คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : My sisters is everything in life 1(45%)
แทยอนเดินไปเดินมาในห้องสมุดอย่างกังวล…
“ แทยอน แกเป็นอะไร” ทิฟฟานี่ เพื่อนของแทยอนเอ่ยขึ้น
“ ก็…พรุ่งนี้แม่จะไปต่างจังหวัดแล้วอ่า”
“ แล้ว? ” ซอฮยอนเพื่อนอีกคนหนึ่งของแทยอน
“ ก็ต้องอยู่กับ…แบค…” แทยอนพูดพรางทำหน้าเศร้าทันที…จะไม่ให้เศร้าได้ยังไง แบคฮยอนทั้งโหด น่ากลัว ชอบเย็นชาใส่ด้วย แล้วต้องอยู่ด้วยกันในบ้านแค่ 2 คนตั้งอาทิตย์กว่าๆ แค่กลัว…กลัวว่าแบคจะรำคาญ กลัวว่าแบคจะตะคอกใส่ กลัวว่าความรู้สึก…
“ แล้วไง - - น้องแบคออกจะน่ารัก*0*” ซอฮยอนพูด
“ ช่ายยย ฉันยังอยากจะเป็นแกเลย…เอางี้ไหม แกไปอยู่บ้านฉันแล้วฉันไปอยู่บ้านแกเอง” ทิฟฟานี่พูดแทรกขึ้น
“ เอาดิๆ” แทยอนพูดพรางพยักหน้ารั่ว
“ จะบ้าไง…น้องเขาคงยอมหรอก”
“ ก็แอบๆไง นะๆ…มานอนเป็นเพื่อนกับฉันหน่อย*0*”
“ บ้า…เอาน่าไม่มีอะไรหรอกๆ เชื่อดิ” ทิฟฟานี่พูดพรางแตะไหล่แทยอนเบาๆเป็นการปลอบใจ
“ แล้ววันนี้แกกลับยังไงอ่า” ซอฮยอนพูด
“ ไม่รู้ดิT^T” แทยอนพูดพรางทำหน้าแบะ
“ น้องแบคมารับรึเปล่า? ” ทิฟฟานี่
“ (-_- )( -_-) ไม่รู้” พูดพรางส่ายหน้า
.
.
.
“ แทยอน!...อยู่ที่นี่รึเปล่า” เสียงหนึ่งดังขึ้นภายหลังของทิฟฟานี่…ไม่ใช่แค่คนเดียว ยังมีกลุ่มสาวๆที่ชอบหนุ่มๆดังๆ และคนคนนั้นก็เป็นใครไปไม่ได้นอกจาก…แบคฮยอน เดือนมหา’ลัย
“ แบค…” แทยอนพูดออกมาเบาๆพรางกัดริมฝีปากของตนอย่างแรงจนเลือดกระซิบออกมา
“ อ๊ะ…” แทยอนร้องออกมา เมื่อรู้สึกเจ็บแป๊ปที่ริมฝีปาก แบคฮยอนถึงกับส่ายหน้าเมื่อเห็นการกระทำของแทยอน
“ กลับบ้าน…” แบคฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แววตาฉายความเย็นชา…
“ แต่…” แทยอนกำลังจะออกปากปฏิเสธ แต่เมื่อเงยหน้ามองหน้าของแบคฮยอนก็ต้องชะงัก แทยอนเม้มริมฝีปากตัวเองแน่น
“ ก็ได้” แทยอนพูดพรางก้มหน้าต่ำ พร้อมกับเดินไปหาแบคฮยอนที่อยู่เบื้องหน้า
“ ก็แค่นั้น…ตามมา” แบคฮยอนพูดจบ ก็เดินออกมาจากห้องสมุด โดยมีแทยอนเดินตามอยู่เบื้องหลัง
“ แบค…ทำไมถึงมารับ…เหรอ?” แทยอนรั้งข้อมือของแบคฮยอนให้หยุด…แบคฮยอนหยุดเดิน แล้วหันมามองหน้าแทยอนอย่างนิ่งๆ
“…” นิ่ง ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก
“ แบค…”
“…” กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ
แบคฮยอนไม่ตอบ ดึงข้อมือของตัวเองกลับมาพร้อมกับเดินไปที่รถ แทยอนมองตามอย่างงงๆ ก่อนที่จะตามแบคฮยอนขึ้นรถ
.
.
.
“ คุณหนูกลับมาแล้ว ” แม่นมพูดขึ้น
“ แล้วแม่ล่ะค่ะ…แม่นม ” แทยอนเอ่ยปากพูดกับแม่นม ในขณะที่แบคฮยอนยังคงนิ่งไม่ตอบอะไรเลย
“ อ๋อ พอดี นายหญิงต้องรีบกลับบ้านต่างจังหวัดน่ะค่ะ^^ พอดีคุณท่านป่วยน่ะค่ะ” แม่นมพูด
“ เสียดายจัง…แล้วคุณแม่จะกลับวันไหนเหรอคะ? ”
“ คุณนายกลับเดือนหน้าค่ะ^^ ”
“- ^ - แล้วหนูจะมีกำลังใจเรียนได้ยังไงล่ะค่ะ”
“ คิกๆ ก็คุณหนูแบคไงค่ะ”
“ แบค…เหรอคะ? ” แทยอนถามพร้อมกับหันหน้าไปมองแบคฮยอนอย่างกล้าๆกลัวๆ
“ งั้นผมไปนอนก่อนนะครับ…ฝันดีนะครับ แม่นม ” พอพูดจบ แบคฮยอนก็เดินขึ้นไปบนห้อง
.
.
.
ผมเดินเข้ามาในห้องนอน แล้วกระโดดขึ้นเตียงพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่น…เปิดหน้าเฟส
ชานยอลทักมา…
Chanchanha: แบคถึงบ้านยัง?
Baekbaeky: อืม อ่านแล้ว
Chanchanha:โกรธเค้ามั้ย?...ขอโทษนะ ที่ไม่ได้บอกก่อน
Baekbaeky: ไม่เป็นไร…อ่านแล้ว
Chanchanha: ขอโทษจริงๆนะ
Baekbaeky: อืม…แล้ว…ทำไมถึงกลับมาอยู่ด้วยกันล่ะ?อ่านแล้ว
Chanchanha: แม่พี่เค้ามีปัญหาทางธุรกิจนิดหน่อยน่ะ เลยต้องกลับไป…
Baekbaeky: เหรอ? อืม อ่านแล้ว
Chanchanha: แบค…ขอโทษ ขอโทษจริงๆนะ
Baekbaeky: ชาน…อ่านแล้ว
Chanchanha: แบค เราต้องไปแล้วอ่าๆ พอดีพี่เค้าเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย แค่นี้นะ ฝันดี:)
Baekbaeky: ชาน…อืม ฝันดี
เขายังไม่อ่าน…
บางครั้งผมก็คิดว่า เขารักผม…
แต่บางครั้งผมก็คิดว่า เขายังรักผมอยู่มั้ย?
มีหลายๆเหตุการณ์ที่ผมเองก็สับสนว่า ผมกับเขาเรารักกันหรือเราแค่เหงา
เราแค่ทำตามเทรนหรือเรารู้สึกกันจริงๆ…จริงๆแล้ว เรารักกันใช่มั้ย?
ผมเกิดมาเพื่อรักเขาหรือเกิดมาเพื่อรักคนอื่นกันแน่?
ผมควรจะชอบผู้ชายหรือผู้หญิง…สิ่งไหนกันแน่ที่ผมควรจะทำ…
[Chanyeol Part]
วันนี้ผมเซ็งๆอ่ะ ไม่รู้จะทำอะไรดี ถามว่ามีการบ้านมั้ย?...ตอบเลยว่า…
มี…ถามว่าทำมั้ย?...คำตอบคือ ไม่ทำ…ถามว่าทำไมไม่ทำ…เพราะผมขี้เกียจ555555
ผมไม่รู้ว่า จะทำอะไรดี เลยตัดสินใจ เปิดหนังดู…
ติ๋งต๋อง ติ๋งต๋อง
ใครมาตอนนี้ไม่ทราบ? รบกวนผมมาก - -…ผมเดินไปเปิดประตูห้อง
“ แม่?...” แม่มาทำไม?
“ ชาน…แม่ขออะไรอย่างหนึ่ง” ขอให้ผมท้อง?(ตลกล่ะ - -)
“ ว่า? ”
“ แม่ฝากทิฟฟานี่หน่อย” ทิฟฟานี่? อ๋อ พี่คนที่เคยมาอยู่กับผมเมื่อ 1 ปีที่แล้ว…
“ อ๋อ อ่าๆ” พอผมพูดจบ แม่ก็ผลักทิฟฟานี่เข้ามาในห้องผมแล้วแม่ก็รีบบอกลาผม แล้วก็จากไป… - - รีบไปไหนครับ คุณแม่…
“ นี่! เธอ” ผมหันไปหาคนที่เอาแต่นั่งมองผม?
“ หืม?...”
“ มองทำไม…มีอะไรติดหน้าเหรอ?” ผมพูดพรางเอามือลูบหน้าตัวเอง
“ เปล่า…นายนี่หล่อดีเนอะ^^” พี่เขาพูดพรางยิ้มๆ
“ - - ใครๆก็ว่า ผมหล่อ…เรื่องธรรมดาน่า ผมชินแล้ว” (หลงตัวเอง)
“ หืม? ใครบอก…นายบอกเองในโลกส่วนตัวอ่ะดิใช่ป่ะ”
“ บ้าไง…ไม่ใช่ซักหน่อย”
“ 55555555…ดีใจนะ ที่ได้เจอกันอีก^^”
“ อืม…อยากดูหนังอะไรเป็นพิเศษป่ะ”
“ อืมมม อยากดูพี่มากอ่ะ มีป่ะ”
“ มีๆ” พูดจบ ผมก็ไปหยิบแผ่นซีดีพี่มากมาเปิด…
.
.
.
วันนี้ผมมาโรงเรียนเร็วแหละ อ๊ะ! นั่นแบคนี่น่า ดูหงุดหงิดแปลกๆ…
“ แบค” ผมเดินเข้าไปเรียกแบคฮยอนที่กำลังหงุดหงิดอยู่…ผมกับแบคฮยอนคบกันมาเกือบ 3 ปีแล้วครับ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ผมก็ไม่รู้ว่า ผมรักเขาจริงๆรึเปล่า แต่เวลาอยู่กับเขาผมโคตรมีความสุขอ่า เขาเป็นคนเฮฮา น่ารัก แต่เวลาโกรธโคตรน่ากลัวเลยอ่า…แต่เขาไม่มีวันโกรธผมหรอก^^ ผมออกจะรักเขาขนาดนั้น…บางทีมันอาจจะเป็นคำว่า รัก จริงๆก็ได้ ผมเองก็ไม่แน่ใจ บางคนบอกว่า ชายรักชาย มันไม่ยั้งยืนหรอก…ในบางครั้งผมเองก็แอบคิดเหมือนกัน ผมเองก็สับสนเหมือนกัน ผมไม่รู้ว่า ความจริงของบนโลกนี้มันคืออะไร…มันคือ ชายรักชาย หญิงรักหญิง หรือ ชายรักหญิง ในบางครั้งผมก็ไม่มั่นใจแล้วว่า สิ่งที่ผมเป็นอยู่ตอนนี้มันคืออะไร… แต่ผมก็ไม่แคร์ ผมปล่อยให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ว่า จริงๆแล้ว ผมควรจะทำสิ่งไหนกันแน่ และชีวิตผมมันควรจะเป็นแบบไหน…สุขหรือทุกข์มันขึ้นอยู่กับคนลิขิต แต่ถ้าอยากมีความสุขเราควรจะอยู่กับปัจจุบัน อยู่กับคนที่เรามีความสุขด้วยใช่มั้ย?
“ ชานยอล…” แบคฮยอนดูตกใจเล็กน้อยกับการที่เห็นผม?...ตกใจในความหล่อ หรือ ตกใจที่ผมมาเร็วครับ?
“ ตกใจอ่ะดิ”
“ มากอ่ะ…มาเร็วเกินไปป่ะ”
“ - ^ - เออใช่…เมื่อวานอ่า แม่เอาทิฟฟานี่มาอยู่ด้วยที่คอนโด”
“ อีกแล้วเหรอ?”
“ อืม…”
กริ๊งงงงงง กริ๊งงงงงงงงงงง
“ โรงเรียนขึ้นแล้วไปก่อนนะ^^ แล้วเจอกัน บายย ” แบคฮยอนพูดจบก็เดินขึ้นห้องไป เขาจะโกรธผมรึเปล่านะ? ที่ผมไม่ขอเขาก่อน…
.
.
.
ผมรีบกลับบ้านมา เปิดกล่องแชทไปที่ชื่อของแบคฮยอน…
Chanchanha: แบคถึงบ้านยัง?อ่านแล้ว
Baekbaeky: อืม
Chanchanha:โกรธเค้ามั้ย?...ขอโทษนะ ที่ไม่ได้บอกก่อนอ่านแล้ว
Baekbaeky: ไม่เป็นไร…
Chanchanha: ขอโทษจริงๆนะอ่านแล้ว
Baekbaeky: อืม…แล้ว…ทำไมถึงกลับมาอยู่ด้วยกันล่ะ?
Chanchanha: แม่พี่เค้ามีปัญหาทางธุรกิจนิดหน่อยน่ะ เลยต้องกลับไป…อ่านแล้ว
Baekbaeky: เหรอ? อืม
Chanchanha: แบค…ขอโทษ ขอโทษจริงๆนะอ่านแล้ว
Baekbaeky: ชาน…
“ โอ๊ย!!!” เสียงของทิฟฟานี่ดังขึ้น
“!!!” ผมตกใจ…รีบวิ่งไปหาทิฟฟานี่ โดยไม่ลืมที่จะบอกลาแบคฮยอน
Chanchanha: แบค เราต้องไปแล้วอ่าๆ พอดีพี่เค้าเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย แค่นี้นะ ฝันดี:)อ่านแล้ว
Baekbaeky: ชาน…อืม ฝันดี
“ เกิดไรขึ้น!?!” ผมวิ่งมาหยุดอยู่ตรงหน้าของทิฟฟานี่…เลือดออกเต็มมือเลย?
“ ปะ…เปล่า…” เปล่าบ้าอะไรก็เห็นอยู่ว่าเลือดออกเต็มมือ…ผมไม่พูดอะไร แต่เดินไปดึงทิฟฟานี่มานั่งที่โซฟา…ผมเดินไปหยิบกล่องปฐมพยาบาลมาทำแผลให้ทิฟฟานี่…ผมเทแอลกอฮอลใส่สำลีแล้วกดไปที่แผลของทิฟฟานี่
“ โอ๊ย! เจ็บ เบาๆหน่อยสิ”
“ ทำอะไร…ทำไมเลือดออกเยอะแบบนี้”
“ ทำงาน…ต้องแกะสลักผลไม้ แต่…ตกใจที่มี…”
“ มีอะไร”
“ มี…ซากจิ้งจกอยู่ที่โต๊ะ อ่า ฮื้อๆๆๆๆๆๆๆ” ทิฟฟานี่พูดพรางดิ้นไปด้วย ทำให้แอลกอฮอลที่ผมเช็ดให้เขาอยู่มันถูกย้ำไปที่แผลจนแผลเกือบช้ำ…
“ โอ๊ยๆ เจ็บๆ”
“ ก็อย่าดิ้นดิๆ” ทิฟฟานี่เลิกดิ้นยอมทำตามที่ผมบอก…ผมเทเบตาดีนใส่แผลเขาแล้วแปะพลาสเตอร์ให้จนเสร็จ…เดี๋ยวนะ นี่ผมเป็นห่วงทิฟฟานี่ขนาดที่ทิ้งแบคไว้อย่างนั้นน่ะเหรอ?...
[End Chanyeol Part]
มาอัพแค่นี้ก่อนล่ะกันนะ อิอิ>< ช่วงนี้การบ้านเยอะ
ถ้าพรุ่งนี้การบ้านไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่จะมาอัพให้น้าาาาาา^^ บายอิ้ง ~
ความคิดเห็น