ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : รู้สึกแปลก ๆ
“เย้ ! สอบเสร็จซะที ดีใจจังเลย” สาวน้อยน่าตาน่ารัก ลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น พูดด้วยนำเสียงและหน้าตาที่รู้สึกดีใจเป็นที่สุด
“ซัมเมอร์นี้มินาโกะจะไปหาคุณตาคุณยายอีกหรือเปล่า” ซายน์เพื่อนหญิงห้องเดียวกันที่โรงเรียนนานาชาติถามเพื่อนสาวเพราะเห็นว่าเพื่อนสาวไปเยี่ยมคุณตาคุณยายตอนปิดเทอมซัมเมอร์ทุกปี
“ไปสิจ๊ะ อยากจะไปซะตั้งแต่วันนี้ด้วยซ้ำ ไม่รู้เป็นยังไงปีนี้อยากจะไปเร็ว ๆ “ หญิงสาวพูดพร้อมกับทำหน้างง เพราะไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงรู้สึกแบบนี้
“แล้วมินาโกะจะไปวันไหนละ” เพื่อนสาวถาม
“อีกตั้งอาทิตย์นึงแน่ะ คุณแม่จองตั๋วเครื่องบินให้แล้ว ชั้นรู้สึกว่ามันนานไปนะเนี่ย” หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ไม่เป็นไรน่า เดี๋ยวก็ถึงวันแล้ว ชั้นว่าวันนี้เราไปฉลองสอบเสร็จกันดีกว่าเพื่อน ๆ รออยู่นะ ไปเถอะ” เพื่อนสาวพูดปลอบพร้อมกับจูงมือหญิงสาวเดินไปพร้อมกัน
------------------------------------------------------
“เฮ้ออออ..นอนไม่หลับทำไมถึงเป็นอย่างนี้นะ รู้สึกยังไงก็บอกไม่ถูก ทำไมถึงอยากจะไปหาคุณตาคุณยายเร็ว ๆ ปีก่อน ๆ ก็ไม่เห็นว่าอยากจะไปขนากนี้นี่นา” หญิงสาวบ่นกับตัวเองเบา ๆ บนเตียงนอนขณะที่ลุกขึ้นมานั่ง
มินาโกะ รัตติกาลสกุล หญิงสาววัย 16 ผมยาวเงาดำ ผิวขาวหยวก ตาโตคมเข้ม ตัดกับริมฝีปากบางสีชมพู และแก้มที่ดูเหมือนมีเลือดฝาด เข้ากันได้ดีกับหน้าเรียวมน เธอได้รับความงามที่ผสมผสานกันดีจากแม่ที่เป็นคนญี่ปุ่นกับพ่อที่เป็นคนไทย รูปร่างสูงโปร่งบอบบาง ทำให้เธอดูสวยแปลกตาต่างจากสาวไทยและสาวญี่ปุ่นโดยทั่ว ๆ ไป ตอนนี้เธอกำลังกระวนกระวายใจกับเรื่องการเดินทางไปเยี่ยมเยียนคุณตากับคุณยายของเธอที่ประเทศญี่ปุ่น ที่ยังมาไม่ถึงสักที
และแล้ว….
“คุณพ่อคุณแม่คะ หนูเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปเก็บในรถเรียบร้อยแล้วค่ะ ไปกันได้แล้วนะคะเดี๋ยวไม่ทันขึ้นเครื่อง” หญิงสาวพูดด้วยท่าทางที่กระตือรือร้นเป็นพิเศษ
“โอเค ไปกันได้แล้ว คุณดูสิลูกสาวคนสวยของเรากลัวจะไม่ได้ไปจนยืนไม่ติดแล้ว” คุณเลิศ รัตติกาลสกุล นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ผู้เป็นพ่อพูดแหย่ลูกสาว
“นั่นสิคะ ปีก่อน ๆ ร้องว่าไม่อยากจะไป แต่ไหงปีนี้เร่งแล้วเร่งอีก ไม่รู้แอบนัดกับใครหรือเปล่า” คุณยาโตะ มัตสึโมโต้ คุณแม่อารมณ์ดี พูดแหย่ลูกสาวบ้าง
“ได้ยินแว่ว ๆ ว่าใครแอบนัดใครหรือครับ” ภาค พี่ชายคนโต เดินออกมากับ พฤกษ์ พี่ชายคนรอง ทั้งสองมีรูปร่างสูงโปร่ง และหน้าตาหล่อเหลาไม่แพ้กัน
“มินา พี่ไม่ไปส่งนะต้องไปดูงานที่บริษัทหน่ะ ฝากคิดถึงคุณตาคุณยายด้วย” ภาค บอกกับน้องสาวและส่งยิ้มให้
“พี่ฝากกอดคุณตาคุณยายด้วยนะ ฝากบอกด้วยว่าแล้วพี่จะไปเยี่ยม” พฤกษ์ บอกกับน้องสาวพร้อมกับเดินเข้าไปกอดหลวม ๆ
“หนูไม่บอกให้หรอก พี่หนะใจร้าย ปล่อยให้หนูไปคนเดียวมาหลายปีแล้วนะ” หญิงสาวพูดงอน ๆ
“ไปกันเถอะค่ะ แล้วหนูจะเที่ยวเผื่อนะ” มินาโกะ บอกพ่อกับแม่ พร้อมกับหันไปบอกพี่ชายทั้งสอง
ที่สนามบินดอนเมือง...
“รักษาตัวให้ดีนะลูก เที่ยวให้สนุกนะจ๊ะ” คุณยาโตะ บอกกับลูกสาวพร้อมกับลูบศีรษะของลูกสาวเบา ๆ
“ถึงแล้วโทรมาบอกพ่อกับแม่ด้วยละ พ่อรักลูกนะ” คุณเลิศ บอกพร้อมกับดึงลูกสาวเข้ามากอด
“หนูก็รักพ่อกับแม่ค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ แล้วหนูจะโทรหาบ่อย ๆ “หญิงสาวกอดพ่อกับแม่ แล้วเดินเข้าไปในห้องผู้โดยสารทันที อีกใจหนึ่งก็คิดถึงพ่อแม่และพี่ ๆ แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกดีใจที่กำลังจะได้ไปในที่ที่ตนต้องการ
……
“ใจเต้นรัวอย่างกับตีกลองแนะ นี่เราตื่นเต้นอะไรเนี่ย ญี่ปุ่นเราก็มาออกจะบ่อยเราไม่น่าจะตื่นเต้นได้ขนาดนี้เลยนะ” หญิงสาวบอกกับตัวเองในขณะที่เครื่องกำลังจะลงจอด
“ซัมเมอร์นี้มินาโกะจะไปหาคุณตาคุณยายอีกหรือเปล่า” ซายน์เพื่อนหญิงห้องเดียวกันที่โรงเรียนนานาชาติถามเพื่อนสาวเพราะเห็นว่าเพื่อนสาวไปเยี่ยมคุณตาคุณยายตอนปิดเทอมซัมเมอร์ทุกปี
“ไปสิจ๊ะ อยากจะไปซะตั้งแต่วันนี้ด้วยซ้ำ ไม่รู้เป็นยังไงปีนี้อยากจะไปเร็ว ๆ “ หญิงสาวพูดพร้อมกับทำหน้างง เพราะไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงรู้สึกแบบนี้
“แล้วมินาโกะจะไปวันไหนละ” เพื่อนสาวถาม
“อีกตั้งอาทิตย์นึงแน่ะ คุณแม่จองตั๋วเครื่องบินให้แล้ว ชั้นรู้สึกว่ามันนานไปนะเนี่ย” หญิงสาวตอบด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ไม่เป็นไรน่า เดี๋ยวก็ถึงวันแล้ว ชั้นว่าวันนี้เราไปฉลองสอบเสร็จกันดีกว่าเพื่อน ๆ รออยู่นะ ไปเถอะ” เพื่อนสาวพูดปลอบพร้อมกับจูงมือหญิงสาวเดินไปพร้อมกัน
------------------------------------------------------
“เฮ้ออออ..นอนไม่หลับทำไมถึงเป็นอย่างนี้นะ รู้สึกยังไงก็บอกไม่ถูก ทำไมถึงอยากจะไปหาคุณตาคุณยายเร็ว ๆ ปีก่อน ๆ ก็ไม่เห็นว่าอยากจะไปขนากนี้นี่นา” หญิงสาวบ่นกับตัวเองเบา ๆ บนเตียงนอนขณะที่ลุกขึ้นมานั่ง
มินาโกะ รัตติกาลสกุล หญิงสาววัย 16 ผมยาวเงาดำ ผิวขาวหยวก ตาโตคมเข้ม ตัดกับริมฝีปากบางสีชมพู และแก้มที่ดูเหมือนมีเลือดฝาด เข้ากันได้ดีกับหน้าเรียวมน เธอได้รับความงามที่ผสมผสานกันดีจากแม่ที่เป็นคนญี่ปุ่นกับพ่อที่เป็นคนไทย รูปร่างสูงโปร่งบอบบาง ทำให้เธอดูสวยแปลกตาต่างจากสาวไทยและสาวญี่ปุ่นโดยทั่ว ๆ ไป ตอนนี้เธอกำลังกระวนกระวายใจกับเรื่องการเดินทางไปเยี่ยมเยียนคุณตากับคุณยายของเธอที่ประเทศญี่ปุ่น ที่ยังมาไม่ถึงสักที
และแล้ว….
“คุณพ่อคุณแม่คะ หนูเอากระเป๋าเสื้อผ้าไปเก็บในรถเรียบร้อยแล้วค่ะ ไปกันได้แล้วนะคะเดี๋ยวไม่ทันขึ้นเครื่อง” หญิงสาวพูดด้วยท่าทางที่กระตือรือร้นเป็นพิเศษ
“โอเค ไปกันได้แล้ว คุณดูสิลูกสาวคนสวยของเรากลัวจะไม่ได้ไปจนยืนไม่ติดแล้ว” คุณเลิศ รัตติกาลสกุล นักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ผู้เป็นพ่อพูดแหย่ลูกสาว
“นั่นสิคะ ปีก่อน ๆ ร้องว่าไม่อยากจะไป แต่ไหงปีนี้เร่งแล้วเร่งอีก ไม่รู้แอบนัดกับใครหรือเปล่า” คุณยาโตะ มัตสึโมโต้ คุณแม่อารมณ์ดี พูดแหย่ลูกสาวบ้าง
“ได้ยินแว่ว ๆ ว่าใครแอบนัดใครหรือครับ” ภาค พี่ชายคนโต เดินออกมากับ พฤกษ์ พี่ชายคนรอง ทั้งสองมีรูปร่างสูงโปร่ง และหน้าตาหล่อเหลาไม่แพ้กัน
“มินา พี่ไม่ไปส่งนะต้องไปดูงานที่บริษัทหน่ะ ฝากคิดถึงคุณตาคุณยายด้วย” ภาค บอกกับน้องสาวและส่งยิ้มให้
“พี่ฝากกอดคุณตาคุณยายด้วยนะ ฝากบอกด้วยว่าแล้วพี่จะไปเยี่ยม” พฤกษ์ บอกกับน้องสาวพร้อมกับเดินเข้าไปกอดหลวม ๆ
“หนูไม่บอกให้หรอก พี่หนะใจร้าย ปล่อยให้หนูไปคนเดียวมาหลายปีแล้วนะ” หญิงสาวพูดงอน ๆ
“ไปกันเถอะค่ะ แล้วหนูจะเที่ยวเผื่อนะ” มินาโกะ บอกพ่อกับแม่ พร้อมกับหันไปบอกพี่ชายทั้งสอง
ที่สนามบินดอนเมือง...
“รักษาตัวให้ดีนะลูก เที่ยวให้สนุกนะจ๊ะ” คุณยาโตะ บอกกับลูกสาวพร้อมกับลูบศีรษะของลูกสาวเบา ๆ
“ถึงแล้วโทรมาบอกพ่อกับแม่ด้วยละ พ่อรักลูกนะ” คุณเลิศ บอกพร้อมกับดึงลูกสาวเข้ามากอด
“หนูก็รักพ่อกับแม่ค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ แล้วหนูจะโทรหาบ่อย ๆ “หญิงสาวกอดพ่อกับแม่ แล้วเดินเข้าไปในห้องผู้โดยสารทันที อีกใจหนึ่งก็คิดถึงพ่อแม่และพี่ ๆ แต่อีกใจหนึ่งก็รู้สึกดีใจที่กำลังจะได้ไปในที่ที่ตนต้องการ
……
“ใจเต้นรัวอย่างกับตีกลองแนะ นี่เราตื่นเต้นอะไรเนี่ย ญี่ปุ่นเราก็มาออกจะบ่อยเราไม่น่าจะตื่นเต้นได้ขนาดนี้เลยนะ” หญิงสาวบอกกับตัวเองในขณะที่เครื่องกำลังจะลงจอด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น