-*- The last of lover รักสุดท้ายของเธอเเละเค้า -*-

ลำดับตอนที่ #6 : the last of lover รักสุดท้ายของเธอเเละเค้า -*- ความรักจะอยู่กับเราตลอดไป -*-006

+ + ร้านอาหารญี่ปุ่น.......+ +

                โฮรินเดินตามพนักงานเข้าไปนั่งที่โต๊ะ แต่เทซุนกลับเดินตามโฮริน ซึ่งเป็นภาพที่จะไม่ค่อยเห็นมากนัก  ร้านอาหารร้านนี้เป็นร้านอาหารคล้ายบุฟเฟ่ที่จะมีอาหารหลายแบบหลายชนิดเลื่อนออกมาเลื่อยๆ เป็นร้านที่โฮรินชอบมาประจำ ภายในร้านจะเป็นโต๊ะยาวสองชั้น ซึ่งชั้นบนจะเป็นบริเวณที่อาหารจะเลื่อนออกมาให้ลูกค้าหยิบทั้งจานลงมา ชั้นล่างจะเป็นที่ว่างจานอาหาร ส่วนเก้าอี้จะเป็นเก้าอี้ทรงสูงเบาะนั่งเป็นรูปวงกลมสีเขียวขี้ม้าซึ่งบรรยากาศภายในร้านตกแต่งแนวญี่ปุ่นมากๆ แต่คนที่มากินก็ไม่ค่อยเยอะจนหนาตามากนัก วันนี้เป็นวันแรกที่โฮรินมากินแล้วคนไม่แน่นร้าน

                โฮรินนั่งลงแล้วหันหลังกลับไปเห็นเทซุนกระซิบอะไรกับพนักงานหญิงที่ประตูทางเข้า โฮรินนึกว่า ดูซิขนาดยังไม่ได้คบกันเลยนะนิ นอกใจเห็นๆเลย

                แล้วเทซุนก็เดินมานั่งข้างๆโฮรินที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว

                * ยังไม่ทันไรเลยนะเทซุน นายก็นอกใจฉันแล้วหรอ *

                * หะ หมายความว่าไงหรอ อ๋อ!! เธอหึงฉันหรอโฮริน ช่างเป็นแฟนที่น่ารักจิงๆ *

                เทซุนพวกแหย่โฮริน แต่เค้าก็ตั้งใจพูดจริงๆ

                * จะบ้าหรอเรายังไม่ได้เป็นแฟนกันซะหน่อย *

                โฮรินหัวเราะแล้วรีบแก้ตัวก่อนเรื่องเธอมันจะลามไปมากกว่านี้ ทำให้เทซุนก็อดหัวเราไม่ได้เหมือนกัน

                แล้วเทซุนกับโฮรินก็เริ่มกินกันทั้งสองพูดคุยไปหัวเราะไป จนโฮรินคิดว่า

* หมอนี้ก็มีเสน่ห์เหมือนกันนะเนี่ย ดูแล้วก็หน้าตาดีสุดๆ ใครได้เป็นแฟนคงโชคดีเหมือนหนูตกถังข้าวสารเลยทีเดียว แต่คนๆนั้นคงไม่ใช้ฉันมั้ง *

                เทซุนให้สัญญาณกับพนักงานสาว แล้วเสียงของคนที่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งก็เริ่มดังขึ้น

ตามการเคลื่อนที่ของอะไรบางอย่าง ที่อยู่ตรงหน้าของพวกเค้า

* อุ๊ยอะไรอ่ะเธอ *

                * ของใครอ่ะเธอ ทำไมสวยจัง *

ซึ่งโฮรินคิดว่า

* คงเป็นอาหารจานพิเศษแน่นอนแต่เอ๊ะ ทามไมคนถึงไม่หยิบกันนะ *

                และแล้วจานใบพิเศษใบนั้นก็เลื่อยมาหยุดตรงหน้าของโฮริน จานใบนั้นมีสร้อยเงินกับจี๊รูป หยิงหยาง วางอยู่กับกระดาษพับครึ่งตั้งอยู่ บนกระดาษมีตัวหนังสือเขียนว่า

                * ผมรักคุณนะโฮริน *

                เทซุนมองหน้าโฮรินแล้วก็ยิ้ม เค้าหยิบสร้อยที่ว่างอยู่ในจานออกมาแล้วใส่ให้กับโฮรินแล้วเสียงตบมือของคนในร้านก็ดังขึ้นแสดงความยินดีให้กับพวกเค้าทั้งสอง

โฮรินตกใจกับจานใบเมื่อกี๊ยังไม่หายเลย เธอเหมือนอยู่ในหนังที่พระเอกกำลังบอกรักนางเองยังไงอย่างงั้นเลย แต่พระเอกคือเทซุนเท่านั้นเอง ในใจเธออยากจะบอกว่า

* ขอบคุณนะเทซุน *

แต่เธอก็ต้องเก็บไว้ ถ้าเธอบอกไปหมอนั้นอาจจะ หลงตัวเองไปใหญ่ ซึ่งแผนของเทซุนครั้งนี้นับว่าทำให้โฮรินใจอ่อนได้เหมือนกัน

                แต่เกือบทั้งหมดเป็นการว่างแผนของเทซุนที่จะพิชิตใจของโฮรินทั้งนั้น แล้วก็เป็นไปได้ด้วยดีซะด้วย เค้าเองก็ไม่รู้ว่าโฮรินจะคิดยังไงจนกระทั้งโฮรินพูดว่า

                * อ้าวเทซุนแล้วทำไมของฉันต้องเป็นหยิงหยางข้างสีดำด้วยย่ะ *

                * หะ อ๋อ โทษทีนะตอนซื้อมาฉันไม่ได้ดูว่ามันเป็นสีอะไร *

                เทซุนไม่เข้าใจเลย ทำไมโฮรินถึงไม่มีท่าทีที่จะชอบเค้าสักนิดเดียว เทซุนก็เลยลองมองหาจุดด้อยในตัวเองว่าเค้าไม่ดีตรงไหนบ้างทำไมโฮรินถึงเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ไม่รับรักเค้า แต่ความรักต้องอดทน เทซุนยังไม่ละความพยายามที่มีให้กับโฮรินแล้วทั้งสองก็ออกมาจากร้านอาหารทั้งสองเดินผ่าน

+ + ย่านเมียงดอง + +

 ถูกขนานนามว่า " ถนนแฟชั่นของเกาหลี " ทุก ๆ วัน จะมี ผู้คนมาที่นี่กว่า 1 ล้านคน ไม่ว่าจะเป็นนักเรียน นักศึกษา หนุ่มสาว คนทำงาน เพื่อเลือกซื้อสินค้าและบริการที่ชื่นชอบ อาทิเช่น ร้านเสื้อผ้าแฟชั่นบูติก ร้านรองเท้า ร้านทำผม ร้านคอสเมติก ร้านกาแฟ โรงหนัง และร้านอาหารนานาชนิด ไม่ไกลนักยังเป็นที่ตั้งของห้างสรรพสินค้าชื่อดังมาถึงตลาดทงแดมุน ตั้งอยู่ใกล้ประตูเมืองตะวันออก เป็นตลาดที่ใหญ่ที่สุดของกรุงโซลและยอดฮิตที่สุด แหล่งรวมเสื้อผ้า ผ้าพันคอ เนคไท ถุงเท้า ถุงน่อง ชุดสูท ผ้าชิ้น อุปกรณ์กีฬา กิ๊ฟช็อป สินค้าพื้นเมือง ในราคาขายส่งและปลีก และร้านรวงต่าง ๆ ยังเปิดบริการเที่ยงคืนให้ ผู้ไม่มีเวลาระหว่างวันได้มาเลือกซื้อของ

นี้ก็ค่อนข้างดึกแล้วคนที่เดินผ่านไปผ่านมาก็บางตาสุด ส่วนมากจะเป็นคนวัยทำงานที่ตอนกลางวันไม่มีเวลามาซื้อของ ออกมาหาซื้อของในช่วงกลางคืนทั้งนั้น โฮรินเดินนำเทซุนเข้าไป ซึ่งก็ไม่มีใครสักเกตเธอกับเทซุนมากนัก เธอเดินตรงเข้าไปหาร้านขายตุ๊กตาที่มีหลายแบบให้เลือก เธอมองหาอยู่นานก่อนจะบอกว่า

                * อุ๊ย !! ตุ๊กตาหมีสีแดงตัวนี้น่ารักจังเลย *

                โฮรินนั่งลงจับตุ๊กตาที่ว่างอยู่พื้นมันเป็นตุ๊กตาหมีสีแดงสด ถือรูปหัวในสีชมพูสด แล้วก็มีโบสีชมพูอ่อนผูกอยู่ที่คอ

                * ตัวละเท่าไหร่คะป้า *

                * สองหมื่น วอนจ๊ะ *

                โฮรินเอากระเป๋าตังออกมา ขณะเธอกำลังนับเงินนั้นเอง

                * ถ้าเธอชอบฉันซื้อให้นะ *

                เทซุนนั่งลงข้างๆโฮริน แล้วถามโฮรินเพราะเค้าอยากจะซื้ออะไรให้เธอบ้าง

                * ใครขอร้องนายกันย่ะ ฉันซื้อเองได้ย่ะ *

                โฮรินพูดตัดฉากหวานซึ้งของเทซุนอีกครั้ง

                * ป้าคับตัวบนนั้นตัวเท่าไหร่คับ *

                เทซุนชี้ไปที่ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ขนาดประมาณครึ้งตัวเทซุนที่แขวนอยู่

                * อ๋อตัวใหญ่นั้นหรอ แสน วอนจ๊ะ *

                * เอาตัวนั้นล่ะคับ *

                * นี่นายจะบ้าหรอเอาตัวใหญ่อย่างนั้นมาทำไมกัน *

                * ผิดหรอก็ฉันอยากซื้อตัวนี้ให้เธอนี่นา *

                เทซุนพูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจโฮริน แล้วเทซุนก็จ่ายเงินในทันที ขณะที่โฮรินกำลังจะเอาเงินออกมา

                * นิเธอ ทำอะไรอยู่หะ *

                * ก็กำลังนับเงินอยู่ไม่เห็นหรือไง *

                เทซุนดึงตุ๊กตาที่โฮรินกอดออกมาแล้วก็ว่าเอาไว้ที่เดิม โฮรินทำหน้างง นึกว่าเทซุนจะถือรอเธอจ่ายตัง แต่ที่ไหนได้ ว่างตุ๊กตาตัวนั้นลงที่เดิมแล้วจับมือโฮรินเดินออกจากร้านนั้น

                หลังจากที่ทั้งสองเดินออกมาไกลพอสมควร และโฮรินก็บ่นมาตามทางถึงตุ๊กตาที่เธออยากได้ เทซุนหยุดและหันหน้ามามองโฮริน

                * นิเธอยังไม่หยุดบ่นอีกหรอ *

                * ก็ฉันอยากได้ตุ๊กตาตัวนั้นนินา *

                โฮรินพูดด้วยน้ำเสียงที่น้อยใจสุดๆ เทซุนมองที่โฮริน เค้าคิดว่าเวลาเธองอนแล้วยิ่งทำให้เธอน่ารัก

                เทซุนยื่นตุ๊กตาสีแดงตัวใหญ่ให้โฮริน แล้วบอกเธอว่า

                * อ่ะ ฉันให้เธอโฮริน *

                โฮรินยังไม่พูดกับเทซุนแถมยังหันหน้าหนีเธอยังทำเป็นไม่สนใจเทซุนอีกต่างหาก เทซุนเลยเดินเข้าไปด้านหลังโฮรินแล้วยื่นตุ๊กตาให้เธอด้านหน้า พร้อมกอดโฮรินจากด้านหลังอย่างแน่จนเธอดิ้นไม่หลุด เทซุนเอาหน้าของเค้าเข้าไปแนบที่แก้มของโฮริน ทามกลางถนนที่มีคนเดินผ่านไปผ่านมามากมาย สายตามากมายจับจ้องมาที่โฮรินและเทซุน แต่สายตาเหล่านั้นก็หายไป นึกแค่ว่าคงเป็นเกวัยรุ่นที่งอนกันเท่านั้นเอง

                *นินาย บ้าไปแล้วหรอปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ *

                โฮรินพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของเทซุนให้หลุด แต่เทซุนยิ่งกอดเธอแน่เข้าไปอีก แล้วเทซุนกระซิบเข้าข้างหูของเธอว่า

* ถ้าเธอรับตุ๊กตาตัวนี้ไปและหายโกธรฉันเมื่อไหร่ฉันก็จะปล่อยเธอ *

โฮรินรีบตอบตกลงทันที

* โอเค ฉันยอมนายก็ได้ *

เทซุนยังไม่ปล่อยแถมยังพูดแหย่โฮรินอีกว่า

* ฉันไม่ได้ให้เธอยอมฉัน ฉันของให้เธอรับตุ๊กตาไปแล้วยกโทษให้ฉัน *

* นายนิเรื่องมากจังเลย เอาล่ะ ฉันจะเอาตุ๊กตาก็ได้ *

* ยกโทษให้ฉันนะ *

เทซุนกระซิบที่ข้างหูโฮริน แล้วเค้าก็ขยับหน้าเข้าไปใกล้ๆโฮรินอีก

* ก็ได้ ทีนี่ปล่อยฉันสักทีซิ คนมองเยอะแยะแล้วไม่เห็นหรือไง *

                เทซุนปล่อยโฮรินที่ถือตุ๊กตาสีแดงตัวใหญ่ของเค้าอยู่ ทั้งสองมองหน้ากันแล้วก็หัวเราะเบาๆออกมาก่อนโฮรินจะเดินไปดูของต่อ โฮรินนึกได้ว่า 

                * ไหนก็มาแล้ว หมอนี่อุส่าซื้อตุ๊กตาตัวโตให้ เราก็ต้องซื้อของให้เค้าบ้างแล้วล่ะ จะได้ไม่ต้องเป็นบุญคุณต่อกัน *

แล้วโฮรินก็หยุดที่ร้าน กิ๊ฟช็อปเล็กๆ แต่จะมีแต่ของแปลกๆ ที่โฮรินต้องตาต้องใจที่สุดคือ ที่คาดผมสีแดงกับสีขาว สีแดงเป็นคาดผมที่จะมีเขาสองข้างเหมือนกับซาตานตรงกลางระหว่างเข้าจะเป็นขนฟูๆ สีแดง ส่วนสีขาวจะมีวงแหวนที่ประดับด้วยกากเพรชลอยอยู่เหนือหัวนิดเดียว

ขณะที่เทซุนกำลังก้มมองแหวนอยู่นั่นเอง โฮรินก็ซื้อที่คาดผมสองอันนี้โดยไม่ได้บอกเทซุนเลย โฮรินเอาคาดผมสีแดงที่มีเขาเอาไปคาดไว้ที่หัวของเทซุน

เทซุนเงยหน้าขึ้นมาแล้วถามโฮรินว่า

* อะไรล่ะเนี่ย *

* ฉันให้นาย *

โฮรินบอกเทซุนด้วยคำพูดที่นุ่มนวล ที่เทซุนยังไม่เคยได้ยินจากเธอเลยซักครั้ง

แล้วเทซุนก็จับมือซ้ายของโฮรินขึ้นมาแล้วเอาแหวนสีเงินเรียบๆไม่มีรวดลายอะไร ใส่เข้าที่นิ้วนางของโฮรินโดยที่โฮรินเองก็ยังไม่รู้ตัวเลยว่าเทซุนจะใส่แหวน

เทซุนมองหน้าโฮรินแล้วก็ถามเธอว่า

* อ้าวแล้วทำไมคาดผมของเธอเป็นของนางฟ้าล่ะ *

โฮรินมองขึ้นไปดูคาดผมของตัวเองแล้วเอวมือจับ โฮรินยิ้มนิดๆแล้วบอกกับเทซุนว่า

* อ๋อนี่หรอ ก็นายเป็นซาตานฉันเป็นนางฟ้า เพราะฉะนั้นความรักของเราก็จะเป็นจริงไม่ได้ไง *

โฮรินพูดแล้วก็เดินไปข้างหน้า เธอหยุดแล้วหันกลับไปมองเทซุน ที่ยืนก้มหน้าทำหน้าเศร้า โฮรินเดินกลับมาอยู่ตรงหน้าของเทซุน

* ฉันพูดเล่นนา อย่าคิดมาก ล้อเล่น นานะ *

โฮรินพูดแล้วก้มหน้าดูเทซุน ก่อนเธอจะจับมือเทซุนเข้าไปท่องตลาดต่อ

* ฉันไม่อยากให้วันนี้จบลงแบบนั้นหรอกนะ *

เทซุนเดินไปยิ้มไป เทซุนจับมือโฮรินแน่นไม่ยอมปล่อยแม้โฮรินจะสะบัดยังไง

แล้วทั้งโฮรินและเทซุนก็ไปนั่งพักเหนื่อยกันที่ม้านั่งที่ข้างสะพานหันหน้าออกไปทางทะเลสาบที่อยู่ ห่างจากตลาดไกลพอสมควร แล้วเทซุนก็พูดขึ้นว่า

* แล้วเราเป็นแฟนกันหรือยัง โฮริน *

* เฮ่ย ~ ~ ~ *

โฮรินถอนหายใจเบาๆก่อนจะหันหน้าไปทางเทซุนแล้วบอกกับเค้าว่า

* ก็ได้เห็นแก่วันนี้ที่นายซื้อของให้ฉันเยอะแยะ ฉันให้นายเป็นแฟนฉัน 1 นาที *

* หะ 1 นาทีเองหรอ ก็ได้ แล้วเธอจะจับเวลาไหมล่ะ *

เทซุนตกใจกับโฮริน เค้าเสียทั้งเวลาและเงิน เพื่อที่จะเป็นแฟนเธอแค่ 1 นาทีเองหรอ แต่เทซุนก็จะไม่ยองให้ 1 นาทีเสียไปอย่างไม่คุ่มแน่นอน

โฮรินพยายามไม่ให้เทซุนตั้งตัวได้ เธอรีบหยิบนาฬิกาขึ้นมาแล้วเริ่มนับอย่างลวดเร็ว

* จับเวลาซิ 3 – 2 – 1 เริ่ม *

เทซุนทิ้งของทั้งหมดที่อยู่ในมือของเค้าแล้วขยับตัวเข้าไปไกล้โฮรินอย่างรวดเร็ว เทซุนเอามือกอดโฮรินก่อนเค้าจะจูบเธอ เทซุนอยากทำแบบนี้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเธอแล้ว แต่ความรู้สึกตอนนั้นกับตอนนี้มันต่างกันโดยสิ้นเชิง เทซุนกลับรู้สึกอยากให้เวลามันหยุดอยู่แค่นี้นานๆ

โฮรินไม่พูดอะไรเพราะเธอยังถูกเทซุนจูบอยู่ และเธอไม่นึกเลยว่าเธอจะมาเสียจูบแรกของเธอให้กับเทซุนจนได้ ความรู้สึกของเธอแปลปวนไปมา ไม่อยู่นิ่ง ทั้งร้อนทั้งหนาวสลับกันไป นั้นเป็นเพราะริบฝีปากที่นุ่มของเทซุนสะกดให้เธอ ไม่มีทางเลือก มันทำให้เธอมิอาจละจากเค้าได้

ทั้งสองนิ่งอยู่สักพักจนนาฬิกาของโฮรินสั่นและดังขึ้นมา เทซุนมองไปที่นาฬิกาทั้งที่ยังจูบโฮรินอยู่ แต่โฮรินก็ปิดเสียงนั้นไปซะงั้น เพราะทั้งสองก็เริ่มมีใจให้กันแล้วซิ แต่อย่างไรก็ตามโฮรินก็ยังไม่ได้เอ่ยปากรับรักเทซุนสักที แต่สิ่งที่เทซุนทำไปวันนี้ก็ถือว่าเป็นหลักประกันที่ดีทำให้ โฮรินเริ่มมีใจให้เทซุนเข้าแล้วซิ

-*-*-อ่านต่อพรุ่งนี้นะ-*-*-