คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รักที่ 1 : นกน้อยและกรงสีทอง [100%]
Title : Taboo Love
Author : FesenyAReseT
Rating : PG-13
Author Note : นิยายเรื่องนี้คือ Au ซึ่งหมายถึงไม่อิงความเป็นจริง เพราะเช่นนั้นจะมีตัวละครใหม่และสถานที่หรือเรื่องราวที่ไม่เหมือนจริง
คำเตือน : นิยายเรื่องนี้เป็นชายรักชาย ใครรับไม่ได้ปิดไปซะนะครับ ขอร้องว่าอย่าแบนหรือด่ากัน เพราะเราเตือนท่านแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นคือห้ามลอกเลียนไปเป็นนิยายของตนเองครับ หากจะเผยแผ่กรุณาขออนุญาติกันก่อนและลงเครดิตด้วยนะครับ หากใครต้องการลองของก็ได้นะครับ แล้วจะได้รู้กันว่าผมจะทำยังไง หึหึ....
รักที่ 1 : นกน้อยและกรงสีทอง
และแล้ววันส่งตัวประกันก็มาถึง ดวงเนตรสีน้ำตาลไหม้กวาดไปรอบบริเวณอย่างข้องใจละคนกังวล ชิโนบิคนสนิทของเขาหายไปไหนกันนะ?
“เชิญทางนี้” ทหารจากโอชูเอ่ยบอกเขาก่อนที่จะเดินนำไปที่ม้าสีน้ำตาลแดง ม้าที่จะพาเขาไปสู่โอชู...
“นายน้อย...” น้ำเสียงของข้ารับใช้และประชากรที่มาส่งเขาดูเศร้ายิ่งนัก ในใจของเขาตอนนี้แค่ต้องการพบชิโนบิคนสนิทเท่านั้น แต่คงเป็นไปไม่ได้... ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อเขาไปที่โอชูแล้วผู้ใดเล่าจะดูแลบ้านเมืองไม่ให้ผู้ใดมารังแก...
‘ขอให้ท่านเดินทางโดยปลอดภัยนายน้อยแห่งไค ... เรื่องของบ้านเมืองและชิโนบิของท่านข้าจะสานต่อให้เองขอรับ’
น้ำเสียงเรียบนิ่งแฝงความอ่อนโยนเรียกให้ร่างบางผมสีน้ำตาลไหม้หันไปมองรอบบริเวณก่อนที่จะพบกับสุนัขสีขาวขนปุยมีลวดลายแปลกประหลาดรอบตัวพลันขมวดคิ้ว
อินุกามิ?
ริมฝีปากเรียวยกยิ้มขึ้นเมื่อนึกถึงใบหน้าของใครบางคนซึ่งสามารถควบคุมสุนัขเทพตนนี้ได้ หากเป็นคนผู้นั้นเขาก็อาจจะฝากความหวังเอาไว้ได้... ก้าวขึ้นม้าอย่างใจเย็น เอ่ยอย่างแผ่วเบาราวกับสายลม
“ข้าขอฝากไค เมืองบ้านเกิดไว้กับเจ้าด้วย มหาอนเมียว”
‘ทุกสิ่งที่ท่านประสงค์ข้าจะทำให้ดั่งใจ’
ม้าสีน้ำตาลแดงย่างก้าวอย่างสม่ำเสมอ บัดนี้เรือนของนายเหนือแห่งโอชูปรากฏอยู่ในสายตาของผู้สืบทอดพยัคฆ์แห่งไคแล้ว ... หากย่างก้าวเข้าไปแล้วไซร้ เมื่อใดเล่าจะได้ย่างก้าวออกมา...
“เชิญท่านด้านในเลยขอรับ ท่านซานาดะ” ทหารคนหนึ่งของโอชูเอ่ยกับเขาเรียกความงุนงง ทำไมถึงให้เขาเข้าไปเพียงผู้เดียว ไม่คิดว่าเขาจะเข้าไปลอบสังหารนายเหนือแห่งโอชูหรืออย่างไรกัน...
แม้ความคับข้องใจยังคงอยู่แต่เขาก็ยังคงก้าวเข้าไปตามที่ทหารคนนั้นบอกอย่างไม่ติตรองอะไรมากมาย โอชูเมืองใหญ่แห่งแดนเหนือคงไม่ได้โหดร้ายกับเขามากนักหรอก
“แล้วเจ้าก็ได้ก้าวเข้ามาในกรงของข้าจนได้ ซานาดะ ยูคิมูระ” น้ำเสียงที่แฝงความกราดเกรี้ยวเรียกให้ดวงเนตรสีน้ำตาลไหม้หันมองบนเรือน ร่างสูงเรือนผมสีน้ำเงินดำยืนอยู่ตรงนั้น ... ดวงเนตรขวาของเขาถูกปิดด้วยผ้าปิดตาสีนิลบงบอกว่าเขาเป็นใคร ยิ่งไปกว่านั้นคือชุดออกรบสีน้ำเงินของเขาเป็นสิ่งยืนยันที่ดีที่สุด... นี่หรือ...
“มังกรตาเดียว ... ดาเตะ มาซามุเนะ ...”
“ไม่นึกว่าเจ้าจะกล้าเอ่ยนามของข้า ทั้งที่เป็นตัวประกันนะ ผู้สืบทอดพยัคฆ์แห่งไค” คำพูดเย้ยยันถูกเอ่ยออกมา แต่เช่นไรกันนะมันถึงทำให้เขารู้สึกว่าเป็นความรู้สึกเสแสร้งมากกว่า
“ขอให้ท่านเข้าใจใหม่ด้วยมาซามุเนะโดโนะ เมื่อโอยากาตะของข้าสิ้นใจ ข้าก็ได้ขึ้นเป็นพยัคฆ์แล้ว มิใช่ผู้สืบทอด” ตอกกลับไปด้วยน้ำเสียงเย็นชา มุมปากของมาซามุเนะยกขึ้นเล็กน้อยก่อนที่จะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
“Cool! ต้องแบบนี้สิจึงจักเป็นพยัคฆ์ที่แสนน่ารักของข้า แต่ข้าอยากรู้นักว่าเจ้าจักเป็นพยัคฆ์ได้นานสักเพียงใด ไม่ช้าก็เร็วเจ้าจักต้องกลายเป็นนกน้อยให้ข้าเล่นสนุกเท่านั้น! You see?” น้ำเสียงที่ติดกวนและคำพูดที่กราดเกรี้ยวปะปนความกวนเรียกให้แม่ทัพแห่งไคผู้เลือดร้อนถึงกับเลือดขึ้นหน้า
“ข้าไม่ใช่ของเล่นของท่าน! อ๊ะ!....” ความรู้เจ็บแปลบที่ด้านหลังเรียกให้หางตาของเขาตวัดมอง สิ่งที่เขาเห็นคือ ... ปลายผมสีทองและชายผ้าสีนิล ... ไม่ทันจะหันไปตอบโต้ ก็เกิดแรงกระแทกที่ต้นคออีกครั้ง สติซึ่งประคองได้ในตอนแรกค่อยๆ เลือนลางและดับลง โดย...มีน้ำเสียงเย้ยยันของมังกรหนุ่มทิ้งท้าย
“ข้าก็ไม่ได้เป็นคนดีเดอะไร เพราะงั้นข้าจะใช้วิธีการที่ Ugly หน่อยคงไม่เป็นไรหรอก”
ดวงเนตรสีน้ำตาลไหม้ปรือขึ้นมาช้าๆ รู้สึกเจ็บบริเวณต้นคอที่ถูกทุบเล็กน้อย แต่ตอนนี้ที่สำคัญสำหรับเขาคือการมองไปรอบๆ
ห้องนอน...?
ขยับกายลุกยืนก่อนได้ยินเสียงดังของเหล็กกระทบกันเรียกความสนใจให้หันมอง แต่แล้วก็พบว่าตนเองถูกพันธนาการด้วยโซ่เส้นใหญ่ถึงสี่เส้น ชุดของเขาเองก็ถูกเปลี่ยนจากชุดเกราะสีแดงสดประจำกายเป็นฮากามะสีขาว ทั้งที่เป็นเรื่องที่แปลกจนคนปกติต้องร้องโวยวาย แต่เขาก็ยังคงเงียบสงบ ภายในใจรู้คำตอบดีอยู่แล้วกับสภาพที่ตนเป็นว่าก่อเกิดได้อย่างไร
“สมกับเป็นผู้สืบทอดพยัคฆ์แห่งไค รักษาท่าทีดีนี่” เสียงเข้มติดกวนของมังกรตาเดียวแห่งโอชูดังขึ้นด้านหลังประตู มังกรหนุ่มในชุดฮากามะเลื่อนประตูเข้ามาด้วยใบหน้าเย้ยยันชวนให้รู้สึกรังเกียจ
“ไม่นึกว่ามังกรตาเดียวแห่งโอชูก็ชอบเล่นสกปรก” ยูคิมูระเอ่ยด้วยท่าทีเยียบเย็นไม่สมกับการที่ถูกโซ่ล่ามเอาไว้แม้แต่น้อย มาซามุเนะเดินทอดน่องเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าตัวประกันแห่งไค ซึ่งไม่ว่าเมื่อใดก็ยังคงรักษาความทระนงตนเอาไว้ ยกมือขวาขึ้นบีบกรามของคนผมน้ำตาลไหม้อย่างแรงจนคิ้วขมวดเข้าหากัน
“ทำตัวให้ดีๆ หน่อยจะดีกว่า ซานาดะ ยูคิมูระ อย่าลืมว่าทั้งเจ้าและแคว้นไค อยู่ในกำมือของข้า มังกรตาเดียวโอชู ดาเตะ มาซามุเนะ ผู้นี้”
แต่เสือก็ยังเป็นเสืออยู่วันยังค่ำ...
ยูคิมูระกรีดยิ้มออกมาทั้งที่ยังถูกมือหนาข้างนั้นบีบอยู่ ดวงเนตรแข็งกร้าวราวกินเลือดกินเนื้อ
“แล้วท่านคิดว่าไคจะยอมเป็นเบี้ยล่างของคนสารเลวเช่นท่านไปตลอดหรือ!!”
เพียะ!!
มือหนาตบเข้าที่แก้มขาวอย่างแรงคนพยัคฆ์หนุ่มผู้ไม่ทันตั้งตัวล้มลงไปนอนอยู่กับพื้น ปาดเลือดสีแดงสดที่มุมปากออกก่อนใช้ดวงเนตรสีน้ำตาลมองดวงเนตรสีอำพันซึ่งวาวโรจน์อย่างโกรธเคือง
“แล้วท่านก็เป็นได้แค่ ‘สวะ’ ที่ทำเป็นแต่ใช้กำลัง”
“เจ้า!” มาซามุเนะตะคอกอย่างเดือดดาล จ้องมองดวงตาอันจองหองชองอีกฝ่ายกลับไป ก่อนที่ความคิดชั่วร้ายจะแล่นเข้ามาในสมองของเขา ก้าวเข้าไปหาร่างบางของตัวประกันหนุ่มจิกเรือนผมสีน้ำตาลขึ้น ย่อตัวลงไม่ประจันหน้ากับใบหน้าเปื้อนความเจ็บปวด ประกบริมฝีปากของตนกับริมฝีปากบางอย่างรุนแรง!
“อือ!” ร่างบางครางออกมาด้วยความตกตะลึงพยายามผลักไสลิ้นของมังกรหนุ่มซึ่งไล่หาความหวานภายในเรียวปากของเขา หัวสมองเริ่มว่างเปล่าขาวโพลนแต่แล้วก็ได้ตัดสินใจบางอย่างได้!
“หืม?” มาซามุเนะละริมฝีปากออก ปาดเลือดที่มุมปากของตนเองรสชาติเค็มของเลือดกระจายอยู่ทั่วปากของเขา กระตุกยิ้มออกมา “ชั่งกล้าเหลือเกินนะ...”
“ข้า.... ทำอะไรได้มากกว่าที่‘สวะ’ อย่างท่านคิด” ว่ากลับไปโดยไม่สนใจว่าชายตรงหน้าคือนายเหนือแห่งโอชูผู้ซึ่งนำเขามาเป็นตัวประกัน มาซามุเนะมองร่างบางอีกครั้งก่อนกระแทกร่างนั้นลงกับพื้นอย่างแรงแล้วขึ้นคร่อมเรียกความตื่นตระหนกจากร่างบาง
“ท่านจะทำอะไร!!?”
มาซามุเนะเลียริมฝีปากของตนเอง เย้ยยัน สะใจ เคียดแค้น ความรู้สึกต่างๆ นานา ฉายอยู่ในดวงเนตรคู่นั้นทำให้
ยูคิมูระรึสึกผวาอย่างหวาดกลัว
....มังกรกำลังจะแผลงฤทธิ์
“ข้าอยากรู้นักว่าเจ้าที่ถูก ‘สวะ’ อย่างข้าปู้ยี้ปู้ยำจนไม่เหลือชิ้นดีจะเป็นยังไง!!”
ติดตามตอนต่อไป
ตัดฉับ!! ตัดฉากที่ทุกคนรอคอยอย่างโหดร้ายครับ!(/โดนเสย) เหอ ไม่ไหวครับ ไม่ไหวจริงๆ ตอนนี้กำลังหนีความจริงมาเขียนฟิคเนี่ย! แบบว่าเปิดเทอมได้สองวัน ไหงการบ้านมันเยอะอย่างงี้เนี่ย!! โอ้มังกรตาเดียว!!! ท่านจะหื่นไปไหม??? (มาซะ:แกแหละหื่น) ยังไงก็ขอฝากไง้ด้วยนะครับ แม้จะสั้นก็ตาม แต่จะพยายามให้ต่อๆไปยาวขึ้นนะครับ และรับรองว่ามี NC แน่นอนครับ แต่จะแปะยังไงไว้คิดดูก่อนนะครับ (/ปาดเหงื่อ) ไปละครับ
ความคิดเห็น