FIC [EXO, SNSD, 4Minute]Heartbeat เสียงหัวใจที่ไร้รัก

ลำดับตอนที่ #4 : Chapter II : Start (100%)

"Start"

 

   @K - Cz pub
 
               4 ชั่วโมงก่อน

"ไอ่ลู่ วันนี้ไม่ได้เอารถมาหร๋อว้ะ แล้วจะกลับบ้านยังไง ถ้าเมาแอ๋กันหมดไม่มีใครแบกไปส่งนะว้อยย!!"
ซูโฮถามลู่ฮานออกมาด้วยความเป็นห่วง

 "ผมโทรให้ไอ่เซฮุนมารับได้น่ะครับ" ลู่ฮานตอบออกไป

 "เออ ดีเหมือนกันเผื่อจะฝากแบกไปส่งอีก2-3คน .. เอาล่ะๆ ทุกคน งั้นวันนี้ก็มาฉลองกับชัยชนะของเรากันเถ่อะ!!
แต่ก็อย่าลืมเตรียมตัวแข่งรอบชิงอาทิตย์หน้ากันนะ เข้าใจใช่ไหม!!"
ซูโฮตะโกนบอกลูกทีมฟุตบอลทุกคนแล้วเดินเข้าผับไปหาสาวๆที่เขานัดเอาไว้


 "รับทราบครับ กัปตัน!! ^0^" ลูกทีมทุกคนตอบอย่างแข็งขันแล้วเดินตามซูโฮเข้าไปติดๆ


  ฮยอนอาเดินเข้ามาหาลู่ฮานแล้วหอมแก้มเขาซ้ายขวาอย่างสนิทสนม
"อย่าหน่า เธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบ-_-" เขาตำหนิเธอเบาๆด้วยความรำคาน

"โทษที พอดีว่าฉันเห็นหน้านายแล้วอดใจไม่ไหวทุกทีหน่ะ คิกคิก ><"

"อืม เข้าไปข้างในกันเถ่อะ"


...


เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ลู่ฮานที่ซัดเตกีล่าไปหลายขวดจนเขาเริ่มรู้สึกว่าเขาเริ่มจะมึนๆแล้ว
แต่ฮยอนอาก็ยังชวนเขาดื่มอยู่นั่นแหละ! จะแกล้งมอมเหล้าเขารึยังไงกันนะ

"นี่ขวดสุดท้ายแล้วนะ เดี๋ยวเซฮุนมันบ่นฉันตายเลย" ลู่ฮานบอกฮยอนอาเบาๆ

"โอเคๆ งั้นเดี๋ยวฉันอยู่ต่อนะ รู้สึกว่ายังสนุกไม่พอเลยอ้ะ >///<" ไม่พูดเปล่า ฮยอนอาทิ้งเขาไว้ที่โต๊ะคนเดียว แล้วเธอก็พาร่างเซ็กซี่ที่เริ่มจะเดินไม่ตรงแล้วไปเต้นกับเพื่อนสาวๆคนอื่นโดยไม่สนใจลู่ฮานอีกเลย



ซูโฮเดินเข้ามานั่งข้างๆลู่ฮานแต่สายตาก็ยังจ้องฮยอนอาโดยไม่ยอมละสายตาไปไหน
ลู่ฮานที่เห็นอย่างนั้นก็ยกยิ้มที่มุมปากขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ หึ!หลงเพื่อนผมซะแล้วล่ะสิ ..

"นี่ไอ่ลู่ มึงปล่อยให้แฟนมึงไปเต้นเรียกสายตาคนทำไมว้ะ เสียของหมด -3-"
ซูโฮที่เริ่มกรึ่มๆแล้วพูดขึ้นมาหน้าตาเฉย

"เฮ้!! ผมกับยัยนั่นไม่ได้เป็นอะไรกันนะ พี่หยุดพูดหยุดคิดซะ ก่อนที่ผมจะหมดความอดทน
แฉเรื่องสาวๆคนอื่นของพี่ให้เจ๊โบอาฟัง-_-" เขาขู่ซูโฮออกมาด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

"เห้ย! ไอ่น้องเนรคุณ อย่าเชียวนะว้อยย! ถ้าแม่นั่นรู้เข้าล่ะก็นะ
ฉันคงโดนแม่นั่นกักบริเวณ แล้วคงอดเที่ยวสาวยาวๆแน่T^T" ซูโฮเริ่มโอดครวญ

ลู่ฮานเบ้หน้าใส่ซูโฮ ส่วนมือก็หยิบไอโฟนขึ้นมาโทรหาเซฮุนน้องชายของเขา
โดยไม่หันมาสนใจซูโฮที่นั่งโอดครวญต่ออยู่คนเดียว

  "..เซฮุน มารับฉันหน่อยดิวะ"
  ระหว่างที่คุยกับเซฮุนก็มีผู้หญิงในชุดเกาะอกหนังรัดรูปสีดำเดินมานั่งคลอเคลียข้างๆเขา

  [ฉันอยู่ย่าน M ไม่ได้เอารถออกมาว่ะ เสี่ยวลู่..]

  "นั่นแหละ หารถมารับฉันเดี๋ยวนี้เลย ฉันกลับเองไม่ไหวแล้ว"

  [นี่! ไอ่เสี่ยวลู่ ฉันบอกแกไปแล้วไงว่าฉันไม่ได้เอารถออกมาเอง แกก็นั่งรถเมล์กลับบ้านเองดิว้ะ!]

  "เห้ย ฉันมึนมากเลยว่ะ แกอยู่กับพี่สายรหัสอะไรของแกนี่ ให้ยัยนั่นมาพามารับฉันสิ"

  [ฮ้ะ!? จะบ้าเร้อะ พี่ที่คณะจะไปส่งฉันนะโว้ย! ไม่ใช่คนใช้ ไม่ใช่รถส่วนตัว!]

  "เออ ถ้าแกอยากให้ฉันคลานกลับบ้านเป็นหมาข้างถนนแล้วให้ป๊าด่าเพราะแกไม่ยอมมารับฉันก็ตามใจแกว่ะ"

  [โถ่ ไอ่พี่บ้าเอ้ยสร้างแต่เรื่องจริงๆเวลาเมาเนี่ย! เออๆ จะขอพี่เขาให้!!!....]

หลังจากวางสาย ลู่ฮานแอบเหล่มองซูโฮที่เงิบลงไปกองสลบบนโซฟาเรียบร้อยแล้ว
เขากระดกเตกีล่าต่อรวดเดียวหมดขวด... แอลกอฮอลล์ที่กลืนเข้าไปทำให้ตัวเขาร้อนวูบวาบไปทั้งคอจนถึงท้อง
และเขาก็หันไปจูบผู้หญิงข้างๆที่กำลังนั่งคลอเคลียอยู่กับอกของเขาทันที
ริมฝีปากร้อนของทั้งสองก็บดขยี้แลกกันอย่างไม่มีใครยอมใครต่อไปเนิ่นนาน ...

          __________________________________



    [Teayeon Part] ;

   ปึง!

   เสียงปิดประตูรถที่มาจากเฟอรารี่สีแดงเพลิงดังลั่นลานจอดรถของ Cz pub
สามารถเรียกความสนใจจากคนที่อยู่บริเวณนั้นได้เป็นอย่างดี

 "เจ๊แทแทเข้าไปกับผมนะฮ้ะ ผมไม่อยากให้เจ้อยู่ตรงนี้คนเดียวอ่ะ"


 "อืม พี่ก็อยากเห็นหน้าพี่ชายขี้เรื้อนของนายเหมือนกัน :)"
ฉันตอบแบบจิกกัดพี่ชายของเซฮุนเต็มๆ แต่เขากลับไม่รู้สึกตัวเลย
โถ เซฮุนน้องพี่ จะซื่อเกินไปแล้วนะ -_-;


 "เข้าไปกันเถ่อะฮ้ะ -0-"
ฉันแค่พยักหน้าแล้วเดินตามเซฮุนเข้าไปในผับ


ความจริงที่นี่เป็นผับประจำของฉันเลยนะ แต่ช่วงหลังมานี่ฉันไม่ได้มาเลย
เพราะติดโปรเจ็คที่ต้องทำส่งศาสตราจารย์ที่คณะ เลยไม่ได้มาเหยียบที่นี้เลยจนถึงวันนี้


เซฮุนหยุดเดินแล้วทำหน้าเอือมระอามองไปยังโต๊ะที่มีคนอยู่ 3คน .. สองคนที่นั่งจูบกันอย่าเมามันส์
กับอีกคนที่นอนไม่รู้เรื่องอะไรเลย คงเป็นเพราะมุมนี้มันมืดเลยทำให้ฉันมองเห็นอะไรไม่ค่อยชัดเท่าไหร่
แต่มันดันชัดตรงที่สองคนนั่นมาจูบกันเนี่ยแหละ ฉันเห็นแล้วคลื่นไส้ชะมัด -0-;
เซฮุนเดินไปสะกิดพี่ชายของเขาแล้วโวยวายเสียงดังออกมา


 "เฮ้! นายนั่งรอฉันมารับเฉยๆไม่ได้เลยต้องมานั่งจูบกับผู้หญิงที่ไหนก็ไม่รู้รอฉันงั้นเร้อะไอ่เสี่ยวลู่!!"


พี่ชายของเซฮุนถอนจูบจากผู้หญิงคนนั้น และเงยหน้ามามองเซฮุน
"อ้าว มาแล้วหร๋อไอ้ฮุนน้องรัก -0- .."


ฉันหันมามองหน้าเซฮุนที่ฟิวส์ขาด เดินไปกระชากพี่ชายของเขาให้ลุกขึ้นยืน
"เห้ย!" ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจที่ ...ที่พี่ชายเซฮุนเตี้ยกว่าเซฮุนซะอีก! =[]=!


"มีอะไรหร๋อครับเจ๊แท? -0-"


"ป่าวจ้ะ พอดีพี่เจอตัวประหลาดน่ะ แหะๆ ^^;"
ฉันตอบปัดไปเพื่อไม่ให้เซฮุนสงสัย


พอเซฮุนหันไปประคองพี่ชายเขาขึ้นมาทำให้ฉันมีเวลาสำรวจดูหน้าพี่ชายของเขาได้ชัดขึ้น
ใบหน้าหวานแบบนี้...เดี๋ยวนะฉันจำหน้าหมอนี่ได้ เขาชื่อลุ่มล่าม(?)
เป็นนักกีฬาที่ยูอีปลื้มนี่นา! ฉันจะบอกยัยนั่นว่าฉันได้อยู่ใกล้คนที่ยัยนั่นปลื้ม
ให้ยัยนั่นอิจฉาฉันเล่นๆดีกว่า คิกก~


ระหว่างที่ฉันกำลังคิดแกล้งเพื่อนรักของตัวเองอยู่นั้นแต่ปากก็บอกเซฮุนให้กลับกันได้แล้ว
ขณะที่ฉันกำลังจะเดินออกมา ผู้ชายที่นอนอยู่บนโซฟาก็ลุกพรวดขึ้นมาจับมือฉันและมองมาด้วยความตกใจ
ซึ่งไม่ต่างกับฉันที่มองเขาด้วยความตกใจเช่นกัน
"คิม แทยอน นี่เธอ...!!"


"ซูโฮ!"


ตัวฉันชาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ มันเกิดจากหลายอารมณ์สะสมปนเปไปหมด
ทั้งตกใจ เสียใจ รังเกียจ หรือแม้กระทั่งโทสะในตัวของฉันมันทำให้ฉันก้าวขาไม่ออก
..และนั่นมันทำให้ฉันทำได้แค่มองหน้าเขานิ่งไว้อย่างนั้น


"แทยอน ฉะ..ฉัน..คิดถึงเธอนะ" ซูโฮพึมพำออกมาเบาๆ แต่ฉันกลับได้ยินคำพูดประโยคนั้นอย่างชัดเจน
คำพูดแค่สั้นๆมันกลับทำให้ฉันหวั่นไหว ..ใช่แล้วฉันกำลังอ่อนไหวกับคำพูดของผู้ชายคนนี้
คนที่ฉันเคยรักมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา แต่อีกความรู้สึกหนึ่งที่เข้ามาเตือนจิตใจของฉัน
นั่นคือความเจ็บปวดที่ทำให้ฉันกลับมามีสติอีกครั้งหนึ่ง..


"เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!" หน้าของซูโฮหันซ้ายขวาไปมาด้วยมือข้างเดียวของฉันเต็มแรง
เสียงตบหน้าที่ฉันเป็นคนทำให้เกิดขึ้น ส่งผลให้เซฮุนกับนายลุ่มล่ามที่มองอยู่เบิกตากว้างด้วยความตกใจ..


"เก็บคำพูดโสโครกของนายเอาไว้ใช้กับผู้หญิงโง่ๆคนอื่นเถ่อะ :)"


"...!!"


"อ้อ!" ฉันก้มหน้าลงไปหน้าเขาจนหน้าเราห่างกันแค่ไม่กี่เซนฯ
ฉันยกมือข้างเดียวกับที่ตบเขาไปเมื่อกี้ลูบใบหน้าเขาช้าๆ
....มันคือใบหน้าที่ฉันเคยรักเคยหลงไหล


"ฉันก็คิดถึงนายนะซูโฮ .. คิดถึงสิ่งที่นายเคยทำไว้กับฉันยังไงล่ะ :)"


.....และใบหน้าที่เคยทำให้ฉันเจ็บปวดเจียนตายได้ในเวลาเดียวกัน


"...!!!!!"


"....ไปกันเถ่อะเซฮุน พี่ไม่อยากส่งนายกับพี่ชายนายถึงบ้านดึกๆ เดี๋ยวป๊านายจะว่าเอาได้นะ"

ฉันรีบเดินออกมาโดยไม่สนใจพวกคนมุงดูเหตุการณ์เลยแม้แต่นิดเดียว
ความจริงฉันก็แค่กลัว..กลัวว่าจะร้องไห้ออกมาให้ผู้ชายคนนั้นรู้ว่าฉันเองก็คิดถึงเขา
คิดถึงเขามาก..มากเกินไป


   -ลานจอดรถ Cz pub

"เกิดอะไรขึ้นหร๋อฮ้ะ? เจ๊แทรู้จักพี่ซูโฮด้วยหร๋อฮ้ะ? แล้วเจ๊แทตบพี่ซูโฮทำไมหร๋อฮ้ะ-0-?"
เซฮุนเดินแกมวิ่งมาถามฉันรัวๆด้วยความอยากรู้เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น

"พี่ไม่อยากพูดถึงหน่ะ" ฉันบอกปัดเซฮุนไปแล้วหันไปมองนายลุ่มล่ามที่ท่าทางจะสร่างเมานิดๆ(มันเดินเองได้แล้ว)
"นี่! นายอ่ะ เอาน้ำไปกินซะสิจะได้ดีขึ้น" ฉันก้มไปหยิบขวดน้ำจากในรถขึ้นมาโยนให้นายลุ่มล่ามที่รออยู่ก่อนแล้ว
หมอนั่นรับน้ำไว้แต่..ไม่ขอบคุณฉันซักคำ! ให้ตายเ่ถ่อะ ผู้ชายดีดีในโลกนี่มันหายากมากเชื่อฉันสิ -_-;

"เห่อะ! ไปกันเถ่อะ พี่จะได้รีบกลับบ้านด้วย"
ฉันบอกพร้อมกับขึ้นรถไป เมื่อทุกคนขึ้นรถหมดแล้ว ฉันก็รีบขับรถออกจากที่นี่ทันที....


                     ______________________________

     : 01.15 น.

  @H-Home (บ้านฮุนฮาน)

 "ขอบคุณที่มาส่งนะฮ้ะเจ๊แทแท^0^"
 "เอ่อ..ขอบใจนะ แล้วเธอชื่ออะไรอ่ะ?"


 "คิม แทยอน" แกทั้งขอบคุณแล้วก็ถามชื่อฉันช้าไปนะนายลุ่มล่าม -_-!!


 "ฉัน ลู่ฮาน วิศวะฯปี4 ยินดีที่ได้รู้จัก" หร๋ออออออ! .. เอ๊ะ!


 "ฉันคิดว่านายชื่อลุ่มล่ามซะอีกนะ-0-"
ไวเท่าความคิด ฉันตอบออกมาอย่างจงใจกวนหมอนี่สุดๆไปเลย
5555 หมอนี่หน้าเหวอไปเลยอ่ะ ..สะใจค่ะ คิกคิก ><


 "นี่เธอคิดชื่อประหลาดๆเหมือนหน้าเธอแบบนั้นได้ยังไงกันน่ะ!?-*-"
หมอนี่กำลังว่าหน้าฉันประหลาดแบบไม่มีความเกรงใจผู้มีพระคุณอย่างฉันเลยซักนิด
นี่ฉันขับรถไปรับนายมาเชียวนะ!! (ลืมไปว่าตัวเองว่าเขาก่อน)
ฉันว่าแกนั่นแหละที่ประหลาด คนอะไรเตี้ยกว่าน้อง ชิ้! -_-+


"นายหน่ะชื่อลุ่มล่ามเหมาะสุดล้ะย่ะ แล้วก็ถ้าหน้าฉันประหลาดก็อย่ามาแอบคลั่งฉันที่หลังก็แล้วกันนะจ๊ะ
..ไปดีกว่า บ๊ายบายหนุ่มน้อย o_<"


"เธอนี่มันหลงตัวเองชะมัด =o="
อีตาลุ่มล่ามว่าฉันเบาๆ ฉันได้ยินนะย้ะ! แต่ฉันสนซะที่ไหนล่ะ ไอ่เตี้ยเอ้ยยย!(ลืมดูตัวเองอีกแล้ว)

"เจ๊แทแทขับรถกลับดีๆน้า พรุ่งนี้เจอกันที่คณะนะครับ"
เซฮุนตะโกนบอกฉันที่กำลังจะขึ้นรถพอดี ฉันแค่ยิ้มแล้วโบกมือเป็นสัญญาณตอบกลับไป
และขับรถออกมาจากตรงนั้นทันที......


                    ___________________________________


     -Teayeon Home

  ฉันเดินเข้ามาในบ้านที่นับวันยิ่งเหมือนบ้านร้างเข้าไปทุกที บ้านฉันมีคนอยู่แค่ 4คน
ก็คือ ฉันกับป้าชินจองแม่บ้านเก่าแก่ของตระกูลคิม แล้วก็คนใช้อีก2 ไม่นับยามนะคะ
ส่วนพ่อแม่ฉันเสียไป เพราะโดนยิงตายต่อหน้าต่อตาฉันตั้งแต่เด็กๆ
สิ่งที่ฉันเจอตอนเด็กนั่นมันทำให้ฉันเข้มแข็ง และเมื่อพวกท่านเสียไปก็ทิ้งสมบัติทั้งหมดไว้ให้ฉันดูต่างหน้าแทน
ฉันควรจะปลาบปลื้มใจดีไหมนะ! มันคือตลกร้ายที่ไม่ตลกเลยซักนิดสำหรับฉันเลยล่ะ เห้อออออ...


  ฉันเดินเข้าห้องมาทิ้งตัวลงบนเตียงอย่างหมดแรง ..ความเงียบภายในห้องทำให้ฉันเริ่มฟุ้งซ่าน
ฉันกำลังคิดถึงผู้ชายที่ฉันพึ่งตบไปเต็มแรงเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมา ภาพในอดีตอันแสนเจ็บปวดวิ่งเข้ามาในหัวฉันไม่หยุด น้ำตาที่ฉันรู้สึกว่ามันไม่ได้ออกมาจากเบ้าตาของฉันนานแล้วร่วงเผาะออกมาอย่างห้ามไว้ไม่อยู่

ใช่แล้ว..ตอนนี้ฉันยังลืมเขาไม่ได้......




 .....ฉันยังลืมซูโฮไม่ได้จริงๆ


                     _____________________________________
 

To be continued...

Talk
สวัสดีค่าาา >/\< 100% แล้ววว เย้เย้

ไรท์เตอร์มุกไหม มารับหน้าแทนอีกแล้วนะจ้ะ
สปอยไว้ก่อนเลยว่า chap ต่อไปจะเป็น special นะคะ
มุกไหมจะไม่ได้เข้าโพสเองแล้วน้า
เป็นหน้าที่ของ 3 สาวพาวเว่อร์พัพเกิร์ล(เค้ก ฟ้า แก้ว)จะมารับหน้าที่อัพแทนแล้ว
ส่วนมุกหมอยเอ๊ย มุกไหมจะมาตอบคอมเม้นต์ให้อย่างสม่ำเสมอเหมือนเดิม
และจะกลับมาเสนอหน้าอีกใน chap4 น้ะแจ๊ะ  คริคริ >0<

ขอสปอยต่อว่า chap3 ดุเดือดเร้าใจเลือดสาดแน่นอนค้า

#อากาศเริ่มเย็นแล้วน้า ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะรีดเดอร์ทุกท่าน
       รักรีดเดอร์นะคะ จุ้บจุ้บบบบบ<3