สายใยลิขิตรัก

ภายในห้องสี่เหลี่ยมแคบ ร่างกายเปราะบางกำลังสั่นไหวเมื่อเห็นผลตรวจ เธอท้อง!!! เฟย หรือ พิชภา นักศึกษาไทยที่ได้รับทุนมาเรียน ป.โท จากมหาลัยแห่งหนึ่งไทเป ตอนนี้เธอคิดอะไรไม่ออกแต่อย่างน้อยเธอต้องบอกเขาเป็นคนแรกที่เธอต้องบอกคือ จ้าวตงเว่ย หรือ แจ็ค แฟนในความลับของเธอ

เธอรีบเอาสิ่งที่อยู่ในมือวิ่งออกไปจากห้องน้ำทันที อีกสองอาทิตย์เธอก็จะเรียนจบแล้ว เธอจะทำอย่างไรดี เธอจะปล่อยใครรู้เรื่องนี้ไม่ได้ แต่เธอต้องบอกเขาเพื่อหาทางออกร่วมกัน เธอต้องทำยังไง

ในห้องหนึ่งของตึกสูงดาราชื่อดังอย่าง จ้าวตงเว่ยกำลังนั่งหลับตาให้ช่างแต่งหน้าทำผมของเขา วันนี้เขาต้องถ่ายนิตยสารฉบับหนึ่ง เสียงโทรศัพท์ของเขากำลังดัง ตงเว่ยเปิดตาเพียงข้างเดียวก็เห็นชื่อคนที่โทรมา เขาเอื้อมมือปิดเสียงโทรศัพท์แล้วคว่ำหน้าจอลงทันที สิ้นเสียงโทรศัพท์ก็กลายเป็นข้อความที่เข้ามาแทน

‘ฉันมีเรื่องจะบอก คืนนี้ฉันจะไปหาคุณที่บ้าน’ ตงเว่ยอ่านจบก็ถอนหายใจออกมาอย่างแรง

“โทนี่ เสร็จจากงานนี้แล้วผมมีงานที่อื่นอีกไหม” ตงเว่ยถามผู้จัดการส่วนตัวที่กำลังขะมักเขม้นในการเคลียร์ตารางงานของเขา

“วันนี้นายไม่มีงานที่ไหน เสร็จงานนี้ก็พักผ่อนได้”

“ดี เสร็จวันนี้แล้วนายกลับก่อนได้เลย ฉันอยากขับรถเอง”

“เอาแบบนั้นเหรอ?”

“เอิ่ม” 

พิชภานั่งกุมมือตัวเองอยู่ในบ้านของตงเว่ย หัวใจของเธอเต้นแรงจนได้ยินเสียงหัวใจตัวเอง เธอคิดสารพัดว่าจะหาทางออกยังไง เขาจะยินดีรับผิดชอบเธอกับลูกไหม แล้วถ้าเรื่องมันแดงออกมาก่อนเธอเรียนจบทำยังไง ถึงแม้มันจะเหลือแค่อีกสองอาทิตย์ก็ตาม หลังจากเรียนจบเธอก็ต้องกลับไปทำงานใช้ทุนอีก

ความกังวลสายตาของเธอจึงมองที่นาฬิกาบ่อย เธอแทบจะนับวินาทีตามเข็มที่กระติกผ่านไป ใจของเธอมันร้อนเสียยิ่งกว่าไฟ ในตอนนี้เธอต้องการเขามาร่วมแก้ปัญหา ทุกอย่างอาจจะจบง่ายขึ้นถ้าเขายินดีรับผิดชอบลูกและเธอ 

จ้าวตงเว่ยที่เดินทางมาถึงก็เห็นว่าไฟในบ้านเปิดสว่างก็เดาว่าพิชภามาถึงแล้ว ขายาวที่กำลังเดินเข้ามาในตัวบ้านเดินผ่านประตูเข้ามาก็เจอว่าพิชภาถอดรองเท้าเรียบร้อยผิดปกติ

“ผมมาถึงแล้วเฟย” ตงเว่ยตะโกนหาเจ้าของรองเท้า เสียงเรียกของตงเว่ยทำพิชภาสะดุ้งทั้งตัว ไม่นานเจ้าของเสียงก็เดินมาถึงโต๊ะอาหารในครัว “มาถึงนานรึยัง?” ตงเว่ยเดินเข้ามาหอมหน้าผากของพิชภา “แล้วคืนนี้จะค้างรึเปล่า”

“ฉันมีเรื่องจะบอก นั่งก่อนสิค่ะ” พิชภาพยายามทำตัวให้ปกติ “แต่ฉันขอถามคุณสักคำ ตลอดเวลาที่คุณจริงจังกับเรื่องของเรามากแค่ไหนคะ?”

“คุณก็คือผู้หญิงคนหนึ่งในชีวิตผม” ตงเว่ยตอบน้ำเสียงราบเรียบ 

“คุณคิดจะจริงจังกับฉันแค่ไหนคะ?”

“ทำไมถึงถามแบบนั้นล่ะ จริงจังแค่ไหนของคุณหมายถึงเรื่องบนเตียง?  คุณกำลังคิดมากเพราะเรื่องนี้เหรอเฟย”

“ฉันอยากให้เราสองคนแต่งงานกัน คุณจะแต่งกับฉันไหมคะ?”

“ถ้าการที่ผมนอนกับคุณแล้วนั้นหมายถึงผมต้องแต่งงานกับคุณ งั้นคุณก็คงไม่ใช่เจ้าสาวของผมคนเดียวหรอก” ตงเว่ยพูดติดขำแต่สักพักเขาก็หันมามองหน้าพิชภาเหมือนต้องการคำยืนยันว่าเธอพูดจริง

หลังจากที่ได้ยินประโยคนั้นออกจากปากของผู้ชายที่เธอรัก น้ำตาแห่งความเสียใจก็เอ่อขึ้นมา ความร้อนจากดวงตาทำให้น้ำตาที่คลออยู่นั้นไหลออกมาทันที พิชภาหยิบสิ่งที่เธอต้องการออกจากกระเป๋าสะพายของตัวเอง เธอพยายามควบคุมมือที่สั่นเทา น้ำตาที่ไหลออกมา ปากและเสียงของเธอสั่นไปหมด “แต่ฉันท้อง! ฉันท้องกับคุณ!” 
 

…………………………………………………
ช่วงนี้หายไปนาน (มาก) ฝากผลงานด้วยนะคะ
-อัยระ-