คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Mission 1 คู่หูสุดป่วน
Mission 1 คู่หูสุดป่วน
ในโลกใบใหม่…ในยุคแห่งเทคโนโลยีที่มีแต่เรื่องแปลกประหลาดมีมนุษย์อาศัยอยู่มากมายอย่างไม่เป็นเดือดเป็นร้อนเหมือนกับเด็กหนุ่มผมสีทองคนนี้… วันนี้เขาก้มมองนาฬิกาข้อมือเป็นรอบที่ยี่สิบพอๆ กับจำนวนขนมปังปิ้งที่เขาปิ้งมาจากบ้านเพราะรู้ว่านคนอีกคนที่เขานัด เอาไว้ต้องมาสายแน่ๆ…
…แต่นี่มันสายมาสามชั่วโมงแล้วนะ ถ้าสายไปกว่านี้ขนมปังปื้งต้องหมดแน่ๆ
“เซ็ท!!” เสียงเรียกของคนที่เขารอคอยมากว่าสามชั่วโมงดังมาแต่ไกลเรียกให้เด็กหนุ่มผมสีทองสว่างเจ้าของโค้ดเนม ‘เฟเซเนีย รีเซ็ท’ เงยหน้าจากนาฬิกาข้อมือสีดำขึ้นมามองผู้มาใหม่ที่มีเรือนผมสีฟ้าออกเข้ม …ทั้งๆ ที่มาสายแต่ก็ไม่วายยิ้มอย่างชวนให้เอาดาบที่เอวกระซวกไส้
“ขอโทษนะ พอดีอัดหนังไม่เสร็จ” มีเหตุผลที่ชวนให้กระทืบน้อยกว่านี้อีกไหม? พอดีว่าไอ้เหตุผลอันนี้มันกวนเกินจะรับไหวละนะ
“อัดหนังกับเงินกินข้าวอันไหนสำคัญกว่ากัน?” รีเซ็ทเลิกคิ้วถามคนที่ยังคงยิ้มสบายๆ อยู่ตรงหน้า ซึ่งมีหรือว่าคนอย่าง ‘เซ็นเทย์ เทน’ จะยอมปล่อยโอกาสแกล้งเจ้าพ่อซาดิสต์ตรงหน้าให้หลุดมือไป
“หนัง”
…วอนโดนกระทืบจริงๆ ซะด้วย
“งั้นเชิญคุณกลับไปอัดหนังเรื่องต่อไปเลยนะครับ ผมจะไปจัดการเองทั้งหมดเลย” ยิ้มออกมาอย่างสว่างไสวหากแต่ก็ทำให้คนที่เพิ่งกวนใส่ขนลุกซู่…เพราะมันคือรอยยิ้มสังหาร…
…เป็นรอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นทุกครั้งที่เจ้าคนตรงหน้าฆ่าอย่างเลือดเย็น…
“ผมไม่เลือกหนังแล้วครับ เลือกเงินครับ” แอบปาดเหงื่ออยู่ในใจ จะโดนฆ่าหมกศพไหมเหนอ …หากแต่ผิดคาดเจ้าคนที่ควรจะชักคาตานะออกมาไล่ฟันเขาดันหันหลังกลับไปที่ตึกด้านหลังที่ดูเหมือนว่าด้วยรังสีอันตรายรอบตัวของเจ้าคนผมทองจะช่วยให้ไม่มีใครมาแย่งไปได้เสียก่อน
“ไปกันได้รึยัง ฉันเองก็อยากจะกลับไปนอนสบายๆ บ้างแล้ว” …เขาไม่อยากมายืนเฝ้าสถานที่บ้าๆ แบบนี้หรอกนะ …เทนยิ้มแห้งๆ ก่อนที่จะวาดนิ้วเป็นตัว Q เกิดแผงวงจรสีเหลี่ยมต่อหน้าเขา ไล่นิ้วเลื่อนขึ้นช้าๆ ก่อนที่จะยิ้มออกมา
“วันนี้มีเควสต์พิเศษละเซ็ท เขาบอกว่ากำจัดได้ร้อยตนจะได้ค่าExp เพิ่มเป็นสองเท่าแล้วก็ได้เงินมาสองเพชร” เรียกให้รีเซ็ทวาดนิ้วเป็นตัว Q บ้าง เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นว่ามีตัวอักษรเบต้าสีแดงฉายชัด
“นายได้เควสเลเวล43รึยัง เทน” เงยหน้าขึ้นมาถามคนที่ส่ายหัว เรียกให้รีเซ็ทถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ “ให้เวลาสิบนาที ใช้วาร์ปไปที่โฮมรับเควสต์แล้วกลับมา ฉันจะเข้าไปเคลียร์รอ”
“รับทราบ …ขอเงินค่าวาร์ปหน่อยดิ”
“ช่วยกรุณาไปก่อนที่รองเท้าของกระผมจะไปแปะบนหน้าของคุณดีกว่านะครับ”
ดวงเนตรสีฟ้ากระจ่างมองสหายร่วมรบไปที่แท่นวาร์ปแล้วเขาจึงหันกลับไปที่ตึกอีกครั้ง ตึกที่มีไว้สำหรับพวกเขาเหล่าผู้ถึงรังเกียจราวกับว่าไม่ใช่มนุษย์เดินดิน …แต่ก็ยังเป็นประชากรสำคัญที่ยังทำให้โลกนี้สามารถดำเนินต่อไปได้ …เหล่าผู้ถูกเรียกว่า ‘นักล่าซอมบี้’
รองเท้าเสริมส้นห้าเซนติเมตรก้าวเข้าไปที่ประตูตึกด้วยความเร็วไม่มากนัก ร่างกายถูกแสกนด้วยระบบต่างๆ ที่รัฐบาลตั้งขึ้นเพื่อให้ควบคุมคนอย่างพวกเขาให้อยู่ …ถึงแม้ว่ามนุษย์คนอื่นๆ จะไม่ได้ทำร้ายกันเอง แต่ว่ากับพวกที่เป็นนักล่าซอมบี้นั้นไม่ใช่ พวกเขาต่างออกไปจึงทำให้มีชีวิตแบบถูกเหยียดจากสังคมว่าเป็นตัวประหลาด
…โลกใบใหม่นี้มันเน่าเผะมาตั้งแต่แรกแล้ว…
“ระบบกำลังทำการยืนยัน … นักล่าโค้ดเนม เฟเซเนีย รีเซ็ท เข้าสู่มิชชั่น ไอเทมทำงานปัจจุบันโค้ด 142501 และ 152501 Trench Sword”
เสียงของระบบดังขึ้นระหว่างที่เขาก้าวเดินเข้าไปในมิชชั่น แล้วก็ต้องชะงักเมื่อประโยคต่อมาดังขึ้น
“นักล่าโค้ดเนม เซ็นเทย์ เทน เข้าสู่มิชชั่น ไอเทมทำงานปัจจุบัน 153001 และ 163001 Trench Sword ”
เจ้าของเรือนผมสีทองสว่างหันกลับไปฉีกยิ้มให้คนที่เพิ่งเข้ามาด้วยใบหน้ากวนพลางชักดาบคาตานะคู่ที่เอวของตัวเองออกมาเหวี่ยงทดสอบความคล่องตัว
“วันนี้รู้สึกตัวเองมันเฉื่อยๆ ลงยังไงไม่รู้สิ…”
พอได้ยินเพื่อนสนิทบ่นกระปอดกระแปดแบบนั้นทำเอาเจ้าเพื่อนผมฟ้าไปต่อไม่ถูก “นายรู้สึกไปเองรึเปล่า? ฉันว่านายก็ไม่ได้ต่างจากเมื่อวานสักหน่อยนะ?”
“หา? จริงเหรอ?”
“จริงสิ ฉันจะไปโกหกนายทำไม?” ยิ้มแห้งๆ ก่อนที่จะชักดาบคาตานะอาวุธของตัวเองออกมาจากเอวแล้วเดินคู่ไปกับเพื่อนสนิทตัวเอง … เมื่อเห็นว่าประตูกรงสำหรับขังตัวประหลาดที่เรียกว่าซอมบี้ได้ถูกเปิดออกแล้ว…
+++
รองเท้าส้นหนาเหยียบลงบนหัวเละๆ ของซอมบี้ตนหนึ่ง ลอยตัวขึ้นบนอากาศก่อนที่คาตานะสีขาวในมือจะตวัดฟาดฟันอย่างรวดเร็วตัดผ่าน ร่างไร้ชีวิตจำนวนมากได้ในคราเดียว
“เหอะ ... ลงกี่ทีก็ไม่ได้รู้สึกปลื้มไอ้พวกนี้เลยวะ” รีเซ็ทว่าอย่างหัวเสียหลังจากที่ลงมาเหยียบกองศพพอดีจนเลือดเปื้อนรองเท้าหนังส้นหนาของเขาเองแล้วหันไปเตะสีข้างของซอมบี้ที่อยู่ใกล้วิถียกเท้าของเขากระเด็นไปกระแทกกำแพงเละเป็นโจ๊ก
“เพราะ นายใจร้อนเกินไปไงละ” คนผมฟ้าที่วิ่งตามมาว่าด้วยรอยยิ้มแห้งๆ โดยมีคนถูกอ้างถึงยักไหล่ตอบอย่างไม่ใส่ใจคำกล่าวที่คู่หูของตนว่ามา ... แต่แล้ว
มีผู้บุกรุก! มีผู้บุรุก!
เสียงสัญญาณเตือนภัยและแสงไฟสีแดงเรียกให้ทั้งสองมองหน้ากันอย่างตกใจหากแต่ก็เป็นเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น เพราะหลังจากประสานดวงตากันได้พวกเขาก็พุ่งตัวออกไปจากบริเวณนั้นมุ่งสู่ทาง เข้ามิชชั่นทันที!
“อ้าก!!!!!” เสียงหวีดร้องของเด็กหนุ่มผมสีเขียวออกเข้มดังลั่นจากการถูกเหล่าซอมบี้ ที่ถูกปล่อยออกมาใหม่จากระบบป้องกันตนเองเข้าจู่โจมโดยไม่มีแม้โอกาสหนีแม้แต่น้อย ... ในจังหวะที่คิดว่าจะไม่รอดแล้วนั่นเองดาบคาตานะสองเล่มก็พุ่งเข้ามาแทงทะลวง เข้าไปที่หัวเละๆ ของซากศพเดินได้ที่กัดแขนซ้ายและขวาของเขาอย่างรวดเร็ว ตวัดดาบทั้งสองออกจากทิศทางที่เด็กหนุ่มอยู่อย่างชำนาญ และด้วยแรงยึดของซอมบี้หายไปทำให้เด็กหนุ่มผมเขียวหล่นกระแทกพื้นจนเจ็บขึ้นสมอง ... แผ่นหลังของคนสองคนชนกันจากแรงเหวี่ยงแขน มือที่ถือคาตานะคนละข้างนั้นไขว้กันเป็นกากบาทส่งผลให้ซอมบี้ที่อยู่ในวิถีดาบทั้งสองถูกฟันเป็นสามท่อน!
“เส้นยาแดงผ่าแปดเลยวุ้ย” เด็กหนุ่มผมทองว่าอย่างหงุดหงิดเล็กๆ แอบคิดในใจว่าจบมิชชั่นวันนี้เขาจะนอนพักให้เต็มที่ไปเลย ซึ่งเหมือนอีกคนจะรู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไรจึงยิ้มออกมาแห้งๆ “เล่นเอาซะหอบเหมือนกันนา”
‘โค้ดเนม Shadow Man เข้าสู่ระบบนักล่าสีแดง เริ่มนับเลเวล 1’
หลังจากที่ระบบส่งเสียงเตือนบาร์โค้ดสีแดงก็ปรากฏขึ้นบนแก้มขวาของเด็กหนุ่มผมสีเขียวพร้อมกับเลข 1 ที่ปรากฏเหนือบาร์โค้ดสีแดงเรียกให้รีเซ็ทถอนหายใจเฮือก มือข้างที่ว่างวาดนิ้วชี้เป็นตัว ‘P’ กลางอากาศเรียกแผงวงจรอะไรบางอย่างออกมา
‘ปาร์ตี้ปัจจุบัน เฟเซเนีย รีเซ็ท เลเวล 50 เซ็นเทย์ เทน เลเวล 50 ต้องการเพิ่มสมาชิกหรือไม่?’
“โค้ด เนม ชาโดว์ แมน” ว่าอย่างเซ็งจิตระดับที่สองเรียกให้เทนยิ้มแหย่ออกมาอย่างไม่รู้จะทำยังไง มันก็ช่วยไม่ได้สำหรับการที่จะให้นักล่าเริ่มต้นมาเก็บเวลในมิชชั่นเลเวล 50 ละนะ
‘เพิ่มสมาชิกปาร์ตี้ เฟเซเนีย รีเซ็ท เลเวล 50 เทน เลเวล 50 ชาโดว์ แมน เลเวล 1’
“เทน ฝากดูแลชาสด้วย” ย่อชื่อชาวบ้านเสร็จสับแล้วก็พุ่งออกไปแบบไม่รอใครเข้าไปฟัดกับพวกซอมบี้ที่ขวางทางจนลงไปนอนเละอยู่บนพื้นประดับดวงตาคนทั้งสองที่ถูกทิ้งไว้ด้านหลัง
“ยืนไหวไหม?” ไม่จำเป็นต้องพูดเพราะมากเพราะคนตรงหน้าอายุเท่ากันแต่ก็พูดอย่างอ่อนโยนตาม ภาษาคนใจดี ซึ่งเจ้าของผมสีเขียวที่ถูกถามพยักหน้าน้อยๆ เป็นการตอบทำให้เทนถามต่อ “แล้ววิ่งละ?”
“ก็...น่าจะไหว”
“ดีมาก!!” ตะโกนออกมาอย่างดังให้คนตอบสะดุ้งเฮือก เทนคว้าแขนของเขาก่อนจะดึงให้วิ่งตามไปแบบไม่ได้ตั้งตัวแต่อย่างใด และเป็นทางที่มีซากเน่าของซอมบี้ที่รีเซ็ทจัดการทิ้งเอาไว้
“เจ้านั่นคงไปถึงบอสตัวที่หนึ่งแล้วละมั่ง?”
“หา?”
“เทน! หมอบลง!!” เสียงที่เรียกให้เจ้าของผมสีฟ้าเอนตัวลงไปบนพื้นอย่างรวดเร็วพร้อมลากคนที่ตนยังไม่ปล่อยแขนลงไปนอนวัดพื้นอย่างงงๆ ลิ้นยาวที่พุ่งผ่านหัวไปอย่างฉิวเฉียดเรียกให้ใบหน้าของคนเลเวล 1 ขาวซีดเป็นไก่ต้ม
ร่างสีทองลอยตัวเองขึ้นไปบนหัวที่ฝั่งอยู่กับพื้นก่อนจะตีลังกาไปด้านหลังหัวของซอมบี้ยักษ์นั้นอย่างชำนาญเพราะเขาสู้กับเจ้าตัวบ้านี่มาหลายสิบครั้งแล้ว ปักคมดาบคู่เข้าไปหลังกลางกระหม่อม เลือดสาดกระเซ็นใส่ใบหน้าของเจ้าของผมสีทองสร้างความหงุดหงิดให้กับเจ้าตัวได้ดี ...ซอมบี้คำรามลั่นราวกับสัตว์เดรัจฉานลิ้นตวัดฟาดไปทั่วโดยที่ไม่ได้เล็ง เป้าหมายใดๆ ทำให้เทนและชาโดว์ไม่ได้รับการโจมตีใดๆเลย
“ย้าก!!!” ดาบคู่ที่ปักเข้าไปตวัดไปคนละทางผ่าหัวใหญ่โตนั้นออกเป็นสองซีก! เลือดและเศษสมองสาดกระเซ็นใส่เจ้าของดาบชโลมเรือนผมสีทองให้เต็มไปด้วยสีแดง ข้นปนสีเหลืองอ่อนๆ ของเศษสมองที่ทะลักออกมาเช่นเดียวกับชุดที่สวมใส่ เขากระโดดกลับมายืนตรงหน้าคนทั้งสองก่อนบ้วนเลือดซอมบี้ที่เข้าปากเขาเมื่อครู่อย่างขยะแขยง
“เสร็จไปหนึ่งตัว”
‘เข้าสู่โหมดพัก 10 นาที คำนวณเลเวลและไอเทมดรอป’
“เอ้านี่ ...น้ำ” เทนเรียกขวดน้ำออกมาจากระบบกระเป๋าเป้ส่งให้คู่หูของตนเองก่อนจะเรียกน้ำอีกขวดออกมาเทล้างแผลที่แขนของอีกคนอย่างคล่องแคล่วจากนั้นก็เรียกกล่องยากล่องพยาบาลตามออกมา
“ว่าแต่นายรู้วิธีนับเลเวลรึเปล่า?” รีเซ็ทละออกจากขวดน้ำก่อนจะเอ่ยถามด้วยใบหน้านิ่งเฉยแต่จริงๆ ซ่อนความเซ็งจิตเอาไว้อย่างดี
“ไม่...ไม่รู้”
“เขียนตัว ‘V’ บนอากาศสิครับ แบบนี้” เทนว่าด้วยรอยยิ้มก่อนจะละมือจากผ้าพันแผล แผงวงจรฉายขึ้นมาคล้ายหน้าวงจรภารกิจ ซึ่งชาโดว์ก็ทำตามเรียกแผงวงจรเลเวลออกมา “แล้วใช้คำสั่ง ‘คำนวณเลเวล’”
จบคำพูดแถบสีเขียวในวงจรของเทนก็ขยับอย่างรวดเร็วก่อนที่จะมีเสียงระบบดังขึ้น
‘เลเวลอัพ เลเวล 53’
“โห?! ชาสพลังนายเยี่ยมเลยแฮะ คูณExpเสียด้วย” รีเซ็ทที่เพิ่งคำนวณเลเวลเสร็จอุทานออกมาอย่างตกใจเนื่องจาก ....
‘เลเวลอัพ เลเวล 54’
“ฉัน ฉันไม่เข้าใจ นายหมายถึงอะไร....”
‘เลเวลอัพ เลเวล 35’
เลเวลเขาจะอัพเร็วไปไหนเนี่ย!?
“มัน...มันหมายความว่ายังไงกัน?!” เงยหน้ามองทั้งสองคนที่มองหน้ากันแล้วหัวเราะออกมา รีเซ็ทหันมาหาเขาด้วยรอยยิ้มที่ทำให้เขารู้สึกได้ว่าเขาอาจซวยได้ในไม่อีก กี่นาทีข้างหน้านี้
“นายอาจไม่รู้เดี๋ยวฉันจะค่อยๆ อธิบายให้พักทีละอย่างนะ แต่ว่าตอนนี้นายช่วยเล่าเรื่องของนายให้ฟังก่อนได้รึเปล่า?” ว่าด้วยรอยยิ้มที่เรียกหาแต่ความซวย(มาให้ชาวบ้าน)อย่างมีความสุขโดยมีเทนใช้ผ้าเปียกเช็ดเลือดที่ออกมาจากแผลของเขาเองอย่างเบามือ
“ฉันเป็นคนส่งของนะ จะคอยส่งของไปที่ต่างๆ ตามที่เจ้านายสั่งมาตั้งแต่ที่คนในครอบครัวของฉันเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุ” ชาสเล่าด้วยใบหน้าเศร้า เพราะไม่ว่ายังไงการพูดถึงครอบครัวที่รักที่จากไปแล้วก็คงไม่มีทางที่จะไม่ เศร้าหรอก ...รีเซ็ทพยักหน้าเข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่ายและหมดความแปลกใจกับแว่นกันลมอันใหญ่บนหัวอีกฝ่ายเพราะคนส่งของกับสกายคาร์(พาหนะของยุคนี้) เป็นของคู่กัน มีสกายคาร์ก็ต้องมีแว่นกันลมเป็นธรรมดา
“แล้วทำไมเข้ามาในมิชชั่นละครับ ทุกคนก็น่าจะรู้ระบบของมิชชั่นดีอยู่แล้ว” เทนว่าอย่างใจเย็นหากแต่มือที่เช็ดเลือดบนคอของคู่หูเกร็งจนตรงข้ามกับน้ำเสียงโดยสิ้นเชิง ชาโดว์จึงยิ้มแหย่แล้วเล่าต่อ “เจ้านายของฉันเป็นคนที่รัฐบาล เขาได้รับคำสั่งว่าให้เลือกลูกน้องมาเป็นนักล่าน่ะ”
“หา? เดี๋ยวนี้เขาเลือกกันแบบนี้แล้วเหรอ?” รีเซ็ทเลิกคิ้วถามคนที่สูงกว่าถึงยี่สิบเซนติเมตร อีกฝ่ายจึงพยักหน้าตอบเขา “ใช่ ก่อนหน้านี้เพื่อนของฉันเองก็โดนจับมาโยนแบบนี้สามคนแล้วละ”
…แต่ก็ไม่มีใครรอดกลับมาเลย
‘หมดเวลาพัก ทำการเปิดระบบมิชชั่นช่วงที่สอง’
“10 นาทีแล้วเหรอเนี่ย?” นาฬิกาที่ข้อมือซ้ายของเทนถูกยกขึ้นมาดูซึ่งมันบงบอกเวลาได้อย่างถูกต้อง เรียกให้รีเซ็ทเกาหัวอย่างครุ่นคิด “เอาเป็นว่าสู้ไปเล่าไปแล้วกันนะเรา”
ดาบกวัดแกว่งอย่างรวดเร็ว ฟาดฟันร่างไร้วิญญาณตัวแล้วตัวเล่าส่วนชาสนั้นก็ได้ใช้ดาบอีกเล่มของรีเซ็ทฟันซอมบี้อย่างทุลักทุเลแต่ก็ถือว่าทำได้ดีสำหรับมือใหม่ รีเซ็ทเตะซอมบี้ที่เข้ามาทางด้านหลังของเขาไปด้านหน้ากระแทกกับตัวที่อยู่เบื้องหน้าอย่างแรงจนเละ
“โดยเบื้องต้นแล้วคนธรรมดาจะถูกสอนมาว่าหากโดนซอมบี้กัดจะกลายเป็นนักล่าซอมบี้ ส่วนคนที่โดนกินจะกลายเป็นซอมบี้เสียเองใช่ไหม?”เห็นแบบนี้แต่เขาก็นักข่าวสารเหมือนกัน “แต่ไม่มีใครรู้นอกจากพวกนักล่าซอมบี้ว่าหากกลายเป็นนักล่าโดยการกัดจะมีพลังพิเศษหนึ่งอย่างที่สามารถใช้ประกอบกับการทำอาชีพนี้ละนะ ในกรณีของนายจะเป็นแบบคูณ Exp ที่สามารถทำให้เก็บเลเวลได้เร็วกว่าปกติสองเท่า เพราะเลเวลของพวกฉันตอนแรกเป็น 50 ถ้าได้ค่าตอบแทนเควสก็จะขึ้นมาประมาณเลเวล 51 แต่เพราะมีพลังของนายช่วยเลยขึ้นเป็น 53 ไงละ”
“งั้นหมายความว่าฉันสามารถทำให้Exp ขึ้นได้เยอะได้?”
“มันก็แล้วแต่โอกาสละนะชาส รูปแบบพลังของนายเป็นแบบที่พวกรัฐบาลเกลียดนักละ เพราะงั้นก็คงมีการแทรกแซงระบบพลังบ้างในบางโอกาส ยกตัวอย่างเช่นตอนนี้” แผงวงจรเลเวลที่เทนเรียกออกมาเพื่อเช็คดูการอัพค่อยๆ ขยับอย่างช้าๆ “แล้วชาสรู้ไหมครับว่าจริงๆ แล้วศัตรูของพวกนักล่าซอมบี้จริงๆ แล้วไม่ใช่ซอมบี้พวกนี้หรอกครับ แต่เป็น...”
“รัฐบาล”
“เดี๋ยวนะ นักล่าซอมบี้เป็นศัตรูกับรัฐบาลเนี่ยนะ!?” ชาโดว์อุทานออกมาอย่างตกใจทำให้ลื่นล้มลงไปเพราะเหยียบเลือดของพวกซอมบี้ที่นองเต็มพื้นเพราะสองแสบทองฟ้า
“ใช่แล้วละ ทุกคนต่างเข้าใจว่าที่มีซอมบี้และมีนักล่าแบบนี้เพราะพวกรัฐบาลเป็นคนสร้างพวกเราขึ้นมา” นั่นเป็นเรื่องที่เขาปฎิเสธไม่ได้ว่ามันอาจเป็นเรื่องจริง เพราะดูจากการกระทำต่างๆ ของพวกรัฐบาลแล้วมันสมเหตุสมผลจนเกินไป “แต่ก็ไม่แน่เสมอไป ตอนนี้สิ่งที่พวกเราต้องทำมีเพียงหนึ่งเดียว...”
หลังจากรีเซ็ทพูดจบไม่นานนักมือของบอสซอมบี้ขนาดใหญ่ซึ่งเป็นบอสตัวสุดท้ายของมิชชั่นก็พุ่งเข้าหาเทนให้เขาตีลังกาหลบอย่างไหวตัวทันร่างของซอมบี้ขนาดใหญ่ที่ครึ่งตัวส่วนล่างฝั่งอยู่กับพื้นเหวี่ยงแขนของมันไปรอบๆ ตัวหากแต่รีเซ็ทกับเทนก็สามารถเข้าใกล้มันได้อย่างง่ายดายทิ้งให้ชาโดว์ยืนอยู่บริเวณที่บอสโจมตีไม่ถึง สองดาบของเทนตัดร่างของซอมบี้ออกจากพื้นส่งผลให้มันเอนลงด้านหน้า ซึ่งมีรีเซ็ทที่ถือดาบเล่มเดียวอยู่ หมายจะผ่ามันออกเป็นสองซีก!
“คือมีชีวิตอยู่ในโลกบ้าๆ นี่ให้ได้!!”
"to be continued"
FesenyAReseT
16/03/57
ความคิดเห็น