คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ม่อ
ตอน 2
หลังจากวันนั้นปลายฟ้ากับเพื่อนก็มาตรวจเวรกันตามปกติแต่ที่ไม่ปกติก็เห็นจะเป็นปลายฟ้านี่ล่ะไม่รู้เป็นไง อยากจับผิดเหลือเกิน จนในที่สุดก็เอาเจ้าอู๋เข้าห้องปกครองได้ แต่ก็ไม่ใช่เพราะเธอแกล้งหรอก ก็นายอู๋น่ะทำความผิดเองนี่
“ไอ้ปลายไม่รู้แกทำได้ไง แกไม่กลัวเหรอวะ...หมอนั่นน่ะน่ากลัวออก”
ทำไมจะไม่กลัวล่ะเนตร ....แต่ถ้าไม่มีใครกล้า โรงเรียนก็ไม่รู้จะมีคณะกรรมการได้อย่างไร
“โฮ่ๆ......ไม่กลัวหรอก”
“แกเจ๋งว่ะ”
“อืม”
ปลายฟ้ากับเนตรนภาพูดกันไปขณะที่เดินไปยังหน้าเสาธง
“ว่าแต่แกเถอะ......อ่านหนังสือยังใกล้สอบเอ็นแล้วนะโว้ย”
“แกไม่ต้องพูดเรื่องปวดหัวเลย”
อันที่จริงปลายฟ้าเป็นผู้หญิงที่เรียนเก่งมากในชั้น แต่ติดอยู่ตรงที่เธอขี้เกียจเท่านั้นล่ะ ...........ถ้าไม่อย่างนั้นเธอก็คงเก่งกว่านี้อีก ..เฮ้อ!............สมองดี.........แต่ขี้เกียจ
“พี่ปลายครับตรวจเวรแต่เช้าเลยนะครับ”
ว้าย! น้องเต้สุดหล่อ
“อ๋อ.......น้องเต้ วันนี้ไม่ใช่เวรพี่หรอกจ๊ะ”
“อ้าวแล้วพี่ไปไหนล่ะครับ”
“พี่จะไปนั่งเล่นหน้าเสาธงน่ะจ๊ะ”
“เหรอครับ...........งั้นวันหลังผมไปนั่งด้วยได้ไหมครับ”
เอ๊ะตาเด็กนี่ชักไงๆ
“ได้สิจ๊ะ ได้อยู่แล้วสำหรับน้องเต้”
นี่โดนม่อเสียเลย....หุๆ
“นี่แกจะม่อเด็กรึจ๊ะ”
หุบปากเลยไอ้เนตร
“ใครว่าล่ะจ๊ะเนตร .........เราน่ะรักใครรักจริง”
พูดพร้อมหันไปหาน้องเต้............เอาเข้าไปตู
“เหรอจ๊ะ”
“พี่ไปก่อนนะจ๊ะน้องเต้”
........................................................................................
“นี่ไอ้ปลายฉันไม่เข้าใจเลยแกคิดจะทำอะไรกันแน่”
“ก็เปล่า”
“ก็เปล่า.....แล้วแกไปยุ่งกับน้องเขาทำไม”
“ก็เปล่าไง....ก็เค้าเห็นเป็นรุ่นน้องก็ต้องดูแลหน่อยดิ จริงมะ...........เอาน่าอย่าคิดมาก”
หลังจากวันนั้นที่ปลายได้คุยกับน้องเต้ก็คุยกันทุกวัน เพราะทางที่จะมาหน้าเสาธงนั้น ห้องเรียนน้องเต้ก็คือทางผ่านนั่นเอง
“อ้อได้ข่าวว่าพักนี้นายอู๋ก็มายุ่งกะแกบ่อยไม่ใช่หรือวะ”
“ไม่หรอกนี่.........ก็แค่มันอาจแค้นที่เค้าเอามันเข้าห้องปกครอง...ก็แค่นั้น”
“มันอาจชอบแกก็ได้นะ”
ชอบบ้าอะไรล่ะ.......................มันเกียจจนอยากแกล้งฉันดิไม่ว่า
“หุๆ...แกคิดงั้นเหรอ” แค่คิดปลายฟ้าก็ขนลุกแล้ว
“อืม”
“แกคิดงั้นจริงอ่ะ”
“อืม”
นี่แกจะพูดอะไรกันแน่วะไอ้เนตร
“หุๆ”
“ขอผมนั่งด้วยคนได้ป่ะครับพี่ปลายพี่เนตร”
ว้ายน้องเต้สุดหล่อนั่นเอง
“ได้จ๊ะได้”
“ไม่ต้องรีบพูดก็ได้ไอ้ปลาย”
ไม่ต้องพูดสักเรื่องก็ได้นะได้เนตร ปลายฟ้าอยากพูดอย่างนี้เหลือเกินเชียว
“งั้นเดี๋ยวเราเอาสมุดการบ้านไปส่งก่อนนะ” เนตรพูดเหมือนตัดรำคาญ
“อืมฝากด้วยนะโว้ย”
“อ้าว”
ไม่ต้องอ้าวหรอกวันนี้ข้าขอแล้วกัน...โอกาสกำลังดี ปลายฟ้าคิดในใจแต่ก็ไม่กล้าพูดอยู่ดี
“ก็ค่าลอกไง”
“จะหลีเด็กดิไม่ว่า”
“หุๆ” รู้ทันซะงั้น
“ก็ได้วันนี้วันเดียวน่ะโว้ย”
“อืม...”
รีบไปสิ
หลังจากที่เนตรนภาออกไปแล้วปลายฟ้ากับเต้ก็คุยกันถึงเรื่องต่างๆ ถ้าเธอไม่คิดว่าน้องเต้เป็นรุ่นน้องเธอก็คงคิดว่าเต้จีบเธอแน่ๆ
..................................................................................
หลังจากวันนั้นวันที่น้องเต้เข้ามาคุยกับปลายฟ้าก็ผ่านมา1 เดือนแล้วและแล้ววันเวลาก็ผ่านไป วันสอบกลางภาควันสอบปลายภาค จนเทอมนี้ก็เทอมสุดท้ายแล้วที่ปลายฟ้าจะได้อยู่ในสถาบันแห่งนี้
“นี่วันนี้ไปเล่นปิงปองกันมะ ตอนกลางวันน่ะ”
“ไปดิไม่พลาดหรอก”
“นี่ปลายแกไม่เครียดกับการสอบเอ็นที่กำลังจะมาถึงบ้างเลยเหรอ”
นิดหน่อยนั่นเอง พักนี้นิดหน่อยดูเคร่งเครียดกับการเรียนมากกว่าทุกคนอาจเป็นเพราะว่าเธอหวังเอาไว้มากก็ได้ ว่าจะต้องเข้ามหาลัยให้ได้ อันที่จริงปลายฟ้าก็อยากเข้าให้ได้เหมือนกัน .......แต่เธอก็ขี้เกียจเกินกว่าที่จะอ่านในตอนนี้
“แหมเหลือเวลาอีกตั้ง2เดือนแน่ะ”
อย่าทำให้เราใจเสียดิ........ปลายฟ้าคิด
“ตอนนี้เราอยากสนุกกับชีวิตให้เต็มที่ เพื่อเวลาต่อไปเราจะได้ไม่ต้องเสียใจไงว่าเราทำอะไรไม่เต็มที่กับช่วงเวลาแห่งการเป็นวัยรุ่น..”
จะเข้าใจไหมนิ..........แหมเรานี่ช่างปรัชญาจริงๆ
“ตามใจ”
“อย่าเครียดน่าหน่อย เดือนหน้าเราก็ย้ายเข้ามาในหอพักของโรงเรียนแล้ว เวลานั้นเราก็จะได้ติวกันเต็มที่....เป็นไง”
“นั่นน่ะสิ” เนตรนภาคล้อยตาม
ความคิดเห็น