คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ความน่าจะเป็นที่ 5 คนสนิท
ความน่าจะเป็นที่ 5 คนสนิท
“ถ้าอย่างนั้นฉันจะเป็นโล่ให้คุณหนูซานาดะ!!”
รองเท้าส้นหนาชะงักก่อนดวงเนตรสีฟ้ากระจ่างจะตวัดมองคนด้านหลังอย่างตกตะลึง…กล้าตัดสินใจแบบนี้ต่อหน้าเขาอีกแล้วงั้นเหรอ!
“นายมันบ้าไปแล้วโคโตรุ! คราวที่แล้วนายก็เสนอตัวเป็นโล่ให้เคนชินที่คอยช่วยเหลือคุณชายที่เธอคนนั้นเกลียดนักหนา!!” ทั้งที่ตอนนี้เขาอุส่าห์ขอให้เคนชินไปอยู่กับทาเคดะ ชินเก็นเพื่อปกป้องทั้งตัวเธอและตัวอีกฝ่าย แต่ตอนนี้อีกฝ่ายกลับจะเอาตัวเข้ามาในการต่อสู้อีกครั้ง!
“นายต่างหากที่บ้า คิเซย์! คิดว่าทำแบบนี้แล้วแม่ของนายจะดีใจรึไง!!”
ราวกับเป็นชนวนจุดระเบิด มือซ้ายของพ่อบ้านผมสีทองทุบเข้าไปที่ผนังข้างตัวอย่างแรง!
“หุบปากนะ ยูคิโระ โคโตรุ!!!”
“เพราะว่านายยอมเป็นมีดให้ผู้หญิงคนนั้น ฉันถึงต้องเป็นโล่ให้กับเป้าหมายของนาย!” หากแต่โคโตรุก็ยังไม่หยุด เขาตะคอกใส่คู่หูหนุ่มที่ดูจะสติขาดเต็มแก่ “หุบปาก! ฉันบอกให้หุบปาก!!!”
“เพราะว่าฉันรู้! รู้ว่านายไม่มีวันทำร้ายฉัน แม้ว่าจะเป็นคำสั่งของผู้หญิงคนนั้นก็ตาม!!”
พลันดวงเนตรสีฟ้ากระจ่างกระตุกเฮือกก่อนจะสั่นคลอนเช่นเดียวกับร่างของเขา… เขาไม่มีวันทำร้ายโคโตรุ…นั่นคือความจริงที่เป็นมาตลอด ไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะสั่งเขาให้จัดการโคโตรุมาหลายต่อหลายครั้งแต่เขาก็ไม่เคยแม้แต่จะทำตาม… โคโตรุถือเป็นจุดอ่อนของเขา…และตัวตนของเขาอีกคน… ริมฝีปากสั่นคลอนเอ่ยออกมาอย่างสับสน…
“ทั้ง…ทั้งๆ ที่รู้แต่นายก็ยัง…”
“มันเป็นอย่างเดียวที่จะปกป้องนายกับเป้าหมายได้… ‘ซาคิ’” …เพราะทุกอย่างที่คนตรงหน้าทำมันเป็นผลมาจากความกลัวของเขา…ทำให้คู่หูคนนี้ทรมานมาตลอด… “จากนี้ไปฉันจะปกป้องพวกเขา…”
คิเซย์นะเงยหน้าขึ้นเพดาน เรือนผมสีทองสว่างตกลงมาปิดดวงตาจนไม่อาจมองเห็นได้ว่าดวงเนตรคู่นั้นกำลังสะท้อนความรู้สึกอะไรออกมา…
“…นี่ฉันกำลังสู้กับศัตรูที่ร้ายที่สุดที่เคยเจอมาเลยนะเนี่ย”
กำปั้นเสยเข้าให้ที่คางของคุณชายดาเตะอย่างแรงและแม่นยำ ทำเอาคนโดยเสยหงายท้องตกเตียงอย่างสวยงามสิบคะแนนเต็ม … ไหงอยู่ๆ เขาโดยเสยได้เนี่ย?!
“ไอ้บ้าดาเตะ มาซามุเนะ!!!” ยูคิมูระตะคอกกร้าวอย่างโกรธเคืองแม้ว่าใบหน้าของเธอตอนนี้จะยังคงอาบไปด้วยน้ำตาก็ตามแต่ความโกรธก็ยังมากกว่าความเศร้าเยอะ
“คุณคิดว่าคุณสู้คนเดียวได้รึไงคะ!” พอคลาน(?)ขึ้นมานั่งบนเตียงได้อีกรอบคนป่วยก็โดนทุบเอาทุบเอาอย่างเอาเป็นตายจนระบมไปหมดทั้งตัว…เขาพูดอะไรผิดไปรึไงฟะ!!!?
“ในฐานะที่ฉันเป็นคู่หมั้นของคุณ!” กำปั้นสุดท้ายหยุดอยู่ตรงหน้าอกทำเอาคุณชายผู้กลัวแต่พ่อบ้าน(?)เสียววาบ…เงยหน้ามองใบหน้าหวานที่แน่วแน่และจริงจัง
“ฉัน! ซานาดะ ยูคิมูระ! จะขอสู้เคียงข้างคุณคะ คุณชายดาเตะ มาซามุเนะ!!”
‘ข้า! ซานาดะ เก็นจิโร่ ยูคิมูระ! จะขอสู้เคียงข้างท่าน ดาเตะ มาซามุเนะโดโนะ!!’
มาซามุเนะสะดุ้งเฮือกก่อนจะหันไปมองซ้ายขวาอย่างสงสัย…เมื่อกี้เหมือนเขาจะได้ยินเสียงของผู้ชาย…ผ้าสีแดงสดที่สะท้อนเข้ามาในหัวทำเอามึนงง…
‘อย่าหลับตานะ! เจ้าห้ามหลับเด็ดขาด! ไหนว่าจะสู้เคียงข้างข้าตลอดไปไงละ!!’
คุณชายดาเตะสะบัดหัวเพื่อตั้งสิ คำพูดที่เข้ามาในสมองของเขาเหมือนกับเคยได้ยินที่ไหนมาก่อนแต่ก็ไม่อาจจะจำได้…ราวกับว่า…มันไม่ใช่ของเขาในตอนนี้...
Rrr เสียงที่ดังขึ้นมาขัดจังหวะความคิดของมาซามุเนะคือเสียงโทรศัพท์ของยูคิมูระ ซึ่งเด็กสาวเองก็หยิบขึ้นมาดูก่อนจะรับด้วยรอยยิ้มร่าเริง
“มาถึงแล้วเหรอ?!” ไม่ต้องถามมากมายให้เสียเวลานั่นคือคอนเซปการคุยโทรศัพท์ของผู้หญิงที่ชื่อซานาดะ ยูคิมูระ… และก็ทำให้คุณชายขี้เก๊กงุนงงอย่างมาก… นัดกิ๊กมารึไงฟะ?(ไม่ใช่เฟ้ย!)
“กำลังจะถึงชิบุยะเหรอ? … รออยู่หน้าสถานีเลยนะ ฉันขอให้คุณโคจูโร่ไปรับแล้วละ” ว่าก่อนจะชะงักเมื่อปลายสายถามกลับมา “…เอ๋? คุณโคจูโร่ที่ว่าลักษณะเป็นยังไงน่ะเหรอ…สูงๆ ดูดี แล้วก็ดูเป็นคนขรึมที่สำคัญมีรอยแผลเป็นที่แก้มด้วยละ…เอ๋?! ไม่ใช่นะ เขาไม่ใช่ยากูซ่าหรอก!”
…เหอๆ … ดีใจด้วยโคจูโร่ เดี๋ยวฉันแต่งตั้งตำแหน่งหัวหน้าแก็งยากูซ่าให้
ไม่นานนักเด็กสาวก็กดวางสายด้วยใบหน้าร่าเริงและดีอกดีใจ กระดี๊กระด๊าจนน่าแปลกทำให้คนป่วยขมวดคิ้วถามอย่างสงสัยและข้องใจมากๆ(ย้ำว่ามากๆ) …สรุปว่ากิ๊กจริงๆ ใช่ไหมเนี่ย?
“Who?”
สิ้นคำ ยูคิมูระก็หันมายิ้มให้อย่างน่ารักทำเอามาซามุเนะอดหน้าแดงไม่ได้…
“ผู้ช่วยแสนดีคะ!”
รองเท้าส้นตึกระทบพื้นของสถานีชินคันเซ็น…หญิงสาวกระชับกระเป๋าสะพายขึ้นบ่าก่อนจะลากกระเป๋าเดินทางตามอย่างเบื่อหน่าย …ผ้าพันคอสีดำเทารับกับเสื้อเชิ้ตสีดำสนิทและกระโปรงสั้นสีเขียวใบหญ้า
“รอยแผลเป็นที่แก้มเหรอ?”ขมวดคิ้วเมื่อนึกถึงคำพูดของคนที่เรียกเธอมาที่นี้อย่างไม่เข้าใจนัก … มีรอยแผลเป็นที่หน้าแต่เป็นหัวหน้าพ่อบ้านเนี่ยนะ? ไปเป็นหัวหน้ายากูซ่าท่าจะรุ่งกว่ากันเยอะ…
…จะว่าไปคนที่เราพยายามระลึกถึงก็มีรอยแผลเป็นที่หน้านี่นา คนเดียวกันรึเปล่านะ?
ใบหน้าหวานซึ่งมีรอยแต้มสีเขียวแปลกตาหันไปมาเพื่อหาคน “ยูคิเนี่ย… ชอบหาเรื่องยุ่งมาให้ตลอดเลยจริงๆ นะ คนเค้ากำลังหา ‘คนสำคัญ’ อยู่แท้ๆ…”
บ่นอยู่ได้สักพักหนึ่งก็สังเกตเห็นรถสปอตต์สีดำคันหนึ่งจอดนิ่งอยู่ไม่ไกลนักซึ่งข้างๆ รถก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งยืนอยู่ด้วย ที่สำคัญคือเขามีรอยแผลเป็น!
เจอแล้ว!!
รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก ใจของเธอเต้นระรัวไปหมดเมื่อเห็นว่าคนที่มารับเธอเป็นใคร… ไม่รอช้าหญิงสาวผมสีน้ำตาลออกส้มก็วิ่งเข้าไปหาชายหนุ่มทันทีโดยที่ไม่แม้แต่จะสนว่าเขาจะจำตัวเองได้หรือไม่!
แต่ก็ต้องผิดหวังเล็กน้อยที่ดูเหมือนชายหนุ่มจะยังไม่รู้เรื่องของตนเองเลย แต่ก็มีแรงใจเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มสังเกตุเห็นเธอแล้วผงะไปนาน
ยิ่งหน้าแดงๆ นั่นยิ่งทำให้หญิงสาวมีความหวัง
…ดูเหมือนเธอต้องขอบคุณยูคิมูระเสียแล้ว
“ไม่ทราบว่าคุณคือคุณโคจูโร่รึเปล่าคะ?” ริมฝีปากแดงแต้มลิปสติกสีแดงจางๆ รับกับใบหน้าหวานเอ่ยออกมาลองเชิงเรียกให้ชายหนุ่มที่เอาแต่จ้องมองใบหน้าสวยที่ไม่แต่งมากมายแต่ก็ไม่ทำให้ความงดงามของเธอลดน้อยลงเลย
ชายเจ้าของชื่อสะดุ้งสุดตัวก่อนที่จะเอ่ยตอบหญิงสาวอย่างมีมารยาท และขัดเขินที่ตนเองทำอะไรไม่สมควรลงไป
“ครับ … ผมคาตาคุระ โคจูโร่ครับ…ไม่ทราบว่าคุณคือคนสนิทของคุณหนูซานาดะรึเปล่าครับ?” พอได้คำตอบมาแบบนั้นทำเอาหัวใจของหญิงสาวเต้นระรัว …แต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้… เธอจึงยิ้มออกมาอย่างงดงามและเอียงคอน้อยๆ ตามนิสัยของตนเอง… และมันก็ทำให้ใบหน้าของหัวหน้าพ่อบ้านหนุ่มแดงขึ้นมาอีกครั้ง
“ใช่คะ ฉันเป็นคนสนิทของคุณหนูซานาดะ ยูคิมูระคะ”
“ซารุโทบิ ซาสึเกะ … ยินดีที่ได้รู้จักคะ”
*
ช่วงตอบคอมเม้นที่รอคอย
|
||||
|
||||
|
 |
Name : เลเฟีย ลี ซีเรีย< My.iD >  [ IP : 27.130.140.27 ]  ส่งข้อความลับ |
||
กา)
จนถึงตอน 5 แล้วคุณคงจะเริ่มมองออกแล้วสินะครับ ว่าทำไมสมองของคุณชายแกไม่ปกติ(ก็ดูแม่มันเอาเหอะ) ช่วยกันเชียร์นะครับว่าไอ้คนเขียนจะให้ลุง(?)แกจำเมีย(?)ได้เมื่อไหร่(ฮา)
|
||||
|
||||
|
|
Name : เลเฟีย ลี ซีเรีย< My.iD > [ IP : 27.130.140.27 ] ส่งข้อความลับ |
||
มันตั้งหน้าตั้งตาแอ๊บมากครับ แอ๊บจนผิดอะ(อันนี้ความผิดคนเขียน) โคจูโร่เหนื่อยมากครับ ขอบอก
|
||||
|
||||
|
|
Name : เลเฟีย ลี ซีเรีย< My.iD >  [ IP : 27.130.140.27 ]  ส่งข้อความลับ |
||
ครับ ฮีแรงครับ แล้วก็จะแรงขึ้นเรื่อยๆ ตามความโหดของเขาครับ(?) ยูคิเนี่ย มีเรื่องไหนไม่ซื่อบ้างละครับ //ทำหน้าปลาตาย โคจูโร่เหมือนจะเป็นพ่อจริงๆ แล้วละครับ =__= (สนใจรับซาสึเกะเป็นแม่ไหมคุณชาย?)
ไม่ต้องตามโคนันมาหรอกครับ!
|
||||
|
||||
|
|
Name : เลเฟีย ลี ซีเรีย< My.iD > [ IP : 27.130.140.27 ] ส่งข้อความลับ |
||
 |
 |
 |
มันไม่เหมือนประวัติศาสตร์สักเท่าไหร่หรอกครับ…และดาเตะมันซึนครับ!! ซาสึเกะออกแล้วนะครับ
|
||||
|
||||
|
 |
Name : twingle little star< My.iD > [ IP : 61.90.74.230 ] ส่งข้อความลับ |
||
//อ้าปากค้างกับความยาวของเม้น //จะยาวไปไหนครับ!
ยูคิเนี่ย กล้ามาแต่ไหนแต่ไรแล้วครับ และดูท่าว่าได้แต่งละครับชาตินี้อะ =__= แม่ยกไม่ยอมปล่อยไปหรอก จริงไหมครับ?
คิเซย์แรงและคิดอะไรได้ลึกลับจนคนเขียนงงอยู่หลายรอบครับ และเขาจะเขาจะเป็นยังไงต่อต้องติดตามครับ
ส่วนฉากถลาปิดประตูเนี่ย เอามาเซอร์วิสก่อนเครียดโดยเฉพาะครับ 55+
วันนี้ขอแค่นี้ก่อนนะครับ เจอกันใหม่ตอนหน้า!!
17/07/2556
FesenyAReseT.
ความคิดเห็น