คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : ตอนที่ 25 [100%]
อนที่ 25
"ุธรรศ ผม่ว"
"นอนไม่ไ้"
"แ่ผม่ว"
"มันไม่ี"
เฮ้อออออออออ
ถอนหายใยาวๆใส่หน้าุธรรศไปหนึ่ที ่วเวลายามเ้าผ่านไปนผ่านมื้อเที่ยยามบ่าย ผม็รู้สึ่วนอนมาๆ อยาะนอนพัให้หัวถึหมอน แ่็มีมารมาัโยุธรรศที่เอาพูว่า
'นท้อนอนลาวันมาๆะเป็นโรึมเศร้า'
ไปเอามาาไหน?
มีแ่ให้นท้อนอนลาวันพัผ่อน อนนี้ผมเลยไ้แ่นัุ่มปุ๊โยมีหมอนนิ่มๆวาถัาุธรรศที่นั่้าๆั้นลาผมับหมอนอยู่บนโฟาเบนาให่ในห้อทีุ่ธรรศให้นัไว้ให้ที่ั้นล่า
"มีอะไรอีบ้านะ"
ุธรรศหยิบโทรศัพท์ึ้นมาเปิแล้วเลื่อนๆไปมา ผมโัวไปูว่าุธรรศูอะไรอยู่อย่าเสียมารยาท ะนอน็ไม่ไ้เพราะุธรรศนั่วาอยู่แบบนี้ ็เสียมารยาทเลยนี่แหละ!
'ารปิบัิัวอนท้อ'
"..."
"..."
"...นี่ไ นอนมาไม่..."
"หึ...ผมนอนไ้แล้วใ่มั้ยรับ"
ผมอยาะหัวเราะใส่หน้าุธรรศสัที่เปิเอบทวามที่เียนว่า
"นท้อวรพัผ่อนให้มา เมื่อรู้สึ่วให้นอนพั ไม่วรฝืนัวเอ ่วไรมาสแระมีอาารแพ้ท้อทำให้ยิ่รู้สึ 'เพลีย' "
ผมอ่านออเสียให้ัฟัั ย้ำหนัๆรำว่าเพลีย
"..."
"ผมเพลียมา อนอนนะรับ"
ผมระเถิบัวไปนอนโฟาอีฝั่แทนโยที่ยอมเอาหัวนอนหนุนมือัวเอเอาาทิ้ลที่พื้นามแรโน้มถ่ว นอนะแ้าแบบนี้เอา็ไ้ ุธรรศหันมามอผมแวบนึแล้วลุออไป ผมเลยยับไปหนุนหมอนยาึ้นมาเหยียนอน บรราลูหมา็เินมานอนล้อมรอบโฟา ผมนอนหลับาล ไ้ยินเสียุธรรศปรับแอร์แล้วเปิออาห้อไป ว่าะไ้นอน แ่เรื่อแ่นี้แ่เพลียั
@หลายวันผ่านไป
อาาศยามเ้าในสวนที่ผมพยายามื่นมาสูมเอาวามสื่นเ้าปอใน่วหลัมานี้ ทำให้ผมรู้สึสบายาย สบายใมา รอบๆัวมีบรราลูหมาเินามไปลอทา ผมเินไปมาในสวนรอเวลาไปโรพยาบาลามทีุ่หมอนัไว้ วันนี้รวับลูศิษย์อลุหมอที่ิธุระ
ผมูนาฬิาโทรศัพท์็เห็นว่าใล้เวลา็เินลับเ้าไปในบ้าน ุธรรศเินลบันไมาพร้อมับระเป๋าใส่อใบเล็อผม ในนั้นใส่เอสาร่าๆไว้
"ไปันเถอะ เผื่อรถิ"
ใ้เวลาไม่นาน็มาถึโรพยาบาล พยาบาลที่หน้าาุ้นเยเินมาทัทาย พาผมไปเาะเลือ รวี่ วัวามันและอื่นๆอีนิหน่อย็พามาที่ห้อรว
ผมเ้ามารอุหมอในห้อพร้อมุธรรศ ุหมอยัไม่มาเลย ุธรรศ็เอาแ่เปิสมุฝาท้อไปมาราวับอ่านลายมือยึยือนั่นออ
พรึ่บ!
"อโทษที่ให้รอนานนะรับ"
ุหมอเินเ้ามาในห้อพร้อมับเอ่ยำอโทษ ส่รอยยิ้มใีมา้วย ผมส่ยิ้มอบลับไป
"สวัสีรับ ุราน์"
"สวัสีรับ เรียล้วย็ไ้รับ"
"รับ..."
"ผมธรรศรับ แฟนล้วย"
"เอ่อ...รับ"
ุหมอะัไปทันที ่อนะส่ยิ้มใหุ้ธรรศบ้า แุ่ธรรศ็เอาแ่ทำหน้านิ่ นุหมอ้อส่ยิ้มมาให้ผมแทน
"ผมรับเสและประวัิารรัษามาาอาารย์แล้วนะรับ ทุอย่าเป็นวามลับแน่นอนรับ..."
"รับ"
ุธรรศอบรับุหมอแทนผม ุหมอูๆแ่็พู่อ
"ผลรวน้ำาลในเลือับวามันปินะรับ ่วนี้ทานอาหารไ้ปิมั้ยรับ"
"ปิรับ"
ุธรรศยัอบแทนผมเหมือนเิม นผมไ้แ่นั่นิ่ๆ
"ยัมีอาารแพ้ท้ออย่าพวอาเียนับเวียนหัวอยู่มั้ยรับ"
"มีรับ บา่ว"
"แล้ว่วนี้..."
อีหลายำถามอุหมอามมาเรื่อยๆ ึ่นอบ็ือุธรรศ ุหมอพูอะไรุธรรศ็อบ บาำถามที่ผมวระอบเอ็อบแทนผมเรียบร้อย
แล้วผมมาทำไม?
ผมรับรู้ไ้ว่าสีหน้าผมอนนี้ะบึ้น่าู เพราะุหมอที่หันมามอผมูหน้าแหยเลย ุธรรศที่เหมือนะเพิ่รู้ัวหันมามอผมแล้วว้ามือบนัผมไปับไว้แล้วบีบเบาๆ
"ลอไปอัลร้าา์วูน้อันนะรับ"
ผมส่ยิ้มที่ิว่าีที่สุในอนนี้ไปใหุ้หมอแล้วหันมาีหน้าบึ้ใสุ่ธรรศที่ทำหน้าหลัาเห็นสีหน้าผม ผมเินามุหมอไปที่ห้อรวอีห้อ ุหมอให้ผมนอนบนเียแล้วเอาเลเย็นๆมาทาเบาๆที่หน้าท้อแล้วเอาเรื่ออะไรสัอย่ามาลึเบาๆที่หน้าท้อผม ผม้อไปที่อทีุ่หมอบอว่าเราะเห็นลูารนี้
"อนนี้น้อมีอวัยวะภายนอที่ัเนึ้น อยู่ใน่วำลัพันาอวัยวะ่าๆ ุแม่ลอูามที่เลเอร์ี้นะรับ ส่วนนี้ือ..." ผมมอามเลเอร์ที่ี้ามส่วน่าๆ น้ำาวนเียนะไหลแทบลอเวลา มีสิ่มีีวิเล็ๆที่ำลัอยู่ในท้ออผมทุรั้ที่รับรู้็รู้สึรัไ้แบบไม่สนสิ่ใ นี่สินะวามรัอแม่
ุหมอพาผมลับมาที่ห้อเิมแล้วอธิบายและแนะนำารูแลัวเอ่าๆ
"ุหมอรับ ผมมีเรื่ออยาะสอบถาม"
"รับ"
ผมมอหน้าุธรรศที่ำลัทำสีหน้าเรียึ
"ผมอยาลเรียนอสุพ่อุแม่มือใหม่ ุหมอพอะมีอสแนะนำมั้ยรับ"
น้ำเสียทุ้มเ้มพูออมาอย่าริั ผมใับวามใริันี้มานอยาะำแ่มัน็ำไม่ออเมื่อนึถึัวเอึ้นมา
"อสสำหรับุพ่อุแม่มือใหม่ มีหลายอสนะรับ ทั้ระยะสั้นระยะยาว เรียนที่บ้านหรือโรพยาบาล ุธรรศสนใแบบไหนบอับพยาบาลไ้เลยนะรับ ทาโรพยาบาลเรามีอสให้เลือมามายเลยล่ะรับ"
สีหน้าุธรรศผ่อนลายล ุหมออธิบายอีนิหน่อยแล้วเินออมาส่ผมับุธรรศ แล้วแนะนำับพยาบาลเรื่ออสเรียน
ุธรรศสอบถามอะไรับพยาบาลเยอะแยะมามายนผมที่ยืน้าๆ้อปลีัวออมานั่รอที่ม้านั่ใล้ๆแทน สัพัุธรรศ็เินลับมาหาผมพร้อมเอสารแนะนำอสเรียน
"ันให้นไปสอนที่บ้านนะ แ่ให้รอให้อายุรรภ์พ้นไรมาสแร่อน"
"รับ"
ผมมพูเนือยๆเพราะรู้สึ่วนอน เหมือนะหมแรยัไไม่รู้ หิวแล้ว้วย
"ไปหาอะไรินแล้วลับบ้านันนะ"
"..."
ผมไม่อบอะไร พยัหน้าอย่าเียว พอึ้นรถมาผม็เอนหัวบเบาะหลับาลทันที ะหลับแล่มิแล่ไปมานรถเลื่อนัวออาโรพยาบาล วาม่ว็ทำให้ผมหลับลไปอย่าไม่รู้ัว
.
.
.
@บัานรันปิิร
"สวัสี่ะ ุผู้หิ"
"สวัสี๊ะป้าันทร์ "
บรราสาวใ้เินออมายืนเรียทำวามเารพนายหิอบ้านที่ห่าหายาบ้านหลัให่นี้ไปหลายปี
"าธรรศล่ะ"
"พาุล้วยไปหาหมอ่ะ"
"อืม ันะเ้าบริษัทหน่อย อนเย็นไม่้อทำอาหารเผื่อและ็...ห้ามบอาธรรศว่าันลับมาแล้วนะ๊ะ"
"่ะุหิ"
รูปร่าที่ยัสมส่วนทั้ๆที่อายุ็เ้าเลหไปแล้วเินระหเ้าไปในัวบ้านพร้อมเสียหัวเราะในลำออย่าอารม์ี
'ุหิะเล่นอะไรอีนะ'
วามิอบรราสาวใ้่าพาันนึถึารเล่นสนุอุหิในทุรั้ที่ลับมาบ้านแล้วอารม์ี ึ่ในแ่ละรั้ส่วนมาะมีนหุหิหัวเสียเสมอ...
อื้
ผมบิี้เียเบาๆ หลัาื่นนอนยามบ่าย ุธรรศเ้าไปบริษัททำให้ไม่มีนมาอยวนอนนอนทำให้ผมหลับสบายสุๆ
บ๊อๆ บ๊อๆ
เสียหมาน้อยพาันเห่าอยู่หน้าประูที่ถูปิไว้าุธรรศที่ไม่อยาให้พวัวน้อยพาันเ้ามานอนใล้ๆอนผมหลับ ฝุ่นผฝุ่นนอะไรเนี่ยแหละ
ผมเินไปเปิประูให้พวัวน้อยเินเ้ามาัน แ่ละัวเินอ้อมวนรอบัวผมันให่ ผมหัวเราะับวามสใสอพวัวน้อย้มลลูบหัวลูบัว่อนะเินไปหาอะไรินที่รัว
ในรัวไม่มีใรอยู่เลย ผมมอไปรอบรัวสายา็ไปสะุับอมะพร้าวลูโที่ทำให้ผมาวาวทันที อยาินั แ่อยาินมะพร้าเผาอ่ะ ั้น...็เผาเอเลยสิ!
ผมเอามีมาัมะพร้าวออมาสอลูแล้วเินเปิู้่าๆเห็นมีเาถ่านับถ่าน้วย เ้าทาสุๆ ผม่อยๆยทุอย่าออมาที่สวนในส่วนที่ไม่่อยมี้นไม้ แล้วลมือุเาทันที โยเอาประสบาร์าารเปิอินเทอร์เน็และารเ้า่ายมาหลาหลายรั้มาใ้ สุท้ายเา็ุิ อยาะร้อีใให้้อโลหลัาพยายามมาเือบรึ่ั่วโม
ผมเอามะพร้าววาลไปบนไฟเลยและเอาพั พัไฟให้โหมึ้นมาหน่อย พยายามทำามที่เ้าเียนไว้ในอินเอร์เน็แบบละเอีย ผมนั่ลับพื้นรอมะะร้าวเผาอย่าเ็มที่ อยพัเวลาที่ไฟมันเบา
.
.
.
"วันมาาไหนน่ะป้าันทร์"
ุหิประภาที่เพิ่ลับมา ำลัเินเ้าบ้านแ่สายาันเหลือบไปเห็นวันาๆที่ล่อยละล่ออยู่ในอาาเบ้าน
"น่าะมาาทาสวน่ะุหิ"
"นสวนเผาอะไรรึไ...แล้วหนูล้วยลับมารึยั"
"ลับมาั้แ่่วสาย่ะ"
"หนูล้วยอยู่้าบนใ่มั้ย"
"ห้อปีวา่ะ ุธรรศให้นัไว้ให้"
"อืม...ไปพัเถอะป้าันทร์"
ุหิเินระหึ้นไปบนบ้าน เ้าห้อะพัผ่อน แ่็อยารู้ว่านสวนเผาอะไร เลยเปิระเบียออไปู แล้วโัวไปทาสวน
!!!!!!
วาู่สวยเบิว้าเพ่ให้ัอีที แล้ว็้อรีบุลีุอออาห้อ หมอารม์อยาพัผ่อนเมื่อเห็นว่า ลูสะใภ้อเธอที่ำลัั้ท้อำลัไส้นั่พัเาไฟอยู่
ใรให้นท้อมาทำอะไรแบบนี้เนี่ย!
.
.
.
"หนูล้วย!!!"
เฮือ!
ผมสะุ้ใราวับนมีวามผิ หันไปมอทานเรียื่อ็้อยิ่ใ
ุหิ!
"หนูล้วย! หนูมานั่พัเาทำไมลู! ทำอะไรเนี่ยลู!"
ุหิเินเ้าใล้ผมแล้วับัวผมที่นั่อยู่ให้ยืนึ้น มือนิ่มลูบหัวลูบหน้าลูบาผมไปทั่ว เหมือนะพยายามเ็อะไรออาหน้า
"เหื่อไหลหน้าำไปหมแล้วลู! ไปล้าหน้าล้าาเลย!"
น้ำเสียอุหิเหมือนำลัุลูหลานที่ทำผิเลย
"เอ่อ...มะพร้าว"
ผมหันไปมอมะพร้าวที่ยัอยู่ในเา
"เี๋ยวแม่ให้นสวนทำ่อ หนูมาับแม่มาลู"
ผมเินามแรึอุหิไปเรื่อยๆ นมาหยุที่ห้อน้ำ มือนิ่มับมือผมไปล้าๆถูๆแล้วเอาน้ำมาลูบหน้าให้ผม
"...ผมทำเอีว่ารับ"
ุหิยัทำ่อไปเหมือนไม่ไ้ยินำพูผม ปล่อยให้ำพูผมลอยไปับสายลมนป้าันทร์ที่ยืนอยู่ใล้ๆยิ้มำ ผมไ้แ่มอหน้าัวเอในระแล้ว็อยาะำ หน้าำเป็นปื้นเลย ุหิรับเอาผ้านิ่มาป้าันทร์มาับหน้าให้ผมหลัาล้าหน้าผมนไม่มีาบำอะไริบนหน้าแล้ว
"สะอาหมแล้วลู"
ุหิส่ยิ้มใีมาให้ผม แล้วพาันเินออาห้อน้ำ
"มะพร้าวเผาเสร็แล้วนะะ ะให้ัให้เลยมั้ย"
"เี๋ยวเอาไว้แบบนั้น่อนรับ"
ป้าันทร์พยัหน้าแล้วเินออไป
"หนูไม่ทานเลยล่ะลูนั่เผามาั้นานแล้วใ่มั้ย"
ผมหันมามอุหิที่มอผมอยู่่อนแล้ว ผมไม่อบำถามแ่ส่ายหัวเบาๆ
"สวัสีรับุหิ"
ผมยมือไหวุ้หิ เพราะั้แ่เอันยัไม่ไ้ทำวามเารพผู้ให่เลย ุหิำออมาเสียัลั่นที่เห็นผมทำแบบนั้น
"ฮะๆๆๆ น่ารััเลยหนูล้วย"
"เอ่อ..."
"โอ้ย ฮะๆๆ แม่ำนลืมอายุเลย"
ผมส่ยิ้มใหุ้หิเล็ๆ
"เฮ้อออ หนูะทำไร่อรึเปล่าลู แม่มีเรื่อะุย้วยหน่อย"
"..."
ผมะัพูอะไรไม่ออ ะว่าไปถ้าไม่ิเหุาร์อน่อนหน้า ามริมันวระเป็นเรื่อที่น่าใมาๆ เพราะุหิท่านลับมาแล้วเอผมที่ไม่รู้อิโห่อิเหน่ว่ามาาไหน มาอยู่ในบ้านท่าน
แ่เอ๊ะ!?!
ท่านรู้ัื่อผมนี่!!!
แล้วท่านรู้ัผมไ้ยัไ!?!??!
------------------------->TBC.
มาแล้วววววววว รบแล้วนร้าาาา อบุทุำลัใ่าาา
ความคิดเห็น