คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปฐมบท
Title : Taboo Love
Author : FesenyAReseT
Rating : PG-13
Author Note : นิยายเรื่องนี้คือ Au ซึ่งหมายถึงไม่อิงความเป็นจริง เพราะเช่นนั้นจะมีตัวละครใหม่และสถานที่หรือเรื่องราวที่ไม่เหมือนจริง
คำเตือน : นิยายเรื่องนี้เป็นชายรักชาย ใครรับไม่ได้ปิดไปซะนะครับ ขอร้องว่าอย่าแบนหรือด่ากัน เพราะเราเตือนท่านแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นคือห้ามหลอกเลียนไปเป็นนิยายของตนเองครับ หากจะเผยแผ่กรุณาขออนุญาติกันก่อนและลงเครดิตด้วยนะครับ หากใครต้องการลองของก็ได้นะครับ แล้วจะได้รู้กันว่าผมจะทำยังไง หึหึ....
ปฐมบท
…สายลมแห่งไฟสงครามพัดพามาซึ่งการพบพาน…
…พบพานซึ่งศัตรู…
…พบพานซึ่งคู่แข่ง…
…พบพานซึ่งคนรัก…
สายลมหนาวพัดพานญี่ปุ่นชวนให้ชาวบ้านนุ่งห่มเครื่องแต่งกายที่หนาและทำให้ อบอุ่น หากแต่สายลมหนาวนี้มิได้ทำให้ไฟระอุแห่งสงครามได้ดับลงแม้แต่น้อย... หอกแฝดสีแดงสดร่วงหล่นลงจากมือพร้อมหยาดหยดน้ำตาที่ไหลนองออกมาตามพวงแก้ม ขาวเปื้อนเลือดและฝุ่นควัน
“นายน้อยขอรับ...” เสียงเรียกของชิโนบิประจำกายเรียกให้หันไปมองร่างของนายเหนือแห่งไค ผู้เป็นทั้งเจ้านายและบิดาด้วยน้ำตา หากว่าเขามีพลังมากกว่านี้...หากว่าเขาแข็งแกร่งกว่านี้....
“โอยา...กาตะซามะ...” น้ำเสียงสั่นครืออย่างไม่อาจหยุดยั้ง ไม่อีกแล้วที่จะได้เห็นรอยยิ้มของผู้เป็นเช่นบิดาอันรักยิ่ง ...ทั้งหมดนี้เป็นเพราะดินแดนเหนือที่อยู่ข้างเคียงกัน... โอชู ...
“นายน้อยขอรับ ทางโอชูยื่นเรื่องตัวประกันมาเมื่อครู่ขอรับ” ชิโนบิหนุ่มผู้มีเรือนผมสีน้ำตาล เอ่ยบอกเจ้านายที่ยังคงหลั่งน้ำตาไม่จางหาย หากเป็นเช่นนี้ต่อไปดินแดนไคบ้านเกิดของพวกเขาคงป่นปี้เป็นแน่
“ข้าจะไปเองซาสึเกะ...” เอ่ยคำพูดที่ทำให้ผู้รับใช้หัวใจพองโต ก่อนที่จะปรับท่าทีให้กลับมาสงบนิ่งเช่นเดิม โค้งรับการตัดสินใจของนายน้อยที่รักยิ่งก่อนกระโดดหายไปเพื่อตอบรับสาสน์ของ โอชู การที่นายน้อยของเขาตัดสินใจเช่นนั้นถือว่าเป็นสิ่งที่ถูกที่สุดของบ้าน เมืองแล้ว...
มือเรียวซึ่งใช้จับหอกสู้รบลูบใบหน้าของนายเหนือหัวผู้เป็นดั่งบิดาอย่างเบา มือด้วยน้ำตา พร่ำโทษตนเองที่ไร้ความสามารถอยู่ร่ำไป
“การติดสินใจครั้งนี้ของข้า จะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง...โอยากาตะซามะ” เขาได้ตัดสินใจแล้วในชั่ววินาทีนั้น... ขอสาบานต่อฟ้าดิน... ขอสาบานต่อเจ้านาย...ขอสาบานต่อบิดาที่รักยิ่ง...
“ข้าจะกอบกู้ไค และทำการแก้แค้นมังกรตาเดียว ดาเตะ มาซามุเนะ ให้จงได้!!”
“มาซามุเนะซามะ ทางไคตอบรับเรามาแล้วขอรับ ทางนั้นจะส่งตัว ซานาดะ ยูคิมูระ นายน้อยของไคมาเป็นตัวประกันให้เรา” การรายงานของคนสนิทผู้เป็นตาขวาอย่าง คาตาคุระ โคจูโร่ เรียกให้นายเหนือแห่งโอชูกรีดยิ้มออกมาอย่างถูกใจ
“Good เช่นนั้นก็กลับกันได้แล้ว” เอ่ยออกมาอย่างไม่จีระ ไม่แม้แต่จะสำนึกว่าสิ่งที่ตนได้ทำไปนั้นเจ็บแสบเพียงใด ทำให้ใครเจ็บปวดปานใจจะขาดได้บ้าง บัดนี้มังกรตาเดียวกำลังบ้าคลั่งอย่างถึงที่สุดแล้ว... โคจูโร่น้อมรับคำสั่งก่อนสั่งให้กองทัพของตนเองจัดทัพเพื่อเดินทางกลับ ดาเตะ มาซามุเนะ มองออกไปที่ร่างของนายน้อยแห่งไคซึ่งยังคงร่ำไห้กับศพของพยัคฆ์แห่งไคด้วยใบ หน้าสะใจ
“แล้วเจ้าจะได้รู้ว่าข้าจะทำอย่างไรกับเจ้า ซานาดะ ยูคิมูระ”
...โอ้ นกน้อยที่แสนงดงาม...
...เจ้าไม่อาจหลีกหนีจากกรงทองที่ถูกสร้างเพื่อกักขังเจ้าได้อีกแล้ว...
...ปีกของเจ้าจักถูกเด็ด...
...ขนอันงดงามของเจ้าจักถูกถอน...
...เป็นของเล่นหนึ่งเดียวของข้า...
...ไปตลอดกาล...
ติดตามตอนต่อไป
ความคิดเห็น