หลวงตาบวชมาทำไม ?

ลำดับตอนที่ #2 : ลูกสาวหลวงตา

 นโม ตสฺส ภควโต อรหโต สมฺมาสมฺพุทฺธสฺส
ขอนอบน้อม แด่ภะคะวะอะระหะเจ้า องค์สัมมาสัมพุทธะ พระผู้นั้น




ลูกสาวหลวงตา  

เหตุการณ์จึงสงบตามชื่อของหลวงตาเรื่อยมา จนกระทั่งความไม่สงบเริ่มเกิดขึ้นแก่หลวงตาสงบ ด้วยเหตุว่า ลูกสาวของหลวงตาวัยเกือบ ๔๐ นามของเธอชื่อว่า ไฉไล ผู้ที่มาคอยอุปัฏฐากและดูแลค่าหยูกค่ายาให้หลวงตาสงบเป็นประจำได้ปรารภขึ้นว่า

“โยมจะไม่ถวายเงินทองแก่หลวงพ่อแล้ว และไม่อยากให้หลวงพ่อรับเงินทองจากใคร ๆ ด้วย เพราะรู้ว่า พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติห้ามพระภิกษุรับเงินทอง ผิดต่อพระวินัยบัญญัติ”

จากคำพูดของโยมลูกสาว ทำให้หลวงตาไม่ค่อยจะพอใจนัก สอบถามได้ความว่า โยมลูกสาวชื่อไฉไลนี้ได้เริ่มศึกษาพระธรรมวินัยสักพักใหญ่ จึงอยากให้หลวงพ่อปฏิบัติให้ถูกต้องด้วย

หลวงตาสงบคิดในใจว่า อยู่ ๆ ก็เกิดจะมาปฏิบัติเคร่งครัด ไม่ถวายเงินหลวงพ่อ อย่างนี้เรียกว่าอกตัญญู จะชื่อว่าปฏิบัติธรรมได้อย่างไร ? แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เพราะยังต้องขอให้โยมลูกสาวถวายเงินค่าน้ำค่าไฟ ค่าพยาบาลรักษา ค่ายา คราวเจ็บป่วยไม่สบายอยู่

ต่อมาวันหนึ่ง ลูกสาวผู้กตัญญูก็ได้มาสนทนาเรื่องธรรมวินัยกับพระภิกษุผู้เป็นพ่อด้วยความหวังดี หวังประโยชน์เกื้อกูล

โยมไฉไล ผู้เป็นลูกสาวคนเดียวของหลวงพ่อได้เริ่มต้นกล่าวขึ้นว่า โยมได้ศึกษาพระธรรมวินัยจากพระภิกษุรูปหนึ่ง ท่านได้แนะนำให้อ่านพระไตรปิฎก โยมยังไม่รู้อะไรมากหรอก แต่ก็พอจะเข้าใจชีวิตความเป็นอยู่ของพระภิกษุบ้าง เป็นพระภิกษุ ผู้เห็นภัยในวัฏฏสงสาร จะต้องเป็นผู้มักน้อย สันโดษ ขัดเกลา ชอบสงัด ไม่สั่งสมกิเลส

โยมเห็นว่า พระภิกษุในยุคนี้จะรักษาศีล ประพฤติพรหมจรรย์ให้บริสุทธิ์หมดจด เป็นสิ่งที่ทำได้ยากจริง ๆ และถ้าประพฤติปฏิบัติไม่ดี คือถ้ายังทำผิดต่อพระธรรมวินัยอยู่ ก็จะมีโทษมาก โยมจึงอยากให้หลวงพ่อปฏิบัติให้ถูกต้องตามพระธรรมวินัย จะได้ไม่มีโทษ เพราะโยมเป็นห่วงหลวงพ่อมาก ถ้าปฏิบัติไม่ได้จริง ๆ ก็เป็นคฤหัสถ์จะดีกว่า ถึงแม้ทำบาปกรรม ผิดศีล ผิดธรรมไปบ้าง ก็มีโทษน้อยกว่าการเป็นพระภิกษุที่ไม่รักษาศีล ไม่ปฏิบัติตามพระธรรมวินัย

หลวงตาสงบกล่าวตอบว่า อาตมาก็ปฏิบัติตามพระ-ธรรมวินัยอยู่นี่ โยมไม่ต้องเป็นห่วงหรอก อาตมารักษาตัวของอาตมาได้

โยมไฉไลกล่าวขึ้นว่า จะไม่ให้เป็นห่วงได้อย่างไรเจ้าคะ ในกุฏิของหลวงพ่อ โยมเห็นมีแต่จีวร ถังสังฆทาน ปัจจัยไทยธรรมต่าง ๆ ข้าวของสัมภาระเต็มไปหมด จะหาที่นั่งที่นอนก็ยังยาก ทำไมหลวงพ่อไม่นำไปถวายตามวัดต่างจังหวัด ที่กันดารและขาดแคลนปัจจัยต่าง ๆ จะได้เป็นบุญอีกต่อหนึ่ง