Our destiny(ชะตากรรมและพรหมลิขิตของพวกเรา)

Chapter 0
วันนี้เหมือนกับวันปกติทั่วๆไปผมเป็นหนุ่มออฟฟิสธรรมดาๆอายุ 21 ผมขึ้นรถไฟฟ้าที่ไม่มีแม้แต่ที่ให้ผมนั่ง อีกทั้งยังเบียดเสียดราวกับว่านี่เป็นรถไฟขบวนเดียวของโลก แต่ผมก็ยังขึ้นรถไฟขบวนนี้ทุกครั้ง เพราะว่าเธอ”ฮานาโอะ”ขึ้นรถไฟขบวนนี้ทุกครั้ง เธอทำให้ผมมีแรงบันดาลใจที่จะทำงาน ที่จะเข้าหาความสุข ที่จะมีชีวิตต่อ เธอไม่รู้ด้วยซำ้ว่าเราขึ้นขบวนเดียวกัน ผมรู้จักกับเธอตอนม.ต้น เธออายุมากกว่าผม 2 ปี เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น เธอเป็นคนนิสัยดี น่ารัก แถมยังเรียนเก่ง หน้าตาก็ดี ผมของเธอสีดำสนิท และเป็นวาวราวกับแร่แมกนีไทด์บริสุทธ์ ตาของเธอเป็นสีเขียวราวกับหินทัวร์มาลีน ผิวของเธอขาวดั่งหิมะแต่ก็ใสดั่งเพชร เธอเป็นซีอีโอของบริษัทที่มีชื่อเสียง ในขณะที่ผมเป็นแค่พนักงานระดับล่างของบริษัทระดับล่าง “อื้ดๆๆ...การเทเลพอร์ทสมบูรณ์แบบ” อยู่ดีๆ ก็เหมือนว่าผมอยู่บนอวกาศไม่สิ อยู่ในห้องกระจกที่อยู่ในอวกาศเพราะในนั้นมีอากาศและผมไม่ได้ลอยไปมาแต่ยืนอยู่บนพื้นผมหันไปข้างๆผมเห็นรุ่นพี่ฮานาโกะ และคนอื่นๆที่ผมไม่รู้จักอีก 10 คน “สวัสดี ยินดีต้อนรับพวกคุณทั้ง 12 คน ครึ่งนึงของพวกคุณจะเป็นกลุ่มคนที่ถูกเลือกและอีกครึ่งก็จะได้ใช้ชีวิตตามปกติ”