ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ the beginning
เขาตื่นขึ้นมาในกล่องอะไรซักอย่างที่มืดมิดไปหมดซะทุกทิศทาง ซึ่งตอนนี้เขารู้สึกได้ว่ามันกำลังเคลื่อนที่ขึ้นไปเรื่อยๆ
นี่มันบ้าอะไรเนี่ย?? เขาคิดพร้อมกับที่ความหวาดกลัวกำลังเพิ่มขึ้นในตัวเข้าเรื่อยๆ
"เฮ้ๆๆๆๆๆๆ ใครก็ได้ ช่วยด้ว--" ยังไม่ทันพูดจบ เขาก็ต้องหยุดชะงักเพราะกล่องนั่นหยุดการเคลื่อนที่อย่างฉับพลัน ทำให้ตัวเขากระเด็นไปกระแทกกับฝากล่อง เขาสลบไปอีกครั้ง
.
.
.
"เฮ้ เพียก ตื่นได้แล้ว ยินดีต้อนรับสู่ทุ่ง" เด็กหนุ่มที่น่าจะแก่กว่าเขากระโดดลงมากระชากตัวเขาขึ้น ทำเอาเขาสะดุ้งเฮือกเพราะความตกใจ
นี่มันอะ ไรอีกหล่ะเนี่ย?? เพียกงั้นหรอ?? เขาคิดอยู่ในใจจนทำให้อีกฝ่ายต้องตะโกนใส่เขาอีกครั้ง
"เฮ้ไอ้กุ้งแห้ง นายได้ยินชั้นมั้ย กัลลี่สั่งให้นายลุกขึ้น เดี๋ยวนี้"
"ฮ้ะ....อ๋อ........อืม"
ตอนที่เขาออกมาจากกล่องได้ สัญชาตญาณแรกบอกว่าต้องหนีออกไปจากที่นี่ หลังจากที่ตัดสินใจแล้วเขาจึงออกวิ่ง ในใจคิดอย่างเดียวคือต้องออกไปจากที่นี่
พลั่ก!!
เขาวิ่งจนไม่สนใจอะไร ทำให้ไปชนกับเด็กหนุ่มเอเชียคนหนึ่ง ซึ่งดูแก่กว่าเขาสอง-สามปีและร่างกายบึกบึนกว่าเขามาก ทำให้ตอนนี้เขาล้มลงไปนอนอยู่บนพื้น
"สวัสดี น้องใหม่ยินดีต้อนรับสู่ทุ่ง ฉัน..มินโฮ" มินโฮยิ้มพร้อมยื่นมือออกมาเพื่อจะช่วยเขายืน
"เอ่ออออ....คือชั้น..............โทมัส" โทมัสได้แต่จ้องมองร่างกายอันบึกบึนของอีกฝ่ายจนทำให้อีกฝ่ายรู้ตัว
"เฮ้เพียก มองอะไรอยู่หน่ะ"
"ฮ๊ะ" คำพูดนั้นเรียกสติโทมัสกลับมา "ไม่มีอะไรหรอก อย่าไปสนใจเลย"
"งั้นไปเถอะ เจ้าไปข้างในกัน อย่าไปสนใจเพียกป่าเถื่อนของฉันเลยนะ คนิื่นๆรอทำความรู้จักกับนายอยู่ข้างในแหนะ มั้งฟรายแพน วินส์ตัน อัลบี้ แล้วก็อีกหลายๆคน" พูดจบมินโฮก็ลากโทมัสที่แทบจะไม่ได้ตั้งตัวเลยวิ่งไปที่ห้องประชุมซึ่งเป็นเพิงไม้เก่าๆ ทำให้โทมัสเกือบจะเซทับมินโฮกลางสนามหญ้า หลังจากที่พูดคุยกันเสร็จโทมัาก็ตัดสินใจที่จะผูกมิตรกับมินโฮและนิวท์ที่ดูแล้วน่าจะเป็นมิตรที่สุดในทุ่ง
.
.
.
ตอนนี้ค่ำแล้ว โทมัสจึงต้องออกไปหาที่นอน ขณะที่กำลังเดินอยู่ก็มีเสียงๆหนึ่งที่ทำให้โทมัสหยุดกึก มินโฮนั่นเอง เขาตะโกนเรียกโทมัสให้รอเขาก่อน
"โทมัส ฉันนอนด้วยคนสิ"
"อืมๆ นอนสิ"
"เยี่ยมเลย งั้นตอนนี้ก็นอนได้แล้วนะ ...น้องใหม่"มินโฮหันมาขยี้ผมโทมัสหนึ่งทีก่อนจะหลับตานอนในที่สุด
โทมัสรอให้แน่นอนว่ามินโฮหลับไปแล้วจึงหันมาหาหน้าของเขา จ้องมองมินโฮขณะที่กำลังหลับอยู่พร้อมกับคิดในใจอยู่ตลอดทั้งคืนว่า
นี่มันบ้าอะไรเนี่ย?? เขาคิดพร้อมกับที่ความหวาดกลัวกำลังเพิ่มขึ้นในตัวเข้าเรื่อยๆ
"เฮ้ๆๆๆๆๆๆ ใครก็ได้ ช่วยด้ว--" ยังไม่ทันพูดจบ เขาก็ต้องหยุดชะงักเพราะกล่องนั่นหยุดการเคลื่อนที่อย่างฉับพลัน ทำให้ตัวเขากระเด็นไปกระแทกกับฝากล่อง เขาสลบไปอีกครั้ง
.
.
.
"เฮ้ เพียก ตื่นได้แล้ว ยินดีต้อนรับสู่ทุ่ง" เด็กหนุ่มที่น่าจะแก่กว่าเขากระโดดลงมากระชากตัวเขาขึ้น ทำเอาเขาสะดุ้งเฮือกเพราะความตกใจ
นี่มันอะ ไรอีกหล่ะเนี่ย?? เพียกงั้นหรอ?? เขาคิดอยู่ในใจจนทำให้อีกฝ่ายต้องตะโกนใส่เขาอีกครั้ง
"เฮ้ไอ้กุ้งแห้ง นายได้ยินชั้นมั้ย กัลลี่สั่งให้นายลุกขึ้น เดี๋ยวนี้"
"ฮ้ะ....อ๋อ........อืม"
ตอนที่เขาออกมาจากกล่องได้ สัญชาตญาณแรกบอกว่าต้องหนีออกไปจากที่นี่ หลังจากที่ตัดสินใจแล้วเขาจึงออกวิ่ง ในใจคิดอย่างเดียวคือต้องออกไปจากที่นี่
พลั่ก!!
เขาวิ่งจนไม่สนใจอะไร ทำให้ไปชนกับเด็กหนุ่มเอเชียคนหนึ่ง ซึ่งดูแก่กว่าเขาสอง-สามปีและร่างกายบึกบึนกว่าเขามาก ทำให้ตอนนี้เขาล้มลงไปนอนอยู่บนพื้น
"สวัสดี น้องใหม่ยินดีต้อนรับสู่ทุ่ง ฉัน..มินโฮ" มินโฮยิ้มพร้อมยื่นมือออกมาเพื่อจะช่วยเขายืน
"เอ่ออออ....คือชั้น..............โทมัส" โทมัสได้แต่จ้องมองร่างกายอันบึกบึนของอีกฝ่ายจนทำให้อีกฝ่ายรู้ตัว
"เฮ้เพียก มองอะไรอยู่หน่ะ"
"ฮ๊ะ" คำพูดนั้นเรียกสติโทมัสกลับมา "ไม่มีอะไรหรอก อย่าไปสนใจเลย"
"งั้นไปเถอะ เจ้าไปข้างในกัน อย่าไปสนใจเพียกป่าเถื่อนของฉันเลยนะ คนิื่นๆรอทำความรู้จักกับนายอยู่ข้างในแหนะ มั้งฟรายแพน วินส์ตัน อัลบี้ แล้วก็อีกหลายๆคน" พูดจบมินโฮก็ลากโทมัสที่แทบจะไม่ได้ตั้งตัวเลยวิ่งไปที่ห้องประชุมซึ่งเป็นเพิงไม้เก่าๆ ทำให้โทมัสเกือบจะเซทับมินโฮกลางสนามหญ้า หลังจากที่พูดคุยกันเสร็จโทมัาก็ตัดสินใจที่จะผูกมิตรกับมินโฮและนิวท์ที่ดูแล้วน่าจะเป็นมิตรที่สุดในทุ่ง
.
.
.
ตอนนี้ค่ำแล้ว โทมัสจึงต้องออกไปหาที่นอน ขณะที่กำลังเดินอยู่ก็มีเสียงๆหนึ่งที่ทำให้โทมัสหยุดกึก มินโฮนั่นเอง เขาตะโกนเรียกโทมัสให้รอเขาก่อน
"โทมัส ฉันนอนด้วยคนสิ"
"อืมๆ นอนสิ"
"เยี่ยมเลย งั้นตอนนี้ก็นอนได้แล้วนะ ...น้องใหม่"มินโฮหันมาขยี้ผมโทมัสหนึ่งทีก่อนจะหลับตานอนในที่สุด
โทมัสรอให้แน่นอนว่ามินโฮหลับไปแล้วจึงหันมาหาหน้าของเขา จ้องมองมินโฮขณะที่กำลังหลับอยู่พร้อมกับคิดในใจอยู่ตลอดทั้งคืนว่า
ทำไมนายถึงได้น่ารักขนาดนี้นะ??
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น