เรื่องหลอนๆ โศกนาฏกรรมแห่งคาเทีย

เนื้อเรื่อง

“ฉันบอกนายแล้ว”เสียงแว่วหวานแต่แผ่วเบาดังเสียงกระซิบราวกับเสียงกระซิบของเทพธิดาแต่สงบนิ่งยิ่งกว่าสายน้ำ

สาดเข้ามาให้เย็นไปถึงขั้วหัวใจ นั่นเป็นเสียงสุดท้ายที่ชายคนหนึ่งที่กำลังจมอยู่กับกองเลือดของตัวเองได้ยินก่อนจะจมลง

สู่ห้วงความตายของตนเอง

“5555ฮีฮี้~”เสียงหัวเราะที่ค่อยแหลมสูงขึ้นไปเรื่อยดังก้องเสียดแทงโสตประสาทมาจากนัยน์ตาสีส้มสดที่กำลังเดินเข้าหาร่างที่จมอยู่บนกองเลือด ก่อนจะหยุดลงตรงหน้าร่างนั้นและใช้มือที่ประดับประดาไปด้วยเล็บที่ยาวและแหลมคมราวกับมีไว้ใช้ฉีกกระฉากโดยเฉพาะ ควักลูกตาออกจากร่างนั้นช้าอย่างอ่อยอิ่ง เสียงเล็บที่เสียดกับเนื้อแล้วค่อยๆคว้านไปรอบนั้นช่างน่าสะอิดสะเอียน

“My Lady~”เสียงแหลมสูงดังขึ้นอีกครั้งหลังจากได้ของที่ต้องการจากร่างชุ่มเลือดแล้ว ก่อนจะเดินเข้าใกล้หญิงหลบอยู่ที่หลังเสา หญิงสาวก้าวเท้าแต่เพียงแค่ก้าวเดียวเจ้าของเสียงแหลมสูงตรงหน้าก็เข้าประชิดตัวเสียแล้ว

“เสียมารยาทจังเลย ฉันกะจะเอามันมาเป็นของขวัญให้เธอแท้ๆเลยน้า คาเทีย”เมื่อประโยคที่ถูกเอ่ยด้วยเสียงแหลมสูงจบลง เจ้าของเสียงนั้นก็ยื่นสิ่งหนึ่งออกมาข้างหน้า มันก็คือ ดวงตาของร่างชุ่มเลือดนั่นเอง ม่านตาที่ยังเบิกโพลงอยู่นั้นราวกับว่าจับจ้องสิ่งที่เป็นความน่ากลัวเหนือจินตนาการที่ใครจะคาดคิด

“เก็บมันไว้เองเถอะ ถ้าเจ้าพิศวาสมัน ปิแอโร่”หญิงสาวตอบกลับและใช้นัยน์ตาสีน้ำทะเลจ้องกลับเข้าไปในดวงตาสีส้มสดนั่นอย่างท้าทาย

“เรียกซะห่างเหินอะไรอย่างนั้น ถ้าเจ้าไม่ชอบงั้น...”เมื่อสิ่งเสียงมือที่ถือลูกตาก็กำเข้าหากันจนเกิดเสียงบางอย่างที่ถูกบดขยี้จนแหลกเหลวและปล่อยชิ้นเนื้อเหล่านั้นให้ล่วงหล่น...มันเละซะจนจะมองได้ว่าเป็นลูกตาอีกต่อไป

“ถ้าเจ้าไม่ชอบลูกตางั้นเอาเป็นหัวใจดีไหม”ว่าแล้วปิแอโร่ก็หันหลังกลับและจะเดินเข้าหาร่างชุมเลือดอีกครั้ง

“เจ้าหยุดเถอะปิแอโร่”เสียงคาเทียดังขึ้นหยุดขาที่กำลังจะก้าวของชายนัยน์ตาสีส้มไว้ก่อนที่นัยน์ตานั้นจะกลับมามองที่เธออีกครั้ง

“จะให้ข้าหยุดอะไรหล่ะ คาเทีย”นัยน์ตาสีส้มส่องประกายวาววับราวกับมีแผนอยู่ในใจในขณะที่สบตากับนัยน์ตีน้ำทะเลที่จับจ้องมา

“ทำไมถึงทำแบบนี้ปิแอโร่”หญิงสาวเอ่ยถามชายตรงหน้าใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความเย็นชาที่ถูกส่งออกมาอย่างชัดเจน

“ทำไมน่ะหรอ....ฮาฮาฮา...ทำไมกันน้า~”ชายนัยน์ตาสีส้มส่งเสียงแหลมเสียดแก้วหูออกมายียวนราวกับคนเสียสติในขณะที่นัยน์ตาสีน้ำทะเลยังคงจับจ้องราวกับจะขอคำตอบ

“ถ้าจะบอกว่าเพราะเจ้าหล่ะ”ชายนัยน์ตาสีส้มยังคงยียวนไม่หยุด

“ทำไมถึงเพราะข้า”คาเทียจ้องมองด้วยใบหน้าแสนเย็นชาเหมือนเดิมแต่นัยน์ตาสีน้ำทะเลนั้นส่องประกายถึงอารมณ์ที่คุกรุ่นอย่างชัดเจน

“โกรธข้าสิ 555 เกลียดข้าสิ 555”ปิแอโร่ส่งเสียงหัวเราะอันแหลมสูงเสียดแทงและหลอกหลอนโสตประสาทออกมาทันทีที่เห็นปฏิกิริยาของคาเทีย

“แล้วเจ้าจะไม่มีวันลืมข้าลงเลย”นัยน์ตาสีส้มประกายกร้าวใบหน้าราวกับคนเสียสติขณะที่เปล่งเสียงออกมา

“งั้นชมของขวัญอีกชิ้นจากข้าแล้วกัน”

ตึง สิ้นเสียงร่างของบุคคลที่เป็นผู้เป็นที่รักมากมายในสภาพชุ่มเลือดก็ตกลงมาปรากฏตรงหน้า..ในสภาพ..ถูกแขวนคอ..

“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”.