คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : fanfiction rise of the guardians Snow 3
Fic Rise Of The Guardians
FesenyAReseT.
Snow 3
วันนี้ดวงอาทิตย์ก็ยังคงฉายแสงอยู่เช่นเดิมไม่ต่างไปจากทุกวัน หากแต่ก็ไม่ได้ทำให้หิมะที่ตกลงมากองชวนให้เล่นนี้ละลายได้แต่อย่างใด...ยกเว้นแต่ ตอนที่ชายคนนี้มาละก็นะ....
...แจ็ค ฟรอสต์รู้สึกร้อนมากจนตัวเขาแทบจะละลายตามหิมะบนหลังคาบ้านที่เขายืนอยู่เลยทีเดียว เพราะอะไรหรือ... ก็เพราะเจ้าของร่างสีแดงนี่ร่อนตัวลงมาอย่างไรเล่า
“วันนี้ ‘ไฟ’ อะไรพาเจ้ามาเล่า เฮฟเฟตัส” เอ่ยถามโดยที่มองไปยังซากน้ำที่เกิดจากการละลายของหิมะใต้เท้าของ ‘เทพแห่งพระเพลิง เฮฟเฟตัส’
“ไฟโกรธของเอเธน?” เฮฟเฟตัสเลิกคิ้วถามอย่างออกกวน เรียกรอยยิ้มบนใบหน้าของแจ็ค ฟรอสต์ได้อย่างดี
“เอาจริงๆ ดีกว่าเฮฟเฟตัส เจ้าที่เป็นคนขี้เกรงใจและออกจะระวังตัวไม่น่าจะมาหาข้าที่สามารถละลายได้ด้วยไอรอบตัวเจ้าโดยไม่มีเหตุผลหรอกน่า”
เฮฟเฟตัสยกมือสองข้างในท่ายอมแพ้ ช่วยไม่ได้นี่นาในเมื่อสองพี่น้องสุดโต่งนั่นใช้เขาที่งานยุ่งจนอยากจะเผาตัวเองฆ่าตัวตายให้รู้แล้วรู้รอดให้มายืนอยู่ตรงนี้
“ข้ามารับเจ้านั่นแหละ”
“มารับข้า? ไปไหน?” ขมวดคิ้วอย่างงุนงงกับคำพูดของเทพแห่งเปลวเพลิง จริงๆ แล้วเขาก็ไม่เครียดหรอกว่าจะมารับไปไหนยังไง แต่ที่เครียดก็คือทำไมถึงส่งคนที่จะละลายเขาได้มา ...อย่างน้อยเป็นเอโอรัสที่มักให้ยืมพลังไปไหนมาไหนก็ยังดี
“ไปขั้วโลกเหนือไง” ...ยิ่งแล้วใหญ่... ตอนนี้จะไปฆ่าตัวตายซะแล้ว.... แจ็ค ฟรอสต์ขมวดคิ้วมองร่างสีแดงตรงหน้ามากกว่าเดิม
....นี่เครียดมากไปจนหาเรื่องฆ่าตัวตายแล้วให้เขาไปเป็นเพื่อนรึไง?
“เจ้ากำลังคิดว่าข้าจะหาเรื่องฆ่าตัวตายแล้วพาเจ้าไปเป็นเพื่อนสินะ” ถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย อันนี้เทพเปลวเพลิงอย่างเขารู้ดีที่สุดว่าหากเขาจับตัวคนตรงหน้ามีหวังต้องละลายตายแน่ หรือถ้าเขาไปขั้วโลกเหนือหรือใต้ที่หนาวมากๆ ไฟของเขามีอันต้องดับตายแน่ๆ
...ไม่ว่าทางไหนก็มีแต่ต้องซวยทั้งนั้นแหละ
“ไม่ต้องห่วงหรอก ข้าเพิ่งได้อุปกรณ์ตัวใหม่มาจากทอว์ เห็นว่าเป็นความคิดของมิเนอร์ส....” แต่ตัวเขาเองไม่วางใจมาตั้งแต่ได้มาจากเทพสายฟ้าที่ตาดำเป็นหมีแพนด้าโดยมีไข่อีสเตอร์ที่ยังไม่ได้ระบายสีอีกมากมายเป็นพื้นหลัง
...ทำเอาความไว้วางใจของเขากลายเป็นศูนย์ในทันที
ดวงเนตรสีเพลิงมองชุดที่ทักออกมาแปลกๆ ในมือ อย่างแรกเขาไม่เข้าใจรูปแบบความคิดของทอว์ อย่างที่สองคือเขาไม่แน่ใจว่ามันทำมาจากอะไรกันแน่ และอย่างที่สาม...สิ่งนี้มาจากทอว์ที่ไม่ได้พักเพราะทาสีไข่อีสเตอร์กับมิเนอร์สที่หัวสมองแทบแตกกับการคิดของเล่นใหม่ให้ซานต้าอย่างนอร์ธ
...เขากำลังจะเป็นหนูทดลองใช่มะ?
อย่างแรกที่เขาต้องทำคือถอดเสื้อที่ใส่อยู่ก่อนแล้วออก แล้วใส่ถุงมือที่เชื่อมไปถึงไหล่ แต่ติดสายรัดที่อกพาดไปที่ไหล่เป็นอันเสร็จ.... อันนี้เข้าใจว่าจะป้องกันแจ็ค ฟรอสต์ แล้วไหนละการป้องกันตัวเขา!?
“เอ่อ...แน่ใจนะว่ามัน...ปกป้องเจ้าจากความเย็นของขั้วโลกเหนือได้?” อย่าถาม! ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันเฟ้ย!!!
“ก็....คง(อาจจะ)ได้(ละมั้ง)” ว่าอย่างเลื่อนลอย ถ้าเขาตายเขาจะมาหลอกหลอนพวกมัน ...และถ้าเขาจะตายเขาก็จะลากแจ็ค ฟรอสต์ไปด้วย คอยดู (แล้วนรกของเขาก็คงอยู่ไม่ไกลรองเท้าส้นสูงและรองเท้าส้นหนาของทอว์และเอเธน)
เอื้อมมือไปจับแขนของแจ็ค ฟรอสต์ที่สะดุ้งสุดตัว แบบว่าอันนี้เข้าใจว่ากลัวที่จะถูกเขาละลาย เขาเองก็กลัวรองเท้าทั้งสองคู่เหมือนกันนั่นแหละ การโดนกระทืบด้วยรองเท้าส้นสูงแบบแหลมกับรองเท้าส้นหนามันไม่สนุกเลยสักนิด
ผิดคาด... แทนที่จะละลายหรือมีเสียงร้องเจ็บ กลับกลายเป็นว่ามีพลังสายฝนเกิดขึ้นที่ระหว่างมือของเฮฟเฟตัสและแขนของแจ็ค ฟรอสต์...และมันเป็นพลังที่ทอว์เอาไว้ใช้กันพลังสายฟ้าของตัวเอง...
...มันมีประโยชน์กับแจ็ค ฟรอสต์อย่างเดียวนี่หว่า!!
“เยี่ยมไปเลยเฮฟเฟตัส แบบนี้ข้าต้องไปขอบคุณทอว์กับมิเนอร์สใช่ไหม” แจ็ค ฟรอสต์ยิ้มออกมาอย่างร่าเริง โดยที่เฮฟเฟตัสแอบอ้าปากค้างอยู่ในใจ... ใจพวกเจ้าจะช่วยแต่แจ็คใช่ไหม! ข้าละ! แล้วข้าละ?!!
หลังจากใช้ลูกแก้วหิมะที่ได้มาจากนอร์ธแล้วพวกเขาก็มาที่ขั้วโลกเหนือได้อย่างรวดเร็ว...เท่ากับว่าเขามาฆ่าตัวตายเร็วขึ้นกว่าเดิม! ทันทีที่หลุดออกมาจากจากช่องมิติเขาก็หลับตาแน่นเตรียมรับอาการแข็งตายอย่างช่วยไม่ได้
...หากแต่เสียงเปรี้ยงๆ เรียกให้เขาลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ สังเกตเห็นประกายสายฟ้าสีครามอยู่รอบตัวขวางกั้นไอเย็นที่พัดเข้ามาหาตัวเขา...มันคือพลังสายฟ้าที่สะสมความร้อนเอาไว้ของทอว์ ที่เอาไว้กันตัวเองจากไอเย็น...
โอ้! ทอว์เพื่อนข้า สมองของเจ้าก็มีดีเหมือนกันนี่นา!!
“มาแล้วสินะ” เสียงเรียกที่แสนจะคุ้น เขาฟันธงว่าต้องเป็นเอโอรัส! ร่างสีฟ้าย่างก้าวผ่านหิมะอย่างไม่ใส่ใจอะไรมากนัก แน่ละในเมื่อข้อจำกัดของเอโอรัสไม่ได้เยอะมากมายแบบเขาเสียหน่อย!
“งานนี้ข้าเอาค่าจ้างด้วย เอโอรัส” ส่งรังสีทะมึนใส่เจ้าคนไม่รู้ที่ต่ำที่สูง(?)และยังคงยิ้มเบิกบานทำเป็นหูทวนลมเช่นเดิม “ไปกันเถอะแจ็ค ทุกคนกำลังรอเจ้าอยู่”
“เอ๋? อะ…อืม” แล้วทั้งสองก็จากไปโดยไม่มีใครสนใจเทพแห่งเพลิงเลยแม้แต่คนเดียว
พวกเจ้าเห็นข้าเป็นทาสอย่างเดียวใช่ไหม จำไว้เลยนะ!!!
“มากันครบแล้วสินะ” ผู้เปิดประเด็นไม่ใช่ใครหากแต่เป็นมิเนอร์สผู้เป็นเทพแห่งความรู้และความเข้าใจ เขาดันแว่นกรอบทองเล็กน้อยก่อนพูดต่อ
“ก่อนอื่นข้ามีเรื่องถามแจ็ค” ว่าอย่างตรงประเด็นไม่อ้อมคอม ว่ากันตามตรงห้องของนอร์ธก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมากนัก เลยทำให้มันดูอึดอัดเสียเหลือเกิน เมื่อมายืนอัดกันแบบนี้ แต่เห็นว่าเรื่องนี้เป็นความลับแม้แต่พวกเยติหรือเอลฟ์ หรือแม้กระทั้งธิดาน้อยของทูธและไข่อีสเตอร์ของบันนี่ก็ไม่ให้รับรู้ได้เป็นอันขาด
“ถามข้า?” ผู้พิทักษ์แห่งความสนุกสนานขมวดคิ้วมุ่นจนแทบเป็นปม ถามเขาเนี่ยนะ? หรือว่าเขาไปแช่แข็งหนังสือของมิเนอร์สเขารึอย่างไรกันเน้อ ไม่สิ เขาไม่ได้เจอมิเนอร์สเลยตั้งแต่เริ่มประกาศแข่งขันคริสต์มาสปะทะอีสเตอร์
“ใช่ …เมื่อวานก่อนเจ้าอยู่กับใคร?”
“อยู่กับใคร? ข้าอยู่กับพวกเด็กๆ เล่นกับเขาในวันหิมะหรรษา” ตอบออกไปอย่างไม่เข้าใจท่าทางของชายผู้ใส่แว่นเพียงคนเดียวในห้องเสียเท่าไหร่ แถมยังมีก้มหน้าลงจดอะไรลงในหนังสือเล่มหนาอีกต่างหาก “แล้วคืนวันนั่นเล่า?”
“ก็อยู่คนเดียวประมาณสามชั่วโมงนั่งมองแซนดี้ทำงาน หลังจากนั้นทอว์ก็มาหาข้าเราคุยกันอยู่นานพอสมควร” พอเอ่ยจบเทพแห่งปัญญาก็หันไปหาเทพแห่งสายฟ้าและสายฝนที่พยักหน้าเบาๆ ดูจากรอยคล่ำใต้ตาของเทพผมสีทองที่เพิ่มขึ้นจากเดิมแล้ว ดูเหมือนเจ้าตัวคงยังไม่ได้พักฝนอย่างที่ตั้งใจไว้เป็นแน่แท้
“แล้วหลังจากนั้น?”
“พอขึ้นวันใหม่ข้าก็ทำให้หิมะตกเพิ่มในจุดที่สมควร แล้วก็นั่งมองเด็กๆ เล่นกันสักพักเอโอรัสก็มาหาข้า เราเล่นสงครามหิมะด้วยกันจนมืดแล้วเขาก็ขอตัวกลับไป” ตรงนี้แจ็ค ฟรอสต์ละเรื่องเจมี่เอาไว้ และดูเหมือนเทพแห่งสายลมจะไม่ได้ทักทวงอะไรแสดงว่าอีกฝ่ายรู้ว่าเขาไม่ได้อยากบอกใครในเรื่องนี้ …มิเนอร์สพยักหน้าน้อยๆ ก้มลงจดบันทึกอีกครั้งแล้วเงยหน้ามองเทพแห่งเหมันต์ พยักหน้าน้อยๆ อีกครั้งเชิงให้เล่าต่อ
“พอเอโอรัสกลับไปไม่นานนัก เอเธนก็มาขอน้ำแข็งไสจากข้าเพราะนางหงุดหงิดเรื่องที่ขนมไหว้พระจันทร์ปีนี้ไม่เรื่องเสียเท่าไหร่” หลังจากพูดจบประโยคทุกคนมีสีหน้าที่แตกต่างออกไป ทั้งยิ้มแห้งๆ หัวเราะ ‘แหะๆ’ หรือแม้กระทั้งทำสีหน้ามืดมนราวกับโลกนี้จบลงแล้ว …จะว่าไปวันนี้เขาไม่เห็นเอเธนเลย ดูท่าว่านางจะไม่ยอมมาเป็นแน่ “นางกลับไปก่อนพระอาทิตย์ขึ้นเล็กน้อย แล้วหลังจากนั้นประมาณสามชั่วโมงเฮฟเฟตัสก็มารับข้ามาที่นี่”
“…เฮ้อ!” แจ็ค ฟรอสต์สะดุ้งเฮือกเมื่อเห็นว่าคนทั้งห้องถอนหายใจออกมาพร้อมกันหลังจากที่ตีหน้าเครียดกันอยู่นาน นอร์ธพุ่งเข้ามายกเขาขึ้นจากพื้นด้วยความร่าเริง “ข้าคิดไว้แล้วเชียวว่าเจ้าไม่ได้เป็นเช่นนั้นแน่ ฮ่าๆๆๆ”
“ใช่แล้ว ข้าเชื่อใจแจ็ค!” ทูธว่าโดยที่บินไปบินมารอบตัวของเขา ดวงเนตรของแจ็ค ฟรอสต์มองไปยังบันนี่ที่ยักไหล่ให้น้อยๆ และแซนดี้ที่ยืนอยู่ข้างกันสร้างทรายขึ้นมาเหนือหัวเป็นรูปหัวใจ สร้างความงุนงงให้ผู้พิทักษ์แห่งความสนุกสนานมากกว่าเดิม…
“มันเกิดอะไรขึ้น?”
“คือแบบนี้นะแจ็ค…” ไม่ทันทีเมอร์คิสเทพแห่งการค้าและความรวดเร็วจะได้เอ่ยอะไรต่อ บานประตูก็กลายเป็นน้ำแข็งสีดำแล้วแตกสลายไป เรียกให้ทุกผู้ที่อยู่ภายในห้องเปลี่ยนมาเป็นท่าเตรียมตั้งรับทันที
“…มารวมกันที่นี่เองหรอกรึ”
เสียงที่คล้ายคลึงกับแจ็ค ฟรอสต์ดังผ่านกลุ่มไอเย็นที่บดบังร่างนั่น ร่างที่กำลังก้าวเข้ามาอย่างช้าๆ “เจ้าสินะที่เป็นผู้ทำร้ายมนุษย์”
โฟเซสเทพแห่งวารีเอ่ยผ่านไรฟันที่กัดแน่น ข่มจิตตนเองเอาไว้ไม่ให้เผลอกระชากคอคนที่มาใหม่ก่อนจะได้รู้เรื่องทุกอย่าง เจ้าของเสียงนั้นหัวเราะก่อนเอ่ยตอบเขาอย่างยียวน “ใช่… ข้าเป็นคนทำเองละ โฟเซส เทพแห่งวารีธารา”
แล้วร่างที่ปรากฏต่อหน้าทุกตนทำให้ต้องเบิกตากว้างอย่างไม่อยากเชื่อสายตา … แจ็ค ฟรอสต์… สีดำ …
“ข้าเกิดจากจิตมืดของแจ็ค ฟรอสต์ … นามข้า … คือ แบล็ค ฟรอสต์”
TBC.
ความคิดเห็น