คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [KAIDO]-BIGEYES-4
----------------------------------------------------------------------------------
ความเจ็บปวดของคยองซู มันเกิดจากความผิดพลาดของเขาเอง
คืออะไรน่ะเหรอ
เพราะ ตาของเขามันดัน....
เหลือก !!!
“เอิ่ม BIGEYE มันช่างเป็นฉายาที่แอ็บแบ๊วซะจริง” คยองซูพูดด้วยใบหน้าเอือมระอา ใครนะ มันช่างตั้งฉายาให้
“ฮยองง” นั้นไง มันมาอีกแล้ว - -‘ คนตาโตคิดในใจ
“อะไร ไอ้จงอิน”
“ทำไมฮยองต้องเรียกผมว่า ไอ้ ด้วยล่ะครับ ผมงอนนะ”
“เชิญแก งอนไป ไม่ง้อครับ” คนพูดแลบลิ้นใส่ แล้วพลางหาน้องรหัสของตัวเอง เมื่อไหร่จะมานะ
“อ้ากกก ฮยองใจร้ายจังเลย” คิมจงอิน แทบอยากจะระเบิดตัวเองออกเป็นเสี่ยงๆ
คนอะไร มันไม่สนใจใยดีกันเล้ย - -‘
“ไม่ได้บอกว่า ฮยองใจดีนิน่า ว่าแต่ นายมาหาฮยองทำไม”
“คึคึ” ถามได้สักทีนะไอ้พี่เหลือก รุ่นน้องคิดในใจ
“ก็ผมเป็นน้องรหัสฮยองไง เลยมาหา”
“ห๊ะ!”
รุ่นพี่ตาเหลือก ทำตาโตกว่าเดิม อะไรนักหนากับไอน้องคนนี่ !!
“เฮ้ย พูดจริงๆสิ อย่ามาหลอกฮยองเล่นน ฮะฮะ” คนเป็นพี่รหัสได้แต่หัวเราะแห้งๆ
“ผมจะหลอกฮยองทำไมอ่ะ = =”
คนตัวดำพูด พลางชูกระดาษให้ดู
กระดาษนั้น มีข้อความตัวบรรจงตัวบรรทัด เขียนไว้ชัดเจนว่า เหลือก
“ใครมันคิด !!” คยองซูพูดพลางกระทืบเท้า
“เอาเถอะ ฮยอง อย่าเครียดๆ” จงอินพลางตบไหล่รุ่นพี่เบาๆ แต่รุ่นพี่กลับมองหน้ามาอย่างเอือมๆ
“ปีนี้มันอะไรกันนะ กิจกรรมเยอะจัง แถมต้องอยู่กับเด็กดำอีก = = อยู่สีเดียวกันไม่พอ ยังต้องมาเป็นพี่รหัสน้องรหัสกันอีก จะตัวติดกันไปถึงไหนฮะ ดีนะที่ไม่ได้อยู่ชั้นเดียวกัน ไม่งั้นฮยองคง......”
“จะบ่นไปถึงไหนครับบบ ฮยอง” คราวนี้เป็นคิมจงอินแทนที่ทำหน้าเอือม -________-
ดีที่คยองซูยังรู้ตัว เลยหยุดบ่น แล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ พลางลูบหัวรุ่นน้อง
“เอ่อ ฮยองขอโทษนะ ไม่ใช่ว่า ไม่อยากอยู่กับนายหรอกอ่ะ ฮะฮะ ^^;;”
“โอเคครับๆ ผมเข้าใจแล้ว” จงอินพยักหน้า
พอพูดจบ เขาก็ยื่นกล่องของขวัญขนาดเล็กไปตรงหน้ารุ่นพี่ ซึ่งทำให้คยองซูสนใจไม่น้อย
“อะไรอ่ะ” คนตาโตถาม กำลังจะเปิดกล่องของขวัญนั้น
“เฮ้ย เดี๋ยวๆๆ ไปเปิดที่บ้านสิครับฮยอง” จงอินโวยวาย พลางปัดไม้ปัดมือใหญ่ อะไรของมัน -__-‘
“โอเคๆ โวยวายเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ เด็กนี่”
“ค่อยยังชั่ว” คิมจงอินพูดเบาๆ พลางถอนหายใจ
แล้วออดโรงเรียนก็ดังขึ้น เป็นสัญญาณบอกว่า ได้เวลาเรียนต่อแล้ว แน่นอนว่า เพื่อนของจงอินอย่างโอเซฮุน ก็เดินมาตาม
“ไอ้คิมจงอินครับ ไปเรียนกันเถอะ” เซฮุนตะโกนเรียก อย่างกระดี๊กระด๊า มันเป็นอะไรของมันหวะ - - จงอินคิดในใจ
“เอ่อๆๆ” คนโดนเรียก ก็ตะโกนกลับไปด้วยขุ่นมัว ขออยู่ตรงนี้นานกว่านี้ไม่ได้เหรอ ?
“งั้นผมไปแล้วนะครับ ฮยอง บ้ายบาย”
“อ่าๆ ตั้งใจเรียนนะ เด็กน้อย” คยองซูโบกมือ ยิ้มบาง แล้วเดินกลับห้องของตัวเองไป
จงอินยิ้มแฉ่ง ใบหน้าของเขามันช่างแตกต่างกับเวลาอยู่ในห้องเรียนจริงๆ
“เฮ้ย หน้าตาแจ่มใสมากเลยหวะ หมั่นไส้ พอเจอกับพี่คยองซูแล้ว เปลี่ยนไปเลยนะเว้ย” ร่างสูงขาวเหน็บแนม
“แกก็เหมือนกันแหละ เซฮุน เจอพี่รหัสถูกใจเหรอ?” จงอินถามด้วยความสงสัย
“เอ่อ !! ฉันถามห้องพี่เขาแล้วด้วย พี่เขาก็บอกหวะ” เซฮุนพูดด้วยความสุข และเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม
“เอ่ออ -____- แล้วไปถามห้องพี่เขาทำไมหวะ จะบุกไปปล้ำพี่เขารึไง” จงอินถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
มันช่างกล้า ที่ถามคำถามนี้กับเซฮุนนัก !!
“ไอ้จงอินหื่นนน !! คิดได้ไงหวะเนี่ย -//-“
แต่หน้าคนปฎิเสธมันแดงและหื่นไปซะแล้วสิ
“ไอ้คนปากไม่ตรงกับหน้า = =” จงอินพูด พลางส่ายหัว หื่นกว่าฉันอีก ไอ้ฮุนเอ้ย คนดำคิดในใจ
“เอาเหอะๆ แกแหละไม่เบื่อหน้าพี่คยองซูบ้างเหรอ” เซฮุนจงใจเปลี่ยนเรื่อง เพื่อไม่ให้อับอายไปกว่านี้
“ไม่เบื่อหรอก แกก็รู้ว่า มีแค่คยองซูฮยองเท่านั้น ที่ทำให้ฉันตาตื่นได้”
พอพูดจบ คิมจงอินก็คืนสภาพ สลีปปิ้งบอย ทันทีที่ถึงหน้าห้อง
“ทำไม พวกเธอมาห้องช้า ห๊ะ !!” ครูยุนโฮ คำราม(?)ทันทีที่เห็นสองคนถึงหน้าห้อง
“ลุกนั่ง 100 รอบ แล้วค่อยกลับมาเรียน !!”
ทั้งสองหน้าถอดสี แน่นอนว่า ทุกคนในห้องต้องได้ยินหมดและแน่นอนอีกว่า พวกเขาต้องลุกนั่งตามคำสั่งของคุณครูยุนโฮ
ฮือๆ ความรักอยู่ที่ไหนความทุกข์อยู่ที่นั้น !!
Talk with writer
เม้าท์มอยกับไรเตอร์คนที่สาม
กรี๊ดดดดดดด(?) ไรเตอร์คนที่สาม ชื่อว่า มะเฟืองค่ะ แต่งไคโด้นะจ๊ะ ปรากฏว่า คู่นี้เป็นคู่ที่ค่อยเป็นค่อยไปค่ะ ไอ้ไคมันแอบรักอยู่คนเดียว ฮ่าๆๆๆ จะพยายามแต่งให้เร็วที่สุดนะรีดเดอร์ทั้งหลาย ติชมกันมาเยอะๆ เม้นด้วย โหวตก็ดี กดFav.ไว้ก็ได้ ขอบคุณค่ะ *ไหว้สวย* (มันน้อยไปมั้ยอ่ะ)
ความคิดเห็น