คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : KKT : Kristao : Boxer shorts and Panda : VALENTINE (1//?)
Boxer shorts and Panda
Date : 15 ก.พ. 57
Couple : kris x Tao
Up date :: วันที่ลง
12 กุมภาพันธ์ 57
ช่วงเวลาเย็น….
อีกไม่กี่วันก็จะเป็นวาเลนไทน์เดย์
….
..
.
แค่ 2 วันเท่านั้น…..
“เฮ้ย…พวกนายวันวาเลนไทน์พวกนายจะทำอะไรให้แฟนวะ?” เสียงหวานของบยอนแบคยอนขึ้นกลางบทสนทนาทำให้พวกผมซึ่งได้แก่ ผม ลู่หาน และเฉิน ที่กำลังทำกิจกรรมการกินต้องหยุดชะงักเมื่ออยู่ดีๆเพื่อนสุดฮอตอย่างบยอนแบคฮยอนถามถึงวันวาเลนไทน์
“ทำไมนายถามอย่างนั้นวะ?”เฉินถาม ซึ่งพวกผมก็พยักหน้าเห็นด้วย
“อ้าว? ก็เห็นเพื่อนในห้องทุกคนกระตือลือล้นกันนี้หว่าก็เลยอยากรู้ว่าพวกมึงจะทำอะไรกันมั้ย?”
“แล้วอะไรที่ว่ามันคืออะไรวะ? ศัพท์แกมันยากหรือฉันมันโง่วะ?”ลู่หานถาม
“ก็แบบพวก ส่งจดหมาย ทำซ็อคโกแลคไปบอกรักคนที่ชอบอะไรพวกนี้ไง”
“อ้อ….”
“แล้วสรุป พวกนายจะทำอะไรวะ ฉันว่าจะทำซ็อคโกแลคไปบอกรักพี่ชานยอล”แบคฮยอนบอกแล้วทำหน้าภูมิใจ โดยที่ผม ลู่หาน และ เฉินเริ่มทำหน้ากังวล
ก็ฝีมือทำอะไรของแบคน่ะสามารถเป็นอาวุธล้างเผาพันธุ์ได้เลยน่ะสิ
สงสัยพวกผมต้องทำบุญไปเพื่อพี่ชานยอลซะแล้ว….
“ฉันว่าจะไปบอกรัก พี่หมินวะ….”
ไม่ใช่เสียงใครที่ไหน….
นอกจาก….
แน่ะ!!
ไม่ใช่เสียง จงแด หรือเฉินด้วยครับ
เพราะนี้มันเป็นเสียงของ เหี่ยวลู่ เอ๊ย! เสี่ยวลู่ ของพวกผมต่างหาก พวกผมพยักหน้าเข้าใจกันทุกคน เพราะลู่หาน แอบชอบ พี่มินซอก หรือ ซิ่วหมินมาตั้งหลายปีตั้งแต่ตอนที่ลู่หานย้ายจากจีนมาเกาหลีได้มั้งเพราะพี่หมินเป็นคนอุปการะเลี้ยงดูลู่หานและด้วยความน่ารัก นิสัยดี และขี้อ้อนของพี่ซิ่วหมินเลยทำให้ลู่หานหลงรักพี่ซิ่วหมิน
“แล้วนายละจงแด?”
“ห่ะ? ฉันเหรอ?”
“เออสิ… ว่าไง นายจะทำอะไรในวันวาเลนไทน์?”
“อืมมมม….ฉันว่าฉัน” เสียงของจงแดเริ่มติดขัดเหมือนเขินอาย ซึ่งปฎิกิริยานี้ก็กระตุ้นต่อมขี้สงสัยของพวกผมได้เป็นอย่างดี
“นายจะทำไรวะ…บอกมานะ บอกมา!”
เหมือนจะไม่ทันใจแบคฮยอน แบคฮยอนรีบถลาไปกระชากคอเสื้อเฉิน ไปมาจนเฉินได้แต่ส่ายหัวไปมาตามแรงเหวี่ยง
“โอ้ยๆๆ แค่กๆๆ บะ บอกแล้ว หยุดดดด”
“อย่าลีลา บอกมาเลยนะ”
“ฉันว่าฉันจะ….ไปทำบุญเก้าวัด ฟังธรรม ทำบุญ สวดมน และกินเค้กส้มฉลองวันวาเลนไทน์^[ ]^!!”ว่าจบก็ยิ้มแฉ่ง…..
…..
..
.
แล้วที่พวกผมอยากรู้คือแค่นี้เองเหรอครับ….. อาเมนนน
….
..
.
“แล้วนายละ หวงจือเทา”เสียงของแบคฮยอนดังขึ้นหลังจากที่เนื้อหาสาระก่อนหน้านั้นผมแถบไม่มีบทพูด ผมจ้องเพื่อนแต่ละคนที่กำลังมองผมเหมือนลุ้นว่าผมจะสามารถแปลงร่างเป็นหมีแพนด้าได้หรือไม่ แค่กๆ หลงประเด็น โทษๆ
“ก็ไม่มีอะไรมาก”
“,,,,”
“ก็ฉันก็จะ นอน กิน และ นอนเท่านั้น” ผมว่าแล้วปิดประเด็น เพื่อนของผมพี่เหลือเบิกตากว้างแทบจะถลนออกมา
“อะไรวะ!! วันวาเลนไทน์ทังทีนายไม่คิดจะทำอะไรที่มันพิเศษสักอย่างเลยเหรอวะ”แบคฮยอนโวยวายเมื่อเห็นผมไม่กระตือรือล้น
“นั้นสิ หนึ่งปีครั้งนะเว้ย”ตามด้วยเฉิน
แหม….ที่นายยังเข้าวัดทำบุญเฉยๆเองนะครับ….
“เออเพิ่มก็ได้ๆ”
“….”
“นอกจากนอน กิน แล้ว ฉันจะไป…เดินเล่นที่แม่น้ำ…จบนะ กูไปเข้าชมรมละบาย”
ผมว่าแล้วก็เดินจากไปอย่างหล่อเหลา ทิ้งให้พวกเพื่อนๆของผมโวยวายว่าผมไม่เห็นความสำคัญอย่างวันวาเลนไทน์เดย์ได้อย่างไร
หึ
ใครบอกกันละว่า…ผมจะ กิน นอน และเดินเล่น คนเดียว….
ผมจะไปเดินเล่นกับคนที่ผม…..แอบรัก….ต่างหาก
ตอนนี้ก็ราวๆ ประมาณ 18.00 น. ได้มั้ง? ผมหยิบผ้าเช็ดตัวมาซับเหงื่อของตัวเองจากการซ้อมวูซูเบาๆก่อนที่จะปิดตู้เย็นของชมรมเพื่อหยิบน้ำมาริมหนึ่งแก้ว และหยิบขวดน้ำขนาดเล็กใส่กระเป๋าเป้ไปหนึ่งขวด
ผมยกยิ้มเล็กน้อยก่อนที่จะเก็บของเข้าที่ และปิดห้องชมรมวูซูและรีบมุ่งหน้าไปที่ชมรมบาส…..
“ตึก ตึก” เสียงลูกบาสที่กระทบกับพื้นดังไปทั่วโรงยิม ผมถอนหายใจอย่างโล่งอกที่อย่างน้อยผมก็ยังมาทันเวลาที่ คนนั้น ยังอยู่ในที่โรงยิม
“ขออนุญาตครับบบ!!”ผมแหกปากร้องเรียกความสนใจ
ซึ่งได้ผล
เขาคนนั้นหันมามองผมแล้วฉีกยิ้มกว้างจนแทบจะเห็นเงิงออกมาทุกซี่…..
“อ้าว? จือเทามาแล้วเหรอ? รอพี่แป๊ปหนึ่งนะ พอดีวันนี้ซ้อมเพลินไปหน่อย”
“เหรอครับ? น้ำมั้ยครับพี่คริส”ผมว่าแล้วหยิบขวดน้ำที่จิ๊กมาจากห้องชมรมของตัวเอง พี่คริสทำปากยู่เล็กน้อยอย่างขัดใจแต่ก็รับน้ำจากผมแต่โดยดี
“อะไรกันอ่ะ พี่บอกเรากี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกพี่ว่าคริส”
“อ้าว? แล้วจะให้ผมเรียกพี่ว่าอะไรละครับ? พี่เงิงบานอย่างงั้นเหรอครับ?”
“โหยยย เทาอ่า~” พี่คริสว่าแล้วเริ่มเบะปากออก
เฮือกกก …. กลัวอะ 55
“ครับ เรียกทำไมครับ? อย่ามาทำหน้าปัญญาอ่อนนะพี่ไปเก็บของได้แล้วครับ ผมอยากกลับบ้าน”
“ไม่!”
“…พี่คริส~”
“ไม่พี่จะไม่เก็บ จนกว่าจือเทาจะเลิกเรียกพี่ ว่าพี่คริส”
“โธ่พี่ จะให้ผมเรียกว่า เงิงบาน จริงดิ”ผมถามอย่างทีเล่นทีจริง แหม ก็ทำไงได้ครับ ผมก็เขินเหมือนกันนะ ถ้าจะให้เรียกชื่อ พิเศษ….ของคนที่ผมแอบรักต่อหน้าน่ะ…
“ไม่ใช่สิเทา เรียกพี่ว่า พี่อี้ฟาน ต่างหาก~”คนตัวสูงกว่าเริ่มงอแง ผมหัวเราะเล็กน้อยกับท่าทางปัญญาอ่อนนั้น
“ครับๆ พี่อี้ฟานก็พี่อี้ฟาน”
“แค่นั้นก็สิ้นเรื่อง โธ่ ไอ้แพนด้าดื้อ!”ว่าแล้วก็ใช้มือหนาขยี้หัวของผม
เหอะ…
ให้ตายสิ….
ทำไมใจผมต้องมาสั่นด้วยเนี้ย….
หลังจากที่พี่คริสใช้เวลาไม่นานในการปิดโรงยิมและเก็บอุปกรณ์ พวกผมสองคนก็เลยตัดสินใจกันว่าจะไปหาอะไรกินข้างทางก่อนค่อยกลับไปที่คอนโดที่พวกผมอาศัยอยู่
ครับ พวกเราอาศัยอยู่คนโดเดียวกันครับ
แต่อยู่คนละห้องนะ ห้องใครห้องมันพอดีว่าเราแค่บังเอิญไปซื้อคอนโดห้องใกล้กันเฉยๆ
“นี้จือเทา…”พี่คริส เงยหน้าออกจากชามก๋วยเตี๋ยวข้างทางที่พวกผมชอบกินเวลาดึกๆ ผมละสายตาจากชามก๋วยเตี๋ยวมองหน้าพี่คริสที่กำลังทำสีหน้าแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก
เหมือนจะกำลังกังวัลก็ไม่เชิง อายก็ไม่เชิง….
“ว่าไงครับพี่คริส”
“….พี่บอกว่าไง?”
“โธ่พี่! แค่นี้ก็เอาเนอะ”
“ก็พี่ชอบนิ~ “
เฮือกกก เอาอีกละ…..
พี่คริสจะแอคแทคจือเทาทำไมบ่อยๆละครับ!!
“ว่าไงครับพี่อี้ฟาน~”ผมทำเสียงล้อเลียน พี่อี้ฟานหัวเราะหน่อยๆ แต่โครตดูดี
“พี่แค่อยากรู้ว่า วันวาเลนไทน์จือเทาจะทำอะไร?”
“….”
คำถามนี้อีกแล้ว….
“คือพี่….”
“พี่อี้ฟานจะรู้ไปทำไมครับ?”
“ก็…เฮ้ออ ช่างมันเถอะ”พี่คริสเลิกลั่กก่อนที่จะถอนหายใจ
“….”
“….”
“ผมก็ไม่ทำอะไรนะ นอกจาก กิน นอน”
“แปลว่านายว่าง”
“คงงั้นมั้งครับ…”
“หืม….ก็ดีแล้ว”พี่คริสว่าแล้วยิ้มกว้าง
“ทำไมละครับ?”
“เป็นผู้ชายอย่าขี้เจื อ ก” พี่คริสว่าแล้วยิ้มโชว์เงิงอย่างสวยงาม ใช้นิ้วเรียวยาวของตัวเองจิ้มมาที่หน้าผากของผมเบาๆ
“โหพี่ทันสมัยดีนะ คนกำลังฮิตเล่นคำนี้ในเฟสบุ๊คเต็มเลย”
“แหม ก็พี่ทั้งหล่อ รวย และเต็มไปด้วยสไตล์อะนะ~ ฮ่าๆ”
“ครับๆ”
“จริงสิ จือเทา พี่ว่ากินข้าวเสร็จเราไปเดินตลาดกันดีมั้ย?”
“หืมไม่ละครับผมเหนื่อย”
“น่านะ~ ไปเถอะ เดียวป๋าฟ่านฟ่านเลี้ยงก็ได้นะ”
“โห จริงดิพี่”ผมว่าด้วยความดีใจ
“จริงดิ เอาหน้าหล่อๆเป็นประกันเลย อยากกินไรป๋าเลี้ยงไหนลองเรียกป๋าว่า โอป้า สิ”
“สรุปว่าจะป๋าหรือโอป้าครับเนี้ย”
“โอป้าดีกว่า โอป้าน่ารักกว่า~”
เฮือกกก!!
น่ารักกว่า!!
ฆ่าผมเถอะพี่อี้ฟาน ผมจะฟินตายแล้ว!!
กว่าจะกลับได้ก็ประมาณ 3 ทุ่มกว่าๆ แถมที่สำคัญ ไม่ได้อะไรกลับมาเลยครับ
เพราะผมกินหมดไปแล้ว เอิ๊กกกก
“โห่ พาลูกคนอื่นกลับบ้านดึก พี่นี้เหมือนเป็นคนเลวมากๆเลยนะเนี้ย”
“โธ่ ถ้าพ่อผมรู้คงปลื้มอ่ะครับ ไปเที่ยวกับผู้ชายจนดึกดื่นดูไม่ดีเลยนะเนี้ย พี่อี้ฟานจะรับผิดชอบป่ะ ถ้าพ่อผมโกรธ”
“แหม ให้ไปสู่ขอก็ยังได้เลย~”
“///”
“เขินรึไง แพนด้า ฮ่าๆ พี่ไปละ ฝันถึงผี เอ๊ย!! พี่ด้วยนะ บาย”พี่อี้ฟานว่าแล้วก็เดินกลับห้องของตัวเองไป
ฮื่ออออ….ไม่ไหวอ่ะ
ทำไม….
ทำไมพี่คริส วันนี้อ่อยจือเทาจังเลย จือเทาจิไม่ทนนน!!
13 กุมภาพันธ์ 57
ประมาณ 7.00 น.
เมื่อวานผมคิดทั้งคืนแล้วนะ…..
นั่งคิด
นอนคิด
ตีลังกคิด
วูซูคิด
ชอบพี่คริส
เอ๊ย!! อันหลังไม่ใช่หล่ะ เอาเป็นว่า ไม่ว่าผมจะคิดยังไง๊ ยังไง ผมก็คิดออกแต่ว่า วันพรุ่งนี้ผมจะไปบอกชอบพี่อี้ฟานให้ได้….
แต่ปัญหาติดที่ว่า…..
ผมจะไปบอกชอบยังไงนี้สิ….แถมวันนี้ก็เป็นวันที่ 13 แล้ว ด้วย นั้นก็หมายความว่าอีกไม่ถึง 24 ชั่วโมงก็จะเป็นวันแห่งความรักแล้ว
โธ่!! ผมยังไม่ทันได้เตรียมอะไรเลยนะครับ….
แต่เอาเถอะ…ผมโดดเรียนหนึ่งวันก็ได้นะครับ
คือ….พ่อต้องเข้าใจนะว่า ความรักมันทำให้คนหลงผิดอ่ะ แง้!!
แต่อย่างแรกผมต้อง ลาโรงเรียนก่อน….เอิ่ม….จะลายังไงดีวะ? โทรไปให้พี่คริสลาให้ดีป่ะวะ เพราะทุกวันผมกับพี่คริสก็ไปโรงเรียนด้วยกันกลับด้วยกัน
ไม่สิ….
ถ้าผมฝากพี่คริสไปบอก พี่คริสต้องรู้แน่ๆเลยว่าผมโดดเรียน ผมก็กลายเป็นเด็กไม่ดีในสายตาพี่คริสสิ โด้ววว!! ไม่เอานะ
โอ้ยยย เคียดดด ส่งข้อความให้แบคฮยอนคนสวยลาให้ดีกว่า
‘ติ้ง!!’
ยังไม่ทันที่ผมจะส่งข้อความไปให้แบคฮยอน ข้อความของผมก็ดังขึ้นมาเลยครับ
ผมเปิดดูคนที่ส่งข้อความแล้วก็ต้องเบิกตากว้าง….
‘มักกรของแพนด้า’
#what!!!
มันคืออะไร! ยังไม่ทันที่ผมจะได้งงมากกว่านี้ ผมก็รีบเปิดข้อความอ่านทันที แค่พอด่านเท่านั้นแหละ หัวใจของผมแทบจะบินไปแอฟริกาใต้
‘จือเทา แพนด้า ทำไมยังไม่ลงมาอีกละครับ พี่รอไปโรงเรียนพร้อมกันอยู่นะครับ’
ฮื่ออออ!!
น้องเทาจิครายยยยย
พี่คริสส่งข้อความมา!!
อะไรวะ ร้อยวันพันปีพี่คริสไม่เคยส่งอะไรแบบนี้มาเลยนะ ! แล้วชื่อเบอร์นี้คืออะไรจำได้ว่าตอนแรกผมเมมว่า พี่คริส เฉยๆนะ ….หรือว่าตอนไปตลาดตอนที่พี่คริสบอกว่าขอเบอร์เพื่อนร่วมห้องของผม แล้วแอบเปลี่ยนชื่อว่ะ?
ฮอลลลลลลล!!
ทำไมพี่คริส อ่อยจือเทาอย่างนี้ละครับ คิดเข้าข้างตัวเองได้ม่ะ ฮื่อออออ!!
ไม่ได้การละ ผมต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว จะให้พี่คริสรอไม่ได้ แต่จะให้ไปเรียนผมก็หาวิธีการบอกรักพี่คริสไม่ได้ดิ…โอ้ยๆ เคียดๆ โกหกได้ป่ะวะ? ฮื่อออ
ไว้กว่าความคิด ผมกดข้อความส่งไปเลยครับ
‘ขอโทษนะพี่ พอดีผมรู้สึกปวดหัวไม่สบาย พี่ไปโรงเรียนเลยเถอะฝากลาเพื่อนผมด้วยนะครับบาย’
….
..
.
‘ติ้ง!’
ส่งได้ไม่ถึง 3 นาที ข้อความก็รีบตอบกลับมา
‘อะไรนะครับ? แพนด้าเทาเทาไม่สบาย ให้พี่ไปดูแลรึเปล่าครับ เพราะพี่พาเราไปเที่ยวดึกแน่ๆพี่ขอโทษจริงๆนะT T!!’
ฮื่อออ!! ตายละครับ
พี่อี้ฟานเป็นห่วงผมด้วย แง้!! น้ำตาจิไหลล เขินนน!!
‘ไม่เป็นไรมากครับ กินยาก็คงหาย พี่อี้ฟานไปเรียนเถอะครับ’
‘ครับ งั้นเทาดูแลตัวเองด้วยนะ พี่เป็นห่วง’
ฮรึกกกก!! ตายอย่างสงบ!!
พี่อี้ฟานเป็นห่วงผมด้วยละเว้ยเฮ้ยย!!
ตอนนี้ก็เวลาเกือบบ่ายละครับ
ผมก็หาวิธีการบอกรักต่างๆจากทางเน็ตมาหลายวิธีเลยนะ,,,,
แต่ว่า แต่ละวิธีนี้มัน
จือเทาจิครายยยยย!!
บอกรักบ้างละ ทำซ็อคโกแลคบ้างละ ฝากเพื่อนไปบอกบ้างละ
ฮื่ออ แต่ละอย่าง….ผมอายเป็นนะ แล้วที่สำคัญคือ….
เพื่อนผมแต่ละคน มันก็มีเรื่องของตัวเองให้ทำอยู่แล้ว…..
โอ้ยยย!! คิดไม่ออก แถมวิธีเบสิคอย่างเขียนจดหมายรักเนี้ยตัดไปเลย…
นอกจากผมจะเขียนไม่สวยแล้ว
ล็อคเกอร์พี่คริส คงมีภูเขาจดหมายรักเต็มล็อคเกอร์เลยละครับ
ฮรึก….
ผมบอกรึยังนะว่าพี่คริสเป็นหนุ่มฮอตของโรงเรียนน่ะ T T!!
รับรองว่าถ้าผมส่งไปจดหมายของผมคงถูกดูดกลืนไปละวะ-___-
โอ้ยยย แล้วจะทำยังไงดีวะ คิดสิ คริสสสส!!
เฮ้ยย คริสอันหลังไม่ใช่ละ โอ้ยย!! ชักเบลอขอนอนต่อแป๊ป!!
และแล้วก็มาถึง,,,,
คืออะไร!!
มันคืออะไร!!!
วันที่ 14 กุมภาพันธ์
มันมาได้ยังไง ผมว่าผมนอนไปแป๊ปเดียวเองนะ…..ตะ แต่ทำไม พอตื่นขึ้นมาแล้วมันเป็น ตี 4 ละครับ-[ ]-!!
ฉีกปฎิทินทิ้งแม่ม!!
ผมคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดูเพื่อที่จะโทรไปปรึกษาแบคฮยอนเรื่องวันวาเลนไทน์ แต่ทว่า….
พอผมเปิดดูโทรศัพท์เท่านั้นแหละ….ตกใจสิครับ
พี่คริสส่งข้อความมา 143 ข้อความ
โทรเข้ามา 143 สาย
ฮรึก…. =…=!!
ต่อมรู้สึกผิดทำงาน….
คืออะไรครับ…..ส่งมาเยอะอะไรขนาดนี้
และที่สำคัญ แต่ละข้อความผมรู้สึกผิดเต็มๆ
เช่น
‘จือเทา หายเร็วๆนะพี่เป็นห่วง’
‘กินข้าวรึยัง ให้พี่ซื้อไปฝากมั้ย’
‘ขอร้องละ ตอบพี่สักหน่อยได้มั้ย’
‘บลาๆๆๆๆ’
ฮรึก…..อยากจิครายยยยยยยยยยยย!!
ผมหายใจเข้าลึกๆก่อนที่จะส่งข้อความไปให้พี่คริส….
‘พี่ครับ…เย็นนี้หลังเลิกเรียน เจอกันที่แม่น้ำที่เดิมนะครับ’
ติ้ง!!
ไม่เกิน 5 นาทีเหมือนทุกที ข้อความก็เด้งกลับมา…..
‘ทำไมต้องเย็นนี้ ตอนนี้ไม่ได้เหรอ’
ผมเงียบ ไม่อยากตอบ
ฮื่ออ….ขอผมทำใจสักครู่นะพี่คริส
เย็นนี้ผมจะจบเรื่องเองงT T!
#####
อย่าถามว่าทำไมไม่จบ….ไรท์ไม่รู้~ คาดว่าพรุ่งนี้จะต่อให้จบ รีบมาแต่งก่อนหมดวันวาเลนไทน์ งืออ,,,,อย่ามองเค้างั้นดิ จบแน่ๆ แต่ไม่ใช่วันนี้ ยังไงก็ฝากหน่อยนะ เรื่องนี้อาจจะแปลกๆไปบ้างเพราะพึ่งสอบโอเน็ตเสร็จ แล้วงานยังท่วมหัวอีก เซ็ง 55
น่าจะ 3 ตอนจบ....
นี้ใช่ฟิคสั้นปาะวะ ถามจริง.....
เค้ากะไม่เป็น เเต่งได้เเค่ไหนเอาเเค่นั้น มือใหม่งะ 55
เม้นด้วยก็ดีนะตัว จุ้บบบบบบบบบ
ความคิดเห็น