คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : 【OS】What am I to you, huh?
*เรื่อนี้เป็นเรื่อที่เิาินนาารเท่านั้น*
เอเรนเินเ้าไปหามิาสะที่ำลันั่อยู่ที่โ๊ะิน้าว
“มิาสะ”
“หืม?”
“ันเป็นอะไรสำหรับเธอเหรอ?”
“หืม?”
“...”
“...”
เอเรน้อมอไปที่วาเบิว้าลมอมิาสะ เธอลั้นหายใไปเล็น้อยอย่าไม่รู้ัว ทั้สอนเียบไปั่วะ มิาสะ่อยๆิถึำถามเมื่อี้อเอเรน ใบหน้าอเธอแ่ำึ้นมาทันที และารแสอออเธอทั้หมอยู่ในสายาเอเรน
“นาย... นายเป็น...รอบ...”
มิาสะพูระุระั หัวใพลันเ้นแรว่าเิม นั่นสิ เอเรนเป็นอะไรสำหรับเธอนะ ใ่แล้ว เอเรนเป็นรอบรัวอเธอ เป็นมาลอ แ่ำว่ารอบรัวนี่ทำไมมัน้อใเ้นแรนานี้้วยนะ
“เอาใหม่ ันะถามอีรอบ”
เอเรนสูหายใลึๆ่อนะ้อเ้าไปลึๆที่วาอมิาสะ ใอเาเอ็เ้นเร็วไม่แพ้ัน มันยามาที่ะ้อถามอะไรแบบนี้่อไป แ่เา... ทนไม่ไหวแล้ว
“ันะเป็นอะไรสำหรับเธอ หืม?”
“นายเป็น...”
เอเรนยื่นหน้าเ้าใล้มิาสะึ้นเรื่อยๆ เาอยาไ้ำอบอเธอที่ัเน ถึแม้ว่าารแสอออเธอะัเนมา แ่เา็อยาะฟัให้ัว่าเธอรู้สึเหมือนันับเา
มิาสะหน้าแ่ำว่าเิม วา้อมอริมฝีปาอเอเรนที่เ้ามาใล้ๆ ่อนะมอาอเาที่เ้าใล้มาเ่นัน และเธอเห็นว่าวานั้นำลัยิ้มอย่าเป็นประาย หัวใอเธอเ้นแรมาแทบะหลุมานออ
วามิหนึ่แวบเ้ามา ว่าเธอแน่ใริๆใ่ไหมว่าเธอิว่าเอเรนเป็นรอบรัวแ่นั้น หรือเป็นอะไรอย่าอื่นที่เธอแอบหวัให้เป็นลึๆันแน่ แ่้วยอะไรบาอย่าทำให้เธอไม่ล้าที่ะพูออไปามหัวใลึๆนั้น
“เอเรน นายเป็น...รอ... อุ๊บ”
มิาสะยัพูไม่บ เอเรน็พุ่เ้ามา เอาริมฝีปาอเธอและเาแะเ้า้วยัน มิาสะเบิาโ แ่แล้ว็่อยๆหลับาลรับูบที่อ่อนโยนนี้
นรั
แผ่นหลัอมิาสะพิไปับำแพอย่าอ่อนแร วาอเธอยัหลับอยู่ เอเรนยิ้มพลาเอนัวไปามมิาสะ เลื่อนไหวริมฝีปาเบาๆ ึวามหวานออมาและใส่วามหวานเ้าไป มืออเาเลื่อนไปับมืออมิาสะ ุมเอาไว้ แล้วเลื่อนมือเธอมาับที่หน้าออเาให้เธอรู้ว่าเาเอ็หัวใเ้นแรเพราะเธอเ่นัน
เอเรนถอนริมฝีปาออพร้อมๆับที่มิาสะลืมวาลมึ้นมา หอบเล็น้อย อน่อสู้เธอ็ไม่ไ้เหนื่อยนานี้นะ แ่นี่มัน...
“ันเป็นอะไรสำหรับเธอ มิาสะ?”
“เอ่อ... นาย...” สมอเธอสับสนไปหมับูบเมื่อี้ เธอมอเอเรนที่ยิ้มอีรั้ มอมืออนเอที่ยัับหน้าออเอเรนอยู่ “ันรั...”
เอเรนูบไปที่มิาสะอย่ารวเร็วเบาๆอีรั้ ่อนะละริมฝีปาออมาเพียเล็น้อย ให้ริมฝีปายัไสัมผัสันเบา่อนะยับปาพูออมา
“ันรัเธอ”
มิาสะยิ้ม เอเรนเอามือ้าหนึ่ยันำแพ อีมือที่ับมือมิาสะที่หน้าอนเอปล่อยออ ่อนะใ้มือนั้นโอบเอวอมิาสะ รั้ัวเธอให้เ้ามาใล้ิันอี ่อนะริมฝีปาเ้าไปอีรอบ
หัวใอเาอิ่มเอมับำพูำนั้นที่เาไ้ยินเพียนเียว
“ัน็รันาย”
“เอเรน ทำไรอยู่วะ ทำไม้าัเนี่ย” แนเบ้ปาบ่นออมาเสียั ทำท่าะึ้นบันไไปามเอเรนในห้ออาหารามำบอออาร์มิน
“เอ่อ แน เี๋ยวเอเรน็มา รอ...” อาร์มินยิ้มแหะๆพลารั้ัวแนเอาไว้
“ไม่รอแล้วเว้ย ้าิบหาย” แนโวยวายเินึ้นห้ออาหารไป โยลาอาร์มินไป้วย อาร์มิน้านแรแนไม่ไหวึเินึ้นไป้าบนับแน้วย พยายามพูเสียั เผื่อเอเรนะไ้ยินเสียเา
“แน พวเราลไปรอ้าล่าีว่ามั้ย?”
ใล้ะถึห้ออาหารแล้ว
“เอเรนเว้ย... ล...”
แนยืนา้าอยู่หน้าห้ออาหาร มอเ้าไป้านในอย่าพูอะไรไม่ถู
อาร์มินเินามมา ่อยๆโผล่หน้าไปมอ
เอเรนและมิาสะยัูบันอยู่ ทั้สอน่าไม่ไ้ยินเสียออาร์มินที่พยายามทำเสียัสุวามสามารถ ่า็อยู่ในภวั์อัวเอ
แ่ทันในั้นเอเรน็พลันสัมผัสไ้ว่ามีนอีสอนอยู่ในห้อ เาถอนปา้าๆอย่าเสียาย ่อนะหันหน้าไปมอ็แอบใเล็น้อย ในเสี้ยววินาทีเา็แอบส่สัาว่าเรียบร้อยให้อาร์มิน อาร์มิน็ส่สัามือว่าเยี่ยมลับไป โยที่อีสอนที่เหลือไม่รู้เลยว่าพวเาำลัส่สัาลับหาัน
มิาสะ็ลืมาในอนที่เอเรนถอนรับฝีปาออไปนไม่เหลือรสที่ริมฝีปาอี เธอลืมาเ็มๆึ้นเห็นแนับอาร์มินยืนอยู่็หลุบาล่ำอย่าเินอาย แล้วเอาหัวมุลที่แผ่นหลัอเอเรน ไม่ล้ามอสบาใรอี
ส่วนแนนั้นอนนี้า้าไปแล้ว มอไม่เห็นอะไรนอาาูบอเอเรนับมิาสะเมื่อี้
เอเรนยืนึ้นพลาโอบเอวมิาสะให้ยืนึ้นแล้วออไปพร้อมัน
มิาสะยืนึ้น้วยแรพยุอเอเรน รู้สึแ้าอ่อนไปหม ทั้ๆที่เธอแ็แร่ว่าทุน แ่อนนี้ลับไม่มีแระนี่
ทั้สอนเินออมาาในห้ออาหาร เอเรนพยัหน้าับอาร์มินอีรั้ พร้อมแะมือันอย่าไม่มีใรรู้
“ไปันเถอะ ป่านนี้ทุนรอแล้ว”
แล้วเอเรนับมิาสะ็เินนำแนที่ยัมึน้าอยู่และอาร์มินที่ยิ้มแย้มอย่าอารม์ี
เอเรนเอ็เินโอบเอวพามิาสะเินไป
พวเาะเินไปทุที่้วยันลอไป
ความคิดเห็น