ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro....
14/02/xxxx
ณ มหา'ลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในเกาหลี
ตึก ปี 1 ห้อง 3
สวัสดีครับผมชื่อว่า 'โอ เซฮุน ' ครับ ตอนนี้ในมือผมกำลังถือเจ้าช่อดอกกุหลาบสีแดงช่อหนึ่งอยู่ครับ ..อยากรู้ใช่มั้ยหล่ะว่าผมถือเจ้าช่อดอกไม้นี้ทำไม (ไม่อยากรู้ก็จะบอกอะ..) ผมกำลังจะนำช่อดอกไม้ที่ผมกำลังถืออยู่นี้ไปให้ แทยอน ครับ แฟนสาวผมเองแหละอิอิ ^_^ เธออยู่ห้อง 1 ครับ
อ่า..ตื่นเต้นจัง ผมกับเธอก็คบกันมาได้หนึ่งเดือนแล้วหล่ะครับ แต่มันก็ยังคงไม่ชินกับการจะทำอะไรหวานหวานแบบนี้นี่เนอะ
..ผมว่าผมพูดเยอะมากแล้วหล่ะงั้นผมก็ต้องรีบเอาช่อดอกไม้นี้ไปให้เธอก่อนที่มันจะเหี่ยวซะก่อน
กึก ....
" อ๊ะ ซูโฮ อืมมม อย่าค่ะ"
"แทยอน ผมรักคุณ"
"อ๊ะ อย่าค่ะซูโฮเดี๋ยวมีคนมาเห็นนะ อ๊ะ"
' เสียงแทยอนนี่' ไวกว่าความคิดผมก็รีบเดินไปยังจุดเกิดเสียงทันที ..ภาพที่ผมเห็นมันทำให้ผมรู้สึกราวกับหยุดหายใจ น้ำตาของลูกผู้ชายไหลลงมาอาบแก้มจากความผิดหวังจากคนรัก
"ขอโทษนะ ถ้าพวกคุณจะทำอะไรเสื่อมเสียหล่ะก็ไปทำที่อื่น นี่มันที่สาธารณะกรุณาเกรงใจผู้อื่นด้วย ..." ผมพูดทั้งๆที่สายตาของผมมันจ้องไปที่ดวงตาของแทยอน
หวัง...ผมหวังว่าจะได้ยินคำแก้ตัวจากเธอแต่เปล่าเลย สิ่งที่ผมได้ยินจากเธอมันทำให้ผมรู้ว่าผมโง่แค่ไหนที่รักผู้หญิงแบบเธอลง
" ขอโทษนะเซฮุน..แต่..ชั้นว่านายไม่ดีพอสำหรับชั้น อ้อ.. แล้ววันหลังจะพยายามหาที่ที่มันลับกว่านี้ละกันนะ ขอบใจมาก...ที่เตือน"
เธอพูดพร้อมกับจับมือของซูโฮรุ่นพี่ ปี 2 เดินออกไปจากสถานที่นั้น
น้ำตา..น้ำตาของลูกผู้ชายไหลลงมาอาบแก้มอีกครั้ง ทำให้ผมรีบเช็ดออกจากใบหน้าของผมอย่างรวดเร็ว
" หึ หึ แกมันก็แค่คนโง่คนนึงโอ เซฮุน ต่อไปนี้เราจะต้องเข้มแข็งและไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับความรักอีก.." ผมสบถกับตัวเองแล้วทำตัวให้เป็นปกติเช็ดคราบน้ำตาที่ผมไหลเพราะความโง่ของตนเองออกจนหมด
แล้วเดินกลับห้องไป แต่ที่เดินกลับไปก็คงมีแต่ร่างกาย เพราะใจของผมมันถูกบีบขย้ำจนมันเละไม่มีสิ้นดีไปกับน้ำตาแห่งความโง่เขลาที่ผมได้เสียไปให้กับคำว่า "ความรัก"
เพราะเหตุนี้ไง ผมถึงได้เกลียดความรัก
ณ มหา'ลัยชื่อดังแห่งหนึ่งในเกาหลี
ตึก ปี 1 ห้อง 3
สวัสดีครับผมชื่อว่า 'โอ เซฮุน ' ครับ ตอนนี้ในมือผมกำลังถือเจ้าช่อดอกกุหลาบสีแดงช่อหนึ่งอยู่ครับ ..อยากรู้ใช่มั้ยหล่ะว่าผมถือเจ้าช่อดอกไม้นี้ทำไม (ไม่อยากรู้ก็จะบอกอะ..) ผมกำลังจะนำช่อดอกไม้ที่ผมกำลังถืออยู่นี้ไปให้ แทยอน ครับ แฟนสาวผมเองแหละอิอิ ^_^ เธออยู่ห้อง 1 ครับ
อ่า..ตื่นเต้นจัง ผมกับเธอก็คบกันมาได้หนึ่งเดือนแล้วหล่ะครับ แต่มันก็ยังคงไม่ชินกับการจะทำอะไรหวานหวานแบบนี้นี่เนอะ
..ผมว่าผมพูดเยอะมากแล้วหล่ะงั้นผมก็ต้องรีบเอาช่อดอกไม้นี้ไปให้เธอก่อนที่มันจะเหี่ยวซะก่อน
กึก ....
" อ๊ะ ซูโฮ อืมมม อย่าค่ะ"
"แทยอน ผมรักคุณ"
"อ๊ะ อย่าค่ะซูโฮเดี๋ยวมีคนมาเห็นนะ อ๊ะ"
' เสียงแทยอนนี่' ไวกว่าความคิดผมก็รีบเดินไปยังจุดเกิดเสียงทันที ..ภาพที่ผมเห็นมันทำให้ผมรู้สึกราวกับหยุดหายใจ น้ำตาของลูกผู้ชายไหลลงมาอาบแก้มจากความผิดหวังจากคนรัก
"ขอโทษนะ ถ้าพวกคุณจะทำอะไรเสื่อมเสียหล่ะก็ไปทำที่อื่น นี่มันที่สาธารณะกรุณาเกรงใจผู้อื่นด้วย ..." ผมพูดทั้งๆที่สายตาของผมมันจ้องไปที่ดวงตาของแทยอน
หวัง...ผมหวังว่าจะได้ยินคำแก้ตัวจากเธอแต่เปล่าเลย สิ่งที่ผมได้ยินจากเธอมันทำให้ผมรู้ว่าผมโง่แค่ไหนที่รักผู้หญิงแบบเธอลง
" ขอโทษนะเซฮุน..แต่..ชั้นว่านายไม่ดีพอสำหรับชั้น อ้อ.. แล้ววันหลังจะพยายามหาที่ที่มันลับกว่านี้ละกันนะ ขอบใจมาก...ที่เตือน"
เธอพูดพร้อมกับจับมือของซูโฮรุ่นพี่ ปี 2 เดินออกไปจากสถานที่นั้น
น้ำตา..น้ำตาของลูกผู้ชายไหลลงมาอาบแก้มอีกครั้ง ทำให้ผมรีบเช็ดออกจากใบหน้าของผมอย่างรวดเร็ว
" หึ หึ แกมันก็แค่คนโง่คนนึงโอ เซฮุน ต่อไปนี้เราจะต้องเข้มแข็งและไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับความรักอีก.." ผมสบถกับตัวเองแล้วทำตัวให้เป็นปกติเช็ดคราบน้ำตาที่ผมไหลเพราะความโง่ของตนเองออกจนหมด
แล้วเดินกลับห้องไป แต่ที่เดินกลับไปก็คงมีแต่ร่างกาย เพราะใจของผมมันถูกบีบขย้ำจนมันเละไม่มีสิ้นดีไปกับน้ำตาแห่งความโง่เขลาที่ผมได้เสียไปให้กับคำว่า "ความรัก"
ความรัก คือ สิ่งที่ทำให้คนต้องเจ็บปวด
ความรัก คือ สิ่งที่ทำให้เราต้องเสียน้ำตา
ความรัก คือ สิ่งที่ทำให้เราอ่อนแอ
ความรัก คือ สิ่งที่ทำให้เราต้องเสียน้ำตา
ความรัก คือ สิ่งที่ทำให้เราอ่อนแอ
เพราะเหตุนี้ไง ผมถึงได้เกลียดความรัก
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น