คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 4 | ผัวใหม่ 1/2
4 | ผัวใหม่ 1/2
พาร์ทคนโปรด
ฉันมองรอบๆ ร้านอาหารไทยระดับมิชลินที่เคยคิดจะมาฉลองวันครบรอบกับแฟนเก่าสักครั้ง แต่ต้องพับเก็บเพราะก้องไม่ชอบร้านแพงๆ และยังมีภาระต้องผ่อนหนี้ทุกเดือน สุดท้ายก็ได้กินแต่ทั่วไปไม่ต่างจากวันธรรมดา
ทว่าตอนนี้ที่นี่กลายเป็นร้านอาหารมื้อแรกที่ต้องกินร่วมกับเจ้าหนี้เสียอย่างนั้น
“เธอสั่งเลย ฉันไปคุยโทรศัพท์แป๊ปหนึ่ง”
ไม่ใช่แผนแกล้งทิ้งบิลอาหารแพงๆ ให้คนถังแตกเล่นใช่ไหมนะ
ฉันเลือกอาหารสี่อย่างที่แทนคุณน่าจะกินได้ ระหว่างรออาหารหางตาก็เหลือบไปเห็นเสี้ยวหน้าของผู้ชายคนหนึ่งซึ่งคล้ายกับแฟนเก่ามากนั่งอยู่เยื้องออกไปสองโต๊ะ
“สั่งเสร็จแล้วเหรอ” ร่างสูงโปร่งในชุดเสื้อแขนยาวสีเข้มเดินกลับมานั่งที่เดิม ฉันครางเสียงตอบรับทว่าสองตายังเพ่งมองไปที่โต๊ะนั้นอยู่ มุมมันมีที่กั้นบังอยู่จึงมองไม่ชัดจนต้องเอี้ยวตัวมอง “มองอะไร”
“เปล่า” มือบางผลักศีรษะที่โน้มมาชะเง้อมองตามให้ถอยกลับไปอยู่จุดเดิมอย่างลืมตัว “อยากรู้อยากเห็นไปหมดเลยนะนายน่ะ”
คนขี้งกแบบนั้นคงไม่มากินข้าวมื้อเดียวที่ร้านอาหารระดับนี้หรอก
“จะบอกว่าฉันขี้เสือก?” แทนคุณไม่ได้ตำหนิเรื่องที่ฉันผลักหน้าเขา ทว่ายอมถอยแต่โดยดี
“เรียกว่าให้ความสนใจก็ได้” ฉันแก้คำให้ มุมปากหยักก็ยกขึ้นคล้ายกับเขากำลังสนุก “ฉันไม่รู้ว่านายกินอะไรได้บ้าง เลยสั่งมาสี่อย่าง”
“เธอควรจะถามว่า ‘ฉันชอบกินอะไร’ มากกว่าไม่ใช่หรือไง” ดวงตาคมมองอาหารที่พนักงานนำมาเสิร์ฟ ก่อนจะร่ายชื่ออาหารอีกสามอย่างออกมาให้พนักงานจดเพิ่ม
“เหรอ” ฉันแอบเกาศีรษะ ไม่คิดว่าเขาจะเลือกกินขนาดนี้
“ร้านนี้เขามีเมนูดัง ลองกินดู” พูดอย่างกับว่าตั้งใจสั่งมาให้ฉันกินอย่างนั้นแหละ “มองอะไร”
ฉันเคี้ยวข้าวในปากก่อนจะกลืนลงคอตอบกลับไป “แค่สงสัยว่าทำไมนายถึงอยากช่วยฉันนัก”
“มันน่าระแวงขนาดนั้นเลย?”
“ใครบ้างไม่ระแวง…” หางตาเหลือบไปเห็นชายคนหนึ่งลุกขึ้นจากโต๊ะเดินไปทางห้องน้ำ ริมฝีปากอวบอิ่มพึมพำออกมาแผ่วเบา “ก้อง”
“หืม” แทนคุณเหลียวมองตามทว่าจังหวะนี้เขาคงเห็นเพียงแผ่นหลังแว็บหนึ่งเท่านั้น “รู้จักเหรอ”
“...ไม่” ฉันกัดริมฝีปากล่าง มั่นใจว่าตนเองมองไม่ผิด ดวงตาเรียวตวัดมองที่โต๊ะนั้นอีกครั้งทว่าไม่เห็นว่าเขามากับใคร
แค่คิดว่าแฟนเก่ามาเดทกับคนอื่นน้ำตาใสๆ ก็จะไหลอยู่รอมร่อ
“ตัวเธอทำมาจากน้ำหรือไง” กุ้งตัวโตถูกวางลงในจานของฉัน “ไม่รู้จักก็กินเถอะ”
“อือ” มือบางยกแก้วน้ำขึ้นมาจิบ ก่อนจะเช็ดปาก มองสบคนที่เดินออกจากมุมห้องน้ำมา ท่าทีชะงักนั้นทำให้ฉันบิดยิ้มอย่างเย้ยหยัน
“กำส้อมอย่างกับจะไปจิ้มใคร” แทนคุณปรามฉัน ก้องคงจะสังเกตเห็นว่าฉันมากับใครจึงขมวดคิ้วเดินหน้าตึงเข้ามาใกล้แทนที่จะกลับโต๊ะเดิม
“มึง” ก้องมองหน้าแทนคุณด้วยความงุนงงก่อนจะมองฉันที่จ้องหน้าเขาอยู่ก่อนแล้ว
“อ้าว หวัดดีพี่” แทนคุณผงกหัวทักทายคนอายุมากกว่าอย่างขอไปที “มากับแฟนเหรอ”
สองคนนี้รู้จักกันมาก่อน โลกกลมอะไรขนาดนั้น
“แล้วมึงมากับใคร” ก้องไม่ตอบคำถาม มองฉันด้วยความไม่พอใจ ทั้งที่ตอนนี้เขาไม่มีสิทธิ์ด้วยซ้ำ “ไม่คิดว่ามึงจะชอบทรงนี้”
“ผู้หญิงทรงกูมันทำไม” มือบางวางช้อนกระแทก ฉันปรี๊ดแตกพูดอย่างเอาเรื่อง แทนคุณเงียบเสียงลงคล้ายกับพิจารณาท่าทีของฉันและคนมาใหม่ “กูหาใหม่ได้ดีกว่ามึงแน่นอน”
“เหอะ…คิดว่าไอ้แทนจะเอาคนอย่างเธอเหรอคนโปรด ฝันสูงไปมั้ง” รองเท้าผ้าใบใต้โต๊ะเขี่ยขายาวถี่ยิบหวังให้เขาช่วยรักษาหน้า
“สวยๆ ผมก็เอาหมดแหละ” เสียงทุ้มต่ำบอกออกไปอย่างพูดทีเล่นทีจริง
“มึงเอาแล้ว?” คิ้วก้องขมวดจนเป็นปม คงไม่พอใจที่คนรู้จักรับผู้หญิงอย่างฉันต่อจากเขา
“ก็ต้องเอาแล้วสิ นี่ผัวใหม่กูอะ” ฉันตอบกลับอย่างรวดเร็ว นึกอยากให้เขาเสียใจและเสียดายกันบ้าง แต่สิ่งที่ได้กลับตรงกันข้าม
“หึ ยินดีด้วย มึงได้ของเหลือกูว่ะไอ้แทน…เมียเก่ากูมันก็ง่ายจริงๆ”
ความคิดเห็น