คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 6
Au Fan Fiction Reborn ~Taboo Love~
: 8059 10069 D18
บทที่ 6
:ReseT.
ร่างสีดำวิ่งไปในความมืดชุดรัดรูปแบบมือสังหารก็ไม่เชิงนินจาก็ไม่ใช่นั้นทำให้รู้ว่าเจ้าของร่างนี้ไม่ได้มาดีเป็นแน่ เขาไม่ใช่ทั้งคนในนครซากุระหรือนครเหนือ… ตราสัญลักษณ์ที่อกนั้น…กลับเป็นดาวห้าแฉก…
ดวงตาของผู้บุกรุกมองเห็นวัดที่อยู่เบื้องหน้าซึ่งเป็นเป้าหมายของเขา มิโกะผมสีเงิน…ทายาทแห่งลับแล…ควักอาวุธของตนเองออกมาแต่ก็ช้าไปเมื่อคาตานะสีนิล…ได้พาดลงบนคอของเขา…
“อะ…” ผู้บุกรุกถึงกับชะงักกับศาตราที่เคยได้ยินอิทธิฤทธิ์ของมัน…คมดาบดำคราวิญญาณ…ดวงเนตรสีเปลือกไม้แข็งกร้าวจ้องประสานกับดวงเนตรของผู้บุกรุกเอื้อนเอ่ยเสียงผ่านผ้าสีนิลซึ่งปิดใบหน้าครึ่งล่างอย่างเยือกเย็น
“เจ้ามาที่นี้ด้วยเหตุใด”
ร่างของผู้บุรุกสั่นกลัว…สั่นกลัวต่อปีศาจตรงหน้า…แต่แล้วขอสรุปหนึ่งก็พุดขึ้นมาในสมองของชายหนุ่มผู้บุรุก เอ่ยเสียงสั่นปนแตกตื่น
“หรือว่าเจ้าก็เป็นทายาทแห่งลับแล!?+
‘ทายาทแห่งลับแล’
คิ้วเรียวของทาเคชิขมวดเข้าหากันหลายครั้งที่ผู้เลี้ยงดูเขาพูดกับเขาเช่นนี้…ว่าเขาคือทายาทแห่งลับแล… ตวัดคมดาบตัดผ่านร่างของผู้บุกรุก…แต่ไม่คราชีวิต…
“ข้าไม่ใช่ทายาทแห่งลับแล…หากแต่เป็นผู้คุ้มครองเขา” หันหลังให้แก่ผู้บุกรุกซึ่งมีสภาพร่อแร่แค่ยืนก็แทบจะไม่ไหวแล้วมีหรือจะลอบโจมตีเขาจากด้านหลัง ความจริงแล้วเขาเองก็ไม่อยากไว้ชีวิตอีกฝ่ายนักหรอกแต่ที่ทำเช่นนี้…คือการเตือน…
ร่างของผู้บุกรุกพยุงตนเข้าไปในความมืด ดวงเนตรสีเปลือกไม้มองไปทางวัดที่ร่างบอบบบางผมสีเงินอันเป็นที่รักของเขาอาศัยอยู่
…ข้าบอกแล้วว่าจะปกป้องเจ้า…
…ฮายาโตะ…
เสียงหอบหนักของผู้บุกรุกดังระหมอยู่ในความมืด เรื่องนี้เขาจะต้องรีบนำไปทูนเจ้านครโดยเร็วที่สุด แต่แล้วร่างนั้นก็ต้องล้มลงไปนอนอยู่กับพื้นกระตุกอยู่สองสามครั้งก่อนขาดใจ เลือดทะลักออกมาจากเส้นเลือดใหญ่ที่คอซึ่งถูกตัดด้วยของมีคม
ลิ้นบางไล่เลียเลือดที่ติดดาบสั้นอย่างเชื่องช้าก่อนสะบัดเลือดที่เหลืออยู่บนดาบแล้วเก็บลงฝักตามเดิมดึงผ้าพันคอสีแดงสดลงจากใบหน้าครึ่งร่างที่เมื่อครู่เขาดึงขึ้นมาปิด
“งูยังไงก็เป็นงู…หากกลับมาแว้งกัดก็คงแย่” ร่างบางในชุดนินจาเอ่ยก่อนเงยหน้ามองไปทางต้นไม้ซึ่งอยู่ด้านหลัง “อาคุฮะ ข้าควรจะจัดการศพนี้ยังไงดีละ?”
“เจ้านี้ก็จริงๆนะเลยนะ มาซารุ ฆ่าเป็นอย่างเดียว” นักดาบสีดำกระโดดลงมาจากต้นไม้ เสยเรือนผมสีดำแซมเงินอย่างเบื่อหน่าย มาซารุเท้าเอวอย่างโกรธๆ
“เจ้าว่าข้าฆ่าเป็นอย่างเดียวหรือ ผิดแล้ว! ข้าทำตัวเป็นนินจาได้ยอดเยี่ยมที่สุด เป็น ‘ซารุ”ต่างหากที่ฆ่าเป็นอย่างเดียว!” ทำแก้มป่องเป็นเด็กๆมองนักดาบหนุ่มซึ่งทำหน้าที่ ‘ซ่อนศพ’ โดยการฝังลงในดินด้วยความรวดเร็วเพราะเคยชิน
“รู้แล้วละน่า” เอ่ยไปส่งๆ เขารู้อยู่แล้วว่าความลับของชายคนนี้คืออะไร แต่เวลาแกล้งอีกฝ่ายที่ทำตัวลืมอายุเวลาอยู่กับเขามันก็สนุกไปอีกแบบ
“เจ้าไม่เชื่อรึไง!”
“จ้าๆ ข้าเชื่อเจ้า” กระโดดขึ้นไปบนต้นไม้หายไปในความมืดอย่างรวดเร็ว มาซารุกระโดดตามไปติดๆพร้อมเสียงงอนๆ
“เจ้าเชื่อเรื่องอะไรกันแน่เนี่ย! เฮ้! อาคุฮะ!!!”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เรื่องราวของทายาทที่เหลือรอดจะเป็นเช่นไร…
.
.
.
.
.
.
.
.
ความรักจะสมหวังในรูปแบบใด…
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ใครจะรอด…และใครจะตาย…
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
โปรดติดตามตอนต่อไป~~~~~
---TBC.---
ความคิดเห็น