ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    100 กลเม็ดเคล็ดไม่ลับ

    ลำดับตอนที่ #4 : ตอนพิเศษ เกร็ดเล็กๆที่ไม่ควรมองข้าม

    • อัปเดตล่าสุด 29 ก.พ. 51


    นอกจากจะมีเหตุการณ์ต่างๆมาให้อ่านกันแล้ว   เราต้องไม่ลืมสิ่งเล็กๆน้อยๆที่จำเป็นมากต่อสังคม  สำหรับตอนนี้ก็จะยกมาก่อนซักข้อสองข้อนะคะ

     

    ข้อแรก  การขอบคุณและการขอโทษ

    คือมารยาททางสังคมที่สำคัญที่สุด   ไม่ว่ากับพ่อแม่  ครู  เพื่อนๆหรือใครก็ตามที่เราไม่รู้จัก   ควรจะพูดให้ติดปาก   เพราะจะทำให้เราเป็นที่รักของผู้ใหญ่   ก็ลองนึกดูสิ  สมมติว่ามีใครมาชนคุณแล้วไม่ขอโทษ  คุณจะมองคนๆนั้นว่ายังไง   แล้วถ้าชนแล้วขอโทษ   ความรู้สึกของคนที่โดนชนจะแตกต่างกันไปโดยสิ้นเชิง

     

    แต่ว่าในกรณีที่ร้ายแรงกว่านั้น   เช่นคุณไปใส่สีตีไข่เรื่องอะไรซักอย่างให้เพื่อนฟัง   แล้วเพื่อนเกิดจับได้ขึ้นมา  แล้วโกรธคุณมากๆ  บางทีแค่คำขอโทษเพียงคำเดียวก็สามารถทำให้เรื่องทุกเรื่องได้รับการให้อภัยก็ได้   แต่เด็กสมัยนี้มองว่าการขอโทษเป็นเรื่องที่ไม่จำเป็นและละเลยที่จะพูดคำว่าขอโทษออกมา   ไม่ว่าจะเป็นเพราะอะไรก็แล้วแต่  จะเป็นเพราะทิฐิหรือเพราะรู้เท่าไม่ถึงการณ์จึงไม่ได้ขอโทษ    แต่จะทำให้เด็กรุ่นใหม่ถูกมองว่าไม่มีสัมมาคารวะ

     

    น่าแปลกมากที่คำว่าขอโทษง่ายๆสองพยางค์กลับพูดยากเย็นราวกับเป็นคำต้องห้ามก็ไม่ปาน   เหมียวเองก็เข้าใจดีว่าการที่จะต้องพูดขอโทษนั้นบางทีก็ยากลำบาก  โดยเฉพาะตอนที่เราไม่ได้รู้สึกผิด  หรือคิดว่าไม่ได้ผิดมากมายขนาดจะต้องขอโทษใครซักคน   แต่ถ้าคำขอโทษสามารถยุติเรื่องราวทั้งหมดได้   แม้เราจะไม่ได้อยากพูดออกมา  แต่ก็ขอให้รวบรวมความกล้าและพูดออกไป   มันไม่ได้ทำให้เสียหน้ามากหรอก   จงคิดซะว่า  ทุกๆอย่างต้องมีทั้งข้อดีและข้อเสีย

     

    ส่วนคำขอบคุณนั้น  ไม่มีปัญหาเท่าคำขอโทษ (ในคนส่วนใหญ่น่ะนะ)  เพียงแต่ว่าเด็กสมัยนี้ (พูดยังกะตัวเองไม่เด็กเนอะ)  มักจะขาดแคลนคำขอบคุณกัน   ไม่งั้นลองมานึกๆดูสิว่า  เวลาครูหรือพ่อแม่ให้อะไรเนี่ยเรายกมือไหว้ขอบคุณอยู่หรือเปล่า  บางคนตอนเด็กๆน่ารักเชียว   พูดก็เพราะ  คำขอบคุณเนี่ยติดปากเชียว   พ่อแม่บางคนนึกนะว่าอยากให้ลูกกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง (น่ารักกว่าตอนนี้ไม่รู้กี่เท่า)  อย่าให้พ่อแม่พูดนะว่า ....  ไม่เห็นเหมือนตอนเด็กๆเลย ........ น่ารักเชียว   แล้วดูตอนนี้สิ   ถ้าพ่อแม่พูดอย่างนี่อย่าทำเฉยนะคะ   ควรจะสะดุ้งเฮือกแล้วหันกลับมาพิจารณาตัวเองได้ว่าแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ

     

    ที่ร่ายมาซะยาวเหยียดนี่ก็สรุปได้ว่า  เราควรจะฝึกพูดขอโทษและขอบคุณให้ติดปากไว้  เพราะมันทำให้เราดูดีในสายตาผู้ใหญ่และคนรอบข้าง (อาจจะยกเว้นเพื่อนสนิทของคุณ)  แล้วคุณจะประหลาดใจว่าคนรอบข้างดีกับคุณมากขึ้น

     

    ก่อนที่จะจบบทนี้  ก็อยากจะฝากเอาไว้ว่า  A single rose can be my garden …a single friend, my world

    เพื่อนดีๆน่ะหายากนะคะ    จงรักษาเอาไว้เท่าชีวิตของคุณ    แล้วคุณจะพบคำตอบของคำว่าเพื่อนแท้

     

    ตอนนี้ก็ขอลาล่ะคะ  พบกันใหม่ตอนหน้า  เหมียวจะนำข้อคิดดีๆมาฝากกันอีกนะคะ   และก็ขอย้ำอีกที  ใครเคยเกิดปัญหาอะไรแล้วแก้ไขได้ก็โพสต์แบ่งปันกันบ้างนะคะ   ไม่มีเม้นท์เลยอ่ะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×