ความรู้สึกของเจ้าชายแห่งเจมิไน

ลำดับตอนที่ #4 : ความรู้สึกของเจ้าชายแห่งเจมิไน4

ความรู้สึกของเจ้าชายแห่งเจมิไน4

“พี่หญิงมีคนที่พี่หญิงรักไหมค่ะ”

“ไม่มีหรอกฮะ วิเวียนมีหรอ”

“ไม่มีหรอกค่ะมีแต่คนใจดำ สับปลับ หลอกลวง”

เมื่อได้ยินเสียงสนทนาของสองสาวที่ดังลอดออกมาจากห้องที่เดินผ่านสมองของโรเวนก็ทำงานทันทีและรู้ได้ไม่อยากว่าคนใจดำนั้นหมายถึงตนเองแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก

เพราะรู้ดีอยู่แล้วว่าสำหรับวิเวียนนั้นเขาใจร้ายใจดำขนาดไหน

วันต่อมาในการเดินทางเข้าเขตป่าหลงลืมแล้วแต่ก็มีอุปสรรคจนได้ เวทกระจกทมิฬ

ฉึก! มันเป็นอะไรที่เหนือความคาดหมายปลายคทาพุ่งเข้าเสียบร่างของเป้าหมายที่

ต่อสู่อยู่กับเวทกระจกทมิฬแลใครจะคาดคิดว่าคนคนนั้นคือ โรเวนและที่ไม่คาดคิดอีกอย่างคือมันเป็นฝีมือของเจ้าหญิงวิเวียนนานีย่า แต่ตัวโรเวนเองไม่ได้แปลกใจอะไรนัก

เพราะรู้อยู่แล้วว่าวิเวียนไม่ได้มาดีแต่ไม่คิดว่าวิเวียนจะทำร้ายเขา

โรเวนตวัดดวงตาสีน้ำเงินไปมองวิเวียนอย่างเย็นชาสิ่งที่พบในแววตาของวิเวียนคือ ความเจ็บปวดแต่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นเขาแต่เพียงแวบเดียวเท่านั้นเพราะ

ร่างที่เกิดจากเวทกระจกทมิฬกำลังเขามาใกล้เขาแล้ว โรเวนหันกลับไปสู้ต่อ

“ปักษาจันทร์” โรเวนกระตุกนิดๆเมื่อได้ยินชื่อดาบที่เขาให้วิเวียนแต่ตอนนี้เขาไม่มีเวลามาคิดอะไรทั้งสิ้นเพราะต้องสนใจกับการต่อสู้ตรงหน้าขณะที่วิเวียนต่อสู้กับ เฟริน

“ตู้ม” เสียงระเบิดจากเวทกระจกทมิฬตอนนี้เวทกระจกทมิฬได้คลายแล้วแต่เกิดค่ายอาคมน้ำแข็งขึ้นแทนโดยฝีมือเจ้าชายน้ำแข็งแห่งคาโนวาล

“ยอมแพ้เถอะเจ้าหญิงวิเวียนนานีย่า เวทกระจกทมิฬคลายแล้วสู้ไปก็ไม่ชนะหรอก”

โรเวนพูดหลังจากรักษาบาดแผลของตนเองเรียบร้อยแล้วด้วยสีหน้านิ่งๆและดวงตาอ่านยากเหมือนเดิม วิเวียนเองก็มีสีหน้าเย็นชาดวงตีมรกตทองแสงบ่งบอกความน้อยใจจากดวงหน้าเย็นชาของอดีตเจ้าพี่ของเธอแล้ววิเวียนก็เริ่มร่ายเวทใส่เป้าหมาย

แล้วโรเวนก็ตัดสินใจร่ายเวทใส่วิเวียนอย่างไม่ลังเลเพราะวิเวียนเป็นคนผิดและนี่ก็เป็นอุปนิสัยของโรเวน ฮาเวิร์ด สุขุม ฉลาด เด็ดขาด อ่านยาก

และผลที่ออกมาคือร่างของวืเวียนถูกปักษาจันทร์เสียบคาไว้กับต้นไม้

ดวงตาสีน้ำเงินทอแสงและสิ่งที่อ่านได้จากในนั้นคือ ปวดร้าว และเมื่อรู้สึกว่ากำลังถูกมองอยู่ดวงตาก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็วเพียงวินาทีเท่านั้นที่ชายนาม

โรเวน ฮาเวิร์ด แสดงความถึงความเจ็บปวดของตัวเอง ซึ่ง น้องหญิงของเขาไม่มีวันได้รับรู้เลย

‘เขาไม่เห็นแก่ตัวพอที่จะทิ้งประชาชนของเขาเพื่อความรัก และไม่เห็นแก่ตัวพอที่จะเอาจักรพรรดินีของเวนอลมาเจมิไน ถึงแม้เขาแล้วน้องหญิงของเขาจะต้องเจ็บปวดมันก็เป็นชะตากรรมของกษัตริย์ ’

มันเป็นความคิดของเขาแต่กระนั้นเสียงหัวใจยังคงพร่ำบอกถึงความต้องการในใจ...แต่มันก็เป็นเพียงเสียงในใจ...

‘ถึงกระนั้นหัวใจของข้าก็ยังเป็นของเจ้าเสมอไม่เปลี่ยนแปลงและข้ายังเจ็บปวดเสมอที่เจ้าเจ็บปวดนั่นเป็นเพียงสิ่งที่ข้าทำได้ น้องหญิงของข้า’

******************

มาอัพแล้วค่ะขอความกรุณาจาผู้อ่านทุกท่านช่วยเม้นหน่อยเถอะค่ะคนแต่งคนนี้จะได้มีกำลังใจ เราคงแต่งไม่ได้เรื่องเพราะเราเอาเนื้อเรื่องในบารามอสมาแต่เพียงสื่อความรู้สึกให้ฟังเท่านั้นเองค่ะ