รามิณทร์ สถาบันกวดวิชาแห่งนาเมีย

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

กริ๊งงง..

“เฮ้ย!..ไอ้ฉัตรแกรู้เกรดเทอมนี้ยังวะ?” เสียงเด็กหนุ่มปลายสายทำผู้รับผงะ

“อะไร? ออกแล้วหรอ!?!” ฉัตรผงะรอบสอง

“แกไปดูสิ ในเว็บโรงเรียนไงวะ ฉันได้ 3.5 น้อยกว่านี้อีกจุดเดียว แม่ก็จะฆ่าฉันแล้ว ฮ่าๆ”

“ของฉันดูท่าจะแย่ว่ะ อยากร้องไห้ชะมัด”

“เดี๋ยวแกก็ได้ 3.9 อีกแหละ ทำเป็นๆ...”

“คราวนี้น้อยจริงนะว้อยยย...”

“งั้นถ้าแกได้เยอะเลี้ยงฉันด้วยนะ”

“ไม่ว่ะ ไปละ ไปดูก่อนดับอนาถ....” เด็กหนุ่มวางโทรศัพท์ก่อนรีบหันไปเปิดคอมพิวเตอร์ ขณะที่หัวใจเต้นโครมคราม

            “...สามจุดเจ็ดศูนย์..” เด็กหนุ่มพึมพำแล้วเปิด facebook แล้วคลิกไปที่ “Wityut” แล้วพิมพ์ “3.7 ว่ะ ยังไงแกก็ไม่ได้ตังค์ฉันหรอกว่ะ เศร้าจริง TT”

            เด็กหนุ่มทิ้งตัวลงบนเตียง แล้วถอนหายใจเบาๆ

            ติ๊ง...เด็กหนุ่มหันไปมองคอมพิวเตอร์ แล้วหันไปพิมพ์ตอบเพื่อน

Wityut: 3.7 นี่น้อยแล้วหรอวะ - -

Chut:  ไม่รู้ว่ะ----- ไม่เรียกว่าเยอะ

Wityut: เยอะดิ แกไม่เรียนพิเศษนี่

Chut:  แล้วไงวะ มันแปลว่าฉันขี่เกียจมากว่ะ - -

Wityut: ไม่มีใครคิดงั้นหรอก

Chut:  ไปละๆ แม่ฉันเรียกกินข้าวแล้ว

Wityut: เออๆ เจอกัน

            ฉัตรปิดคอมพิวเตอร์แล้วเดินไปทานอาหารเย็น พลางคิดว่ายังไงพ่อกับแม่ก็ต้องรู้อยู่ดี สู้บอกตอนนี้ไปเลยคงจะดีกว่า

            “เอ่อ..เกรดฉัตรออกแล้วนะครับ” เด็กหนุ่มเอ่ยขึ้น เมื่อทุกคนทานเสร็จ

            “ว่ามาสิ” ท่านทูตวิมุต ผู้เป็นบิดาเอ่ย

            “3.7 ครับ”

            “ก็ไม่น้อยนะครับ ผมไม่ได้เรียนพิเศษ” เด็กหนุ่มร้อนตัวเลยโพล่งออกไป

            “งั้นก็ไปเรียนสิ แม่รู้จักที่ดีๆนะ” วิชุดา มารดาเอ่ยขึ้น

            “แต่ว่า..ผม....” ฉัตรไม่อยากบอกว่าเขาไม่อยากไป หากพูดออกไปเรื่องนี้ต้องยาวเป็นแน่

            “งั้นก็ไปสิ ที่รามิณทร์ ใช่ไหม” ท่านทูตหันไปถามภรรยา

            “ใช่ค่ะ เห็นวิทยุตเพื่อนลูกก็เรียนอยู่นะ”

            ‘วิทมันเรียนเกือบทุกที่แหละ....’ เด็กหนุ่มคิด

            “งั้นพรุ่งนี้ พ่อพาไปก็แล้วกัน ยังไงปีหน้าลูกก็ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้วนะ” ท่านทูตเดินจากไป ไม่ทันที่เด็กหนุ่มจะเอ่ยอะไร

            ฉัตรเป็นเด็กหนุ่มอายุ 17 ปี รูปร่างโปร่ง ผิวขาว หน้าใส แต่กลับไม่ป๊อป คงเป็นเพราะคนมองว่าเขาเป็นเด็กเรียน ความจริงเขาก็ไม่แน่ใจ อาจเป็นเพราะเขาไม่ใช่เด็กกิจกรรมกระมัง.. ฉัตรเป็นบุตรบุญธรรมของท่านทูตวิมุตกับวิชุดาตั้งแต่เขาจำความได้ เขาไม่เคยถามว่าพ่อแม่ที่แท้จริงเป็นใคร เพราะท่านทูตกับภรรยาคือผู้มีพระคุณที่สุดสำหรับเด็กหนุ่ม