เกี่ยวก้อย...#ปัญเต็น#เต็นสิค

คิกๆๆๆ ฮ่าๆ อย่าดิปัญ"หญิงสาวตัวเล็กใต้ร่างของคนที่ตัวสูงกว่าเอ่ยขึ้น

     "ก็เต็นน่าแกล้งอ่ะ"เขาพูดพร้อมกับจี้เอวของอีกฝ่าย

     "ฮ่าๆๆๆ ปล่อยน่ะปัญอย่า"เธอพยายามปัดปายมือของอีกฝ่ายให้ออกห่างจากตัว แต่ดูเหมือนว่ามืออันทรงอำนาจนี้จะลุกลำเข้ามายิ่งกว่าเดิม

    "ปัญปล่อยน่ะ"

    "ไม่ นี้แน่ะๆ"

ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เต็นพยายามคิดวิธีที่จะหยุดมัน เธอโดนอยู่คนเดียวไม่ได้หรอก มันไม่ยุติธรรมสำหรับเธอ

    "นี้แน่ะๆๆๆ"

    "เห้ย! จิ้งจก"

ได้ผล ปัญกระเด้งตัวออกจาก

เต็นทั้นทีท่าทางลนลานและตกใจของเขาเล่นเอาอีกฝ่ายอดขำไม่อยู่

     "ไหนอ่ะ อย่ามาน่ะแม่จะตบให้ตัวแบนเลย"

     "ฮ่าๆๆๆๆๆ"

     "ขำอะไรอ่ะเต็น ก็รู้อยู่ว่าเราไม่ชอบ"

     "ก็ปัญตลกอ่ะ"เต็นพูดเสร็จก็ขยับกายขึ้นคร่อมอีกฝ่ายโดยที่รอยยิ้มของเธอยังคงอยู่บนใบหน้า

     "โกหกเค้า หรอ"เต็นกระตุกคิ้วเล็กน้อยพร้อมกับยิ้มให้กับชัยชนะของตัวเอง

     "ได้ผลป่ะล่ะ"

    "ร้ายน่ะเราอ่ะ"

    "แน่นอนแฟนสอนมาดี"คำพูดนี้เล่นเอาสะอีกฝ่ายไปไม่ถูกเลยทำได้แค่เบียนหน้าเพราะหน้าจะแดงเท่าลูกมะเขือเทศแล้ว

    "เขิลหรอ"

    "ทำอย่างกับตัวเองไม่เขิล นั้นหน้าหรือพระอาทิตย์จะแดงไปไหน"

    "จริงหรอ"เธอยกมือทั้งสองข้างขึ้นจับใบหน้าทันทีทำให้ปัญพ้นจากเกาะกุมมือของเธอ

ปัญเอนตัวขึ้นมาทำให้พวกเธอนั่งอยู่ในท่าที่ขาทั้งสองข้างสอดประสานกัน

    "นี้"ปัญพูดพร้อมกับสวมกอดเต็น"ปัญรักเต็นน่ะ รักมากๆด้วย"น้ำสีไสเม็ดเล็กๆไหลออกจากหางตาช้าๆ

"ถ้าวันหนึ่งปัญเต็น  ปัญคิดไม่ออกเลยว่าชีวิตนี้ปัญจะอยู่ยังไง"

ปัญซุกใบหน้าของเขาเข้ากับซอกคอขาวของเต็น น้ำตาที่กลั้นมาตั้งแต่เริ่มนั้นควบคุมไม่อยู่ชะแล้ว

     เต็นขมวดคิ้วทันทีเธองงไปหมดว่าเกิดอะไรขึ้น เมื่อกี้ยังดีๆอยู่เลย

 

     "เป็นอะไร ร้องให้ทำไม"เต็นละมือจากใบหน้าที่สวยคมของเธอแล้ววาดมันไปกอดปัญตอบ

     "ปัญรักเต็นน่ะ"ปัญไม่พูดอะไรนอกจากบอกรัก แล้วกระซับกอดแน่นขึ้นประหนึ่งว่าไม่อยากให้มันหายไปจากขีวิต"เต็นสัญญาได้มั้ยไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นห้ามเกลียดปัญห้ามลืมปัญ ห้ามน่ะห้ามเด็ดขาด"

     "อืม สัญญา เต็นจะไม่ลืมปัญ จะไม่เกลียดปัญ คนเนี้ยรักจะตายจะลมได้ไง"เธอพูดพร้อมกับลูหลังคนตัวสูงเบาๆ

     "สัญญาแล้วน่ะ"ปัญล่ะกอดเต็นแล้วเปลี่ยนมาจ้องตาแทน"ตาเธอสวยจังเลยเต็น"ปัญลูบเปลือกตาของคนตัวเล็กเบาๆก่อนพรมจูบมันลงด้วยความอ่อนโยน

     "เป็นอะไรเปล่าเนี้ย แปลกๆน่ะ อยู่ดีๆก็ให้เต็นมาสัญญาอะไรก็ไม่รู้"

     "ก็เผื่อไว้ไง ถ้าเกิดว่าวันหนึ่งเรามีเรื่องที่ผิดใจกันก็ให้นึกถึงสัญญาที่เราให้กันไว้ไง"ปัญเอื้อมไปปัดปอยผมของอีกคนเบาๆ

     "เต็นว่าคงไม่มีวันนั้นหรอก"

     ปัญโน้มตัวลงมาหาคนตัวเล็กแล้วกดจูบลงที่ริมฝีปากสีชมพูอ่อนอย่างนุ่มนวล จูบนั้นเริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อยๆตามจังหวะของคนที่ตัวสูงและมีอำนาจกว่า

     ปัญรักเต็นน่ะ

     

     ปัญรักเต็นน่ะ

    

      ปัญ ปะ ปัญ

 

     อ่ะห์ พี่ปัญเร็วกว่านี้อีกหน่อยสิโมไม่ไหวแล้ว

      ปัญรัก-อะห๊ะ! พี่ปัญ

     

     ปัญ-

     เฮือก!!

 ห่า~~ ห่า หึก ห่า

     น้ำตาสีไสๆของเต็นไหลออกมาช้าๆ เธอฝันแบบนี้แทบจะทุกวันตลอด 2ปี มันทำให้ต้องตื้นมากลางดึกแล้วร้องไห้จนเผลอหลับไปเอง ผู้หญิงคนนั้นยังตราตรึงในหัวใจเธอ ทุกการสัมผัส มันยังไม่ลบไปจากใจ มันช่างทรมารเหลือเกิน

    เมื่อไรเธอจะตายจากชั้นไปชักทีปัญ

     

     "เธอมันไม่ได้มีอะไรดีชักอย่างเลยเต็น ชั้นคิดได้ยังไงที่เอาคนอย่างมาเป็นเมีย"

     มันคือคำพูดสุดท้ายของคนที่เธอคิดว่าจะฝากชีวิตก่อนจะเดินจากไปพร้อมกับผู้หญิงที่เขามีอะไรด้วยวันนั้น

     มันทรมารเหลือเกิน

________________________

เรื่องเลยน่ะค่ะเนี้ยตั้งใจมากๆ

#รักคนอ่านทุกคน