ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Au Fan Fiction Sengoku Basara ~Taboo Love~

    ลำดับตอนที่ #11 : มุมสปอยฉลองปีใหม่

    • อัปเดตล่าสุด 14 ม.ค. 56


     

    Au Fan fiction Sengoku Basara Taboo Love ~สครีมกันล่วงหน้า ด้วยความอัดอั้น)
     

     

    คือของสำคัญยิ่ง ด้วยคำสัญญาแห่งวันวาน ปล่อยของทั้งสองลงกับพื้น มิน่าข้าถึงลืมเจ้ามิได้เสียที...

     

    -เพราะลั่นวาจาไว้เช่นนั้นสินะถึงได้พบเจ้าอีก ...หากแต่กลับไม่รู้ว่าเป็นเจ้า..."....แสงสีเพลิงที่เผาใจข้าให้เป็นจุล"
     

     

    ไฟสงครามระหว่างโอซาก้าและโอชูดับลงด้วยความพ่ายแพ้ของเขา ...มังกรตาเดียวแห่งโอชูได้พ่ายแพ้แล้ว ...มิได้แพ้ให้แก่สงคราม หากแต่แพ้แก่แสงสว่างในวันวาน ... ข้ารู้ตัวช้าเกินไป.. เพราะพอรู้ตัวเราก็กลายเป็นศัตรูกันไปแล้ว ...บัดนี้ปลายคาตานะถูกตวัดมาที่ข้าหมายเอาชีวิต ... ข้า...อยากพบเจ้าอีกครั้ง...อยากพูดประโยคหนึ่งกับเจ้ามากมายเหลือเกิน.....
    "ข้ารักเจ้า ... ยูคิมูระ"
     
     
    ~~

    กรีดร้องสุดเสียงทันทีที่ร่างของนายเหนือแห่งโอชูล้มลง
     

    "มาซามุเนะโดโนะ!!!!!!" น้ำตาเอ่อล้นออกมา ร่างนั้นนิ่งงัน หากแต่เลือดกลับไหลนองย้อมพื้นดินเป็นสีแดงฉาน ยูคิมูระทรุดลงไปด้วยความโศกเศร้า นึกต่อว่าตนเองที่ไม่รู้ให้เร็วกว่านี้

     

    ...หากแต่บัดนี้...ไม่มีทางแก้ไขใดๆ ได้อีกแล้ว....

     


    เสียงเป่าหอยสังข์ประกาศชัยชนะของโอซาก้าดังกึกก้อง ... เสียงมัจจุราชของดินแดนโอชู

     

     

    ตึง!! หมัดเล็กหากแต่รุนแรงของร่างบางผมสีม่วงกระแทกลงบนพื้นอย่างแรงจนแผ่นดินแยกออกจากกันแรงของมันพอๆ กับหมัดของฮิเดโยชิ

              "ข้า! ดอกไม้ต้องห้ามแห่งโอชูขอประกาศ ณ ตรงนี้ ! เรา! ยังมิพ่ายแพ้!!" ประกาศก้องด้วยความแข็งกร้าว ก้าวเดินออกไปด้วยความมุ่งมั่น ...จักยอมแพ้มิได้...เพราะมันคือเกียรติของเรา คือศักดิ์ศรีของดินแดนโอชู!!! "หากแม้นทัพมังกรจักพ่าย หากแต่คากะคาเงะ(เงาแม่ทัพ) ทัพศาตรา และทัพบุปผายังมิพ่าย! โอชูยังมิพ่ายต่อโอซาก้า!!!"

               

     

     

     

                พรึบ! ก่อนที่ทหารทรงเกียรติแห่งโอชูและโอซาก้าจะพุ่งเข้าสู้รบกันอีกครั้ง เปลวเพลิงสีชาดกลับลุกพรึบขึ้นขวางกั้นทัพทั้งสองเอาไว้อย่างทันท่วงที

             

              ดวงเนตรสีออดอายของเรย์นิเบิกกว้าง... เปลวเพลิงนี้เขารู้จักดี... เขามองเห็นร่างของชิโนบิหนุ่มผู้เป็นเงาแห่งโอชูตะโกนเรียกมังกรแห่งโอชูที่ควรนอนจมกองเลือด อยู่ไม่ไกล

     

    ...หากแต่บัดนี้ กลับว่างเปล่า...
     

                "นายเหนือหัว!!" พยายามฝ่ากองเพลิงเข้าไป เพื่อหาร่างของผู้เป็นนาย เรย์นิพยายามจะเข้าไปห้าม ...แม้จะเป็นศัตรูกัน หากแต่เขาก็มิอาจตัดขาดสายสัมพันธ์กับคากะคาเงะคนนี้ลงได้...ไม่มีวัน ... หากแต่มิเก็นสึกลับมาขวางเขาเอาไว้

     

    "เราหนีก่อนเถอะเจ้านาย!"
     

                "ปล่อย ข้าเก็น! ปล่อย!!" พยายามสะบัดร่างหนี แต่แล้วเขาก็คำนึกได้ถึง...แม่ทัพหนุ่มแห่งไค ผู้ซึ่งกำลังโศกเศร้ากับคำพูดของมังกรหนุ่มผู้พ่ายแพ้แก่จิ้งจอกสีเงินแห่งโอซาก้า... บัดนี้เปลวเพลิงนั้นพร้อมจักดับตามไฟชีวิตของมังกรแห่งโอชู ชิโนบิผมทองสบถก่อนมุ่งหน้าไปทางที่ยูคิมูระอยู่...

     

    ....โดยไม่มีใครรู้ว่า ร่างของมังกรตาเดียวแห่งโอชู มิได้อยู่ที่นั่นอีกแล้ว.....


    ~~
    TBC in Story Side (ทิ้งระเบิดแล้วจากไป)
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×