คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปฐมบท
ปฐมบท
เสียงเครื่องบินขึ้นดังก้องจนแสบแก้วหู ทำให้เจ้าของเรือนผมสีน้ำเงินแก่สบถออกมาอย่างหงุดหงิด ดวงเนตรข้างเดียวกวาดไปรอบบริเวณเพื่อมองหาคนที่จะมารับเขาตามที่นัดกันเอาไว้
“ยินดีต้อนรับกลับครับ คุณชายมาซามุเนะ” เสียงเข้มจากด้านหลังเรียกให้เด็กหนุ่มที่กำลังมองหาหันกลับไปมอง คนสนิทผู้มีรอยแผลเป็นที่แก้ม ‘คาตาคุระ โคจูโร่’
“Hi!Kojuro. Are you ok?” ว่าอย่างดีอกดีใจ...จะบอกว่าสมกับเป็นคนที่เพิ่งกลับมาจากการเรียนต่อที่ประเทศอังกฤษก็คงได้ ...แต่โทษเถอะทักผู้ใหญ่แบบนี้?
“ครับ ...ผมสบายดีครับ” ยิ้มไม่ได้หัวเราะไม่ออกอยู่ครู่หนึ่งคนสนิทก็ต้องตอบเจ้านายเจ้าปัญหาที่ไม่รู้ว่าไปเรียนอีท่าไหนกระเป๋าเดินทางถึงเพิ่มมาเป็นสิบใบแบบนี้ ...ไปบอกใครก็คงไม่มีใครเชื่อว่าไอ้เพี้ยนตาเดียวแอ๊บอินเตอคนนี้คือทายาทของตระกูลธุรกิจชื่อดัง
“Where my fiancée?” …ขอภาษาเดียวกันได้ไหมครับ? พูดปกติก็บ้าๆ บอๆ สื่อความหมายไม่ได้เรื่องอยู่ด้วย ... “อยู่นางาโนะครับ”
“Nagano?! Why!?” อุทานออกมาอย่างตกใจ ออกสำเนียงอินเตอออกมาแบบที่ดูยังไงก็รู้ว่ากำลังพยายามแอ๊บแบบสุดขีด
“นางาโนะเป็นบ้านเกิดของเธอครับ” แอบสงสัยตัวเองว่าเลี้ยงออกมายังไงกลายเป็นบ้าได้ขนาดนี้ ... แต่แล้วก็สังเกตเห็นว่ามีสาวสองคนกำลังมองมาทางพวกเขาพร้อมวี้ดว้ายทุกครั้งที่เจ้าตัวพูดอินเตอ...
…ว่าง่ายๆ มันกำลังแอ๊บอินเตอให้สาวหลง
“คุณชายมาซามุเนะ ...คุณกำลังจะแต่งงานในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านะครับ...เลิกโปรยเสน่ห์ใส่สาวได้แล้วครับ” ว่าอย่างรู้ทันให้คนแอ๊บสบถออกมาอีกรอบ
“ก็ได้ๆ แล้วฉันจะเจอกับคู่หมั้นเมื่อไหร่?” หลังจากโดนดุไปหนึ่งรอบก็ต้องยอมลงให้ ก็คนสนิทของเขาเวลาโกรธน่ากลัวจะตายชัก ขืนถูกหักค่าขนมจะซวยเอา ... แต่โคจูโร่กลับอึกอักออกมา
“เอ่อคือว่า...จริงๆ แล้ว...”
มันมีเรื่องชวนปวดหัวอยู่เนี่ยสิ...
21/6/2556
FesenyAReseT.
ความคิดเห็น