ความรู้สึกของเจ้าชายแห่งเจมิไน

ลำดับตอนที่ #2 : ความรู้สึกของเจ้าชายแห่งเจมิไน2

ความรู้สึกของเจ้าชายแห่งเจมิไน2

“อะไรค่ะเจ้าพี่”

เสียงเล็กๆเจื้อยแจ้ว นัยน์ตาสีเขียวทอดมองของที่ได้มาถือไว้ในมืออย่างถูกใจเพราะเป็นของที่ได้จากใครคนนั้น

“ปักษาจันทรา เร็วเหมือนเงาจันทร์ ร่ายรำเหมือนปักษา เสียงแหวกอากาศของดาบชวนฟังเหมือนปักษาสวรรค์”

“ปักษาจันทรา” เสียงเล็กทวนขึ้นขณะเงยหน้ามองคนโตกว่าที่กำลังทำหน้าเจือนนิดๆ

“ขอโทษนะหญิงพี่ผิดเอง ยุ่งจนลืมว่าวันนี้เป็นวันเกิดหญิง ดาบนี่จริงๆแล้วไม่ดีหรอกแล้วพี่จะหาอย่างอื่นมาให้” โรเวนไม่ได้มีรสนิยมต่ำจนไม่รู้ว่าดาบไม่ควรที่จะเป็นของที่ให้กับเด็กหญิงจึงรู้สึกผิดมาก

“ไม่ต้องค่ะ หญิงรู้ว่าเจ้าพี่ยุ่ง ยุ่งอย่างนี้แต่ปลีกตัวมาหาหญิงถึงเวนอลความจริงแค่เจ้าพี่มาหาหญิง หญิงก็ดีใจแล้ว” น้ำเสียงชวนฟัง รอยกระที่เคยมีบนใบหน้าหายไปมากเรือนผมที่เคยยุ่งก็ดูดีขึ้นค่อยสมเป็นผู้หญิง ดูยังไงสำหรับเขาแล้วเจ้าหญิงองค์น้อยที่อยู่ตรงหน้านี้ก็น่ารัก เจ้าหญิงองค์น้อยก้มมองดาบที่ใหญ่เกินตัวพลางลูบไปมาแล้วแย้มรอยยิ้มให้กับชายที่โตกว่าที่อยู่ใกล้ๆ

“หญิงชอบปักษาจันทรา”

บทสนทนามีเพียงเท่านั้นแล้วโรเวนก็ล่ำลากลับเจมิไนในทันทีเพราะต้องรีบไปสะสางงานที่กองพะเนินที่เขาทิ้งไว้เพื่อมาหาเจ้าหญิงองค์น้อยเพียงคนเดียวเวลาที่เขาไม่เคยสละให้ใครถ้าคนคนนั้นไม่สำคัญพอและมาเพื่อมอบดาบที่ไม่เคยห่างกายเขาให้

 ในขณะเดินทางกลับโรเวนคุ่นคิดในใจว่า

หญิงจะรู้ไหมว่าหญิงสำคัญสำหรับพี่แค่ไหน ถึงจะรู้ว่าดาบไม่คู่ควรกับเด็กผู้หญิงแต่พี่คิดว่าหญิงเหมาะกับมันงดงามพอกันและที่สำคัญของสำคัญก็ต้องอยู่กับคนสำคัญ หญิงจงรู้ไว้เถอะว่าหญิงสำคัญกับพี่แค่ไหน

******************

แหะๆ สั้นไปหน่อยนะแต่รับประกันได้เลยว่าจะมีประโยคเด็ดอยู่ทุกตอนแน่นอน ประโยคที่เข้าใจได้ไม่ยากแต่มีความหมายลึกซึ้ง ประโยคที่ไม่หวานเลี่ยนแต่ตรึงใจ เพื่อวิเวียนที่เสียใจให้โรเวนมาทั้งเรื่อง ช่วยเม้นด้วยนะ

ใครไม่ชอบเราก็ขอโทษนะ