห็น
“ท่านเอากุหลาบนั้นมาแทนที่ลาเวนเดอร์ของท่านหญิงอิซานากิเช่นนี้...ท่านไม่กลัวโดนนางโกรธหรือขอรับ”เอ่ยถามออกไปอย่างเยียบเย็นจนน่าหวาดกลัวแต่คู่สนทนากลับหัวเราะออกมา “อิซานากินะรึ? ข้าเคยพบหน้านางตรงๆบ้างไหมละ? นางสนใจเพียงอาสึคากะพี่ชายเพียงคนเดียวของนางเท่านั้นมิใช่หรือ?”
“คงเป็นเช่นนั้นจริงนั้นละขอรับ…แต่ข้าไม่เข้าใจว่าดอกกุหลาบนั้นมีค่าอะไรมากนักถึงได้เปลี่ยนกับดอกลาเวนเดอร์ได้เช่นนี้…สีที่ข้าพบเจอมาหลายต่อหลายครั้งแต่ไม่สนใจมัน แต่ท่านกลับต้องการ”
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเจ้าหรอก…แต่ข้าอยากรู้นักว่าตราซากุระบนมือของเจ้านั้นคืออะไรคิดจะทรยศข้าอย่างนั้นหรือ” หันมาส่งยิ้มเยือกเย็นให้แก่มือสังหารหนุ่มที่โกรธขึ้นมาทันที
“เรื่องนี้เราตกลงกันแล้วมิใช่หรือ! ข้าจะทำงานให้แก่ท่านแต่มีข้อแลกเปลี่ยนว่าท่านไม่มีสิทธิแตะต้องหรือยุ่งเกี่ยวกับฮายาโตะ! เมื่อใดที่ท่านผิดข้อตกลงความพรรคดีของข้าก็จะหมดลงเช่นกัน!!” เสียงตะคอกกร้าวอย่างไม่หวาดกลัวในยศศักดิ์ของคนตรงหน้า ลั่นวาจาที่ไม่มีใครกล้าจะเอ่ยออกมาต่อหน้าองค์ชายกล้วยไม้ขาวคนนี้ “ถึงเวลานั้น ข้าอาจจะสามารถสังหารท่านได้เลยด้วยซ้ำ”
เบียคุรันแสยะยิ้มเย็นออกมาทันทีที่ร่างสีดำกระโดดหายไปในเงามืดเขาหันกลับมาสนใจกุหลาบน้ำเงินซึ่งเกิดจากการตัดแต่งพันธุกรรมเพราะโลกนี้ไม่ว่าจะหายังไงก็ไม่มีทางมีดอกกุหลาบสีน้ำเงินได้ และที่เขายอมทำถึงขนาดนี้ก็เป็นเพราะ…
‘ข้าไม่เข้าใจว่าดอกกุหลาบนั้นมีค่าอะไรมากนัก’
มีสิ… มีค่ามากกว่าอะไรทั้งหมด
สี…
ของคนทรยศ
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เรื่องราวของทายาทที่เหลือรอดจะเป็นเช่นไร…
.
.
.
.
.
.
.
.
ความรักจะสมหวังในรูปแบบใด…
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ใครจะรอด…และใครจะตาย…
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
โปรดติดตามตอนต่อไป~~~~~
ความคิดเห็น