-*- ตอนหนึ่งของชีวิต -*-

ลำดับตอนที่ #3 : -*- ภาษาไทยเเต่ในใจยังมีเธอ -*-

-*- วิชาภาษาไทย ในใจฉันมีเธอ -*-

วิชานี้เป็นอีกวิชาหนึ่งที่ฉันไม่ค่อยชอบซักเท่าไหร่ เพราะมันหน้าเบื่อสุดๆ แถมความทรงจำเรื่องฉันกับไอ้เอ็มยังไม่ค่อยดีอีกด้วย คือว่ามันโกธรฉันอย่างหนักเลย เรื่องมีอยู่ว่า

หลังจากที่ฉันเดินเรียนมานานฉันก็ได้มาถึงวิชาสุดท้าย แต่ก็ต้องลำบากมากเลยเพราะห้องเรียนมันอยู่ตั้งชั้น สี่

* โห อะไรมันจะสูงปานนั้น ฉันขี้เกรียดเดินขึ้นไปสุดๆ *

ฉันก็ต้องเดินขึ้นไปด้วยความจำใจมากๆ และแล้วก็ถึงจนได้ ฉันมองไปรอบๆ แล้วก็เดินไปดูทั้งชั้นก่อนเข้าห้อง

* อะไรกัน ตึกนี้มองเห็นโรงเรียนข้างๆด้วย *

อันที่จริงโรงเรียนฉันมันติดกับโรงเรียนข้างๆที่เพื่อนฉันย้ายเข้าไปเรียนก็มี หลังจากเดินสำรวจแล้วฉันก็เลยรีบเดินเข้าห้องเพราะอาจารย์เริ่มเช็คชื่อแล้ว

ฉันรีบเดินเข้าไปนั่งที่หลังห้องตามเดิมแต่ฉันนั่งติดหน้าต่างเลยคราวนี้ แถมเก้าอี้ที่ฉันนั่งมันก็เป็นตัวสุดท้ายพอดี และแล้วความชั่วร้ายก็ก้าวกายความดี ไอ้เอ็มันดันลากเก้าอี้มาจากไหนก็ไม่รู้มานั่งที่ด้านหลังฉัน

* ว่าไง *

เอ็มมันพูดขึ้นมาจากด้านหลังของฉัน ซึ่งแน่นอนมันต้องพูดกับฉันแน่เพราะไม่มีใครอยู่แถวๆที่ฉันนั่งเลย

* ก็ไม่มีใครว่าอะไรนี่นา *

ฉันก็เลยตอบแบบกวนๆไป เเล้วมันก็ยิ้มแบบแหย่ตามเคย โอ๊ยพระคุณเจ้าเวลามันยิ้มทำไมมันหล่อแบบนี้ ฉันเริ่มจะชอบมันขึ้นทุกวันๆ

หลังจากที่มันนั่งเงียบอยู่นาน ฉันก็ฟังอาจารย์สอนไปเรื่อยๆ

ตึก ๆ ๆ

น่านมันมาเตะที่เก้าอี้ฉัน ฉันก็หันหน้ากลับไปดูว่ามันมีปัญหาอะไรกันแน่ถึงต้องมาเตะเก้าอี้ฉัน

* เอาโทรศัพท์มาฟังเพลงหน่อยดิ *

มันเห็นโทรศัพท์ฉันเป็นของ สาธารณะหรือไงก็ไม่รู้ แต่ฉันก็ให้มันเอาไปฟัง หลังจากที่มันเอาไปแล้วฉันก็บอกมันว่า

* หลบอาจารย์ให้ดีดีล่ะ ถ้าถูกยึดมา นายตายแน่ *

เอ็มมันก็ยิ้มแล้วพะยักหน้า แต่ฉันก็ไม่ไว้ใจอะไรมันซะเท่าไหร่เลย ฉันนั่งไปซักพักเอ็มมันก็เอาหู สะมอทอค ที่ใช้ฟังเพลงกับโทรศัพท์มายัดใส่ที่หูของฉันฉันก็ไม่ได้หันหน้าไปมองหรอกแต่ฉันกลับเอามือมาปิดหูที่มีหูฟังอยู่ เพื่อบังอาจารย์

และแล้วฉันก็เลยอยากได้โทรศัพท์คืน ฉันก็เลย ตอแหลมันไปว่า

* เอ็มเดี๋ยวเอาโทรศัพท์มาก่อนได้ป่ะแปปนึง ขอพิมพ์ข้อความส่งหาเพื่อนก่อนแปป *

* อืม *

ไม่น่าเชื่อเลยเอ็มมันก็เอามาให้เราแต่โดยดี เพราะทุกครั้งที่ฉันขอคืนมันจะทำหน้ากวนๆแล้วก็ไม่ให้คืนสักครั้ง

หลังจากที่ฉันได้สมบัติส่วนตัวของฉันคืนแล้วฉันก็จะทวงความเป็นเจ้าของเต็มที่ ฉันเปลี่ยนเพลงที่ฉันกับมันกำลังฟังอยู่ เป็นเพลงที่ฉันอยากฟัง

* เอ๋า จะเปลี่ยนเพลงทำไม *

มันเอนตัวมาจากด้านหลังฉันสงสัยมันจะมาหยิบโทรศัพท์กลับไป ฉันก็ฌลยกำเอาไว้แน่นจามันพิงกลับไปด้านหลัง แต่ทำไม่ก็ไม่รูมันร้องตะโกนว่าฉันดังรั้นห้องเลย แต่โชคดีที่อาจารย์ไม่ได้ยิน แต่พวกเพื่อนๆก็หันมามองกันนิดหน่อย ฉันยิ้มให้พวกเพื่อนๆก่อนจะหันกลับไปบอกไอ้เอ็มว่า

* อ้าวก็ฉันอยากฟังเพลงนี้อ่ะไม่ได้หรือไงหะ *

ฉันพูดแล้วมันก็บ่นให้ฉันเบาๆว่า

* โอ๊ย รู้แบบนี้ไม่หน้าให้คืนเลย ให้คืนแล้วก็เป็นแบบนี้ล่ะ *

แหมดูมันพูด พูดอย่างกับเป็นโทรศัพท์ของมันเอง หลังไอ้เอ็มมันพูดมันก็ฟุบลงนอน ตอนนั้นฉันเบื่อๆไม่มีอะไรทำฉันก็เลยแอบเอาหูฟังออกจากหูมัน

* สงสัยมันหลับจริงแน่เลย *

หลังจากฉันได้หูโทรศัพท์คืนแล้วฉันก็ปิดเครื่องแล้วถอดแบตออก จากนั้นฉันก็เลยยื่นมือไปดึงเส้นผมที่ชี้อยู่แถวๆกลางหัวของมัน

* เอ๊อ * เป็นภาษาลาวหรือที่แปลเป็นไทยว่า * โอ๊ย *

มันสดุ้งตื่นขึ้นมาแต่ฉันแปลกใจกับคำแลกที่มันพูดกับตัวเอง

* อ้าวหูสะมอทรอกไปไหนว่ะ *

ฉันขำกับตัวเองเบาๆ เพราะไม่นึกเลยว่ามันจะกล้าพูดออกมาได้

* โอ๊ย ~  ~  ~  *

มันร้องเสียงเหมือนคนง่วงนอนอย่างหนังเบาๆก่อนมันจะฟุบลงนอน แล้วมันก็เอามือมาแต่ที่ไหล่ฉันฉันก็หันไปมองเพราะสงสัยว่ามันคงจะของหูสะมอทรอกคืนแน่นอน

* หะ *

ตอนที่ฉันหันไปฉันรู้สึงตกใจมากตอนนั้นฉันจำได้ดีเลย ฉันเขินจนตัวฉันรู้สึกหนาวๆร้อนๆแล้วก็รู้สึกว่าเหมือนในตัวเองมีไฟมาเผา ทำให้เหงื่อฉันเริ่มออกนิดๆ แต่โชคดีที่ชั้นสี่ที่ฉันเรียนมันมีลมพัดตลอด

นิ้มชี้มันมาแตะที่แก้มของฉันพอดี ฉันก็ไม่รู้ว่าเอ็มมันนึกพิเรนอะไรอีก แต่ฉันว่าฉันชอบนะที่มันทำแบบนี้

* เอาหูสะมอทรอกมา......เร็ว *

เอ็มมันพูดทั้งๆที่มันยังฟุบอย่

* เอาไปทำไม ฟังเพลงไม่ได้หรอก แบตหมดแล้ว *

ฉันตอแหลตอบไปเฉยๆ

* เอ๋าเอามาฟังหน่อย โอ๊ยอย่าเป็นคนนิสัยแบบนี้ดิ เราไม่ชอบเลย *

เอ็มมันพูดแล้วแล้วก็ทำท่างอนๆแล้วมองไปทางอื่น

* ก็แบตมันหมดแล้วนี่นา จะให้ทำยังไงล่ะ *

ฉันก็ยังโกหกมันต่อไปอย่างหน้าด้านๆ

* ไม่เชื่อหรอกเมื่อกี้เรายังเห็นมันเต็มอยู่เลย *

* เราเอามาฟังหน่อยนะ เราเบื่อสุดๆเลย *

มันพูดด้วยน้ำเสียงขอร้อง น่าสงสารสุดๆ ฉันก็คิดอยู่นะว่าจะใหมันฟัง เราก็เลยล้วงเอามือถือออกมาแต่ก็ไม่ทัน เอ็มมันโกธรฉันหนักข้นทุกที

* ถ้าเธอไม่ให้เราฟังเราโกธรเธอจิงๆด้วย *

* เออ จำไว้เลยนะแค่นี้ก็ให้ฟังไม่ได้ *

มันยื่นคำขาดกับเราเราก็เลยยื่นมือถือเราไปให้มัน

* อ่ะๆให้ก็ได้เอาไปซิ *

แต่เราเองก็ต้องผิดหวังเพราะ

* ไม่ๆเราไม่เอาแล้ว *

หลังเอ็มมันพูดมันก็ทำหน้าบูดแล้วก็เดินไปนั่งที่อื่น ฉันก็ไม่นึกว่ามันจะขี้ใจน้อยขนาดนี้ แต่ฉันเองก็ไม่ได้ตามไปง้อหรอกนะ เพราะฉันคิดแค่ว่าเดี๋ยวมันก็หายโกธรเองมั้ง

และแล้วก็เลิกเรียน เอ็มมันรีบเดินออกไปกับเพื่อนคนอื่นอย่างรวดเร็ว ฉันเองที่จะชอบออกจากห้องเป็นคนสุดท้าย ก็ลุกขึ้นแล้วหลังหลังกลับมามองที่โต๊ะด้านหลัง

* อ้าว เอ็มมันลืมหนังสือไว้หรอ *

แล้วฉันก็เก็บหนังสือมันไว้ กะว่าจะเอาไปคืนวันพรุ่งนี้ แบบว่าจะได้ขอโทษมันด้วย มันจะได้หายโกธร

* แล้วเมื่อวานฉันผิดหรือป่าวนะ *

-*- วันต่อมา -*-

หลังเลิกเรียนชั่วโมงคาบเช้าฉันเห็นเอ็มมันนั่งอยู่แถวระเบียงคนเดียวฉันก็เลยเอาหนังสือเข้าไปคืน

* อ่ะเมื่อวานนายลืมเอาไว้ในห้อง *

ฉันเห็นหน้าของเอ็มแล้วฉันก็ไม่กล้าพูดอะไรมากนักจนกระทั้งเอ็มมันเดินหนีฉันไป ฉันได้แต่คิดว่าฉันคงก้าวพลาดไปซะแล้วมั้ง ฉันก็ไม่หน้าไปขัดใจมันเลย ฉันนิมันก็ยาพอสมควร

และแล้วทั้งอาทิตย์ฉันกับไอ้เอ็มก็ได้คุยกันอีกเลย ฉันเองก็รู้สึกแปลกๆเพราะปกติมันจะชอบมากวนฉันตลอดเวลา ฉันก็เพิ่งรู้ว่าขาดมันฉันก็เหงาเหมือนกัน

-*- อาทิตย์ วิชาภาษาไทยเหมือนเดิม -*-

ฉันเดินเข้าไปในห้องด้วยท่าทางรีบๆเพราะฉันจำได้ว่าอาจารย์นัดสอบ แต่เพื่อนๆฉันบางคนก็พากันสอบเสร็จกันหมดแล้วอาจารย์ก็เลยปล่อย ฉันก็เลยรีบวิ่งเข้าไปขอข้อสอบมาทำ

แต่โชคชะตาก็นำพาเค้ามาจนได้ เอ็มมันก็รีบเดินเข้าไปเอาข้อสอบมาทำเหมือนกันแต่มันกลับไปนั่งอยู่อีกฟากของห้องเลย ฮันก็รู้สึกว่ามันคงโกธรฉันตลอดการแน่ๆเลย

ฉันก็เลยแอบมองไปทางไอ้เอ็มแต่ก็ต้องหลบตาเพราะมันชอบหันมามองฉันตอนที่ฉันแอบมองมันพอดี ฉันก็เลยตัดใจแล้วรีบทำข้อสอบให้เสร็จ

* นิ ช่วยทำข้อสอบให้เราหน่อยซะ *

เสียงของไอ้เอ็ม แล้วมันมานั่งข้างๆฉันตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ แต่มันมองฉันด้วยสายตาที่เหมือนเดิม ไม่เหมือนกับตอนที่มันโกธรฉัน แล้วมันก็เลยถามว่า

* ข้อนี้ตอบอะไรหรอ *

ฉันมองไปที่กระดาษของมัน ก็ต้องตกใจมากๆ เพราะมันยังไม่เขียนอะไรเลยซักข้อ ฉันมองหน้ามันแล้วก็ทำหน้า งงๆ เอ็มก็เลยหัวเราแบบอายๆ ฉันก็เลยหยิบกระดาษของมันมาโดยไม่ให้ครูเห็นแล้วก็เขียนให้มันหมดเลย เพราะตอนที่ฉันไปเอาข้อสอบกลับอาจารย์ฉันแอบไปเห็นเฉลยหมดเลย หลังจากนั้นฉันกับไอ้เอ็มก็ดีกันแต่มันก็กวนประสาทฉันเหมือนเดิม แต่ก็ดีแล้วล่ะ

ถึงแม้ว่าฉันจะทำผิดที่โกงสอบให้มัน แต่ถ้าแลกกับที่ไอ้เอ็มมันไม่โกธรฉันฉันว่ามันก็คุ้มนะ แต่คะแนนออกมาไอ้เอ็มมันได้เต็มแต่ฉันเป็นรองท็อปได้ไงไม่รู้ สงสัยฉันคงดวงไม่ดีจริงๆ แต่ฉันกับเอ็มกลับมาเหมือนเดิมฉันก็ดีใจแล้ว