ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Au Fan Fiction Sengoku Basara ~Taboo Love~

    ลำดับตอนที่ #18 : รักพิเศษ : ผู้เฝ้ามอง [เกี่ยวกับเนื้อเรื่อง]

    • อัปเดตล่าสุด 19 ก.พ. 56


    Title : Taboo Love

    Author : FesenyAReseT

    Rating : PG-13

    Author Note : นิยายเรื่องนี้คือ Au ซึ่งหมายถึงไม่อิงความเป็นจริง เพราะเช่นนั้นจะมีตัวละครใหม่และสถานที่หรือเรื่องราวที่ไม่เหมือนจริง

     

    คำเตือน : นิยายเรื่องนี้เป็นชายรักชาย ใครรับไม่ได้ปิดไปซะนะครับ ขอร้องว่าอย่าแบนหรือด่ากัน เพราะเราเตือนท่านแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นคือห้ามลอกเลียนไปเป็นนิยายของตนเองครับ หากจะเผยแผ่กรุณาขออนุญาติกันก่อนและลงเครดิตด้วยนะครับ  หากใครต้องการลองของก็ได้นะครับ แล้วจะได้รู้กันว่าผมจะทำยังไง หึหึ....

     

     

     

               

                ข้ามักตั้งคำถามให้กับตนเองเสมอ

     

                ทำไมท่านต้องทำให้ข้าคิดเรื่องของท่านจนไม่เป็นอันทำงานเช่นนี้ด้วยนะขอรับพยัคฆ์น้อยแห่งไค เสียงที่เอ่ยออกมาจากปากของชิโนบิหนุ่มผมสีทองสว่างสั้นปะบ่ามันดูเหนื่อยหน่ายแก่ตนเองนัก เขาไม่ได้ห้ามเจ้านายของตนเองเพราะต้องการแก้แค้นชิโนบิคนนั้นอย่างเดียวหรอก ความจริงแล้วหากเจ้านายของเขาให้เลือกว่าเขาจะสังหารใครเขาก็จะตอบว่า จะสังหารทุกคนที่เป็นคนสำคัญของพยัคฆ์น้อยแห่งไคเพื่อให้ความต้องการของเจ้านายของเขาเป็นจริง

     

                แต่พอเห็นใบหน้ายามยิ้มของเปลวไฟดวงนั้นแล้วเขาก็ทำไม่ลงจริงๆ

     

                สงสารหรือ? อย่างเขาหรือจะสงสารผู้ใด?

     

                ความรู้สึกที่อัดแน่นในอกนี้มันคืออะไรกันละ?

     

     

                ทำไมเขาอยากเห็นใบหน้ายิ้มแย้มของร่างบางนั้นอีกละ?

     

                เขาเป็นอะไรไปกันแน่นะ?

     

     

                ได้เวลาทำงานแล้วสินะ ว่าก่อนลุกขึ้น ดวงตะวันฉายแสงอีกแล้วสินะ ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาจะรู้สึกอีกแล้วสิว่ามีอะไรที่ดีกว่าการมองดวงอาทิตย์ขึ้นเสียแล้ว

     

     

    ~

     

                เช้าวันนี้เขาก็ยังคงต้องทำงานจับตามองตัวประกันแห่งไคอีกแล้ว แต่ดูเหมือนว่าจะมีคนมาช่วยป่วนอีกคนอีกต่างหากไม่สิสามคนต่างหาก

                เสือน้อย/ซานาดะ!!!~”

     

                ร่างทั้งสามของดอกไม้ต้องห้าม คนพเนจร และยักษ์แห่งชิโกกุทะยานเข้าหาร่างของยูคิมูระที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องทำเอาคนถูกเรียกสะดุ้งเฮือก

                ดะ เดี๋ยวขอรับ!!!”

     

     

                โครม!

     

     

                สรุปว่าเรือนนี้เป็นเรือนที่นายเหนือหัวสั่งห้ามใครเข้าจริงๆ รึเปล่านะ?

     

                อู้ย…..” แน่นอนว่าการที่หัวโขกพื้นพร้อมกันสี่คนมันก็ต้องมีเสียงร้องโอดโอยออกมาดังกว่าปกติ คนพวกนี้สติดีรึเปล่านะ?

                ท่านซานาดะ!!?” มหาอนเมียวรีบวิ่งเข้ามาดูอาการเจ้านายของตนเองที่ตาเป็นก้นหอย ชิโนบิหนุ่มกำมือแน่นด้วยความโกรธเคือง

     

                ยังอยู่ที่นี่อีกงั้นหรือ

     

                ยังยิ้มแย้มอย่างมีความสุขได้อีกหรือ

     

     

                ขอโทษด้วยนะเสือน้อย รีบๆ เร็วเข้าโอทานิ โยชิซึกุ กำลังจะมาถึงแล้วนะ!!” ไอซากิรีบลุกขึ้นโดยไม่สนใจว่าหัวจะเสยคางของยักษ์หนุ่มเข้าเต็มดอก

                ประชุมอีกแล้วหรือขอรับ?!” เขายังไม่พร้อมจะเจอหน้าปีศาจร้ายคนนั้นเลย

     

                โอทานิ โยชิซึกุ? ใครกันละ?

               

                เร็วเข้าเถอะ ก่อนที่เจ้ามังกรจะมาอาละวาดอีก ดอกไม้ต้องห้ามรีบดันร่างบางผมสีน้ำตาลเข้าไปในห้องก่อนที่จะลากสองคนที่นอนโอดโอยอยู่กับพื้นออกไป โดยมีอาสึคากะและไทโรเดินตามไป

     

                เขาควรจะปลอมตัวเป็นริเอะไหมนะ?

     

     

                “-คาเงะ!-” เสียงเรียกที่ดังมากับสายลมเรียกให้เขาถอนหายใจก่อนสลายกลายเป็นไอสีนิล ลอยไปกับสายลม

     

                ดูเหมือนนายเหนือหัวของเขาจะมีงานให้ทำอีกแล้วสินะ

     

     

    ~

     

                เจ้ามาที่นี่ทำไม ไอซานากิ ดูเหมือนว่าตอนนี้นายเหนือหัวกับเขาจะโดยกางชิ้นโตขวางทางการเจรจาเสียแล้ว ทำไมดอกไม้ต้องห้ามคนนี้เดินไว้นักละ จากห้องของพยัคฆ์น้อยแห่งไคไปห้องประชุมแล้วมาที่เรือนหลักเจ้าของแคว้นมันห่างกันตั้งเยอะ แล้วไหงถึงไวกว่าวิชาของเขาอีกละ

                ทำไม? ข้ามาไม่ได้รึไงกับเจ้ามังกรไม่สิๆ บงเท็นมารุ

                ถ้าจะมายั่วโมโหข้าก็รีบไสหัวไปเลย

                ข้าไปก็ได้ เรารึอุตส่าห์จะมาบอกข่าวเรื่องที่หาตัวโนบุชิเงะเจอแล้วเสียหน่อย ในเมื่อเจ้าไล่ข้า ข้าไปก็ได้…”

                เดี๋ยวก่อน…!”

     

                ช้าไปเสียแล้ว ดอกไม้ต้องห้ามไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว

     

     

                รวดเร็ว แผ่วเบา สง่างาม สมเป็นสายลมแห่งโอชูจริงๆ

     

                คาเงะ!!” เอาแล้วไง น้ำเสียงแบบนี้เขาจะโดนด่าอีกไหมละนี่? เอาเถอะ ตอนนี้ทำได้แค่ก้มหน้ารับชะตากรรมกันไปละนะ

                ขอรับ นายเหนือหัว

                เรื่องโนบุชิเงะว่ายังไง!” ถามทางโน้นไม่ได้แล้วมาถามทางนี้ จะช่วยอะไรท่านได้เล่า

                ข้ายังไม่ได้ข่าวใดๆ เลยขอรับ เพราะงานที่ท่านให้มามันล้นมือจนแทบจะกระดิกตัวออกไปจากโอชูแทบจะไม่ได้เลยแบบนี้ เดินไปถามสายลมแห่งโอชูเองไม่ง่ายกว่ารึไงกัน?

                ก็รีบไปหาสิ!!”

     

                พอรู้ว่าคนที่หายังมีชีวิตอยู่ก็รีบแสวงหานี่แหละมนุษย์

     

                รับทราบขอรับ ข้าจะส่งคนออกหาให้โดยเร็วขอรับ เพราะเขาออกจากโอชูไปไม่ได้แล้วตอนนี้

     

                อีกเรื่องหนึ่งเจ้าคอยอยู่หน้าห้องประชุมตลอด หากว่าข้าต้องการเรียกใช้ต้องมาทันที ก็ให้ทำอย่างนั้นทุกครั้งไม่ใช่รึไงเขาถึงได้ออกไปไหนไม่ได้อยู่จนถึงตอนนี้เนี่ย

                ขอรับ

                แล้วก็…”  ยังมีอีกรึ?

     

     

    ~

     

                สรุปว่าเขาเป็นชิโนบิหรือเป็นคนรับใช้กันแน่? ชิโนบิมีหน้าที่หาข่าวและลอบสังหารงานที่เขาได้รับมาแต่ละอย่างมันสุ่มมอง รอ ดูแล ส่งอาหาร ซักผ้า ช่วยพวกแม่บ้าน ส่งเขาไปเป็นสาวใช้ริเอะจริงๆ เลยดีไหม?

                ให้รอจนกว่าการประชุมจะจบงั้นสินะ ว่าแล้วก็หลบมุมอยู่บนต้นไม้หน้าห้องประชุม ตอนนี้เหล่าไดเมียวแคว้นต่างๆ เริ่มทยอยเข้าไปในห้องแล้ว คราวนี้มากันครบทุกแคว้นเลยทีเดียว ยกเว้นแต่ โอดะ โนบุนากะที่ไม่เคยมาร่วมแต่ก็ส่งโมริ รันมารุมาแทนตลอด

                คนที่พันผ้าพันแผลรอบตัวนั้นสินะ โอทานิ โยชิซึกุ เคยเห็นที่ไหนกันนะ?...รึไม่เคย?... คลับคล้ายคลับคลา

                ประตูห้องประชุมถูกปิดไปแล้วทำให้เขาสามารถมานั่งคิดเรื่องบ้าบอที่เขาติดสงสัยไปเองเกือบทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องของปีศาจร้าย และพยัคฆ์น้อยแห่งไค

                “…เหมือนเคยเจอสองคนนี้ที่ไหนมาก่อนรึเปล่านะ?”

     

     

                แล้วมันก็ยังเป็นคำถามที่เขาต้องนั่งหาคำตอบต่อไปจนกว่าการประชุมจะจบ งานนี้ตะคริวคงกินขาเขาอีกแน่ ยิ่งเจ้าคนปากมากที่นายเหนือหัวมักพูดถึงมาด้วยแบบนี้แล้ว

     

    “…แล้วสรุปว่าสองคนนั้นเป็นใครกันละ เราเคยเจอด้วยรึเปล่า รู้สึกคุ้นจนเกินไปแล้ว????”

     

    ดูเหมือนวันนี้เขาจะทำตัวไร้สาระผิดปกติชะมัด

     

    ~

     

                หลังจากรอคอยมาจนกระทั้งตะวันตกดินแล้ว คนในห้องก็ไม่มีทีท่าว่าจะออกมาเลยสักคน ยกเว้นเพียง...นายเหนือหัวของเขาเอง...

     

                ...ตอนนี้เขานึกออกแล้วว่าเคยพบคนทั้งสองที่ไหน

     

                “คาเงะ!” เสียงเรียกแบบนั้นดูท่าว่าเจ้าปีศาจอะไรนั้นคงทำให้หัวเสียอีกแน่นอนเลย... เขาสลายตัวเองกลายเป็นไอก่อนที่จะไปปรากฏที่เบื้องหลังของผู้เป็นนาย

                “มีสิ่งใดให้รับใช้ขอรับ นายเหนือหัว”

     

                “เป้าหมายต่อไปของเจ้า โอทานิ โยชิซึกุ”

     

     

              ...ดูเหมือนงานนี้เขาคงมีความสุขไม่น้อยเลย


    ติดตามตอนต่อไป
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×