Roommate

ลำดับตอนที่ #1 : Three mates

               ผมกำลังจะกลายเป็นเด็กมหาลัยในไม่ช้า จากเด็กที่ใช้ชีวิตเป็นระเบียบ ทุกอย่างอยู่ในกรอบบ้าน ก็จะต้องวางแผนเวลาของตัวเองมากขึ้น ...ลืมแนะนำตัวผมไปเลย ผมเป็นเฟรชชี่ของคณะเภสัชศาสตร์ มหาวิทยาลัยอะไรนั้น ช่างมันเถอะครับ เดี่ยวอ่านๆไปก็จะเดาได้เอง





    การย้ายไปอยู่ในหอไม่ต่างอะไรไปจากการย้ายบ้านขนาดย่อมๆ แม่ห่วงผมมากราวกับลูกจะไปอเมริกา “แม่ครับ ผมไปอยู่แค่ศาลายาเองนะครับแม่ ไม่ใช่ อูกันดา” “เออน่า ...ลูกตัดเล็บหรือยังละ” “แม่ครับ ผมโตแล้วนะ “เตรียมข้าวของครบยังลูก” “แม่ถามคำถามนี่ มา 4 หน แล้วนะแม่”





    แล้วรถก็เริ่มออกเดินทางจนไปถึงหอในที่สุด พวกเราพ่อแม่  และน้องสาวก็ช่วยกันขนและมาวางตรงด้านหน้าหอพัก หอที่ผมจะต้องใช้ชีวิตกับรูมเมตอีก 3 คนเวลา 1 ปี ใจในตอนนี้ของผมกำลังคิดว่ารูมเมตจะรูปร่างเป็นอย่างไร มันจะคุยกันรู้เรื่องไหม

หรือว่ามันจะอ่านหนังสืออย่างเดียว...“ดูแลตัวเองดีๆนะลูก มีอะไรก็โทรมานะ” “ครับผม บายบายแม่” “บาย บายลูก”





    ผมเป็นคนแรกที่มาถึงหอ ผมกวาดตามองไปรอบๆก็พบว่าห้องที่ผมอยู่ทำไมมันเล็กแบบนี้ ห้องน้ำบ้านผมยังจะใหญ่กว่าซะอีก ลักษณะห้องเป็นเตียง 2 ชั้นอยู่ 2 ฝั่งชิดกับกำแพง เหลือที่ตรงกลางให้เอาไว้ให้หนูมันวิ่ง ทางด้านหลังเป็นลานซักผ้า และมีที่ล้างจานซึ่งผมคิดว่ามันคงทำได้แค่นั้น ทำอย่างอื่นคงจะไม่ได้ นอกจากนั้นก็มีตู้เสื้อผ้าและโต๊ะเครื่องแป้งที่อเนกประสงค์มาก ตั้งแต่ ทำการบ้าน ส่องกระจก กินม่าม่า ทำตรงนี้นั่นแหละ ผมไม่มีสิทธิ์เลือกทีนอนเพราะทางมหาลัยจัดที่นอนให้ผมเรียบร้อยแล้ว ผมได้นอนเตียงล่างทางด้านฝั่งขวา “แด่อิสรภาพ!!!...” ผมตะโกนออกมาดังลั่นพร้อมกับจัดห้องไปเรื่อยๆ ตั้งแต่นาฬิกาปลุกที่นำมาวางไว้บนเตียง จนกระทั่งถึงเสื้อผ้า เมื่อจัดห้องเสร็จตัวของผมก็เริ่มว่าง ใจของผมก็เริ่มคิดไปเรื่อยๆถึงเมตที่จะมาอยู่ ใครก็ได้ทั้งนั้นขออย่างเดียวอย่าเป็นกระเทยนะ





    ไม่ทันขาดคำ ผมก็ได้ยินเสียง เสียงที่ได้ยินไม่ต่ำกว่า 4 คน คิดว่าน่าจะเป็นฝูงของกระป๋อม “นี้แก...เอาไพ่มาไหมยะ อีกอฟ” “เอามาแล้วๆ เดี่ยวไปเล่นห้องแกนะ”  กระเทยและเป็นฝูงด้วย โอ้ย!!! ช่วยผมด้วย... ทันใดนั้นเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น หนึ่ง สอง สาม สี่ ห้า หก ผมนับในใจคราวๆ เจ็ดคน เจ็ดคนหรือเนี้ย ผมหน้าซีดเผือดลงเรื่อยๆ ผมเดาว่าในฝูงนี้จะต้องมีเมตผมอยู่ในนั้นแน่ๆ แต่ๆที่แน่ๆตอนนี้ใครก็ได้ช่วยผมด้วย





    บรรยากาศเริ่มมาคุขึ้นเรื่อยๆ “เราชื่อกอล์ฟ เป็นเมตห้องนี้” ผมดูกอล์ฟคราวๆ กอล์ฟเป็นกระเทยที่สูงใหญ่ ผิวขาว ดูมีความเป็นแมนในระดับหนึ่งแต่โดยองศ์รวมเธอคงความเป็นกระเทยได้ครบถ้วน ผมพึ่งมารู้ทีหลังว่าเธอชื่อ องอาจ... อยู่วิศวะ ช่าง แมชกับเธอมากๆเลย พวกเธอเธอทั้งหลายกำลังเริ่มที่จะเล่นไพ่ ส่วนผมก็ถอยกรูดไปหลบอยู่มุมเตียง เอาผ้าห่มมาห่มตัวเอาไว้ เพื่ออะไรหรือ ไม่รู้เหมือนกัน ป้องกันการตุ๋ยมั้ง ทันใดนั้นเมตคนที่สองก็เข้ามา ดูรูปร่างเป็นผู้ชาย สูงพอประมาณ ผิวขาว เป็นแพทย์ การเข้ามาทำให้ฝูงกระเทยที่เสียงดัง เงียบได้ทันใดราวกับมีมนต์สะกด “เราชื่อเกี้ยงนะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เรียบๆและสุภาพ เกี้ยงจัดห้องอยู่ไม่กี่นาทีแล้วก็ออกจากห้องไป  และในไม่กี่นาทีต่อมาเมตคนสุดท้ายก็เข้ามาในห้อง ในแว้บแรกกูร็เลยว่าผมน่าจะสนิทกับมันได้ง่ายที่สุด มันยิ้มง่าย อ้วนๆ ดูน่าทักทายและที่สำคัญมันคือเพื่อนร่วมห้องเดียวกับผมนั่นเอง “ส้มเช้ง มึงอยู่ห้องนี้วะ” “เออดิวะ ไอ้ตูดหมึก กินข้าวยังวะ” ส้มเช้งถามผมขึ้นทำให้ผมเห็นช่องทางเอาตัวรอดในทันที “ยังๆ ไปหาอะไรกินแถวๆนี้เถอะวะ”



    เอาละผมเจอเมตครบ 3 คนแล้ว 1 ปี ที่จะต้องใช้ชีวิตร่วมกัน หนึ่งคนจากวิดวะ อีกหนึ่งคนจากรามา และ เพื่อนผมส้มเช้งจากศิริราช อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดแหละ