-*- The last of lover รักสุดท้ายของเธอเเละเค้า -*-

ลำดับตอนที่ #3 : the last of lover รักสุดท้ายของเธอเเละเค้า -*- ความรักจะอยู่กับเราตลอดไป -*-003

วันพุธ

+ + ห้องอัดเสียง + +

โฮรินรีบพาคังอินเดินไปที่ห้องอัดก่อนเวลาซ้อมที่เธอจะได้มาซ้อมแต่แล้วความคิดของเธอก็ต้องผิดหวังไปเพราะ คนโฮรินเห็นนั้นไม่ใช้นักร้องในค่ายของค่าย the apt premiem project เลย แต่เค้าเป็นผู้หญิงที่น่ารักดูแล้วสดใส ส่วนอายุก็คงเท่าๆกันกับโฮริน แต่งตัวนำแฟชั่นมากๆ ซึ่งเสื้อผ้าที่ผู้หญิงคนนั้นใส่โฮรินเห็นแล้วยังต้องอิจฉาเพราะเธอดูเป็นลูกคนไฮโซแน่ๆเลย

* ว๊า ! ใครก็ไม่รู้ พี่คังอินเค้าเป็นนักร้องด้วยหรอ ทำไมสวยจัง *

* อ๋อ ผู้หญิงคนนั้นหรอ เค้าก็เป็นคล้ายๆเธอนั้นล่ะโฮริน ทั้งสวยทั้งมีความสามารถ ใครเห็นก็ชอบทั้งนั้น แต่เธอก็ยังไม่ใช้ทุกอย่างของคนที่เธอรักนิ เธอเข้ามาเป็นนักร้องเพราะมีเหตุผลส่วนตัว แล้วเธอต้องทำให้สำเร็จ ฉันรู้ว่าเธอเข้ามาเพื่ออะไร แต่เธอก็ไม่น่าจะทำถึงขนาดนี้เลย

* แล้วเพื่ออะไร ? พี่พูดเหมือนเธอเป็นตำรวจสายลับอะไรประมาณนั้น *

* โฮรินเธอดูหนังมากไปหรือป่าว คิดได้ไง ผู้หญิงคนนั้นเค้าชื่อ  เยินเซง เป็นนักร้องที่เพิ่งเค้ามา เธอมีแผนจะออกอัลบั้มในปีหน้า เยินเซงก็เหมือนเธอล่ะโฮริน เข้ามาด้วยความสามารถ เธอเป็นลูกของ บัวเงิน ที่เป็นเจ้าของร้านเพชร ที่ใหญ่ที่สุดในเกาหลี แล้วยังเป็น 1 ใน 20 คนรวยที่สุดของเกาหลีอีกด้วย รู้สึกว่าบัวทองจะเรียนที่เดียวกับเธอนะโฮริน แต่ไม่ต้องห่วงหรอก ไม่ใช้ที่เดียวกับ ฮีจินหรอกนา เอ๊ะ วันนี้ไม่ใช้คิวเธอนิ เธอมาทำไมกัน *

* พี่นิรู้เยอะจัง รู้จักแต่ลูกคนรวย เป็นปาปารัสซี่หรือไง แต่ดู เยินเซงแล้วก็น่ารักดีนะ แต่พี่คังอินฉันว่าฉันเคยเห็นหน้าเธอที่ไหนก็ไม่รู้ มันคุ้นๆนะนิ *

* โฮรินเดี๋ยวเยินเซงเดินมาเธอก็รู้เองว่าเคยเห็นที่ไหน *

คังอินพูดแล้วก็อดหัวเราะไม่ได้ ทั้งสองคนยืนอยู่ข้างนอกห้องอัดที่เป็นกระจกใสขนาดใหญ่ที่สามารถมองเข้าไปข้างในอย่างเห็นได้ชัด แล้วเยินเซงก็เลยหันมาเจอคังอินกับโฮริน เยินเซงโบกมือให้คังอินเหมือนคนรู้จักกันมานานแล้วซะงั้น โฮรินคิดว่า เยินเซงคงเป็นคนที่น่ารัก นิสัยเป็นกันเอง ไม่หยิ่ง ถึงว่าล่ะใครๆก็อยากรู้จัก เพราะแม้แต่คังอินยังรู้จักเธอ แสดงว่าเอก็คงมีอะไรพิเศษแน่ะเลย แล้ว เยินเซงก็เดินออกมาทักคังอิน

* โฮริน ระวังตัวไว้แล้วกัน *

คังอินกระซิบโฮรินแต่เธอก็ยังไม่เค้าใจอะไรเลยแล้ว เยินเซงก็เดินออกมา

* สวัสดีคะพี่คังอิน แหมไม่เจอกันนานเลยนะ แล้วเทซุนล่ะไม่มาด้วยหรอ *

                * ไม่หรอเค้าไม่ได้มาด้วย *

                * แล้วคนนี้แฟนพี่หรอคะ น่ารักจังเลยเนาะ *

                โฮรินคิดในใจว่า หุหุ เธอชมฉันด้วยล่ะ แบบนี้ล่ะคนหน้าตาดีใครๆก็ไม่มองข้ามแล้วคังอินก็พูดว่า

* ไม่ใช้หรอก อย่างยัยนี่หรอจะเป็นแฟนฉันได้ *

เยินเซงเลยหันไปหาโฮรินแล้วยื่นมือมาแล้วบอกว่า

* สวัสดีคะ ฉันเยินเซง จะมาเป็นนักร้องใหม่ในค่าย the apt  premiem project คะ *

โฮรินยื่นไปจับมือเธอแล้วบอกว่า

* สวัสดีคะ ฉันฮีจิน ฉันก็จะเป็นนักร้องใหม่ของค่าย the apt  premiem project เช่นกันคะ *

สีหน้าของเยินเซงเปลี่ยนไปทันทีหลังจากที่โฮรินบอกชื่อไป เยินเซงปล่อยมือเธอ แล้วยิ้มให้โฮรินแล้วบอกว่า

* นี่หรอเองหรอที่คนอื่นชมว่าสวย น่ารักมากๆ ฉันก็เพิ่งเคยเห็นตัวจิงนะคะ สมควรที่เทซุงจะคลั่งเธออยู่หรอก ก็เธอน่ารักซะแบบนี้ *

โฮรินงงกันคำพูดของเยินเซงมาก โฮรินเองก็พยายามคิดตาม

* นิรู้ไหม วันนั้นนะถ้าฉันไม่ถูกรถชนนะฉันก็จะได้ไปออกรายการ เธอคงไม่ได้ออกรายการแล้วดังได้หรอกนะ *

เยินเซงหัวเราะโฮรินแล้วก็ร่ายเรื่องของเธอกับเทซุนให้ฟัง แต่โฮรินก็ไม่ได้ฟังอย่างจิงจังมากนัก เธอหันไปมองหน้าคังอินแล้วคังอินก็เลยพยักหน้า ซึ่งนั้นแปลว่า เธอคนนั้นที่โฮรินกับคังอินคันรถตัดหน้า โฮรินก็เลยหัวเราะกับเหตุการณทั้งหมดที่เกิดขึ้นอย่างโดยบังเอิญมากๆ แล้วอีตาเทซุนมาเกี่ยวไรด้วยนะ แต่โฮรินก็ไม่สนเธอเลยตอบออกไปว่า

* เยินเซงเธอพูดถึงอะไรหรอ ฉันไม่เข้าใจที่เธอพูดเลย *

โฮรินแกล้งทำเป็นอินโนเซ้น แกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องที่เยินเซงพูดมาซึ่งทำให้เยินเซง ยิ่งเพิ่มทวีความโกรธ ทั้งๆที่เธอก็ยังยิ้มอยู่เยินเซงเลยบอกว่า

* แหมก็คนบ้านๆอย่างเธอจะไปเข้าใจอะไรล่ะจ๊ะ ฉันคงใช้คำพูดที่เธอไม่เค้าใจ อื้ม...โทษนะคะแบบว่าหน้าตาฉันไม่บ้านนอกจ๊ะเลยพูดแบบบ้านๆไม่เป็น *

โฮรินขึ้นเหมือนกับโดนของทางศัยยาศาสตร์เข้าตัว เธอโกธรเหมือนจะกลายร่างเป็น เดอะฮันตัวเขียวไปซะอย่างนั้น แต่ด้วยนิสัยเธอ เธอไม่ชอบใช้กำลังตัดสินหรอก ศึกนี้ต้องบุกก่อนด้วยวาจาถึงจะได้เปรียบ

* นิ เยินเซง เธอนิก็เป็นลูกผู้ดี๊ผู้ดีนะนิ ดูซิ แต่งเนื้อแต่งตัวออกจะดี หน้าตาเธอก็ดีนะเนี๊ย แต่ทำไม๊ทำไม ใจเธอไม่ดีเหมือนน่าตาเธอเอาซะเลย *

          โฮรินพูดพร้อมเดินดูรอบๆตัวเยินเซง แล้วเธอเลยหยุดตรงหน้าเยินเซง เธอมองเค้าไปที่หน้าเยินเซงทำท่ามองอะไรซักอย่าง

            *อะไรหรอจ๊ะ ฮีจิน ไม่เคยเห็นคนสวยอย่างฉันมาก่อนล่ะซิดูซิมองใหญ่เลย หุหุ*

* เยินเซงหน้าเธอเป็นจุดด้วยหรอ ไม่น่าเชื่อนะนิ ว่าคนอย่างเธอจะปล่อยให้ตัวองเป็นแบบนี้ *

โฮรินพูดแล้วก็หัวเราะเชิงยั่วให้เยิงเซิงโกธรแล้วเยินเซงก็เลยหยิบกระจกที่อยู่ในกระเป๋าออกมาส่องไปทั่วหน้าแล้วเธอก็ไม่เห็นจุดอะไรแม้แต่จุดเดียว

* นิโฮรินเธอโกหกฉันหรอ *

*ไม่นะจิงๆดูซิเริ่มขึ้นเต็มน่าแล้ว อ๊ายรับไม่ได้ ทำไมเธอเป็นแบบนี้อ่ะ น่ากลัวมากๆเลย เธออยากรู้ไหมว่าจุดอะไรขึ้นอยู่ที่หน้าเธอ

เยินเซงพูดด้วยความตกใจพร้องกับส่องกระจกไปด้วย

* แล้วมันจุดอะไรล่ะ *

* จุด ดับ ของชีวิตเธอไง ดูแล้วมันเหลือน้อยแล้วนะ ฉันว่าเธอต้องรีบไป สะเดาะเคราะห์ได้แล้วนะ ก่อนที่มันจะขึ้นมาอีก

เยินเซงโกธรทั้งที่ยิ้ม เธอเริ่มจะมีอากาศอยากกระโดดเตะโฮรินเหมือนจาพนมมากแต่ด้วยความเป็นลูกผู้ดีเธอก็ได้แค่

* แหมโฮริน ขอบใจที่เป็นห่วงนะคะ แต่เอ๊ะฉันว่าน่าของเธอโฮริน น่าเธอก็เริ่มเกิดจุดแล้วนะ *

โฮรินเริ่มคิดว่า โอ๊ย ทำไมถึงยังไม่ไปอีกนะอย่างนี้ต้องให้แผนBซะแล้ว ไม่จัดการให้เสร็จมีหวังศึกนี้ไม่จบแน่

* หะจริงหรอเยินเซง ไม่น่าเป็นไปได้เลยนะ *

โฮรินทำเป็นตกใจเหมือนจุดนั้นมันจุดใหญมากๆซะอย่างั้น เธอเอามือจับหน้าแล้วบิดไปบิดมาทำเป็นเหมือนคนที่ต้องหมดสวยในบัดนั้นแล้วโฮรินก็หยุดทำไปเฉยๆ

* เอ๊ะ แต่คงไม่เป็นไรหรอกมั้งเยินเซน เพราะฉันไม่ไฮโซเหมือเธอนิ จุดที่เกิดมันเลยต่างกัน *

โฮรินพูดไปส่องกระจกไป เยินเซงทำหน้างง เพราะโฮรินมีท่าทีเปลี่ยนไป

* อ๋อหรอ แล้วไง *

* เธอก็ลองดูดีๆซะ เนี่ย ๆๆๆ ที่หน้าฉันเนี่ย * 

โฮรินชี้ไปที่หน้าของเธอเองแล้วยื่นเข้าไปให้เยินเซนดูใกล้ๆ

* เนี่ยไง จุดประกายความสวย ของฉัน *

เยินเซนได้ยินอย่างงั้นแล้วเธอก็พูดไม่ออกเธออึ้งกับคำพูดของโฮรินา เธอได้แต่ยืนยิ้มอย่าไร้ความรู้สึกไม่มีความสดใสอะไรเหลือแล้ว แล้วโฮรินก็เลยบอกเธอว่า

* ทีหลังอย่าลองของจะดีกว่านะคะเยินเซน อุ๊ย ! ฉันไปก่อนนะสายแล้ว บ๊ายบาย ยินดีที่ได้รู้จักนะ แล้วเจอกันใหม่ *

* ฉันว่าเราอย่าเจอกันเลยจะเป็นการดีที่สุดนะ *

ทั้งสองคนโบยมือลากันประสาผู้หญิง แล้วเดินไปคนละทางโดยหลังหลังให้กับอีกฝ่าย เยินเซน เดินกลับไปด้วยน่าตาที่สวยแต่น่ากลัวสุด เธอดูเหมือนคนที่แพ้จากการเดินตัวหมากรุกพลาด เธอถูกรุกคาด โดยโฮรินซะแล้ว ส่วนทางโฮริน หลังจากเดินเข้าห้องแล้วเธอก็หัวเราะแบบเก็บเสียงสุดลิด เพราะเธอดีใจเหมือนถูก ล็อตเตอรี่ รางวัลที่1 เลย เธอยิ้มอย่างมีความสุขเหมือนคนเป็นบ้าซะอย่างงั้น แล้วเธอก็หันมาที่คังอิน โฮรินกอดคอเดินข้างคังอิน แล้วบอกว่า

* เรื่องที่ เยินเซนพูดเกี่ยวกับเทซุนพี่คงมีคำอธิบายนะ เดี๋ยวเราจะไปเคลียกันที่บ้านแล้วกัน ถ้าถึงบ้านเมื่อไหร่พี่จะรู้ว่านรกมีจริง *

แล้วเธอก็เดินเข้าไปฝึกร้องเพลงจนเย็นโฮรินกับคังอินขับรถกลับบ้านด้วยกัน

บ้านของโฮริน

  โฮรินได้ถามเรื่องเกี่ยวกับที่เยินเซนพูดวันนี้ทั้งหมด คังอินก็มีท่าทีไม่อยากจะบอกซักเท่าไหร่ แต่คังอินเห็นแก่ความเป็นพี่น้องกันเลยบอกเรื่องทั้งหมดให้ฟัง

* โฮริน เธฮจำที่ฉันบอกได้ป่ะที่ว่า เทซุนกับเยินเซน เป็นลูกขอม 1ใน20คนรวยของเกาหลีน่ะ *

* พี่บอกตอนไหน ฉันลืมแล้วล่ะ *

* นิ ! ถึงเธอจะจำไม่ได้ก็ทำท่าเป็นจำได้หน่อยไม่ได้หรือไง เล่าให้ฟังแล้วไม่เคยจำ ต่อเลยแล้วกัน ทั้ง 2 ครอบครัวนี้เค้าอยากให้ ลูกของเค้าแต่งงานกัน ก็เลยต้องบังคับให้อยู่ด้วยกันมาตลอด โดยที่เยินเซนเค้าก็ชอบเทซุนอยู่แล้ว แต่เทซุนกลับไม่ชอบอะไรในตัวเธอเลย ถึงเยินเซนจะเป็นคนที่น่ารักก็เหอะ เทซุนก็ไม่ชอบเธออยู่ดี ตัวเยินเซนเองก็รู้อยู่แก่ใจแต่ก็ยังจะตามจีบเทซุนอยู่ตลอดเวลา *

* อ๋อหรอ แล้วเยินเซนมาเป็นนักร้องที่ค่าย  the apt  premiem project ได้ไงอ่ะ *

*โอ๊ยเธอนิ ฟังไปเลื่อยๆอย่าแทรกได้ไหม เดี๋ยวมันก็ถึงแล้ว อดใจรอหน่อยไม่เป็นหรอ *

* ขอโทษคะพี่ชาย ข้าน้อยสมควรตาย เชิญเล่าต่อเลยคะ *

* เทซุนเลยคิดวิธีที่จะหนีจากเยินเซน กับเรื่องแต่งงานที่พ่อกับแม่เค้าบังคับ สุดท้ายแล้วเค้าก็เลยหนีมาออกรายการสดของสถานีABS เมื่อปีก่อน แล้วเยินเซนเลยตามเค้ามาจนได้ แต่ความพยายามของเธอก็หลุดไป เพราะเราไปทำให้เยินเซนไม่ได้ไปออกลายการ โฮรินเธอเลยได้ออกแทนเธอไง เธอรู้ว่าวันนั้นมีคนไปออกรายการแทนฮีจิน เธอเลยโกธรมาก แล้วหนำซ้ำ เทซุนยังมาชอบฮีจินอีก ยิ่งเพิ่มทวีให้เยินเซนไม่ชอบฮีจินไปอีก เยินเซนเลยพยายามที่จะทำให้เทซุนชอบเธอก่อนที่เทซุนจะชอบฮีจินไปมากกว่านี้  แต่เทซุนก็เค้าก็พยายามระวังตัวให้มากที่สุดจากเยินเซน เพราะเยินเซนเธอก็ร้ายไม่เบาเลย *

* เดี๋ยวก่อนนะ ที่พูดมาเนี่ย คือ อีตาเทซุนนั้นน่ะ ชอบฉันหรอ *

* ใช้ ! ก็ตั้งแต่วันที่เธอออกรายการครั้งแรกไง วันนั้นเทซุนเค้าก็อยู่ที่นั้นด้วย เค้าพยายามหาเธอแต่เธอก็กลับก่อนที่เค้าจะเข้ามาที่ห้องแต่งตัว *

* โอ๊ยตายล่ะ !!! อะไรมันจะซับซ้อนแบบนี้ ยุ้งยากจิงๆ ปัญหาตอนนี้มันเกิดเพราะอีตาเทซุนคนเดียวเลยนะนิถ้าเป็นแฟนกัน แล้วบอกเลิกก็ได้จะได้จบๆกันไป *

* เธอจะว่าอย่างนั้นมันก็ไม่ถูกนะ ถ้าเธอถูกบังคับให้แต่งกับคนที่ไม่รักจะเป็นไงล่ะ เป็นใคร ก็ต้องหนี กันทั้งนั้นล่ะ *

* เหอะ ฉันไม่สนหรอก  ฉันก็มีคนที่รักฉันเหมือนกันล่ะนา *

โฮรินพูดไปเพราะปลอบใจตัวเองเฉยๆ ที่จริงแล้วเธอไม่ได้มีใครที่เธอชอบเลยซักคน

 * ดึกแล้วพี่คังอิน ฉันว่าเราไปนอนกันเทอะ *

* อืมฉันก็กำลังจะพูดเหมือนกัน *

แล้วทั้งสองก็เข้านอนทั้งที่ยังมีปัญหาต้องคิด แล้วยังมีหลายอบ่างที่รอพวกเค้าอยู่ในวันพรุ่งนี้

วันพฤหัสบดี

วันนี้เป็นวันที่โฮรินว่าง เพราะคังอินให้เธอพักแค่วันนี้กับพรุ่งนี้เพื่อจะได้ไปลุยต่ออีก2วันสุดท้าย โฮรินเลยออกจากบ้าน ด้วยชุดที่สุดธรรมาดาของเธอ โดยทักผมเปียสองข้าง เสื้อสีชมพูค่อนข้างลัดรูปแล้วใส่เสื้อกันหนาวแขนยาวสีขาวสะอาดตาที่ยาวเพียงครึ้งตัว กับกระเป๋าพายข้างเล็กๆ เป็นกระเป๋าที่ทำจากผ้ายีนปักรวดลายเป็นเทรนเด็กแนวนิดนึง รับกับกระโปรงสีขาวตกแต่งด้วยลายลูกไม้ยาวถึงเข่าที่เข้ากับรองเท้าผ้าใบสีชมพูพื้นรองเท้าสีขาวตกแต่งด้วยตัวกาตูนน่ารักๆ เพื่อไปที่ร้านหนังสือที่เธอไปเป็นประจำ เพราะร้านหนังสือที่โฮรินไปนั้นถึงจะเป็นร้านเล็กๆ ไม่ค่อยมีคนมากจนแออัด แต่ก็เป็นอะไรที่ค่อนข้างไฮโซมาก เพราะร้านนี้ส่วนมากจะมีแต่หนังสือที่ใหม่ทุกวันแถมบางครั้งก็ยังให้อ่านฟรี ไม่ต้องซื้อกลับบ้านอีก แล้วก็มีค็อฟฟี่ช็อป กับร้านขายขนมอีกหลายอย่าง เรียกได้ว่ามาแล้วคุ้ม  แล้วที่เธอชอบมากก็คงเป็นมุมฟังเพลงใหม่ของร้าน ซึ่งจะให้ลูกค้าฟังฟรี แถมมีแต่เพลงใหม่ให้ฟังทุกวันอีกด้วย  

+ + ร้านหนังสือ + +

โฮรินเดินเข้าไปในร้านพร้อมกันเสียงกะดิ่งที่ประตูและเสียงของพนักงานที่เค้าเตอร์หน้าร้านยิ้มให้โฮรินแล้วบอกว่า

* สวัสดีคะ เชิญด้านในเลยคะ *

โฮรินยิ้มเพื่อทักกับพนักงานที่ร้านเธอเดินเข้าไปที่ชั้นหนังสือที่ว่างเป็นแถวประมาณอยู่8-9แถวแล้วแต่ละชั้นก็ยาวจนเกิบสุดร้านและมีป้ายแบ่งโหมดหนังสือของแต่ละชั้นแล้วก็มีหนังสือว่างอยู่เต็มทุกชั้นเลย สวนแถวข้างๆลร้าก็จะเป็นโต๊กลางจ้างที่มีร้มจะต้นไม้สูงบังอยู่ ทำให้อากาศเย็นมากๆ โฮรินเดินไปที่ชั้นหนังสือนิยาย โฮรินเลือกดูอยู่นานก่อนจะเดินไปที่ชั้นหนังสือที่เกี่ยวกับวงการบันเทิงที่มีผู้ชาย ผิวขาว ใส่หมวกแก๊ป ใส่เสื้อยืดสีดำ กางเกงยีนซีดๆดูแล้วของแพงแน่เลย เค้าใส่รองเท้าผ้าใบสีขาวadidas ของแท้แน่นอน เธอรู้เลยอีตาคนนี้รวยไม่เบาแน่เลย แล้วโฮรินเลยเดินเข้าไปไกล้ๆเธอดูจากด้านหลังและมองจากเงาจากกระจกใสตรงหน้าร้านที่สะท้อนหน้าเค้า

* อุ๊ยเป็นผู้ชายที่ดูดีมากๆเลย  ทั้งหล่อ กล้ามก็มี สูงก็สูง ขาวอีกต่างหาก *

ด้วยองค์ประกอบหลัก และย่อยเหล่านี้เธอเลยสวมลอยเดินเข้าไปเลือกหนังสือทางด้นขวาของเค้าเพื่อที่จะดูหน้าของเค้าชัด ให้เห็นเต็มๆตากันไปแล้วโฮรินเลยหยิบหนังสือขึ้นมาเปิดอ่าน และด้วยความสามารถพิเศษตอนโฮรินกำลังก้มลงนั้นเองสายตาเธอก็ได้ไปมองผู้ชายคนนั้น อย่างเต็มๆหน้าเลย เธอเกิดการ ช็อกไปชั่วขณะก่อนที่โฮรินจะเปิดอ่านหนังสือที่หยิบขึ้นมาอ่าน ผู้ชายคนนั้นคือ เทซุนนั้นเอง เธอแปลกใจมากเพราะทุกครั้งที่มาเธอก็จะไม่เคยเห็นเค้าเลยซักครั้ง แต่ที่จิงเธอไม่เคยสังเกตเลยด้วยซ้ำ แต่ด้วยการแต่งตัวและสะภาพของโฮรินที่ยังไม่ได้ตรียมตัวออกบ้านมากนัก เลยทำให้ไม่เป็นที่สังเกตของเทซุน ซึ้งเธอแล้งยืนอ่านจนแน่ใจว่าเค้าจำเธอไม่ได้ เธอเลยคิดแผนสนุกออกมาได้ เธอเลยเอามือล้วงลงไปที่กระเป๋ากางเกงแล้วกดโทรออกไปที่เบอร์ของคังอินแล้วว่าสาย เธอรู้เลยว่าคังอินต้องโทรกลับมาแน่เลยสักพักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

ติ๊ด !!! ๆๆๆ

โฮรินแกล้งหยิงขึ้นมาดูแล้วก็กดวางสายคังอินแทนกดรับ แล้วเธอก็

* ฮัลโห ว่าไง อุนโซ ...... อ้าว นั้นไงฉันบอกเธอแล้ว ว่าอย่างไปบ้า เทซุงมากนักแล้วเป็นไงล่ะตอนนี้ *

โฮรินหัวเราะเบา แต่ทำให้เทซุนตั้งใจฟังเธอพูดอย่าตั้งใจ เค้ารู้สึกแปลกใจทำไมผู้หญิงคนนี้ต้องมายืนให้เค้า แต่เทซุนก็ไม่อยากจะเดินหนีไปเพราะ เธอพูดเรื่องเกี่ยวกับเค้าเหมือนมีอะไรที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นและเค้าก็อยากรู้เรื่องว่าจะเป็นยังไงต่อแล้วโฮรินก็แกล้งพูดต่อไปว่า

* ฉันอยู่ที่ร้านหนังสือ กำลังอ่านเรื่อเทซุงอยู่พอดีเลย .... ดูซิข่าวเพิ่งออกมาวันนี้เองว่า ... นักร้องดังเทซุนเป็นกิ๊กกับนักร้องสาวลูกเศรษฐีชื่อดัง  ดูซิมีภาพด้วยอุนโซคนนี้ก็น่ารักดีนะ สงสัยเป็นนักร้องใหม่แน่เลย ปาปารัสซี่ไปถ่ายมาได้ไงไม่รู้ *

  เทซุนได้ยินอย่างนั้นก็เลยรีบหยิบหนังสือที่โฮรินเปิดอยู่ขึ้นมาดูทันที โฮรินเห็นเลยหัวเราะเบา และขณะที่เทซุนกำลังหาข่าวของเค้าในหนังสือเล่นนั้นอยู่นั้นเอง   โฮรินก็เลยว่าหนังสือเล่มนั้นลง แล้วหยิบอีกเล่มขึ้นมา

* เอ๊ะ อุนโซ เล่นนี้ก็มีอีกแล้ว ... ทำไมช่วงนี้มีแต่ข่าวของเทซุนในแง่แบบนี้อ่ะ ...เป็นดาราแต่ก็กล้าทำเรื่องแบบนี้ได้ไงก็ไม่รู้ ... เธอรู้ไหมว่าเรื่องอะไร ... เรื่องที่เค้ามีประวัติเสียๆไง เธอก็ลองไปอ่านดู นิไง เล่นนี้ก็มี อุ๊ย!เล่นนี้ก็มี เอ๊ะทำไมมีหลายเล่มจัง  *

เทซุนตกใจอย่างช็อกสุดๆ เค้าพยายามมองหาหนังสือที่โฮริบบอกชื่อทั้งหมด เทซุนมองตามมือโฮรินทุกเล่มจนโฮรินแน่ใจว่าเทซุนรู้หมดแล้วว่าเล่มไหนที่เธอหยิบและโกหกว่ามีข่าวอันชั่วร้ายของเทซุน โฮรินเลยเริ่มแผนต่อไป

 ติ๊ด !!! ๆๆๆ

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง แต่คราวนี้มันดังคาหูของโฮรินเลย คังอินโทรกลับมาเพื่อถามโฮรินว่ามีอะไรหรือป่าว แล้วเทซุนเห็นก็เลยหันหน้ามองไปที่โฮริน ด้วยความที่งงว่าทำไมเสียงโทรศัพท์ของโฮรินทำไมถึงดังขึ้นมาอีกครั้งทั้งๆที่เมื่อกี๊เธอยังคุยอยู่ ด้วยความตกใจโฮรินยกโทรศัพท์ออกจากหูทันที แล้วดูเบอร์ เธอเลยกดวางสายคังอินไป แทนที่จะกดรับอีกครั้ง แล้วก็อุทานออกมาก่อนยกใส่หูว่า

* แปปนึงนะ อุนโซ มีสายเรียกซ้อนเข้ามา *

โฮรินแก้หน้าไปอย่างหน้าตาเฉยแบบไม่อายฟ้าอายดินเลย

* ว่าไง มิจู ฉันกำลังจะซื้อหนังสือไปให้จะ จะเอาหมดเลยไหมล่ะ .. อ๋อจะเอาแต่เล่มที่มีข่าวเทซุนหรอ อืมดูก่อนนะ ก็มีเกือบ10เล่มนะเท่าที่ฉันเห็น แต่ละเล่มก็มีข่าวต่างกัน แล้วมันเหลือแค่อย่างละเล่มเองจะเอาหมดไหมล่ะ ถ้าเอาเดี๋ยวฉันไปเอาหนังสือนิยายที่ชั้นทางโน้นก่อนแล้วกัน *

หลังโฮรินพูดจบเธอก็แกล้งถือโทรศัพท์มือถือแล้วเดินไปที่อีกชั้นนึง ซึ่งเธอคิดว่าเทซุนคงจะเหมาหนังสือทั้งหมดชันนั้นไปด้วยความอยากรู้ว่าข้างในหนังสือนั้นมีเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับตัวเค้าบ้างแน่นอน  แล้วแล้วเวลาก็ผ่านไปซักพักโฮรินก็เลยเดินมาที่ชั้นเดิมที่เธอเจอเทซุน หนังสือที่เธอชี้กลับหายไปทั้งหมดตามที่เธอได้คิดไว้

โฮรินก็เดินออกมาจากร้านขายหนังสือด้วยความสุขจนเธอเดินยิ้มมาตลอดทางกลับบ้านแต่เวลาก็เกือบเที่ยงแล้ว เธอเลยแวะซื้อ ทักคาลบี หรือไก่บาบีคิวผัดซอสเกาหลี ที่ร้านที่อยู่แถวปากซอยบ้านเธอ ซึ่งห่างไปประมาณ500เมตร เป็นอาหารเลื่องชื่อของเมืองชุนชอน โดยเค้าจะนำไก่บาบีคิว ต้อก (ข้าวเหนียวปั้นเกาหลี) มันหวาน ผักต่าง ๆ ลงผัดกับซอสพริกเกาหลีในกระทะแบน วิธีการทานแบบเมี่ยงคำไทย โดยห่อกับผักกาดแก้ว หรือเพื่อจะให้เกิดอาหารชนิดใหม่ โดยการนำข้าวสวยและสาหร่ายแห้งมาผัดรวมกับทักคาลบี คือ ทักคาลบีบกคึม หรือข้าวผัดพริกไก่ ที่ทั้งหอม ทั้งน่ากินเป็นอย่างมากๆ แต่เท่านี้ก็ยังไม่พอเพียงกับท้องของโฮรินเลย เธอยังซื้อ บาบีคิว หรือบุลโกกีเกาหลี นั้นคือการเอาเนื้อหมูสไลด์ หมักกับซอสและเครื่องเคียงต่าง ๆ ให้ออกรสหวาน นุ่ม เวลาทานนำมาย่างขลุกขลิกกับซุปบนกระทะแบนหรือครึ่งวงกลม พร้อมผักกระหล่ำ กินพร้อมข้าวสวยร้อนจะยิ่งอร่อยมาก และ โอซัมหรือหมูปลาหมึกย่างบาร์บีคิวหมักสไตล์สมัยใหม่เกาหลี เป็นอาหารที่เหมาะกับตอนเที่ยงของโฮรินที่สุดเพราะมีรสชาติออกหวานเผ็ดเล็กน้อย โดยนำบาร์บีคิวหมูปลาหมึกลงในกระทะครึ่งวงกลมพร้อมน้ำซุปปรุงรส เมื่อสุกรับประทานพร้อมเครื่องเคียงและข้าวสวย แต่หากต้องการแบบรสชาติ เกาหลี แท้ๆ ก็สามารถใส่กิมจิหมักลงต้มด้วย ก็จะได้รสชาติอีกแบบหนึ่ง ที่อร่อยไม่แพ้กันเลย

ที่บ้านโฮริน

หลังจากที่เธอกลับมาจากร้านหนังสือแล้วก็ซื้ออาหารมาเธอได้จัดเตรียมอาหารที่จะกินอย่างเรียบร้อย แล้วโฮรินก็ขึ้นไปอาบน้ำประมาณ20นาทีแล้วเธอก็แต่งตัวใหม่ลงมาด้วยความหิวสุด แบบว่ากินอะไรก็ได้ที่ขวางหน้า แต่เมื่อเธอเดินลงมาเธอก็คิดว่าคังอินกลับมาแล้วเพราะเธอเห็นถุงหนังสือที่ว่างอยู่บนโซฟาเธอหยิบมาอ่านเล่มนึงก่อนจะเดินไปทางห้องครัวแล้วก็ต้องตกใจอย่างหนักเพราะเห็นคังอินกำลังทำลายอาหารมื้อที่วิเศษที่สุดของเธอ คือ อาหารที่แสนจะน่ากินของโฮริน คังอินกับใครก็ไม่รู้ที่เธอจำได้คุ้นๆ ว่าเหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน ได้กินอาหารของเธอหมดเลย ไม่เหลือแม้แต่น้ำหรือเศษอาหารที่ติดจาน

20นาทีก่อนที่โฮรินจะรู้ความจิง

คังอินขับรถมากับเทซุนที่มีหนังสือเป็น10เล่มที่ถืออยู่ในมือและกำลังอารมณ์เสียกับการถูกหลอกของผู้หญิงปริศนาที่เค้าเจอที่ร้านหนังสือ เทซุนได้แต่บ่นมาตามทางระหว่างไปบ้านโฮริน

* รู้ไหมพี่คังอิน ผมเชื่อเธอซะสะนิดใจเลยว่าหนังสือพวกนี้มันมีข่าวผมจิงๆ ไม่นึกเลยว่าเธอจะจำผมได้ แล้วทำไมเธอถึงจะหลอกผม หรือว่าเธอจะรู้จักผม แต่เธอจะทำอย่างงั้นไปเพื่ออะไรล่ะ ผมล่ะงงกับเธอสุดๆเลย *

คังอินฟังเทซุนมามากแล้วเค้าเลยถามกลับว่า

* แล้วนายจำหน้าผู้หญิงคนนั้นกับการแต่งตัวได้ไหมล่ะ *

* โหพี่จำได้ติดตาเลย  ทักผมเปียสองข้าง เสื้อสีชมพูด้านใน ใส่เสื้อกันหนาวแขนยาวสีขาวที่ยาวแค่ครึ่งตัว กับกระเป๋าพายข้างผ้ายีนปักรวดลายเป็นเทรนเด็กแนวนิดนึงมั้ง แล้วก็กระโปรงสีขาวตกแต่งด้วยลายลูกไม้ยาวถึงเข่าที่เธอใส่กับรองเท้าผ้าใบสีชมพูแล้วก็มีลายกาตูนหลายตัวเลย *

คังอินฟังแล้วก็จิตนาการตามแล้วรู้สึกคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูกแล้วคังอินก็มาถึงบ้านที่เค้าไม่รู้ว่าโฮรินกลับมาแล้วพร้อมกับเทซุนที่ถือถุงหนังสืออย่างสุดเซ็ง ทั้งสองเดินเข้าบ้านแล้วก็ตรงดิ่งไปที่ครัวทันที คังอินเห็นกับข้าวเตรีมไว้หลายอย่าง เค้าคิดว่าแม่คงเตรียมไว้ว่าเค้าอาจกลับมา เค้าเลย

* เทซุนมากินด้วยกันเร็ว กำลังร้อนเลย น่าอร่อยจัง *

* โหแม่พี่นิใจดีเนาะ เตรียมเอาไว้ซะเยอะเลย งั้นผมไม่เกรงใจล่ะนะ *

* เอาเลยน้องชาย *

คังอินตอบรับเทซุนที่กำลังกิน โอซัม ทั้งที่ ทักคาลบี ของโฮรินยังอยู่ในปากของ คังอินแล้วทั้งสองก็กินต่ออย่างอร่อย

เวลาปัจจุบัน

แต่แล้วความสุขของคังอินกับเทซุนก็หมดลงเมื่อเสียงกรี๊ดที่ดังรั้นจากข้างหลังของคังอินกับเทซุน

* อ๊าย!!!!!!!!! พี่คังอิน พี่ทำแบบนี้ได้ยังไปหะ พี่รู้ไหมฉันต้องหมดเงินไปเท่าไหร่กับอาหารพวกนี้ พี่นิมันแย่จิงๆเลย *

โฮรินตะโกนโว๊ยวายว่าคังอินด้วยความโกธรพร้อมกันม้วนหนังสือที่อยู่ในมือตีที่คังอิน ก่อนเธอจะหันไปมองหน้าของชายเสื้อดำว่าเค้าเป็นใคร

* โอะ ตายล่ะฉัน *

โฮรินคิดในใจ แล้วลากคังอินออกมาจากโต๊ะอาหารของบ้าน เทซุนนั่งดูด้วยความงง แล้วรู้สึกผิดที่ได้ทำเค้าลุกขึ้นไป ขณะที่โฮรินเลยถามคังอินว่า

* พี่จะพาเค้ามาบ้านทำไม ไม่รู้หรือไงว่าวันนี้ฉันอยู่บ้านหะ *

* ไม่รู้เลย *

คังอินตอบอย่างหน้าตาเฉย ก่อนที่โฮรินจะบ้าคลั่งขึ้นมาอีกครั้งเพราะเรื่องที่คังอินกินอาหารของเธอจนหมด และขณะที่โฮรินจะฟาดหนังสือลงที่หัวของคังอินอีกครั้ง

* ใจเย็นๆนะครับ ค่อยๆคุยกันก็ได้ *

เทซุนจับมือของโฮรินที่กำลังจะฟาดหัวของคังอิน โฮรินหันมามองหน้าของเทซุน อย่างช้าๆแล้วตอบไปว่า

* ใจเย็นหรอ *

โฮรินพูดพร้อมเดินเข้าหาเทซุน และด้วยหน้าตาที่โกธรของโฮรินทำให้เทซุนต้องเดินถอยหลังออกจากเธอ

* นายคิดว่าการที่คนๆนึงเตรียมการมาทั้งวันเพื่อจะได้กินอาหารที่ชีวิตนี่จะได้มีโอกาสกินอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แล้วก็ถูกคนมากินตัดหน้าไป ตัวนายเองจะรู้ซึกยังไง *

 * ตุ้บ!!! *

เสียงของเทซุนสะดุดโซฟาที่อยู่ด้านหลังแล้วเค้าก็นั่งฟังโฮรินขณะที่โฮรินเดินเข้ามาหยุดต่อหน้าเทซุน โฮรินหันไปมองหน้าคังอินแล้วบอกว่า

* คังอินเรื่องนี้นายต้องรับผิดชอบ *

โฮรินหันกลับมามองหน้าเทซุน เทซุนสดุ้งเมื่อโฮรินชี้มาที่เค้าแล้วบอกว่า

* นายคงรู้ตัวดีนะว่าทำอะไรลงไป แล้งฉันหวังว่าคงไม่มีเหตุการณ์แบบนี้อีก *

แล้วเทซุนกับคังอินก็มองตามโฮรินที่เดินไปที่บันไดเธอหยุดแล้วหันมาบอกว่า

* ถ้าใน 30 นาทีพวกนายยังไม่ซื้อมาคืนฉัน เรื่องนี้มันไม่จบแน่ *

โฮรินเดินขึ้นไปด้านบน แล้วคังอินกับเทซุนก็มองหน้ากันก่อนตัดสินใจจะออกไปซื้ออาหารที่เค้าทั้งสองกินมาคืนโฮริน แต่โฮรินก็ค่อยๆเดินลงมาดูว่าทั้งสองไปจิงๆหรือป่าว โฮรินไม่อยากเชื่อตัวเองเลยว่าเธอจะหลอกพวกเค้าให้เชื่อได้ขนาดนั้น เธอเลยลองจับเวลาดูว่า 30 นาที คังอินกับเทซุนจะกลับมาทันหรือป่าว แต่เหตุผลหลักที่เธอทำไปนั้นก็เพื่อที่จะไม่ให้เทซุน กล้ามาบ้านเธออีกนั้นเอง

แต่ทั้งหมดเป็นแค่ความคิดชั่ววูบของโฮรินเท่านั้นเพราะเธอโกธรที่คังอินมากินอาหารเที่ยวสุดวิเศษของเธอของเธอ แต่ด้วยที่เทซุนก็อยู่ด้วยเธอก็เลยเดินเข้าไปนั่งข้างๆคังอินแล้วยิ้มให้กับเทซุน

* พี่คังอิน พี่ชายสุดที่รัก ที่พี่กินอร่อยมากไหมคะ *

* อร่อยซิ เธอจะกินกับพวกฉันไหมล่ะ *

คังอินชวนโฮรินมากินด้วยกัน เค้ามองไปที่โฮรินแล้วก็ต้องพบความจิงที่น่ากลัวคังอินอุทานออกมาว่า

* ตายล่ะฉัน อย่าบอกนะว่าทั้งหมดนี่ของเธอซื้อมา *

โฮรินยิ้มพร้อมพะยักหน้า เพราะเทซุนก็ยังฟังคังอินกับโฮรินพูดกัน คังอินเลยถามโฮรินว่า

* เธอไปซื้อของพวกนี้มาจากร้านไหน *

* อ้าว รู้ตัวเร็วจังว่าต้องทำอะไร เดี๋ยวนี้เริ่มคิดได้แล้วนิ เก่งจัง ร้านแถวๆปากซอยบ้านเรานิเอง รีบไปเลย *

โฮรินพูดแล้วชี้มือไล่ให้คังอินไปซื้อมาคืน เพราะ ทั้งบ้านไม่เคยมีใครกล้าที่จะกินของๆโฮรินที่ซื้อมาโดยไม่ได้รับอนุญาต เพราะเธอจะวีนแตกทุกทีแล้วยังจะอาฆาตนานเป็นเดือนเลยทีเดียว เพราะฉะนั้นเหตุที่คังอินต้องรีบออกไปซื้อมาเพราะเค้าเคยโดนโฮรินวีนแตกใส่มาแล้ว สองครั้งเลยทีเดียว หลังคังอินวิ่งออกไปก็เหลือแค่ โฮรินกับเทซุนและถ้วยอาหารที่ว่างป่าว เทซุนเลยถามโฮรินด้วยความสงสัย

* พี่คังอินเค้าออกไปไหนล่ะคับ *

* อ๋อพี่เค้ากลับมาก็รู้เองล่ะคะ *

เทซุนมองโฮรินอย่างชัดๆ และตั้งใจนึกสุดๆว่าเธอคนนี้เคยเห็นที่ไหนมาก่อน เพื่อความแน่ใจเทซุนเลยถามโฮรินว่า

* คุณคือน้องคังอินหรอคับ *

* อ๋อ ฉันลืมไปเลย ฉัน มิน โฮรินคะ เป็นน้องของคังอิน อ๋อเราอายุไล่ๆกันเรียกเป็นเพื่อนเลยดีกว่าเนาะ *

* อืมงั้นก็ดี ฉัน คิม เทซุน เป็นนักร้อง พี่คังอินเค้าเป็นผู้จัดการส่วนตัวฉันเอง*

* อ๋อคะ รู้แล้วคะพี่เค้าเลยเล่าให้ฟังแล้ว *

เทซุนแปลกใจสุดๆว่าทำไมโฮรินถึงไม่มีท่าทีดีใจหรือตื่นเต้นอะไรเลยเมื่อเจอเค้า  เพราะเค้ารู้ว่าสาวๆที่เค้าเจอมาทุกคนเห็นเค้าแล้วเป็นต้องกรี๊ดทั้งนั้น เทซุนก็เลยถามอีกครั้ง

* โฮริน วันนี้เธอได้ไปที่ร้านหนังสือที่ไหนหรือป่าว *

โฮรินตกใจนึกว่าเค้าจำเธอได้ แล้วโฮรินเลยถามกลับว่า

* อ๋อไม่ได้ไปไหนนิคะ ไม่ได้ไปเลย ตัวฉันก็ไม่ได้เคยไปร้านหนังสือเลยสักครั้ง หรือว่านานๆไปครั้งนะคะ แล้วทำไมหรอคะ *

โฮรินพูดหลีกเลียงตัวเองสุดริด เธอพูดย้ำซะเทซุนฟังแล้วยังต้องงง แต่เทซุนกลับคิดว่า เธอคงไม่เคยไปจริงๆแน่ เพราะขนาดตัวเค้าที่มีชื่อเสียงออกจะโด่งดังทั้งขนาดนี้โฮรินยังไม่รู้จักเลย เทซุนกลัวโฮรินคิดมากกับคำพูดของเค้า เลยบอกออกไปว่า

* อ๋อ ไม่เป็นไรหรอก พอดีวันนี้ฉันไปร้านหนังสือมา ฉันโดนผู้หญิงคนนึงหรอกว่า นิตายสารพวกนี้มีข่าวของฉันแบบเสียๆหายๆอยู่ ฉันก็เลยเหมาหนังสือหมดเลยตอนที่เธอเดินไปเอาของที่อีกชั้นหนึ่ง ฉันมองเธอแค่ผ่านๆ เห็นแค่ว่าน่าตาคล้ายกันก็เลยแค่ลองถามดูเท่านั้นเอง อย่าคิดมากเลยนะ *

* อืมไม่เป็นไร ฉันมันก็คนหน้าโหลแบบนี้ล่ะ *

หุหุ นึกว่าความจะแตกซะแล้วนะนิ นั้นคือสิ่งที่โฮรินคิกในใจ  แล้วคังอินก็กลับมาใน27นาทีต่อมา และแล้วโฮรินก็ได้กินอาหารอย่างใจหวังซักที คังอินเลยรีบพาเทซุนออกจากบ้านทันทีเพราะถ้าอยู่นานกว่านี้ เรื่องมันอาจจะแก้ปัญหายากขึ้น ความลับของโฮรินอาจจะแตกก็ได้

-*-*-อ่านต่อหลัง6โมงเช้านะคับ อิอิ -*-*-