END:XXX_LUST (kookv) 20+

ลำดับตอนที่ #5 : XXX_LUST: DON’T MESS WITH HIM…..

**((ตอนต่อไปไรท์ขออนุญาตปิดไว้นะคะ ทุกคนที่พึ่งเข้ามาอ่านในตอนนี้แล้วอ่านตอนต่อไปไม่ได้ สามารถติดตามเรื่องได้ใน ReadAWrite ได้เลย ไรท์ติดเหรียญไว้(ทุกตอน)นะคะ ที่ต้องซ่อนเรื่องและติดเหรียญเพราะเรื่องคุณไวน์เคยทำเล่มไปแล้วเพื่อความยุติธรรมกับคนที่เคยซื้อเล่มงับ))**

XXX_LUST (kook) 20+

XXX_LUST: DON’T MESS WITH HIM…..

ร่างสูงที่กำลังนั่งทำงานของตัวเองอยู่ที่โซฟาภายในห้องนอนของคุณไวน์ แล็ปท็อปที่วางอยู่บนตักจู่ๆก็ถูกใครบางคนดึงมันออกไปจากหน้าขาของเขาและแทนที่ด้วยร่างอันน่ายั่วยวนพร้อมกับกลิ่นหอมอ่อนๆของเจ้าตัว

"งานผมยังไม่เสร็จนะคุณไวน์ อย่าพึ่งกวนได้มั้ย"เสียงดุของเคนเอ่ยบอกผู้ใหญ่ที่ไม่สนใจ แทนที่จะฟังกันกลับได้รับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของอีกคนกลับมาซะงั้น เขาล่ะเหนื่อยกับคนๆนี้เสียจริง

"ไม่ทำไม่ได้หรอ"

"ผมต้องส่งงานวันมะรืนแล้ว เข้าใจผมหน่อยแล้วก็ลุกออกไปจากตักผมได้แล้ว"เคนบอก

"งั้นขอฉันนั่งตักเธอแบบนี้ไม่ได้หรอ"

"ผมไม่ถนัด"

"แต่ฉันอยากอยู่ใกล้ๆเธอนะ"

"ก็อยู่ข้างๆกันมันไม่ใกล้รึไง"เคนว่าอย่างอารมณ์เสียและหงุดหงิดที่ถูกผู้ใหญ่ก่อกวนการทำงานของตัวเอง

"ไม่เอา"เสียงแข็งที่แสนดื้อรั้นของผู้ใหญ่เอ่ยออกมาพร้อมกับกอดรอบคอของเขาไว้แน่น เขาล่ะปวดหัวและเหนื่อยกับคุณไวน์จริงๆ เมื่อไหร่จะหยุดวอแวเขาเสียทีมันน่ารำคาญจริงๆนั่นแหละนะ

"ถ้างานผมเสร็จคุณอยากจะกวนก็ตามใจคุณ"

"ไม่เอา อยากกอดเธอ"

"คุณไวน์ ผมขอ...ถ้าไม่ยอมผมจะออกไปทำข้างนอก"

"ทำไมต้องดื้อกับฉันด้วย"

น้ำเสียงกระแทกที่แสนจะงอแงพูดใส่เด็กหนุ่มที่ยังคงคอนเซ็ปหน้านิ่งกับเขา ไวน์ที่คว่ำปากไม่พอใจเพราะถูกขัดใจจากอีกคนก็ได้แต่หงุดหงิดที่ทำไม เคนถึงได้ยากกับเขาและดื้อกับเขาขนาดนี้ไง

"คุณนั่นแหละที่ดื้อไม่ใช่ผม"

"เธอนั่นแหละดื้อ"

"ลงไปครับ"

"ไม่เอา"

ก็ยังคงเดิมไม่มีวี่แววว่าคนตัวเล็กบนตักของเขาจะยอมง่ายๆ ไม่ดื้อซักวัน ไม่ยั่วกันซักวันมันจะตายมั้ยครับคุณไวน์!!!!

เคนพ่นลมหายใจออกมาอย่างนึกหนักใจ สุดท้ายก็ยอมให้ผู้ใหญ่นั่งตักตัวเอง ปล่อยให้เขานั่งกอดรอบคอของตนอยู่แบบนั้น อยากกอดก็กอดไป แต่ตอนนี้เขาอยากรีบทำงานค้างของตัวเองให้เสร็จเสียก่อน

แล็ปท็อปราคาแพงถูกตั้งวางไว้พื้นโซฟาที่ว่างข้างๆแล้วหันตัวเข้าหา เรียวขาของคุณไวน์ที่นั่งพาดก็หย่อนลงข้างๆกายแต่อีกคนก็ยังคงนั่งกอดคอเขาไม่ปล่อย ก่อนที่เคนจะเริ่มทำงานของตัวเองที่มันก็ติดๆขัดๆเพราะถูกผู้ใหญ่กอดอยู่ข้างหน้าแบบนี้

จุ๊บ!

"อย่ากวนคุณไวน์"ริมฝีปากนุ่มอิ่มของผู้ใหญ่กดประทับลงที่แก้มของเขาก่อนจะรีบซุกหน้าลงกับซอกคอของเด็กหนุ่มทันทีที่ถูกเด็กน้อยของตัวเองดุเสียงแข็งเมื่อกี้

แต่พอผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง ทั้งสองที่ต่างคนต่างเงียบเคนก็สนใจแต่งานของตัวเองที่ใกล้จะเสร็จแล้ว ส่วนผู้ใหญ่ก็นิ่งเงียบไปได้พักใหญ่แต่นั่นก็ดีแล้วสำหรับเคนที่คุณไวน์ยอมเงียบๆและไม่ขยับเขยื้อนกวนใจเขา

เมื่อจู่ๆวงแขนเล็กที่โอบกอดรอบคอเคนค่อยๆขยับใหลตกลงของเขา ร่างเล็กค่อยๆเอนเอียงจะล้มลงเขาจึงรีบรองรับและกอดผู้ใหญ่ไว้แทนแต่พอหันมามองก็พบว่าคุณไวน์นั้นหมดฤทธิ์ไปแล้วนี่ไง

หลับตั้งแต่ตอนไหนถามก่อน?

เคนขยับตัวด้วยความเบาที่สุดก่อนจะก้มมองที่เรียวขาเล็กก็ไม่ลืมที่จะดึงผ้าคลุมมาปิดคลุมเรียวขาของผู้ใหญ่ที่โผล่พ้นออกมาจากเสื้อคลุมของเจ้าตัวที่มันแหวกตรงกลางขานั่นน่ะ

พลางขยับเพื่อให้ผู้ใหญ่ได้นอนสบายๆโดยที่เขาก็ยังคงโอบร่างเล็กให้นอนซบอยู่กับแผ่นอกของตัวเอง

แต่จะว่าไปพออยู่ท่านี้นานๆ สายตาที่เอาแต่จ้องหน้าจอสีฟ้ามันก็พาลพาปวดตาจนเริ่มรู้สึกง่วงแล้ว แต่เพราะเขาอยากจะทำให้เสร็จก่อนก็มันเหลือนิดเดียวก็จะเสร็จแล้วไง

พยายามดันจนเสร็จพอบันทึกงานเสร็จก็เก็บแล็ปท็อปวางไว้พื้นพรมข้างล่างหันกลับมาหาผู้ใหญ่ที่ยังนอนนิ่งอยู่ในอ้อมแขนของตัวเอง เอนหลังลงพิงพร้อมจัดท่าจัดทางขยับจนได้ที่แขนแกร่งก็ยกขึ้นโอบกอดร่างของผู้ใหญ่ไว้ก่อนที่ตัวเองจะปิดเปลือกตาและนอนพักบ้างทันที...

ก๊อก ก๊อก

“ขออนุญาตนะครับท่าน”

เสียงประตูที่ดังจากข้างนอกแต่คนข้างในกลับไม่มีใครตื่นได้ยิน คนสนิทอย่างคิมก็เปิดประตูเข้ามาทันที

แต่ภาพที่เขาเห็นก็ต้องทำให้ยกยิ้มอย่างพอใจ ภาพของคุณไวน์ที่นอนซบอยู่บนแผ่นแกร่งของเด็กหนุ่มนั้นเป็นภาพหาดูยากที่คุณไวน์จะยอมใครแบบนี้ เขาเก็บงานที่จะเอามาให้คุณไวน์แล้วหันตัวเดินออกไปปล่อยให้เจ้านายได้พักผ่อนกับเด็กของตัวเองไป

•••XXXLUST •••

"ตกลงเรื่องของหนูกับเคนยังไงคะ?...แล้วเคนอยู่ไหนคุณอา"น้ำเสียงแสนเหวี่ยงและไม่พอใจเอ่ยพูดกับคนเป็นผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่โซฟาตรงข้ามกับหล่อนที่ก้นแทบจะไม่ติดเบาะโซฟาเอาแต่กระวนกระวายถามหาแต่ชายที่รัก

"ใจเย็นๆ อาก็กำลังรีบเอาตัวเคนกลับมา"

"งั้นบอกมาก็พอว่าเคนอยู่ไหน กับใคร หนูจะไปตามเขาเอง"

"ให้พวกเราจัดการเองดีกว่านะหนูเจส"

"แต่เจสร้อนใจนะคะ เคนเล่นหายตัวจากบ้านคุณอาไปเกือบอาทิตย์แล้ว ยังจะให้เจสรออะไรอีกคะ"

คนเป็นผู้ใหญ่ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆกับความดื้อรั้นและเอาแต่ใจของหญิงสาวที่กำลังมีสีหน้าและแววตาแสนเหวี่ยงไม่พอใจ

"ภายในเดือนนี้ถ้าเคนยังไม่กลับมา เตรียมตัวไล่พนักงานในบริษัทของคุณอาได้เลยนะคะ"

เมื่อพูดจบเธอก็ลุกเดินออกจากห้องไปอย่างไม่พอใจ ชายหนุ่มวัยกลางคนที่ได้ยินแบบนั้นก็ต้องกำหมัดแน่นอย่างนึกไม่พอใจ ก่อนจะกุมขมับอย่างเครียดๆ

หญิงสาวที่เดินออกมาถึงรถของเธอ ผู้จัดการส่วนตัวสาวที่เปิดประตูรถให้เธอได้เข้าไปนั่งในรถ และก่อนจะอ้อมไปนั่งอีกฝั่งของคนขับ

"ตามหาเคนไปถึงไหนแล้วคะ"

"มีรายงานค่ะ ว่าคุณเคนอยู่ที่นี่"

ผู้จัดการสาวเอ่ยพูดพร้อมกับยื่นซองสีน้ำตาลให้กับดาราสาวสวยที่มีชื่อเสียงที่นั่งอยู่เบาะหลังของรถ

"ใคร?"

"เขามีชื่อว่า ไวน์ ค่ะ...อือ ข้อมูลส่วนอื่นไม่มี"

"อะไร?? นี่สืบกันยังไงทำไมไม่มีข้อมูลมาให้ฉัน!!"

"ก็เพราะข้อมูลประวัติส่วนตัวต่างๆ...ไม่มีไงคะ"

"ว่าไงนะคะ...คนบ้าอะไรไม่มีประวัติข้อมูลอะไรเลย"หญิงสาวพูดเสียงกระแทกอย่างไม่พอใจแล้วกัมมองดูรูปของชายที่มีใบหน้าสวยที่ถูกแอบถ่ายนั่นด้วยความเคืองโกรธ

"นักสืบของเรากำลังพยายามเข้าหาเขาค่ะ แต่ดูแล้วเป็นคนอันตรายพอสมควรนะคะ"

"เคนไปอยู่กับคนแบบนี้ได้ยังไงกัน...หรือว่าโดนบังคับรึป่าวนะ ฉันต้องรีบตามหาเขา เร่งพวกนักสืบให้รีบทำงานซะ ถ้าพวกมันต้องการเงินก็จ่ายไป"

"ค่ะ"

•••XXXLUST •••

23:00

ร่างผอมสวยที่นั่งไขว้ห้างจิบไวน์นิ่งๆอยู่บนชั้นสองของคลับบาร์ซอร์ที่ต่างรู้จักกันดีระหว่างเขากับเจ้าของคลับแห่งนี้

แต่เพราะเหตุผลเดียวที่ยอมให้คนอย่างไวน์ที่เกลียดสถานที่คนเยอะๆหรือเต็มไปด้วยเสียงที่ดัง ก็เพียงเพราะแอบตามเด็กของตนที่กำลังสนุกกับการดื่มด่ำอยู่กับเหล่ากลุ่มเพื่อนที่อยู่ชั้นล่างนั่น

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยความจริงใจในรอยยิ้มที่แสนน่ารักและเอ็นดูของเด็กหนุ่ม พอยามที่เคนได้อยู่กับเหล่าพวงพ้องแล้วก็กลายเป็นอีกคนที่ไม่ใช่คนที่เย็นชากับไวน์

"คิม..."เสียงหวานเอ่ยเรียกลูกน้องคนสนิทที่ยืนคุมอยู่ด้านข้างกับเขา โดยที่สายตาก็ยังคงจ้องมองเด็กหนุ่มที่สนุกเฮฮากับเหล่าเพื่อน

"ครับท่าน...."

"รอยยิ้มนั่น...ฉันจะปกป้องได้ไหม"

คิมเลิกคิ้วกับคำถามที่เขาไม่เคยได้ยินจากคนอย่างคุณไวน์ ปกป้องงั้นหรอ ถึงคุณไวน์จะเอ็นดูและคอยดูแลเด็กหลายคนมากมาย แต่ก็ไม่เคยมีใครอยู่กับเจ้านายของตนจริงๆจังๆอย่างเคนที่ถึงกับได้เข้าไปอยู่ด้วยที่บ้านน่ะ

"เคนเขาเป็นเด็กดีและไม่เหมือนเด็กคนอื่นที่คุณเคยดูแล...คุณปกป้องเขาได้แน่นอนครับ"

"ฉัน...หลงใหลรอยยิ้มของเด็กคนนั้น มองแล้วสบายใจจริงๆนะ"แขนเรียวที่วางรองกับที่วางแขนของโซฟาและอยู่ในท่านั่งเท้าคางมองเด็กหนุ่มด้วยสายตาที่แสนอ่อนโยน โดยมืออีกข้างก็ยังคงหมุนควงแก้วไวน์อย่างช้าๆ

"แล้วท่านจะทำยังไงกับครอบครัวของเขาหรอครับ"

"พวกเธอคุยกันแล้วไม่ใช่หรือไง..."

"ท-ท่านรู้หรอครับว่าพวกเราคุยกัน"

"หึ...จะบอกว่าฉันโง่รึไงหะ"

"ข-ขอโทษครับ ผมไม่ได้หมาย-"

"คอยอยู่ข้างหลังเด็กคนนั้น ถ้าเกิดผิดพลาด...ฉันฆ่านายแน่"สายตาที่เอาจริงและบ่งบอกว่าเขาไม่ได้พูดเล่นทำเอาคิมต้องลอบกลืนน้ำลายลงอย่างไม่กล้าเอ่ยปากอะไรออกมา ใบหน้าสวยคมหันกลับไปมองเด็กหนุ่มน้อยของตนที่ยังคงมีใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้มแสนร่าเริงนั่น

"หืม?...."

แต่เสียงในลำคอของคนตัวเล็กก็ดังขึ้นเมื่อมองลงไปยังเคนก็ค้องขมวดคิ้ว ที่มีร่างของหญิงสาวที่ใครมากมายก็ต่างรู้จักเธอที่เป็นถึงดาราสาวที่มีชื่อเสียงอยู่ในตอนนี้กำลังเดินเข้าไปหาเคนที่ตอนนี้รอยยิ้มของเด็กหนุ่มนั้นได้หายไปหมดแล้ว

ส่วนทางด้านเคน ที่ตอนนี้บรรยากาศในกลุ่มต้องคลุมเครือลงเมื่อร่างของหญิงสาวที่ตนรังเกียจได้มาปรากฏตัวต่อหน้าตนในตอนนี้

"หาตัวคุณเจอซักทีนะเคน กลับกับเจสเดี๋ยวนี้นะคะ"เคนทำท่าทีไม่สนใจและยังคงนั่งนิ่งโดยก็กระดกดื่มเหล้าในแก้วน้ำขนาดกลางจนหมดแล้วรินเทเติมอีกทันที

"เคน!!!"

"จะไปไหนก็ไปไป รำคาญ"เคนตอบกลับด้วยท่าทางที่แสนเย็นและรำคาญอีกฝ่าย หญิงสาวเดินเข้าไปกระชากแขนแกร่งที่ไม่ได้สะทกสะท้านอะไรเลยแม้แต่น้อยนั่น

"นี่เจส ก็เห็นอยู่ว่าพวกเรากำลังคุยกัน"เป็นเสียงหวานของเพื่อนสนิทอย่างจิ๊กซอว์ที่เอ่ยแทรกและดึงแขนของเพื่อนตัวเองก่อนจะเข้าประจันหน้ากับหญิงสาวที่เป็นถึงดาราดัง

"แน่ใจแล้วใช่มั้ยที่กล้ามาทำแบบนี้กับฉันน่ะจิ๊กซอว์"

"พวกเราก็นั่งอยู่นะ แล้วอีกอย่างก็เห็นๆอยู่ว่าเคนมันรำคาญเธอมากแค่ไหนน่ะ"เป็นเพื่อนอีกคนพูดขึ้น

"เคนกลับกับเจสเดี๋ยวนี้"

"น่ารำคาญ เลิกยุ่งกับฉันซักทีเถอะ"เคนลุกขึ้นพลางเดินกระแทกไหล่ของหญิงสาวอย่างไม่พอใจ แต่เท้าแกร่งที่กำลังก้าวเดินออกไปก็ชะงักเสียก่อน

"ถ้าไม่อยากให้เจสต้องทำร้ายคนที่ชื่อไวน์ไรนั่น ก็กลับกับเจสตอนนี้"

เคนเลิกคิ้วกับคำขู่ของหญิงสาวแล้วหันกลับไปหาเธอ เมื่อได้ยินชื่อที่เจสเอ่ยมาเมื่อกี้ก็ต้องทำหน้าให้กับเธอเหมือนกับว่าต้องการจะฟังคำพูดเมื่อกี้อีกครั้ง

"ว่าไงนะ นี่ตามสืบเรื่องของเขารึไง"

"หรือจริงๆเคนถูกคนๆนั้นบังคับ เคนถูกเขาขู่ใช่ไหม"

"ไร้สาระ แล้วอย่ายุ่งกับเขา"เคนว่าพลางจะเดินออกไป แต่ฝ่ามือของหญิงสาวก็ต้องรั้งข้อมือของเคนไว้

แต่...

ปึก!!

จู่ๆมือเรียวเล็กที่รั้งจับข้อมือของชายหนุ่มก็รีบดึงออกทันทีที่รู้สึกเหมือนมีบางอย่างผ่านเฉี่ยวแขนของตนไปเมื่อกี้ พลันหันไปมองที่กำแพงก็เป็นรอยร้าวที่พอมองดีๆก็พบเห็นกระสุนที่เจาะคาอยู่กับผนังนั่น

เมื่อหันมามองที่แขนของตนก็ต้องเบิกตากว้างทันทีที่เห็นแผลเป็นทางพร้อมกับเลือดสีแดงที่ค่อยๆไหลจากปากแผลนั่น

"อ-อะไรกันเนี้ย"

ทั้งกลุ่มรวมถึงเคนก็ต้องขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจเมื่อเห็นเลือดที่ค่อยๆซึมไหลออกจากแขนของเธอที่กำลังตกใจ เคนรีบเงยหน้าขึ้นมองมุมสูงจากด้านหลังของตนก็ต้องขมวดคิ้วก็คนที่กำลังนั่งถือปืนอยู่ด้านบนชั้นสอง

"คุณไวน์"

ทั้งกลุ่มหันไปมองตาม และทั้งสองคนที่รู้จักชื่อของบุคคลอันตรายคนนั้นได้ก็ต้องเบิกตากว้างอย่างอ้ำอึ้ง

"เคน มึงเกี่ยวข้องกับเขาจริงๆหรอ"เพื่อนร่างสูงเอ่ยถามเคนด้วยความตกใจและเงยหน้าขึ้นมองบุคคลที่นับว่าตามตัวและเจอได้ยากที่สุดแล้ว แม้แต่พวกเขาที่ทำงานในวงการเดียวกับอีกฝ่ายยังไม่เคยเห็นหรือได้พบปะพูดคุยอะไรเลย ส่วนใหญ่ก็ได้ยินชื่อเสียงของคนๆนั้นเสียมากกว่าไง

"มันเองสินะ"

เคนมองตามผู้ใหญ่ที่จู่ๆก็ลุกแล้วเดินไปด้านหลัง ก่อนที่ร่างของหญิงสาวจะรีบวิ่งขึ้นไปยังชั้นสองเพื่อตามไวน์คนๆนั้นไปทันที

หมับ!

เคนที่กำลังจะรีบตามหญิงสาวคนนั้นที่กำลังหาเรื่องตายนั่นก็ต้องชะงักเมื่อถูกมือของเพื่อนตัวเองดึงรั้งแขนไว้ก่อน

"เคน มึงรู้จักกับเขาได้ไง"

"เดี๋ยวค่อยคุยกัน กูจะรีบไปห้ามเจส"เมื่อหลุดจากมือเพื่อน เคนก็รีบวิ่งออกไปทันที

หญิงสาวที่รีบตามหลังของบุคคลที่คิดจะแย่งคนรักของตนไป เมื่อเห็นแผ่นหลังทั้งสองคนที่เดินเข้าไปภายในห้องวีไอพีเธอก็ไม่รีรอที่จะรีบตามเข้าไปทันที

เมื่อเข้ามาร่างของชายที่แสนงาม ใบหน้าที่ราวกับหลุดจากเทพนิยายนั่นเกือบทำเธอสติหายกับความออร่าที่แสนงามเหมือนกับไม่ใช่ผู้ชายยังไงยังงั้น

"แก! ชื่อไวน์ใช่มั้ย!!!"

"อือฮึ"ไวน์ตอบกลับพร้อมกับทิ้งตัวนั่งลงกับที่นั่งโซฟา พร้อมยกเรียวขาเผยเรียวขาผ่านเนื้อผ้าคลุมตัวยาวที่เจ้าตัวชอบใส่อยู่ทุกครั้งนั่งวางทับกับหน้าขาอีกข้างแล้วรับแก้วไวน์จากคนสนิทของตนที่ยื่นมาให้ตน

"เมื่อกี้แกยิงฉัน!!!!"เสียงตวาดดังลั่นอย่างไม่พอใจของเธอเอ็ดใส่คุณไวน์ทั้งคงมีท่าทีนิ่งเฉยและจิบไวน์นั่งดื่มด้วยความสบายใจ

"ก็นึกว่าโง่จนไม่รู้ว่ากำลังถูกยิง"

"แก!!!!!!!"

"ก็ฉันไม่อยากให้แขนเด็กของฉันสกปรกมือเธอไง"

"ใครเด็กของแก หึ แกบังคับขู่อะไรเคนหะ!!!!"

"คุณครับ ช่วยอย่าเสียมารยาทกับท่านครับ"คิมที่ทนให้หญิงสาวตรงหน้าตวาดเสียงใส่ผู้เป็นนายของตนไม่ไหวก็เอ่ยห้ามปรามและเตือนเธอทันที

พลั่ก!

"คุณไวน์...เจสเธอกลับไปเดี๋ยวนี้"

เคนที่พึ่งรีบวิ่งมาถึงพอหันไปเห็นผู้ใหญ่ก็ชะงักเล็กร้อยก่อนจะรีบดึงแขนของหญิงสาวที่กำลังยืนต่อว่าผู้ใหญ่อย่างไม่กลัวชีวิตนั่นอยู่ไง

"เคนปกป้องมันหรอคะ!!"

"เจส เขาไม่ใช่คนที่เธอควรจะมีเรื่องด้วยหรอกนะ"เคนว่า

"ทำไม มันวิเศษมากขนาดที่เจสจะแตะมันไม่ได้เลยรึไง"

"เคน"

เคนหันไปมองผู้ใหญ่ที่เรียกตนด้วยน้ำเสียงนิ่ง ทั้งสายตาและความนิ่งที่ตนไม่เคยเห็นจากคุณไวน์ ก็พอรู้แล้วล่ะว่าผู้ใหญ่กำลังไม่พอใจ แม้แต่คนสนิทอย่างคุณคิมยังเงียบแบบนั้นอีกไง

"ครับ"เคนตอบกลับเสียงนิ่งและก้มหน้าหลบสายตาของผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่โซฟา

"มาหาฉันเดี๋ยวนี้"

เคนเม้มปากแน่นก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆแล้วปล่อยมือของตนออกจากแขนของหญิงสาวเพื่อจะเดินไปหาอีกคนตามที่คำสั่งเมื่อกี้

หมับ!

"ทำไมเคนต้องยอมเขาด้วยคะ มีอะไรก็บอกเจสสิเจสช่วยเคนได้"มือของหญิงสาวรีบคว้ามือหนาและจับมือของเคนไว้แน่น ไวน์กำหมัดและมองมือของเดฌกหนุ่มที่ถูกกระชับกำไว้แน่นนั่น

"กลับไปก่อนได้มั้ยเจส"

"เคนบอกเจสสิ ว่าเขาทำอะไรเคน...เจสเป็นห่วงเคนนะคะ"หญิงกอดอ้อนเรียวแขนแกร่งของเคนทำเอาไวน์ต้องขมวดคิ้วมองด้วยอารมณ์ที่เพิ่มมากขึ้น

เป็นใครทำไมถึงได้กล้ามาแตะเนื้อต้องตัวเด็กของเขาขนาดนั้นนี่ไง แถมยังเป็นผู้หญิงที่น่ารำคาญที่สุดในโลกเลยล่ะนะ

"ขอร้องออกไปก่อนได้มั้ย"

"ทำไมคะเคน ทีมันแค่บอกให้เคนไปหาคุณก็ยอมแล้ว อยากให้ฉันฆ่ามันรึไง"

ไวน์ที่ได้ยินก็กระตุกยิ้มน้อยๆแช้วกระดกจิบไวน์อย่าฃสบายอารมณ์ เคนที่เหลือบหันไปมองผู้ใหญ่ที่เงียบผิดปกตินั่นก็ได้แต่คิดในใจ ว่าขออย่าให้อีกฝ่ายโกรธก็พอ

"งั้นเธอมากับฉัน"

"ฉันไม่ได้บอกให้เธอออกไปไหนนะเคน"

เคนชะงักและหันกลับไปมองคุณไวน์ที่โพล่งเสียงแข็งขึ้นแล้วเลิกคิ้วขึ้นสูงมองเขาด้วยสายตาที่แสนจะกดดันนั่น หญิงสาวที่แสนเอาแต่ใจเห็นว่าชายคนรักยอมถอยให้กับคนอื่นก็ต้องยิ่งทำเธอโกรธเป็นฝืนเป็นไฟ

"หยุดออกคำสั่งกับเคนได้มั้ย เค้าไม่ใช่ของแก"

"ฉันบอกให้มานี่ไงเคน"ไวน์ว่าเสียงที่แข็งขึ้นโดยที่พูดตาของเขาก็ต้องหน้ากับหญิงสาวที่ก็มีท่าทีเคืองโกรธไม่ต่างกัน

"เจสเธอกลับไปก่อน ก่อนที่อะไรมันจะสายไปมากกว่านี้"เคนว่าจบก็ดึงแขนของเจสออกจากแขนของตัวเองและกำลังจะก้าวขาเดินไปหาคนที่ยังนั่งอยู่โซฟา

"ไม่ค่ะ เจสไม่ยอมให้คุณไปหามันแน่นอน"

"เอ่อ ผมว่าคุณผู้หญิง-"

"หุบปากไปไอ้ขี้ข้า!!!"

เพล้ง!!!

แก้วไวน์ที่ถูกเขวี้ยงลงพื้นนั่นแตกกระจายเป็นเศษแก้ว ทันทีที่เสียงแหลมของหญิงสาวตวาดเสียงดูถูกคิม ไวน์ที่เก็บอารมณ์อยู่นานก็หมดความอดทนจนเขวี้ยงแก้วลงพื้นอย่างโมโห

"หุบปากของมึงนั่นแหละ!!!!"

ร่างผอมสวยของคนตัวเล็กอย่างไวน์ลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้าไปใกล้เด็กทั้งสองตรงหน้า

"ไปยืนอยู่ข้างหลังฉัน เดี๋ยวนี้"ไวน์บอกกับเคนที่พยักหน้าเข้าใจแล้วเดินไปยืนอยู่กับลูกน้องคนสนิทอย่างคุณคิมที่กำลังยืนทำหน้าห่วงๆอยู่ข้างหลัง

"จะไม่ห้ามเขาจริงหรอครับ"

"คุณผู้หญิงพลาดแล้วล่ะที่ทำคุณไวน์โกรธน่ะครับ"

"เราควรทำไง"

"ได้แต่เงียบและยืนมองห่างๆครับ"เคนขมวดคิ้วมองผู้ใหญ่ที่กำลังประจันหน้ากับผู้หญิงคนนั้น

เพียะ!!

ฝ่ามือเรียวบางฟาดตบลงที่ใบหน้าของหญิงสาวอย่างแรง จนร่างของเธอหันล้มลงกับพื้น พอเธอหันกลับมาก็กลับพบว่าที่มุมปากของเธอก็ทีเลือดสีแดงสดไหลอยู่

"มึงตบกูหรอหะ!!!"

ตุบ!

"อัก! โอ้ยยย!!"

เคนที่กำลังจะพุ่งเข้าไปดึงร่างของคุณไวน์ ที่ตอนนี้ได้ใช้เท้ายันร่างของเจสจนล้มนอนลงกับพื้น ก่อนที่ฝ่าเท้าที่สวมใส่รองเท้าสวมเปิดส้นราคาแพงนั่นเหยียบลงที่หัวของเธอ

"มึง!!!! กรี๊ดดดด!!! เอาเท้าของมึงออกไปนะ"

ปัง!!

"กรี๊ดดดด!!"

หญิงสาวกรี๊ดออกมาอย่างตกใจเมื่อกระสุนปืนผ่านเฉี่ยวหน้าของตัวเอง เมื่อลืมตามองก็เห็นรอยกระสุนที่เจาะคาอยู่กับพื้นจนเห็นควันจางๆลอยออกมาน้อยๆนั่น พอเหลือบตาขึ้นมองคนที่ใช้เท้าเหยียบกดหัวตนอยู่ก็เห็นปืนกระบอกสั้นจ่ออยู่แล้วนั่นไง

"ฮึก"

หญิงสาวตัวสั่นเทาพร้อมปล่อยน้ำตาออกมา เมื่อได้เห็นสายตาที่แสนเลือดเย็นและน่ากลัวนั่นก็แทบไม่กล้าจะหายใจออกมาแรงๆแล้วล่ะนะ

"มึงควรจะเดินออกไปตอนที่กูพูดดีๆตั้งแต่แรกแล้วล่ะนะ"

"คุณไวน์"

"ฉันสั่งสอนมารยาทมันอยู่ ช่วยเงียบหน่อยได้มั้ย"ไวน์ตอบกลับเสียงนิ่งพร้อมกับสายตาที่แสนเย็นชาที่เคนเห็นนั่นมันไม่ใช่คุณไวน์เลยซักนิด เชื่อแล้วล่ะที่ว่าอย่าเห็นตอนอีกฝ่ายโกรธเลยจะดีกว่า ดีแล้วที่คุณไวน์ใจดีกับเขาน่ะ

"แต่เธออาจจะช็อคได้นะครับ"

"เงียบซะนะ เด็กน้อย"เคนจำใจเงียบลงอย่างไม่กล้าเอ่ยปากออกมา

"รู้ใช้มั้ยว่าทำผิดต้องขอโทษน่ะสาวน้อย"

"ฮ-ฮึก ฮึก"

"ไหน...ขอโทษคนของฉันสิ"

"ฮึก ฮึก"

"สาวน้อย...ไม่ได้ยินหรอ หืม?"

"ฮึก ฉ-ฉัน ฮึก ฉัน ฮึก"

คำพูดที่พูดไม่เป็นประโยค ได้ยินก็แต่เสียงสะอึกสะอื้นของเธอจนไวน์ที่เห็นก็แทบนึกสนุกในใจ รอยยิ้มที่แสนเจ้าเล่ห์และชัยชนะของไวน์เผยออกมาอย่างน่าขนลุก 

เท้าของไวน์ค่อยๆยกออกจากหัวของเธอแล้วจึงวางปืนในมือลงที่โต๊ะแก้วขนาดกลาง ก่อนจะเดินเข้าไปหาคิม

มือเรียวสอดเข้าในเสื้อสูทตัวนอกของคนสนิทแล้วหยิบมีดปลายแหลมยาวออกมาจากเสื้อของคิม

หมับ

ฝ่ามือของคิมรีบคว้าข้อมือของคนเป็นนายไว้ทันทีที่ไวน์กำลังจะเดินกลับไปหาเด็กสาวที่ค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้นนั่ง

"ท่านครับ เธอเป็นคนสาธารณะนะครับ"เคนได้แต่มองอย่างไม่เข้าใจไหนจะคำพูดของคิมที่เอ่ยบอกเมื่อกี้อีกไง

"น่าสนุกดีออก"รอยยิ้มที่โครตน่ากลัวและสยดสยองราวกับพวกโรคจิตนั่นทำเอาเคนต้องกลืนน้ำลายลงคออย่างไม่กล้าสบตากับผู้ใหญ่

ไวน์ดึงแขนออกจากฝ่ามือของคนสนิทของตนหันหลังและเดินกลับไปหาหญิงสาวที่ตอนนี้กำลังถอยหนีไปที่ประตูเพื่อจะหนีบุคคลที่แสนน่ากลัวตรงหน้า

หมับ

"ฮ-ฮึก อื้ออออ!!!"ฝ่ามือเรียวของไวน์คว้าจิกดึงผมที่แสนยาวสลวยของเธอจนร่างบางของเจสเกือบจะหงายหลังล้มลง เคนที่เห็นท่าไม่ดีแบบนั้น เขาต้องทำอะไรซักอย่าฃเพื่อหยุดคุณไวน์

"คุณเคนถ้าไม่ช่วยเธอ เธออาจจะเสียโฉมได้นะ"

"เชี้ยเอ้ย"

เคนกัดปากตัวเองอย่างคิดหนัก ก่อนที่เขาจะคิดออกทันทีเมื่อรู้ว่าคุณไวน์นั้นชอบอะไรมากที่สุด

"คุณไวน์ ถ้าคุณยอมปล่อยเจสไป...คืนนี้ผมจะเป็นเด็กดี"

กึก!

มือเรียวหยุดชะงักพร้อมกับใบหน้าสวยคมหันกลับมาข้างหลัง เคนกระพริบตาปริบๆมองผู้ใหญ่ที่สายตาตอนนี้ได้เปลี่ยนกลับมาเป็นแมวน้อยที่ชอบขู่เวลาอยู่กับเขาเหมือนเดิมแล้วไง

"จริงหรอ งื้ออออ"

ฟุบ

คนตัวเล็กปล่อยมือออกจากผมของเจสและวิ่งกลับไปกอดร่างหนาของเด็กหนุ่มทันที เคนรีบเอามีดออกจากมือของคุณไวน์แล้วยื่นส่งกลับให้คุณคิมด้วยความเร็ว

"จริงนะ คืนนี้เธอจะเป็นเด็กดีจริงๆนะ"

"ค-ครับ"

"น่ารักจัง กลับบ้านกันเถอะ"

"เฮ้อ....ครับ"

"อุ้ม"

"เฮ้อ"

ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เคนอยากจะถอนหายใจออกมากับความเอาแต่ใจของผู้ใหญ่ พอจะดีก็ดีพอจะร้ายก็ร้าย เขาล่ะเหนื่อย!!!!

.

.

.

ฟุบ!!

"เดี๋ยวคุณไวน์"เด็กหนุ่มเอ่ยท้วงเรียกผู้ใหญ่ที่พอกลับถึงห้องนอนสาวนตัว คุณไวน์ก็ดันร่างเขานั่งลงกับโซฟาแล้วขึ้นคร่อมนั่งบนตักเขาทันทีเลยนี่ไง

"ว่าไงหรอเด็กดี"ว่าเสียงแสนกระเส่าพร้อมผ่อนลมหายใจลงรดต้นคอของเด็กหนุ่มที่นั่งตัวเกรง

"ค-คุณจะไม่ยุ่งกับเจสอีกแน่นะครับ"

"หืม? คิดว่าคนแบบนั้นจะหยุดรึไง?"

ฝ่ามือเรียวที่วางลูบกลุ่มผมหนาของเคนและดวงตาหวานเยิ้มที่มองหยอดกับดวงตากลมโตของเด็กหนุ่มที่ตนนั่งคร่อมตักอยู่

"ผ-ผมรู้ว่ายังไงเธอก็ต้องกลับมาเอาคืนคุณ แต่อย่าทำร้ายเธอไม่ได้หรอครับ"

ฟอดด

ริมฝีปากอิ่มกดลงที่กลุ่มผมของเคนแล้วค่อยๆผละออกมาสบตากับเด็กหนุ่มที่มองเขานิ่งๆ

"นี่อาจจะเป็นคำขอที่ฉันให้เธอไม่ได้หรอกนะเด็กดี"

มือเรียวยกขึ้นจับเบาๆและดึงแก้มของเด็กหนุ่มด้วยสายตาและรอยยิ้มที่แสนเอ็นดู เคนเม้มปากตัวเองก่อนตะค่อยสอดแขนกอดรอบเอวบางของผู้ใหญ่และซุกใบหน้าหล่อคมลงกับแผ่นอกเล็กที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆจากอีกฝ่าย

"ผมไม่ชอบ...เวลาคุณโกรธแบบนั้น"

ไวน์ยกยิ้มอย่างนึกเอ็นดูและลูบท้ายทอยของเด็กหนุ่มที่กอดเอวของตนแน่น

"ฉันก็ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับเด็กของฉัน"

"คุณไวน์...."

"ฮึ?"

"กับคนอื่น....คุณทำให้เหมือนที่ทำให้ผมรึป่าวครับ?"

คิ้วสวยคมที่ถูกแต่งเติมเลิกขึ้นสูงแล้วก้มมองลงกลุ่มผมหนาที่ยังคงซุกอกตัวเอง

"แน่นอนสิ...ฉันให้ความสำคัญกับเด็กของฉันอยู่แล้ว"

"งั้นหรอครับ"

เคนตอบเสียงนิ่งก่อนจะผละออกมาจากแผ่นอกเล็กแล้วเงยหน้าขึ้นสบตากับคนที่นั่งคร่อมตักของตน

"อาบน้ำด้วยกันมั้ยครับ"

NC ไบโอทวิตเลยจ้า

@0130_9795

TBC

TAG: #ฟิคเด็กคุณไวน์

มาจ้าาาาา คุณไวน์นอกจากจะอ่อยเก่งก็ยังโหดจริงๆ ทำอะไรคุณเขาไม่ได้เลย

เฮ้อๆ เด็กมันก็เอาแหละ

เริ่มงงแล้วว่าใครกันแน่ที่เอาแต่ใจมากกว่ากัน แต่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มาทายกันใหม่ ว่าเคนหรือคุณไวน์ที่มันร้ายกว่ากันดีกว่า555555555555555

อะไหนๆก็ไหนๆ มาคอมเม้นเม้ามอยกันดีกว่า

แต่อย่าลวนลามเด็กคุณไวน์เขาเยอะนะ แต่ไรท์จะไม่บอกคุณไวน์ ถ้าหากพวกเราเม้นกันแบบยาวๆ55555555555555

ขอบคุณที่ติดตามและเข้ามาอ่านนะคะ เรื่องนี้ไม่เน้นสาระแต่เน้นความหื่นค่ะ ไม่ชอบไม่เป็นไร ยังไงเราก็รักส์!!!!!!

#ฟิคเด็กคุณไวน์

#ฟิคของโนอาย

TWT: @0130_9795

KnO_Ey

CR.SQW