ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : น้องแบคตัวแสบ
สวัสีฮะผมื่อ 'บยอน แบฮยอน' มีเพื่อนสนิทอยู่สอนฮะื่อ ยอูับลู่หานนั่นไ พูถึ็มาเลยายยาริๆ><
"แบ" ยอูและลู่หานะโนเรียพร้อมันเสียใสเียวนะแมุ่! "เมื่อี้ันไปเอลุ่มานยอลมาแหละแ"
"หรออออ ไม่เห็นะน่าสนใรไหนเลย" ผมทำหน้าล้อเลียนเพื่อนที่ำลัเบ้ปาับำพูอผม แ่ะว่าไปลุ่มนั้น็หล่อริๆนี่นา
แ่ะแบบว่าหยิ่ไรี้ละน้าา~ "ไปเรียนัน!" ยอูบอผมับลู่หาน "ป่ะ ไปัน" ลู่หานบอพร้อมับูมือันไปสามน
.
.
ปึ
.
.
"โอ้ยยยยยยยยยยยอึ ใรทุ่มบาสใส่หลัรูส์วะะะะะะะ" ผมร้อเสียหลเมื่อรู้สึไ้ว่ามี้อนลมๆให่ๆหนัๆมาระแทที่หลัอย่าแร
"เป็นไรมามั้ยรับ อโทษนะ" เสียอบานที่ผมิว่าน่าะเป็นนทำให้ผมเ็บพูึ้นมา "็เ็บอะิถามไ้ไอ้....!" ำพูอถูลืนลอทันทีเพราะพอเยหน้าึ้นมา็พบไอ้นัปาร์! 'นอะไรน่ารัเี่ย' านยอลิในใ่อนะพยุแบฮยอนึ้นมา อันที่ริแบฮยอน็ไม่ไ้เ็บอะไรมาหรอแ่อยาให้านยอลทำหน้ารู้สึผิเท่านั้นแหละ "โอ้ยยยยๆๆๆๆๆๆ นายเล่นยัไอนายเนี่ย โอ้ยยยย เ็บบบๆๆๆ" หึๆหอยไปเลยสิ "ั้นเี๋ยวผมพาุไปโรพยาบาลนะรับ" "ไม่้อ!" "้อไป" "บอว่าไม่ไ!!" แบฮยอนเริ่มเท้าเอวอย่าโมโห "เ็บหลัอยู่ไม่ใ่หรอรับ หืมมม" านยอลพูพร้อมแล้โน้มหน้ามาใล้ๆ "โอ้ยย เ็บอยู่! ไปห้อพยาบาล็พอ" แบฮยอนเป็นนที่ลัวหมอและไม่อบียา อ้าว่าไปแ่ห้อพยาบาลที่โรเรียน็พอ
ห้อพยาบาล
"แสอนไปเรียน่อนเถอะ เสียเวลามาแล้ว" แบฮยอนที่เห็นว่าเพื่อนทั้สอนนั่เฝ้าัวเออยู่นานแล้ว เลยไล่ให้ไปเรียน
"เอาั้นหรอ... อยู่นเียวไ้แน่นะ" ลู่หานพูอย่าเป็นห่ว "ันอยู่ไ้" แบฮยอนอบเพื่อนให้หายเป็นห่ว "ั้นไปนะ..เี๋ยวหมาบะมาหา"ยอูบอพร้อมยมือบ๊ายบาย ั้นอแบฮยอนหลับสัีบแล้วัน
รื (เสียประู)
"หวัีรับหายปวหลัยั" านยอลที่เินมาพร้อมถุนมเินมาสะิไหล่แบฮยอนที่นอนหันหลัให้อยู่ "ืมมมม" แบฮยอนราเบาๆเมื่อถูรบวนารนอน "นาย!!!" แบฮยอนเผลอเ้ัวมาทันทีที่เห็นานยอลยื่นหน้ามาใล้ๆ ใล้มา ใล้นมูรูส์นับมูมึแล้วรับ "นี่นายเป็นโริหรอ อบเอาหน้ามาใล้ๆเนี่ย?" แบฮยอนฟึฟัทำเป็นโมโหใส่านยอล แ่ทำไมใมันเ้นแรันะ ฮึ่ยยยยยยย "็ผมอยารู้นี่รับว่าหายปวหลัหรือยั" านยอลเอาแ่ยิ้มนเห็นฟันรบทุี่ และิในใว่า 'นนี้แหละเมียรูส์' "ยิ้มอะไรอนายห๊ะ!!" แบฮยอนที่เห็นานยอลยืนยิ้มอยู่สัพั็ะโนลั่นห้อ "ั้นเย็นนี้ผมะพาไปินไอิมแล้วันนะ ไถ่โทษไีมั้ย?" แบฮยอนไ้ยินประโยนั้นา็ลุวาวทันที พูถึอินแบฮยอนไม่พลาแน่ยิ่เป็นอฟรียิ่พลาไม่ไ้ ใรเาไม่อยาินอฟรีบ้าล่ะ "รินะ... ั้นโอเ" านยอลยิ้มอีรั้ที่เห็นนรหน้าทำัวเหมือนเ็รีบล แหม่... ิแล้ว็น่าับฟัะริๆ "ั้นผมไปเรียน่อนนะรับ นอนพัเยอะๆนะ" านยอลยีหัวแบฮยอนเบาๆ "รู้แล้วน่าาาันโแล้วนะ" แบฮยอนยู่ปาแล้วทำแ้มป่อใส่านยอล โอ้อีเหี้ย..วามอทนรูส์มีน้อยนะรับ
.
.
ฟอ!
.
.
านยอลหันมาหอมแ้มแบฮยอนฟอให่แล้วรีบเินออไปทันที ปล่อยให้แบฮยอนนั่หน้าแอยู่ เสียายที่ไม่ไ้เห็นนัวแสบเินเนอะ
"ไอ้บ้าาาาาาาา!" แบฮยอนะโนไล่หลัานยอลไป พร้อมยมือลูแ้มัวเอเบาๆ มาโมยหอมไ้ยัไฮืออออออ พ่อฮะ แม่ฮะะะะ แบโนโมยหอมมมม แบเินฮะะะะ
แบเินหรอออออออออ!
แบเินหรอออออออออ!
แบเินหรอออออออออ!
"ะเินทำไมวะเนี่ยยยยย" แบฮยอนใ้สอมือยีหัวัวนยุ่แล้วล้มนอนบนเียพยายาม่มาให้หลับไม่ิเรื่อนั้น...เรื่อที่โนหอมแ้ม ไม่ใ่สิ! โนโมย่าหา...
Talk:
่อวววววว พี่ยอลเล่นน้อแบเินเลยนาาา น้อแบ็ใ่ย่อยที่ไหนล่ะ ิามอน่อไป~~ เป็นไปไ้ะอัพทุวันน้าาา ฝันี่ะทุนนน~~
ิแท็ #พี่ยอลี้ื๊อ
"แบ" ยอูและลู่หานะโนเรียพร้อมันเสียใสเียวนะแมุ่! "เมื่อี้ันไปเอลุ่มานยอลมาแหละแ"
"หรออออ ไม่เห็นะน่าสนใรไหนเลย" ผมทำหน้าล้อเลียนเพื่อนที่ำลัเบ้ปาับำพูอผม แ่ะว่าไปลุ่มนั้น็หล่อริๆนี่นา
แ่ะแบบว่าหยิ่ไรี้ละน้าา~ "ไปเรียนัน!" ยอูบอผมับลู่หาน "ป่ะ ไปัน" ลู่หานบอพร้อมับูมือันไปสามน
.
.
ปึ
.
.
"โอ้ยยยยยยยยยยยอึ ใรทุ่มบาสใส่หลัรูส์วะะะะะะะ" ผมร้อเสียหลเมื่อรู้สึไ้ว่ามี้อนลมๆให่ๆหนัๆมาระแทที่หลัอย่าแร
"เป็นไรมามั้ยรับ อโทษนะ" เสียอบานที่ผมิว่าน่าะเป็นนทำให้ผมเ็บพูึ้นมา "็เ็บอะิถามไ้ไอ้....!" ำพูอถูลืนลอทันทีเพราะพอเยหน้าึ้นมา็พบไอ้นัปาร์! 'นอะไรน่ารัเี่ย' านยอลิในใ่อนะพยุแบฮยอนึ้นมา อันที่ริแบฮยอน็ไม่ไ้เ็บอะไรมาหรอแ่อยาให้านยอลทำหน้ารู้สึผิเท่านั้นแหละ "โอ้ยยยยๆๆๆๆๆๆ นายเล่นยัไอนายเนี่ย โอ้ยยยย เ็บบบๆๆๆ" หึๆหอยไปเลยสิ "ั้นเี๋ยวผมพาุไปโรพยาบาลนะรับ" "ไม่้อ!" "้อไป" "บอว่าไม่ไ!!" แบฮยอนเริ่มเท้าเอวอย่าโมโห "เ็บหลัอยู่ไม่ใ่หรอรับ หืมมม" านยอลพูพร้อมแล้โน้มหน้ามาใล้ๆ "โอ้ยย เ็บอยู่! ไปห้อพยาบาล็พอ" แบฮยอนเป็นนที่ลัวหมอและไม่อบียา อ้าว่าไปแ่ห้อพยาบาลที่โรเรียน็พอ
ห้อพยาบาล
"แสอนไปเรียน่อนเถอะ เสียเวลามาแล้ว" แบฮยอนที่เห็นว่าเพื่อนทั้สอนนั่เฝ้าัวเออยู่นานแล้ว เลยไล่ให้ไปเรียน
"เอาั้นหรอ... อยู่นเียวไ้แน่นะ" ลู่หานพูอย่าเป็นห่ว "ันอยู่ไ้" แบฮยอนอบเพื่อนให้หายเป็นห่ว "ั้นไปนะ..เี๋ยวหมาบะมาหา"ยอูบอพร้อมยมือบ๊ายบาย ั้นอแบฮยอนหลับสัีบแล้วัน
รื (เสียประู)
"หวัีรับหายปวหลัยั" านยอลที่เินมาพร้อมถุนมเินมาสะิไหล่แบฮยอนที่นอนหันหลัให้อยู่ "ืมมมม" แบฮยอนราเบาๆเมื่อถูรบวนารนอน "นาย!!!" แบฮยอนเผลอเ้ัวมาทันทีที่เห็นานยอลยื่นหน้ามาใล้ๆ ใล้มา ใล้นมูรูส์นับมูมึแล้วรับ "นี่นายเป็นโริหรอ อบเอาหน้ามาใล้ๆเนี่ย?" แบฮยอนฟึฟัทำเป็นโมโหใส่านยอล แ่ทำไมใมันเ้นแรันะ ฮึ่ยยยยยยย "็ผมอยารู้นี่รับว่าหายปวหลัหรือยั" านยอลเอาแ่ยิ้มนเห็นฟันรบทุี่ และิในใว่า 'นนี้แหละเมียรูส์' "ยิ้มอะไรอนายห๊ะ!!" แบฮยอนที่เห็นานยอลยืนยิ้มอยู่สัพั็ะโนลั่นห้อ "ั้นเย็นนี้ผมะพาไปินไอิมแล้วันนะ ไถ่โทษไีมั้ย?" แบฮยอนไ้ยินประโยนั้นา็ลุวาวทันที พูถึอินแบฮยอนไม่พลาแน่ยิ่เป็นอฟรียิ่พลาไม่ไ้ ใรเาไม่อยาินอฟรีบ้าล่ะ "รินะ... ั้นโอเ" านยอลยิ้มอีรั้ที่เห็นนรหน้าทำัวเหมือนเ็รีบล แหม่... ิแล้ว็น่าับฟัะริๆ "ั้นผมไปเรียน่อนนะรับ นอนพัเยอะๆนะ" านยอลยีหัวแบฮยอนเบาๆ "รู้แล้วน่าาาันโแล้วนะ" แบฮยอนยู่ปาแล้วทำแ้มป่อใส่านยอล โอ้อีเหี้ย..วามอทนรูส์มีน้อยนะรับ
.
.
ฟอ!
.
.
านยอลหันมาหอมแ้มแบฮยอนฟอให่แล้วรีบเินออไปทันที ปล่อยให้แบฮยอนนั่หน้าแอยู่ เสียายที่ไม่ไ้เห็นนัวแสบเินเนอะ
"ไอ้บ้าาาาาาาา!" แบฮยอนะโนไล่หลัานยอลไป พร้อมยมือลูแ้มัวเอเบาๆ มาโมยหอมไ้ยัไฮืออออออ พ่อฮะ แม่ฮะะะะ แบโนโมยหอมมมม แบเินฮะะะะ
แบเินหรอออออออออ!
แบเินหรอออออออออ!
แบเินหรอออออออออ!
"ะเินทำไมวะเนี่ยยยยย" แบฮยอนใ้สอมือยีหัวัวนยุ่แล้วล้มนอนบนเียพยายาม่มาให้หลับไม่ิเรื่อนั้น...เรื่อที่โนหอมแ้ม ไม่ใ่สิ! โนโมย่าหา...
Talk:
่อวววววว พี่ยอลเล่นน้อแบเินเลยนาาา น้อแบ็ใ่ย่อยที่ไหนล่ะ ิามอน่อไป~~ เป็นไปไ้ะอัพทุวันน้าาา ฝันี่ะทุนนน~~
ิแท็ #พี่ยอลี้ื๊อ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น